-
1 Dieb
złodziej(ka) m(f)haltet den \Dieb! trzymajcie złodzieja! -
2 przeszukiwać
przeszukiwać (-uję) < przeszukać> (-am) mieszkanie, szuflady, złodzieja durchsuchen; teren durchkämmen, absuchen -
3 szukać
szukać wolnego miejsca einen freien Platz suchen;szukać złodzieja nach dem Dieb suchen;szukać pomocy Hilfe suchen;szukać mieszkania eine Wohnung suchen, auf Wohnungssuche sein;szukać pracy Arbeit suchen, auf Arbeitssuche sein;szukać słów nach Worten suchen;szukać guza fam. Streit suchen;szukać igły w stogu siana fig eine Stecknadel im Heuhaufen suchen; -
4 zatrzymywać
zatrzymywać (-uję) < zatrzymać> (-am) samochód, przechodnia anhalten; (nie puszczać) aufhalten; (zachować) behalten; złodzieja, podejrzanego festnehmen; skradzione rzeczy beschlagnahmen; fig aufhalten, stoppen;zatrzymywać dla siebie für sich behalten;zatrzymywać powietrze die Luft anhalten;zatrzymały mnie ważne sprawy wichtige Angelegenheiten haben mich aufgehalten;zatrzymywać się w hotelu in einem Hotel absteigen;czas się zatrzymał die Zeit ist stehen geblieben -
5 zgarnąć
-
6 zgarniać
-
7 ganiać
ganiać [gaɲaʨ̑]I. vi -
8 gonić
-
9 szukać
vt1) ( starać się znaleźć)\szukać kogoś/czegoś jdn/etw suchen, nach jdm/etw suchen\szukać dokumentów/miejsca/złodzieja Dokumente/einen Platz/einen Dieb suchen, nach Dokumenten/einem Platz/einem Dieb suchen2) ( dążyć do)\szukać przygód/szczęścia/pociechy/ukojenia Abenteuer/das Glück/Trost/Linderung suchen -
10 tropić
-
11 Ganovenehre
kein Pl honor m złodzieja
См. также в других словарях:
złodziej — m I, DB. a; lm M. e, D. złodziejei ( ów) «ten, kto kradnie; ten, kto dopuścił się kradzieży» Notoryczny złodziej. Złodziej hotelowy. Banda złodziei. Strzec się złodzieja. Chwytać, łapać, ująć złodzieja. ∆ Złodziej kieszonkowy «złodziej kradnący… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
Krzysztof Zanussi — (2010) Données clés Naissance … Wikipédia en Français
podkusić — pot. Diabeł kogoś podkusił, diabli kogoś podkusili; licho kogoś podkusiło «ktoś zrobił coś, czego teraz żałuje»: (...) wszystkie pieniądze wyłożył za bratanka. Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Silbersteinów złodzieja nie… … Słownik frazeologiczny
podszyć — 1. Ktoś (jest) lękiem, strachem podszyty «o kimś lękliwym, tchórzliwym» 2. Ktoś (jest) podszyty tchórzem, dzieckiem itp. «ktoś ma cechy tchórza, dziecka itp.»: Jestem tchórzem podszyta i pod każdym krzakiem widziałabym czyhającego złodzieja lub… … Słownik frazeologiczny
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
włosy — 1. Rwać, wyrywać, drzeć (sobie) włosy z głowy «bardzo rozpaczać, czasem czyniąc przy tym gest sugerujący wyrywanie sobie włosów»: Rwał włosy z głowy, że taki wstyd, bo jeszcze w rodzie Sibersteinów złodzieja nie było. W. Żukrowski, Za kurtyną.… … Słownik frazeologiczny
złapać — 1. pot. Złapać dwóję «otrzymać (w szkole) ocenę niedostateczną z jakiegoś przedmiotu»: Nic mi się nie chce. Złapałem dwóję z matmy i za wypracowanie domowe z polskiego, którego nie napisałem. Z. Kowalewski, Okna. 2. pot. Złapać gumę «jadąc… … Słownik frazeologiczny
złodziej — 1. pot. Mieć nogi, stopy jak podolski złodziej «mieć bardzo duże stopy»: (...) ręce mam także wyraźnie za duże i stopy jak podolski złodziej. Powiem szczerze i otwarcie, że nie przypominam dziewczyn z okładek kolorowych tygodników. E. Nowacka,… … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
cap — I m IV, DB. a, Ms. cappie; lm M. y 1. «baran lub kozioł, zwłaszcza stary lub wykastrowany» Beczenie capa. ◊ pot. Głupi jak cap «bardzo głupi, tępy» przen. pot. a) «człowiek brodaty; brodacz» b) «człowiek głupi; głupiec, bałwan» 2. łow. «samiec… … Słownik języka polskiego