-
1 wystawić
глаг.• выставить* * *1) (np. na niebezpieczeństwo) подвергнуть2) wystawić (np. pomnik) воздвигнуть, поставить (напр. памятник)3) wystawić (np. sztukę) поставить (напр. пьесу)4) wystawić (np. weksel) выдать (напр. вексель)5) wystawić (swoją kandydaturę) баллотироваться, претендовать6) wystawić (w przód) вынести (вперёд)7) pot. wystawić (oszukać) сл. кинуть, подставить8) wystawić (wyeksponować) выставить (экспонировать)9) wystawić (kandydata) выставить (кандидата)wyciągnąć выставить (вынуть)przedstawić разг. выставить (представить)wygonić, wyprosić разг. выставить (прогнать)* * *wystawi|ć\wystawićony сов. 1. выставить;\wystawić na korytarz выставить в коридор; \wystawić nogę выставить ногу; \wystawić stopnie выставить (поставить) отметки;
2. выдать, выписать;\wystawić zaświadczenie выдать справку; \wystawić kwit выписать квитанцию;
3. воздвигнуть, поставить;\wystawić dom выстроить дом;
4. театр, поставить (пьесу);5. па со подвергнуть чему;\wystawić
na próbę подвергнуть испытанию;● wystaw sobie представь (вообрази) себе* * *wystawiony сов.1) вы́ставитьwystawić na korytarz — вы́ставить в коридо́р
wystawić nogę — вы́ставить но́гу
wystawić stopnie — вы́ставить (поста́вить) отме́тки
2) вы́дать, вы́писатьwystawić zaświadczenie — вы́дать спра́вку
wystawić kwit — вы́писать квита́нцию
3) воздви́гнуть, поста́витьwystawić dom — вы́строить дом
4) театр. поста́вить ( пьесу)5) na co подве́ргнуть чемуwystawić na próbę — подве́ргнуть испыта́нию
•
См. также в других словарях:
dowietrzny — «wystawiony w stronę najczęściej wiejących wiatrów» Dowietrzny stok wydmy … Słownik języka polskiego
byk — 1. Chwycić, wziąć, brać itp. byka za rogi «od razu, energicznie przystąpić, przystępować do rzeczy, do sedna sprawy»: Lekarz poprosił, aby go jeszcze odwiedził po zrobieniu koniecznych analiz. – Wtedy (...) chwycimy byka za rogi, jak to się u nas … Słownik frazeologiczny
czek — m III, D. u, N. czekkiem; lm M. i «rodzaj przekazu pieniężnego, udzielone bankowi pisemne zlecenie bezwzględnego wypłacenia okazicielowi lub określonej osobie podanej w nim sumy pieniężnej z rachunku wystawcy» Wystawiać czek. Zrealizować czek. ∆… … Słownik języka polskiego
eksponat — m IV, D. u, Ms. eksponatacie; lm M. y «przedmiot wystawiony na pokaz w muzeum, na wystawie itp.; okaz» Cenny, ciekawy eksponat. Wystawić eksponaty. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
faktura — ż IV, CMs. fakturaurze; lm D. fakturaur 1. hand. «dowód transakcji kupna sprzedaży wystawiony odbiorcy przez dostawcę; rachunek» Otrzymać fakturę na towar. Wystawić fakturę. 2. lit. «budowa dzieła literackiego, filmu» Faktura literacka.… … Słownik języka polskiego
gwarancyjny — przym. od gwarancja (zwykle w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Naprawa gwarancyjna. ∆ Karta gwarancyjna «dokument, wystawiony przez wytwórnię lub sklep, gwarantujący klientowi bezpłatne usunięcie wad lub wymianę zakupionego przedmiotu w określonym umową… … Słownik języka polskiego
licytować — ndk IV, licytowaćtuję, licytowaćtujesz, licytowaćtuj, licytowaćował, licytowaćowany 1. «dokonywać publicznej, najczęściej przymusowej sprzedaży rzeczy będących zazwyczaj własnością dłużnika; egzekwować należność za pomocą licytacji» Licytować… … Słownik języka polskiego
nadanie — n I 1. rzecz. od nadać Nadanie tytułu. Nadanie wyglądu. 2. lm D. nadanieań hist. «dokument wystawiony zgodnie z obowiązującymi przepisami, wymieniający ofiarowane dobra, przyznane przywileje, prawa itp.» Nadania królewskie, miejskie, cechowe. 3.… … Słownik języka polskiego
nawietrzny — żegl. «wystawiony na działanie wiatru, zwrócony w kierunku, z którego wieje wiatr» Nawietrzna strona dzioba. Nawietrzna burta. ∆ Jacht, statek, żaglowiec nawietrzny «jacht, statek, żaglowiec mający tendencję do samorzutnego kierowania dzioba w… … Słownik języka polskiego
nowość — ż V, DCMs. nowośćści 1. blm «cecha, właściwość tego, co nowe; bycie nowym» Urok nowości. Narzędzia, sprzęty lśniące nowością. 2. lm MD. nowośćści «to, co jest nowe, rzecz nowa, nowo wprowadzona, modna; dzieło literackie, naukowe itp. świeżo… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego
