zapodziać

См. также в других словарях:

• zapodziać — dk Xb, zapodziaćdzieję, zapodziaćdziejesz, zapodziaćdziej, zapodziaćdział, zapodziaćdziali a. zapodziaćdzieli, zapodziaćdziany rzad. zapodziewać ndk I, zapodziaćam, zapodziaćasz, zapodziaćają, zapodziaćaj, zapodziaćał, zapodziaćany «wetknąć coś… …   Słownik języka polskiego

• zapodziewać się – zapodziać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} być gubionym, zapodziewanym; zawieruszać się gdzieś, gubić się, przepadać gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Notatki się gdzieś zapodziały. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek …   Słownik języka polskiego

• kamfora — Ulotnić się, zniknąć, rozpłynąć się jak kamfora «odejść niepostrzeżenie, zapodziać się; przepaść bez śladu»: Wczoraj na ostatniej lekcji pióro leżało między nami... I znikło jak kamfora... On je zabrał! K. Makuszyński, Szatan …   Słownik frazeologiczny

• ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

• podziać — dk Xb, podziaćdzieję, podziaćdziejesz, podziaćdziej, podziaćdział, podziaćdziali a. podziaćdzieli, podziaćdziany podziewać ndk I, podziaćam, podziaćasz, podziaćają, podziaćaj, podziaćał, podziaćany «umieścić coś nie wiadomo gdzie, zawieruszyć,… …   Słownik języka polskiego

• poginąć — dk Vb, poginąćginie, poginąćgińcie, poginąćnął, poginąćnęła, poginąćnęli, poginąćnąwszy 1. «o wielu rzeczach: kolejno zgubić się, zapodziać się, przepaść, zostać utraconym» Bagaże poginęły w podróży. 2. «o wielu istotach żywych: stracić życie,… …   Słownik języka polskiego

• posiać — dk Xb, posiaćsieję, posiaćsiejesz, posiaćsiej, posiaćsiał, posiaćsiali a. posiaćsieli, posiaćsiany 1. «rzucić nasiona roślin w glebę w tym celu, aby z nich wyrosły rośliny, aby wydały plon; zasiać» Posiać zboże. Posiać marchew, pietruszkę, buraki …   Słownik języka polskiego

• przepaść — I ż V, DCMs. przepaśćści; lm M. przepaśćści (przepaśćście), D. przepaśćści «miejsce między stromymi ścianami górskimi, głęboka rozpadlina, urwisko» Szosa biegła nad przepaścią. Samochód spadł w przepaść. ◊ Stać nad przepaścią, na skraju przepaści …   Słownik języka polskiego

• wtrynić — dk VIa, wtrynićnię, wtrynićnisz, wtryń, wtrynićnił, wtrynićniony wtryniać ndk I, wtrynićam, wtrynićasz, wtrynićają, wtrynićaj, wtrynićał, wtrynićany 1. pot. «wetknąć coś nie wiadomo gdzie; zapodziać» Wtrynił gdzieś notes i nie może go znaleźć. 2 …   Słownik języka polskiego

• wyparować — dk IV, wyparowaćruję, wyparowaćrujesz, wyparowaćruj, wyparowaćował, wyparowaćowany wyparowywać ndk VIIIa, wyparowaćowuję, wyparowaćowujesz, wyparowaćowuj, wyparowaćywał, wyparowaćywany 1. «o cieczach: zamienić się w parę, przejść w stan lotny,… …   Słownik języka polskiego