-
1 wzajemnie
нареч.• взаимно* * *взаимно, обоюдно;pomagać sobie \wzajemnie помогать друг другу; \wzajemnie! и тебе (вам) также! (ответное пожелание)
+ nawzajem, obopólnie* * *взаи́мно, обою́дноpomagać sobie wzajemnie — помога́ть друг дру́гу
wzajemnie! — и тебе́ ( вам) та́кже! ( ответное пожелание)
Syn: -
2 wzajemnie od siebie zależni
• interdependentSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > wzajemnie od siebie zależni
-
3 nie cierpieć się się (wzajemnie)
не терпе́ть (не переноси́ть) друг дру́га -
4 nie cierpieć się się (wzajemnie)
не терпе́ть (не переноси́ть) друг дру́га -
5 uzupełniać się się wzajemnie
дополня́ть друг дру́га -
6 relacja wzajemnie jednoznaczna
• one-to-one relationSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > relacja wzajemnie jednoznaczna
-
7 nawzajem
нареч.• взаимно* * *взаимно; друг друга (другу, другом etc.);nie lubili się \nawzajem они не любили друг друга; rozumieć się \nawzajem понимать друг друга; pomagać sobie \nawzajem помогать друг другу; ● \nawzajemI и тебе (вам) также! (ответное пожелание)
+ wzajemnie, obopólnie* * *взаи́мно; друг дру́га (дру́гу, дру́гом и т. п.)nie lubili się nawzajem — они́ не люби́ли друг дру́га
rozumieć się nawzajem — понима́ть друг дру́га
pomagać sobie nawzajem — помога́ть друг дру́гу
Syn: -
8 sobie
-
9 spojrzeć
глаг.• взглянуть• взирать• видеть• глядеть• заглядывать• оглядывать• осматривать• осмотреть• поглядеть• поглядывать• посмотреть• просмотреть• смотреть• узреть* * *сов. взглянуть, посмотреть;\spojrzeć za siebie оглянуться (назад); \spojrzeć po sobie переглянуться; \spojrzeć spod oka (spode łba) посмотреть исподлобья; \spojrzeć na siebie (wzajemnie) посмотреть друг на друга
+ popatrzeć* * *сов.взгляну́ть, посмотре́тьspojrzeć za siebie — огляну́ться (наза́д)
spojrzeć po sobie — перегляну́ться
spojrzeć spod oka (spode łba) — посмотре́ть исподло́бья
spojrzeć na siebie (wzajemnie) — посмотре́ть друг на дру́га
Syn: -
10 świadczyć
глаг.• доказывать• казать• оказывать• показывать• проявлять• свидетельствовать* * *świadcz|yć\świadczyćony 1. свидетельствовать;\świadczyć w sądzie быть свидетелем (давать показания) в суде;
\świadczyć о czymś свидетельствовать что-л., о чём-л;coś o kimś dobrze \świadczyćy что-л. хорошо говорит о ком-л., что-л. говорит в чью-л. пользу; 2. оказывать;\świadczyć sobie wzajemnie usługi оказывать друг другу услуги
* * *1) свиде́тельствоватьświadczyć w sądzie — быть свиде́телем (дава́ть показа́ния) в суде́
świadczyć o czymś — свиде́тельствовать что́-л., о чём-л
coś o kimś dobrze świadczy — что́-л. хорошо́ говори́т о ко́м-л., что́-л. говори́т в чью́-л. по́льзу
2) ока́зыватьświadczyć sobie wzajemnie usługi — ока́зывать друг дру́гу услу́ги
-
11 einander
-
12 füreinander
fürein'ander adv (dla, do) siebie wzajemnie;nichts füreinander empfinden nie darzyć siebie wzajemnie uczuciem -
13 chwytać się
-
14 cierpieć się
несов.- nie cierpieć się się wzajemnie- nie cierpieć się się -
15 częstować się
-
16 dotknąć się
-
17 dotykać się
несов.2) ( wzajemnie) тро́гать друг дру́га, прикаса́ться друг к дру́гу, соприкаса́ться -
18 dręczyć się
-
19 fetować się
-
20 informować się
несов.1) наводи́ть спра́вки, узнава́ть; справля́ться2) ( wzajemnie) сообща́ть друг дру́гу, информи́ровать друг дру́гаSyn:
См. также в других словарях:
wzajemnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jeden drugiemu, obopólnie, obustronnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Popierać się wzajemnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzajemnie — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu; obopólnie, nawzajem» Pomagać sobie wzajemnie. Nie lubili siebie wzajemnie. 2. «również, także, tak samo (jako odpowiedź na czyjeś życzenia)» Życzę zdrowia, pomyślności. Dziękuję, wzajemnie. Wesołych Świąt!… … Słownik języka polskiego
wzajemnie — Skakać komuś, sobie wzajemnie do oczu zob. oko 55 … Słownik frazeologiczny
komplementarny — «wzajemnie uzupełniający się, dopełniający» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… … Słownik języka polskiego
ciągać — ndk I, ciągaćam, ciągaćasz, ciągaćają, ciągaćaj, ciągaćał, ciągaćany 1. pot. «przesuwać co pewien czas coś ciężkiego, z trudem, z wysiłkiem, przezwyciężając opór w różnych kierunkach, tam i z powrotem; włóczyć» Ciągać worki zboża. Konie ciągały… … Słownik języka polskiego
grzmocić — ndk VIa, grzmocićcę, grzmocićcisz, grzmoć, grzmocićcił, grzmocićcony grzmotnąć dk Vc, grzmocićnę, grzmocićniesz, grzmocićnij, grzmocićnął, grzmocićnęła, grzmocićnęli, grzmocićnięty, grzmocićnąwszy 1. pot. «bić mocno, mocno uderzać; walić»… … Słownik języka polskiego
implikować — ndk IV, implikowaćkuję, implikowaćkujesz, implikowaćkuj, implikowaćował, implikowaćowany 1. «zawierać, mieścić w sobie; pociągać za sobą» 2. «przypisywać coś komuś; imputować» Implikować uczucia ludzkie zwierzętom. implikować się «implikować… … Słownik języka polskiego