-
1 задеваться
-
2 заблудиться
глаг.• pobłądzić• zabłądzić• zbłądzić• zbłąkać* * *zabłądzić, ( zabłądzić) zagubić się, zbłądzić -
3 задевать
глаг.• atakować• zaczepiać• zawadzać* * *obcierać się, potrącać, ( больное место) urażać, zaczepiać, zaczepiać się, zagubić, zahaczać, zahaczać się -
4 затерять
глаг.• blamować• gubić• niedosłyszeć• podziać• przegrać• przegrywać• speszyć• stracić• tracić• zabłądzić• zagubić• zapodziać• zawieruszyć• zgubić* * *zaprzepaścić, zawieruszyć -
5 потеряться
poginąć, pogubić się перен., zagubić się, zatracić się, zgubić się -
6 загубити
zahubytyдієсл. -
7 загубитися
zahuoytysjaдієсл. -
8 perdre
1. ginąć2. gubić3. głowa4. marnować5. przebaczenie6. przegrać7. przegrywać8. rozum9. stracić10. tracenie11. tracić12. umysł13. utracenie14. utracić15. ułaskawienie16. zabłądzić17. zaginąć18. zagubić19. zanikać20. zaprzepaścić21. zgubić -
9 zapachanić sie
1) przepaść2) zagubić się3) zapodziać się -
10 verléieren
1) gubić2) przegrać3) przegrywać4) ronić5) stracić6) zabłądzić7) zagubić8) zgubić
См. также в других словарях:
zagubić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zagubićbię, zagubićbi, zagubićbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} położyć, umieścić coś tak, że nie można tego znaleźć; zapodziać, zawieruszyć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zagubić czyjeś notatki. Zagubić czyjś adres. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zagubić — dk VIa, zagubićbię, zagubićbisz, zagubićgub, zagubićbił, zagubićbiony «dopuścić, żeby coś zginęło, umieścić coś tak, że nie można odnaleźć; zgubić, zapodziać» Zagubić książkę, list. zagubić się 1. «zostać zagubionym» Zagubiły mu się ważne… … Słownik języka polskiego
zagubić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zostać zagubionym, zawieruszonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zagubiły się komuś ważne notatki. Zagubiła się gdzieś pożyczona książka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zarzucić — dk VIa, zarzucićcę, zarzucićcisz, zarzucićrzuć, zarzucićcił, zarzucićcony zarzucać ndk I, zarzucićam, zarzucićasz, zarzucićają, zarzucićaj, zarzucićał, zarzucićany 1. «rzucając zawiesić, zaczepić coś na czymś; przerzucić przez coś» Zarzucić worek … Słownik języka polskiego
utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… … Słownik języka polskiego
zachachmęcić — dk VIa, zachachmęcićcę, zachachmęcićcisz, zachachmęcićęć, zachachmęcićcił, zachachmęcićcony 1. pot. «zarzucić, zagubić coś, zwykle w sprawionym przez siebie rozgardiaszu» Zachachmęcić dokumenty, książkę, klucze. 2. pot. «uczynić coś niejasnym,… … Słownik języka polskiego
zagubienie — n I 1. rzecz. od zagubić. 2. «stan niepokoju właściwy komuś, kto znalazł się w nieznanym miejscu lub w nieznanej sytuacji i kto nie wie, jak postępować» Poczucie zagubienia. Nastrój zagubienia … Słownik języka polskiego
zagubiony — zagubionybieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zagubić (p.) zagubiony w użyciu przym. 1. «taki, o którym mało się wie, niezbyt widoczny spośród otaczających rzeczy» Zagubiona wyspa. 2. «taki, który nie wie, jak postąpić, co robić» Czuł się… … Słownik języka polskiego
zapodziać — dk Xb, zapodziaćdzieję, zapodziaćdziejesz, zapodziaćdziej, zapodziaćdział, zapodziaćdziali a. zapodziaćdzieli, zapodziaćdziany rzad. zapodziewać ndk I, zapodziaćam, zapodziaćasz, zapodziaćają, zapodziaćaj, zapodziaćał, zapodziaćany «wetknąć coś… … Słownik języka polskiego
zatracić — dk VIa, zatracićcę, zatracićcisz, zatracićtrać, zatracićcił, zatracićcony zatracać ndk I, zatracićam, zatracićasz, zatracićają, zatracićaj, zatracićał, zatracićany «stracić (pewne cechy); przestać się czymś odznaczać» Zatracić poczucie… … Słownik języka polskiego
zawieruszyć — dk VIb, zawieruszyćszę, zawieruszyćszysz, zawieruszyćrusz, zawieruszyćszył, zawieruszyćszony rzad. zawieruszać ndk I, zawieruszyćam, zawieruszyćasz, zawieruszyćają, zawieruszyćaj, zawieruszyćał, zawieruszyćany, pot. «zagubić, zarzucić»… … Słownik języka polskiego