-
41 gehen
* vi siść, odchodzić; ( sich begeben) uda(wa)ć sięzur (in die) Schule géhen — chodzić do szkoły
an die Arbeit géhen — przystępować do pracy
auf die Nerven géhen — działać na nerwy
aus dem Weg géhen — schodzić z drogi
ins Konzert géhen — iść na koncert
in Erfüllung géhen — spełni(a)ć się
in Stücke géhen — rozpadać się
vor Anker géhen — zarzucać kotwicę
vor sich géhen — dziać się
zu Bett géhen — iść spać
zu Ende géhen — kończyć się
zugrunde géhen — zginąć
wie geht es dir? — jak ci się powodzi?, jak się miewasz?
-
42 verlegen
I vt1) zarzucać, zapodzi(ew)ać (np. klucz)2) ( verschieben) przesunąć, przełożyć4) ( versperren) zagradzać, blokowaćden Weg verlégen — zagradzać drogę
5) ( veröffentlichen) wyda(wa)ć, publikowaćII adjverlégen werden — zmieszać się
-
43 vorwerfen
* vt -
44 abort
[ə'bɔːt]vtfoetus usuwać (usunąć perf); activity przerywać (przerwać perf); plan zaniechać ( perf) +gen; ( COMPUT) przerywać (przerwać perf) (zadanie, wykonywanie programu)* * *[ə'bo:t]1) (to lose or bring about the loss of (an unborn child) from the womb.) poronić, wymusić poronienie2) ((of a plan etc) to (cause to) come to nothing.) zarzucać, rezygnować z3) (to stop or abandon (a space mission, eg the firing of a rocket) before it is completed.) zaniechać•- abortion- abortive -
45 accuse
[ə'kjuːz]vtto accuse sb of — crime oskarżać (oskarżyć perf) kogoś o +acc; incompetence zarzucać (zarzucić perf) komuś +acc
* * *[ə'kju:z]((with of) to charge (someone) with having done something wrong: They accused him of stealing the car.) oskarżać- the accused -
46 ditch
[dɪtʃ] 1. n( at roadside) rów m; ( irrigation ditch) kanał m2. vt ( inf)* * *[di ] 1. noun(a long narrow hollow dug in the ground especially one to drain water from a field, road etc: He climbed over the fence and fell into a ditch.) rów, kanał2. verb(to get rid of: The stolen car had been ditched by the thieves several miles away.) porzucić -
47 reproach
[rɪ'prəutʃ] 1. nwyrzut m2. vtto reproach sb with sth — zarzucać (zarzucić perf) komuś coś
* * *[rə'prəu ] 1. verb(to rebuke or blame but usually with a feeling of sadness and disappointment rather than anger: She reproached me for not telling her about my money troubles; There is no need to reproach yourself - you did the best you could.) robić wyrzuty2. noun((an) act of reproaching: a look of reproach; He didn't deserve that reproach from you.) wyrzut- reproachfully -
48 saturate
['sætʃəreɪt]vtto saturate (with) — nasycać (nasycić perf) ( +instr); ( fig) zarzucać (zarzucić perf) or zasypywać (zasypać perf) ( +instr)
his shirt was saturated with blood/sweat — koszulę miał przesiąkniętą krwią/potem
* * *['sæ əreit]1) (to make very wet: Saturate the earth round the plants.) nasycać2) (to fill completely: The market has been saturated with paintings like that.) zapełnić• -
49 swing
[swɪŋ] 1. n( in playground) huśtawka f; ( movement) kołysanie nt; ( in opinions etc) zwrot m; ( MUS) swing m2. vt; pt, pp swungmachać or wymachiwać +instr3. vi; pt, pp swungkołysać się, huśtać się; (also: swing round) person obracać się (obrócić się perf); vehicle zawracać (zawrócić perf)* * *[swiŋ] 1. past tense, past participle - swung; verb1) (to (cause to) move or sway in a curve (from side to side or forwards and backwards) from a fixed point: You swing your arms when you walk; The children were swinging on a rope hanging from a tree; The door swung open; He swung the load on to his shoulder.) chwiać (się), machać, otwierać, zarzucać, huśtać się2) (to walk with a stride: He swung along the road.) kołysać się3) (to turn suddenly: He swung round and stared at them; He is hoping to swing the voters in his favour.) obrócić (się)2. noun1) (an act, period, or manner, of swinging: He was having a swing on the rope; Most golfers would like to improve their swing.) huśtanie, wymach2) (a swinging movement: the swing of the dancers' skirts.) kołysanie się3) (a strong dancing rhythm: The music should be played with a swing.) swing4) (a change in public opinion etc: a swing away from the government.) zmiana opinii5) (a seat for swinging, hung on ropes or chains from a supporting frame etc.) huśtawka•- swinging- swing bridge
