-
1 wystawiony
[виставіони]adj
См. также в других словарях:
dowietrzny — «wystawiony w stronę najczęściej wiejących wiatrów» Dowietrzny stok wydmy … Słownik języka polskiego
byk — 1. Chwycić, wziąć, brać itp. byka za rogi «od razu, energicznie przystąpić, przystępować do rzeczy, do sedna sprawy»: Lekarz poprosił, aby go jeszcze odwiedził po zrobieniu koniecznych analiz. – Wtedy (...) chwycimy byka za rogi, jak to się u nas … Słownik frazeologiczny
czek — m III, D. u, N. czekkiem; lm M. i «rodzaj przekazu pieniężnego, udzielone bankowi pisemne zlecenie bezwzględnego wypłacenia okazicielowi lub określonej osobie podanej w nim sumy pieniężnej z rachunku wystawcy» Wystawiać czek. Zrealizować czek. ∆… … Słownik języka polskiego
eksponat — m IV, D. u, Ms. eksponatacie; lm M. y «przedmiot wystawiony na pokaz w muzeum, na wystawie itp.; okaz» Cenny, ciekawy eksponat. Wystawić eksponaty. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
faktura — ż IV, CMs. fakturaurze; lm D. fakturaur 1. hand. «dowód transakcji kupna sprzedaży wystawiony odbiorcy przez dostawcę; rachunek» Otrzymać fakturę na towar. Wystawić fakturę. 2. lit. «budowa dzieła literackiego, filmu» Faktura literacka.… … Słownik języka polskiego
gwarancyjny — przym. od gwarancja (zwykle w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Naprawa gwarancyjna. ∆ Karta gwarancyjna «dokument, wystawiony przez wytwórnię lub sklep, gwarantujący klientowi bezpłatne usunięcie wad lub wymianę zakupionego przedmiotu w określonym umową… … Słownik języka polskiego
licytować — ndk IV, licytowaćtuję, licytowaćtujesz, licytowaćtuj, licytowaćował, licytowaćowany 1. «dokonywać publicznej, najczęściej przymusowej sprzedaży rzeczy będących zazwyczaj własnością dłużnika; egzekwować należność za pomocą licytacji» Licytować… … Słownik języka polskiego
nadanie — n I 1. rzecz. od nadać Nadanie tytułu. Nadanie wyglądu. 2. lm D. nadanieań hist. «dokument wystawiony zgodnie z obowiązującymi przepisami, wymieniający ofiarowane dobra, przyznane przywileje, prawa itp.» Nadania królewskie, miejskie, cechowe. 3.… … Słownik języka polskiego
nawietrzny — żegl. «wystawiony na działanie wiatru, zwrócony w kierunku, z którego wieje wiatr» Nawietrzna strona dzioba. Nawietrzna burta. ∆ Jacht, statek, żaglowiec nawietrzny «jacht, statek, żaglowiec mający tendencję do samorzutnego kierowania dzioba w… … Słownik języka polskiego
nowość — ż V, DCMs. nowośćści 1. blm «cecha, właściwość tego, co nowe; bycie nowym» Urok nowości. Narzędzia, sprzęty lśniące nowością. 2. lm MD. nowośćści «to, co jest nowe, rzecz nowa, nowo wprowadzona, modna; dzieło literackie, naukowe itp. świeżo… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego