-
1 zdolny
adj( uczeń) capable, gifted* * *a.1. (= bystry) bright, smart; (= utalentowany) gifted, talented.2. (= posiadający warunki l. kwalifikacje) zdolny do czegoś fit for sth; zdolny do (zrobienia) czegoś (= mający siłę, śmiałość l. możliwość) capable of (doing) sth; mężczyźni zdolni do noszenia broni men capable of carrying arms; on jest zdolny do wszystkiego he's capable of anything.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdolny
-
2 wybitnie
adv. grad. 1. (nieprzeciętnie) outstandingly, highly- wybitnie zdolny uczeń a highly gifted student2. (wyraźnie) remarkably- sytuacja wybitnie nie sprzyja tego rodzaju przedsięwzięciom the situation is remarkably unfavourable for these kinds of enterprises* * *adv* * *adv.1. (= nieprzeciętnie) notably, remarkably, markedly, prominently, preeminently, outstandingly, eminently; wybitnie uzdolniony brilliant, outstandingly talented, remarkably gifted.2. (= wyraźnie) markedly; wybitnie trudne warunki do pracy very hard working conditions.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybitnie
-
3 zdoln|y
Ⅰ adj. grad. (uzdolniony) [osoba] able- najzdolniejszy uczeń w klasie the ablest student in the class- być zdolnym do czegoś to be capable of sth- on jest zdolny do wszystkiego he’s capable of anything- osoba zdolna do popełnienia najcięższych przestępstw a person capable of committing the worst crimesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdoln|y
См. также в других словарях:
zdolny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zdolnyni, zdolnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający szczególne predyspozycje do uczenia się czegoś, nabywania różnych umiejętności; bystry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdolny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybitnie — wybitnieej 1. «nieprzeciętnie, w sposób wyróżniający się; niezwykle, wyjątkowo» Wybitnie zdolny uczeń. 2. «wyraźnie, bardzo» Warunki wybitnie nie sprzyjały realizacji zamierzeń … Słownik języka polskiego
bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… … Słownik języka polskiego
pojętny — pojętnyni, pojętnyniejszy «łatwo coś pojmujący; bystry, rozgarnięty, zdolny» Pojętny słuchacz, uczeń. Pojętne dziecko. Pojętny pies … Słownik języka polskiego
słaby — słabybi, słabybszy 1. «odznaczający się niewielką siłą fizyczną, nie mający silnej budowy; wątły, chorowity, bezsilny» Być słabego zdrowia. Mieć słabe ręce, słabe płuca. Był słaby po chorobie. Był za słaby do pracy fizycznej. ◊ Słaba płeć… … Słownik języka polskiego