-
1 wywłaszczyć
wywłaszcz|yć\wywłaszczyćony сов. 1. kogo, со произвести отчуждение чего; экспроприировать что;\wywłaszczyć obszarników экспроприировать помещичьи земли;
2. kogo лишить имущества (наследства);● \wywłaszczyć chłopów раскрестьянить
+ wydziedziczyć* * *wywłaszczony сов.wywłaszczyć obszarników — экспроприи́ровать поме́щичьи зе́мли
2) kogo лиши́ть иму́щества (насле́дства)•Syn: -
2 wywłaszczyć
• preemptSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > wywłaszczyć
-
3 wywłaszczyć chłopów
раскрестья́нить -
4 wywłaszczać chłopów
раскрестья́нивать; ср. wywłaszczyć -
5 wywłaszcza
/ć, \wywłaszczany несов. 1. отчуждать; экспроприировать;2. лишать имущества (наследства); ● \wywłaszcza chłopów раскрестьянивать; ср. wywłaszczyć+2. wydziedziczać
См. также в других словарях:
wywłaszczyć — → wywłaszczać … Słownik języka polskiego
wywłaszczać — ndk I, wywłaszczaćam, wywłaszczaćasz, wywłaszczaćają, wywłaszczaćaj, wywłaszczaćał, wywłaszczaćany wywłaszczyć dk VIb, wywłaszczaćczę, wywłaszczaćczysz, wywłaszczaćwłaszcz, wywłaszczaćczył, wywłaszczaćczony «pozbawiać kogoś prawa własności,… … Słownik języka polskiego
dobro — n III, Ms. dobrobru (dobrobrze); lm D. dóbr 1. blm «to, co jest oceniane jako pomyślne, pożyteczne, wartościowe; ideał moralny» Poczucie dobra i zła. Wyświadczyć komuś dobro. Czynienie dobra. 2. blm «skłonność do czynienia dobrze; łagodność,… … Słownik języka polskiego
wywłaszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wywłaszczaćam, wywłaszczaća, wywłaszczaćają, wywłaszczaćany {{/stl 8}}– wywłaszczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wywłaszczaćczę, wywłaszczaćczy, wywłaszczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} odbierać lub ograniczać przez … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wywłaszczenie — n I rzecz. od wywłaszczyć Ustawa o wywłaszczeniu … Słownik języka polskiego