-
101 dotknąć się
-
102 dotykać się
несов.2) ( wzajemnie) тро́гать друг дру́га, прикаса́ться друг к дру́гу, соприкаса́ться -
103 dręczyć się
-
104 fetować się
-
105 informować się
несов.1) наводи́ть спра́вки, узнава́ть; справля́ться2) ( wzajemnie) сообща́ть друг дру́гу, информи́ровать друг дру́гаSyn: -
106 kłuć się
несов.1) коло́ться2) ( wzajemnie) коло́ть друг дру́га3) жарг. ширя́ться, коло́ться ( о наркоманах) -
107 obchodzić się
(postępować, posługiwać się) обходиться (обращаться)być obchodzonym, omijanym обходиться (страдательная форма к гл. «обходить»)kosztować разг. обходиться (стоить)zadowalać się, obywać się разг. обходиться (довольствоваться)* * *несов.1) ( wzajemnie) обходи́ть друг дру́га2) ( z kim) обходи́ться, обраща́ться, поступа́тьnie umie obchodzić się się z bronią — он не уме́ет обраща́ться с ору́жием
4) обходи́ться, справля́тьсяSyn: -
108 obejść się
сов.1) ( wzajemnie) обойти́ друг дру́га2) обойти́сь, поступи́тьźle się z kimś obejść się — пло́хо обойти́сь (поступи́ть) с ке́м-л.
3) обойти́сь, спра́витьсяobejść się się bez pomocnika — спра́виться без помо́щника
4) czymś удово́льствоваться, удовлетвори́ться•- obejdzie się!
- obejść się się smakiemSyn: -
109 obsypać się
-
110 obsypywać się
-
111 odpychać się
-
112 oskarżać się
-
113 oskarżyć się
-
114 osłaniać się
-
115 oszczędzać się
-
116 oszukać się
сов.1) обману́тьсяoszukać się się na kimś — обману́ться (ошиби́ться) в ко́м-л.
2) ( wzajemnie) обману́ть друг дру́гаSyn: -
117 pieścić się
несов.2) ( wzajemnie) ласка́ть друг дру́га3) ( dbać o siebie) ца́цкаться ( с собой)4) ( mówić jak dziecko) сюсю́кать -
118 pilnować się
несов.1) смотре́ть за собо́й, бере́чь себя́; остерега́ться2) ( wzajemnie) следи́ть (смотре́ть) друг за дру́гом -
119 pocieszać się
-
120 poczęstować się
сов.1) разг. угости́ться, приня́ть угоще́ниеproszę się poczęstować się — пожа́луйста, угоща́йтесь
2) ( wzajemnie) угости́ть друг дру́га
См. также в других словарях:
wzajemnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden drugiemu, obopólnie, obustronnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popierać się wzajemnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzajemnie — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu; obopólnie, nawzajem» Pomagać sobie wzajemnie. Nie lubili siebie wzajemnie. 2. «również, także, tak samo (jako odpowiedź na czyjeś życzenia)» Życzę zdrowia, pomyślności. Dziękuję, wzajemnie. Wesołych Świąt!… … Słownik języka polskiego
wzajemnie — Skakać komuś, sobie wzajemnie do oczu zob. oko 55 … Słownik frazeologiczny
komplementarny — «wzajemnie uzupełniający się, dopełniający» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… … Słownik języka polskiego
implikować — ndk IV, implikowaćkuję, implikowaćkujesz, implikowaćkuj, implikowaćował, implikowaćowany 1. «zawierać, mieścić w sobie; pociągać za sobą» 2. «przypisywać coś komuś; imputować» Implikować uczucia ludzkie zwierzętom. implikować się «implikować… … Słownik języka polskiego