zanadto

См. также в других словарях:

• zanadto — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} więcej niż trzeba; zbytnio, zbyt, nazbyt, nadmiernie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zanadto przejmował się wszystkim. Zanadto się starała. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zanadto — «bardziej, więcej niżby należało; za bardzo, za dużo, nadmiernie, nazbyt» Zanadto się troszczysz o niego. Bawił się zanadto wesoło. Zanadto ją rozpieszczasz. □ Co zanadto, to niezdrowo …   Słownik języka polskiego

• zbytnio — «zanadto, za bardzo, nadmiernie» Zbytnio mu ufała. Nie bierz sobie tego zbytnio do serca …   Słownik języka polskiego

• część — 1. Lwia część (czegoś) «znaczna, główna część (czegoś)»: (...) program muzyczny, który jak wiadomo stanowi lwią część programu, opracowany jest w tym sezonie bardzo atrakcyjnie, przede wszystkim z punktu widzenia posłannictwa radia w szerzeniu… …   Słownik frazeologiczny

• obrotny — Mieć obrotny język «umieć szybko i celnie ripostować»: No, jak na warszawiaka – myśli pan Kulik – to ten mały zanadto obrotnego języka nie ma. H. Ożogowska, Dziewczyna. Ktoś (jest) obrotny w języku, w gębie, w pysku zob. gęba 6 …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• schlebiać — modzie «postępować zgodnie z panującą modą»: (...) zanadto schlebia modzie, w tym wieku trzeba mieć już własny styl (...). Roz bezp 1999 …   Słownik frazeologiczny

• żurnal — Ktoś jakby wycięty z żurnala; ktoś jak z żurnala «ktoś ubrany według najnowszej mody, elegancko, wytwornie»: Te damskie toalety nie biorą mnie, są przesadne, przestylizowane, te damy są zanadto jak z żurnala i uszminkowane... W. Gombrowicz,… …   Słownik frazeologiczny

• co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania …   Słownik języka polskiego

• laluś — m I, DB. laluśusia; lm M. laluśusie, DB. laluśusiów «mężczyzna zanadto dbający o swój wygląd, przesadnie elegancki; strojniś» Zblazowany, fircykowaty laluś …   Słownik języka polskiego

• miara — ż IV, CMs. mierze; lm D. miar 1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju» Miary handlowe. Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru. Miary czasu. Układ, system miar. Wzorzec miary …   Słownik języka polskiego