-
1 emotion
[ɪ'məuʃən]nuczucie nt; ( as opposed to reason) emocja f (usu pl)he was overcome by/with emotion — ogarnęło go wzruszenie
* * *[i'məuʃən]1) (a (strong) feeling of any kind: Fear, joy, anger, love, jealousy are all emotions.) uczucie2) (the moving or upsetting of the mind or feelings: He was overcome by/with emotion.) wzruszenie•- emotionally -
2 shrug
[ʃrʌg] 1. nwzruszenie nt ramion2. viwzruszać (wzruszyć perf) ramionami3. vtto shrug one's shoulders — wzruszać (wzruszyć perf) ramionami
Phrasal Verbs:* * *1. past tense, past participle - shrugged; verb(to show doubt, lack of interest etc by raising (the shoulders): When I asked him if he knew what had happened, he just shrugged (his shoulders).) wzruszać ramionami2. noun(an act of shrugging: She gave a shrug of disbelief.) wzruszenie ramionami -
3 feeling
['fiːlɪŋ]nuczucie ntI have a feeling (that) we are being followed — mam uczucie, że ktoś nas nas śledzi
my feeling is that … — mam wrażenie, że …
* * *1) (power and ability to feel: I have no feeling in my little finger.) czucie2) (something that one feels physically: a feeling of great pain.) uczucie3) ((usually in plural) something that one feels in one's mind: His angry words hurt my feelings; a feeling of happiness.) uczucie4) (an impression or belief: I have a feeling that the work is too hard.) wrażenie5) (affection: He has no feeling for her now.) uczucie6) (emotion: He spoke with great feeling.) emocja, wzruszenie
См. также в других словарях:
wzruszenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wzruszyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wzruszenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wzruszenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} stan emocjonalny osoby doznającej … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzruszenie — n I 1. rzecz. od wzruszyć. 2. lm D. wzruszenieeń «stan uczuciowy o przyjemnym lub przykrym zabarwieniu, występujący nagle i trwający krótko, ale w silnym natężeniu, objawiający się zmianą w zachowaniu i przyśpieszeniem niektórych procesów… … Słownik języka polskiego
twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… … Słownik języka polskiego
зрушення — (231) < польськ. wzruszenie схвильованість [MО,V] зрушення (186)<пол. wzruszenie зворушення; [MО,VI] … Толковый украинский словарь
gardło — 1. pot. (Coś jest) jak psu z gardła (wyciągnięte, wyjęte) «o czymś, zwykle o ubraniu bardzo zmiętym, pogniecionym»: Powoli wchodzi do pokoju, gdzie Majka już obciąga pogniecioną sukienkę, która po wstaniu z tapczanu jest dosłownie „jak psu z… … Słownik frazeologiczny
emocja — ż I, DCMs. emocjacji; lm D. emocjacji (emocjacyj) «przejęcie się czymś, podniecenie, wzruszenie, wzburzenie; silne przeżycie uczuciowe, np. gniewu, strachu, radości» Gwałtowna, niespodziewana emocja. Nadmiar emocji. Przeżywać emocje konkursowe.… … Słownik języka polskiego
gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… … Słownik języka polskiego
hamować — ndk IV, hamowaćmuję, hamowaćmujesz, hamowaćmuj, hamowaćował, hamowaćowany 1. «zmniejszać prędkość; zatrzymywać, zatrzymywać się, zwalniać» Hamować gwałtownie, ostro, łagodnie. Hamować bieg maszyny. Z trudem hamować rozpędzonego konia. Hamować… … Słownik języka polskiego
malować — ndk IV, malowaćluję, malowaćlujesz, malowaćluj, malowaćował, malowaćowany 1. «powlekać, pokrywać coś farbą, lakierem itp.; nadawać czemuś kolor, barwić» Malować ściany, okna. Malować usta, brwi, rzęsy. Malować na niebiesko, na zielono, na kolor… … Słownik języka polskiego
nadmierny — «przekraczający miarę, zbyt wielki, za duży; ogromny» Nadmierny wzrost, wysiłek. Nadmierna praca. Nadmierne gorąco, wzruszenie. Aż płakała z nadmiernego szczęścia … Słownik języka polskiego
odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… … Słownik języka polskiego