-
1 zaburczeć
pf.- ę -ysz1. ( o brzuchu) (= wydać charakterystyczny odgłos) rumble; zaburczało mu w brzuchu his stomach rumbled.2. pot. (= odezwać się burkliwie) grunt.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaburczeć
-
2 zaburczeć
глаг.• пробурчать -
3 zaburczeć
[забурчечь]v.dk -
4 zaburczeć
забурчати -
5 burcz|eć2
impf (burczysz, burczał, burczeli) vi pot. 1. (wydawać dźwięk) [żołądek] to rumble; [rury, silnik] to rattle- radio burczy zamiast odbierać program the radio is picking up interference rather than channels- burczy mi/jej w brzuchu my/her stomach’s rumbling pot. ⇒ zaburczeć2. (narzekać) pot. to grumble, to growl- burczał, że mu ktoś zepsuł radio he grumbled that somebody had broken his radio- burczała na dzieci, że bałaganią she grumbled at the children for making (such) a messThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > burcz|eć2
См. также в других словарях:
zaburczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zaburczećczę, zaburczećczy, zaburczećczał, zaburczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o brzuchu (żołądku, jelitach itp.): wydać charakterystyczny odgłos spowodowany zwykle… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaburczeć — dk VIIb, zaburczećczę, zaburczećczysz, zaburczećburcz, zaburczećczał, zaburczećczeli 1. pot. «o brzuchu, jelitach: wydać charakterystyczny dźwięk spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu» Zaburczało komuś w brzuchu (z głodu). 2. pot.… … Słownik języka polskiego
