Перевод: с польского на немецкий

с немецкого на польский

wznosi%C4%87

См. также в других словарях:

  • wznosić — ndk VIa, wznoszę, wznosićsisz, wznoś, wznosićsił, wznoszony forma ndk czas. wznieść (p.) wznosić się 1. forma ndk czas. wznieść się (p.) 2. «tworzyć podwyższenie, wzniesienie, pagórek» Wybrzeże wznosiło się stromo. Grunt się wznosił łagodnie. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… …   Słownik języka polskiego

  • kurzyć — ndk VIb, kurzyćrzę, kurzyćrzysz, kurz, kurzyćrzył 1. «podnosić tumany kurzu, wzniecać kurzawę, prószyć czymś sypkim» Auto kurzyło na piaszczystej drodze. Zamiataj ostrożnie, nie kurz. 2. pot. «palić papierosa, fajkę» kurzy się nieos. 1. «podnosi …   Słownik języka polskiego

  • pagórkowato — przysłów. od pagórkowaty w zn. 1 Droga wznosi się i opada pagórkowato …   Słownik języka polskiego

  • pięterko — n II, N. pięterkokiem; lm D. pięterkorek «nadbudowa, zwykle o znacznie mniejszej powierzchni i wysokości niż kondygnacja (zazwyczaj parter), nad którą się wznosi» Mieszkanko na pięterku. Domek z pięterkiem …   Słownik języka polskiego

  • pionowo — «w kierunku pionowym; prosto w dół lub w górę; prostopadle do podstawy» Balon wznosi się pionowo w górę. Zbocze opada pionowo …   Słownik języka polskiego

  • ponad — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o funkcji rzeczownikowej) w narzędniku lub bierniku» a) «wskazuje, że coś lub ktoś znajduje się nad czymś, wznosi się, kieruje się powyżej czegoś» Dym płynął ponad ziemią. Ponad ratuszem… …   Słownik języka polskiego

  • pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …   Słownik języka polskiego

  • samolot — m IV, D. u, Ms. samolotocie; lm M. y «statek latający, cięższy od powietrza, które sobą wypiera, o nieruchomym płacie nośnym i o własnym napędzie silnikowym, powodującym jego szybki ruch w otaczającym powietrzu i wytwarzanie siły nośnej w wyniku… …   Słownik języka polskiego

  • szybowiec — m II, D. szybowiecwca; lm M. szybowiecwce, D. szybowiecwców «statek powietrzny kształtem podobny do samolotu, bez silnika napędowego, unoszony w powietrzu dzięki prądom atmosferycznym działającym na płaty nośne, nieruchome względem kadłuba;… …   Słownik języka polskiego

  • ślizg — m III, D. u, N. ślizggiem; lm M. i 1. lotn. «prosty manewr pilotażowy, polegający na przechyleniu samolotu na jedną stronę oraz na wychyleniu steru kierunkowego w stronę przeciwną, nie powodujący zmiany kierunku lotu, wykonywany w celu uzyskania… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»