-
21 pécunieux
1. forsiasty2. zamożny -
22 riche
1. bogacz2. bogaty3. kosztowny4. majętny5. obfity6. zamożny -
23 pasur
bogatymajętnyobfityzamożny -
24 masalapî
1 bogaty2 zamożny -
25 mayáman
1 bogaty2 dopływ3 obfity4 zamożny -
26 saganà
1 bogaty2 bujny3 dopływ4 obfity5 płodny6 sowity7 zamożny8 zasobny -
27 abadan
dostatni; pomyślny; zamożny -
28 adyl
bogaty; szafować; zamożny -
29 lówólôröôlôrölônà
1) bogaty2) zamożny -
30 πλούσιος
1) bogaty przym.2) obfity przym.3) zamożny przym. -
31 räich
1) bogaty2) obfity3) zamożny -
32 turtingas
1) bogaty2) majętny3) obfity4) zamożny -
33 توانگر
bogaty; obfity; zamożny; zasobny -
34 ثروتند
bogaty; zamożny -
35 دارا
bogaty; posiadacz; właściciel; zamożny -
36 دولتمند
bogaty; obfity; zamożny; zasobnyDictionary Farsi-Polish ( واژه نامه فارسی لهستانی) > دولتمند
-
37 غن
bogaty; obfity; zamożny; zasobny
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zamożny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zamożnyni, zamożnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} dysponujący dużym majątkiem, posiadający duże dochody; bogaty, dostatni, majętny, dobrze sytuowany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zamożny człowiek, obywatel, gospodarz. Zamożna… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zamożny — zamożnyni, zamożnyniejszy «posiadający duży majątek, żyjący w dostatku; bogaty, majętny» Zamożny dom. Zamożna instytucja. Zamożna rodzina. Średnio zamożny rzemieślnik. Byli najzamożniejsi w okolicy … Słownik języka polskiego
bogaty — bogatyaci, bogatytszy 1. «posiadający duży majątek, duże dochody; zamożny, majętny» Bogaci ludzie. Być bogatszym od niejednego magnata. Stać się bogatym dzięki własnej pracy. Byli najbogatsi w okolicy. 2. «świadczący o zamożności, dostatku;… … Słownik języka polskiego
Боровяцкие говоры польского языка — … Википедия
arcybogaty — arcybogatyaci 1. «bardzo bogaty; zamożny, majętny» Arcybogaci ludzie. 2. «obfity, wspaniały, świetny» Arcybogate dekoracje, stroje … Słownik języka polskiego
bogacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek bogaty, zamożny, majętny» Miał wielkie dobra, był bogaczem. Rzucać pieniędzmi jak bogacz … Słownik języka polskiego
choreg — m III, DB. a, N. choreggiem; lm M. choregedzy a. owie, DB. ów hist. «w starożytnych Atenach: zamożny obywatel, mający obowiązek wystawienia na swój koszt chóru do widowisk teatralnych lub muzycznych» … Słownik języka polskiego
ciepły — ciepłypli, ciepłyplejszy 1. «mający temperaturę pośrednią między gorącem a zimnem» Ciepły deszcz, wiatr, klimat, dzień. Ciepły chleb, obiad. Ciepły piec, pokój. Myć się ciepłą wodą. ∆ Ciepłe barwy, kolory, tony itp., ciepły koloryt «barwy o… … Słownik języka polskiego
dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… … Słownik języka polskiego
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
dostatni — dostatniniejszy «odznaczający się dostatkiem; zamożny, zasobny, bogaty; świadczący o dostatku» Dostatni dom. Dostatnie gospodarstwo. Pędzić dostatnie życie … Słownik języka polskiego