- swing door
- be in full swing
- get into the swing of things
- get into the swing
- go with a swing -
50 taunt
[tɔːnt] 1. ndrwina f2. vtszydzić or drwić z +gento taunt sb with cowardice — zarzucać (zarzucić perf) komuś tchórzostwo
* * *[to:nt] 1. verb(to tease, or say unpleasant things to (a person) in a cruel way: The children at school taunted him for being dirty.) wyśmiewać się z, dręczyć2. noun(cruel, unpleasant remarks: He did not seem to notice their taunts.) urąganie, naigrywanie się- taunting- tauntingly -
51 tax (someone) with
(to accuse (a person) of: I taxed him with dishonesty.) zarzucać -
52 tax (someone) with
(to accuse (a person) of: I taxed him with dishonesty.) zarzucać -
53 zarzucić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zarzucić
-
54 бросить
глаг.• ciskać• cisnąć• dorzucać• miotać• nitkować• obrzucić• opuszczać• opuścić• porzucać• porzucić• pozostawiać• rzucać• rzucić• układać• wodować• wrzucać• wyjechać• wystrzelić• zaniechać• zarzucać• zostawiać• zostawić• zrezygnować• zrzekać• zrzucać -
55 вбросить
глаг.• ciskać• dorzucać• miotać• nitkować• rzucać• układać• wrzucać• wrzucić• zarzucać• zrzucać -
56 закинуть
глаг.• ciskać• dorzucać• miotać• nitkować• rzucać• układać• wrzucać• zarzucać• zarzucić• zrzucać -
57 запрокинуть
глаг.• ciskać• rzucać• układać• zarzucać• zarzucić -
58 кинуть
глаг.• ciskać• cisnąć• dorzucać• miotać• nitkować• opuszczać• opuścić• porzucać• porzucić• rzucać• rzucić• układać• wodować• wrzucać• wyjechać• wystrzelić• zarzucać• zrzucać -
59 метнуть
глаг.• ciskać• rzucać• rzucić• układać• wodować• wystrzelić• zarzucać -
60 lay-out
adiustacja maszynopisukotwicęrozmieszczenierozplanowanierozplanowywaćtrasowaćukładwytyczaćzarzucać siećzawozić cumę
См. также в других словарях:
zarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zarzucaćam, zarzucaća, zarzucaćają, zarzucaćany {{/stl 8}}– zarzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zarzucaćcę, zarzucaćci, zarzucaćrzuć, zarzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucać — → zarzucić … Słownik języka polskiego
zadać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
zadawać — 1. Zadać sobie, komuś gwałt «zmusić się lub zmusić kogoś do czegoś»: (...) cierpi ta dziewczyna, którą ledwie znam, która musi sobie zadawać widoczny gwałt, aby ze mną w ogóle o tych, jakże brudnych rzeczach, rozmawiać. L. Tyrmand, Dziennik. 2.… … Słownik frazeologiczny
gruntówka — ż III, CMs. gruntówkawce; lm D. gruntówkawek 1. «wędka bez spławika, której sznurek jest obciążony w ten sposób, że haczyk z przynętą spoczywa na dnie» Łowić gruntówką. Zarzucać gruntówkę. 2. pot. «farba służąca do gruntowania» … Słownik języka polskiego
kłamstwo — n III, Ms. kłamstwowie; lm D. kłamstw «twierdzenie niezgodne z rzeczywistością, wypowiedziane z zamiarem wprowadzenia kogoś w błąd; fałsz, łgarstwo, nieprawda» Bezczelne, podłe, oczywiste, wierutne kłamstwo. Nie skalać się kłamstwem. Uciekać się… … Słownik języka polskiego
konsumpcjonizm — m IV, D. u, Ms. konsumpcjonizmzmie, blm «postawa życiowa charakteryzująca się nadmiernym przywiązywaniem wagi do zdobywania dóbr materialnych» Zarzucać komuś konsumpcjonizm … Słownik języka polskiego
najeżdżać — ndk I, najeżdżaćam, najeżdżaćasz, najeżdżaćają, najeżdżaćaj, najeżdżaćał, najeżdżaćany 1. forma ndk czas. najechać (p.) 2. posp. «ostro krytykować kogoś, powstawać przeciw komuś, zarzucać coś komuś» Najeżdżać na kogoś bez powodu … Słownik języka polskiego
nieprawomyślność — ż V, DCMs. nieprawomyślnośćści, blm rzecz. od nieprawomyślny Zarzucać komuś nieprawomyślność … Słownik języka polskiego
nieuctwo — n III, Ms. nieuctwowie, blm «brak wykształcenia spowodowany czyjąś niechęcią do nauki, niewykorzystaniem możności zdobywania wiedzy; ignorancja, ciemnota» Grzeszyć nieuctwem. Zarzucać komuś nieuctwo. Walczyć z nieuctwem … Słownik języka polskiego
niewierność — ż V, DCMs. niewiernośćści 1. lm MD. niewiernośćści «niedochowanie wierności małżeńskiej, zdrada małżeńska, wiarołomstwo» Zarzucać małżonkowi niewierność. 2. blm «sprzeniewierzenie się komuś, czemuś, brak lojalności wobec kogoś» Niewierność wobec… … Słownik języka polskiego