wzburzony

См. также в других словарях:

• przewrócić się — 1. Ktoś przewraca się, przewróciłby się w grobie «zwrot używany w sytuacji, w której coś byłoby rażące dla osoby już nieżyjącej, sprzeczne z jej zasadami, wywołałoby jej zgorszenie, oburzenie»: (...) ojciec Halinki w grobie by się przewrócił,… …   Słownik frazeologiczny

• przewracać się — 1. Ktoś przewraca się, przewróciłby się w grobie «zwrot używany w sytuacji, w której coś byłoby rażące dla osoby już nieżyjącej, sprzeczne z jej zasadami, wywołałoby jej zgorszenie, oburzenie»: (...) ojciec Halinki w grobie by się przewrócił,… …   Słownik frazeologiczny

• burzliwy — burzliwywi, burzliwywszy 1. «odznaczający się burzami; pełen burz» Burzliwe lata. Burzliwy rok. Burzliwa pogoda. przen. «obfitujący w niezwykłe wydarzenia, wstrząsy dziejowe, pełen niepokoju, zamętu; niespokojny» Burzliwe czasy. Burzliwe dzieje.… …   Słownik języka polskiego

• grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… …   Słownik języka polskiego

• kipiel — ż V, DCMs. i; lm M. e, D. i «burzliwy ruch wody, szczególnie rozbijanie się fal morskich dochodzących do brzegu; wzburzony, pieniący się, kipiący płyn; wartki nurt, gwałtowny wir» Kipiel morska …   Słownik języka polskiego

• nabuzowany — nabuzowanyani 1. pot. «mocno wzburzony, kipiący gniewem» 2. posp. «mocno pijany» Wyszedł nabuzowany z meliny …   Słownik języka polskiego

• ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

• przewrócić — dk VIa, przewrócićcę, przewrócićcisz, przewrócićwróć, przewrócićcił, przewrócićcony przewracać ndk I, przewrócićam, przewrócićasz, przewrócićają, przewrócićaj, przewrócićał, przewrócićany 1. «spowodować upadek (czyjś lub czegoś); wywrócić, obalić …   Słownik języka polskiego

• rozszalały — rozszalałyali 1. «taki, który się rozszalał, ogarnięty szałem; wzburzony, szalony» Rozszalały tłum rzucił się na niego. Dopadł go zraniony, rozszalały niedźwiedź. 2. «o zjawiskach atmosferycznych, klęskach żywiołowych itp.: występujący z wielką… …   Słownik języka polskiego

• wrzeć — ndk XI, wrę, wrzesz, wrze a. wre, wrzyj, wrzał, wrzeli, wrzący a. wrący 1. «o substancjach ciekłych: przemieniać się w parę przy odpowiedniej temperaturze; gotować się» Woda wrze w temperaturze 100°C. Pić wrzącą herbatę. ◊ Praca wre «praca idzie… …   Słownik języka polskiego

• wściekły — wściekłykli 1. «o zwierzęciu: chory na wściekliznę» Wściekły pies, lis. 2. «bardzo zły, rozgniewany, podniecony na skutek uczucia gniewu, wzburzony; wyrażający czyjś gniew, wzburzenie, złość» Wściekły na kolegę. Wściekłe krzyki, spojrzenia. 3.… …   Słownik języka polskiego