wytarte

См. также в других словарях:

• wytrzeć — dk XI, wytrzećtrę, wytrzećtrzesz, wytrzećtrzyj, wytrzećtarł, wytrzećtarty, wytrzećtarłszy wycierać ndk I, wytrzećam, wytrzećasz, wytrzećają, wytrzećaj, wytrzećał, wytrzećany 1. «trąc po powierzchni czegoś osuszyć coś, oczyścić coś z czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• wytarty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wytrzeć (p.) wytarty w użyciu przym. 1. «zniszczony, zużyty, wyszarzały» Wytarte ubranie. Wytarty płaszcz, koc. ◊ Wytarty banał, zwrot; wytarte słowa, hasła, slogany «hasła, słowa, zwroty itp. pozbawione… …   Słownik języka polskiego

• wytarty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zużyty, zniszczony wskutek długiego używania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytarte spodnie, mankiety, rękawy. Wytarta marynarka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

• dżinsy — blp, D. ów «wąskie spodnie wzorowane na spodniach farmerskich, płócienne lub drelichowe, ze stębnowaniami, nabijane zwykle metalowymi nitami» Wytarte, połatane dżinsy. ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• siedzenie — n I 1. rzecz. od siedzieć. 2. lm D. siedzenieeń «to, na czym się siedzi, część czegoś (np. krzesła, kanapy), na której się siedzi; miejsce siedzące» Miękkie, twarde, wyściełane siedzenie (np. krzesła, taboretu). Przednie, tylne siedzenie (np.… …   Słownik języka polskiego

• ubranie — n I 1. rzecz. od ubrać. 2. lm D. ubrań «garnitur męski; spodnie i marynarka uszyte z tego samego materiału; także wszystko to, co służy do okrycia ludzkiego ciała; odzież» Stare, nowe, najlepsze, eleganckie, świąteczne, wytarte ubranie. Ubranie… …   Słownik języka polskiego

• używanie — n I rzecz. od używać Rzeczy zniszczone, wytarte od częstego używania. ◊ pot. Mieć używanie «mieć uciechę, przyjemność» …   Słownik języka polskiego

• guma — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. gumamie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzywo o dużej sprężystości i elastyczności otrzymywane w wyniku wulkanizacji kauczuku naturalnego lub sztucznego, stosowane do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kapota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. kapotaocie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wierzchnie okrycie, zwykle wytarte, sfatygowane, zniszczone : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nałożył na siebie znoszoną kapotę. <fr.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wycierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wycieraćam, wycieraća, wycieraćają, wycieraćany {{/stl 8}}– wytrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, wycieraćtrę, wycieraćtrze, wycieraćtrzyj, wycieraćtarł, wycieraćtarli, wycieraćtarty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień