-
1 wysławiać
wysławiać się sich ausdrücken -
2 wysławiać
(-am, -asz); vt* * *I.wysławiać1ipf.lit. (= nie szczędzić pochwał, zaszczytów) glorify, praise.II.wysławiać2ipf.(= wyrażać słowami) express.ipf.(= wyrażać słowami) express o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wysławiać
-
3 wysławiać
wysławiać [vɨswavjaʨ̑] -
4 wysławiać
глаг.• воспевать• восхвалять• превозносить• славить• хвалить* * *wysławia|ć%1, \wysławiaćny несов. прославлять, славить, восхвалять
+ sławić, rozsławiać, opiewać* * *I wysławiany несов.прославля́ть, сла́вить, восхваля́тьSyn:II wysławiany несов.выража́ть, выска́зывать -
5 wysławiać
1. exprimer2. glorifier3. magnifier -
6 wysławiać
I.прославляти, звеличуватиII.висловлювати -
7 wysławiać
şöhratlanmak -
8 wysławiać się
I несов.прославля́ть (сла́вить, восхваля́ть) друг дру́гаII несов.выража́ться, говори́тьSyn: -
9 wysławiać\ się
%1 несов. прославлять (славить, восхвалять) друг друга -
10 wysławiać się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wysławiać się
-
11 wysławiać się
I.прославлятися, звеличуватисяII.висловлюватися -
12 sławić
глаг.• воспевать• восхвалять• отмечать• отпраздновать• праздновать• превозносить• славить• хвалить* * *sławi|ć\sławićony сов. славить, прославлять+opiewać, wysławiać
* * *sławiony сов.сла́вить, прославля́тьSyn: -
13 wielbić
глаг.• боготворить• восхвалять• восхищаться• обожать• обожествлять• поклоняться• преклоняться• славить* * *wielb|ić\wielbićj, \wielbićony несов. 1. kogo-co поклоняться кому-чему, обожать кого-что;2. книжн. славить, прославлять+2. wysławiać
* * *wielbj, wielbony несов.2) книжн. сла́вить, прославля́тьSyn:wysławiać 2) -
14 należycie
adv. książk. [zachowywać się] properly, in the proper manner; [udokumentowany, przygotowany, wyjaśniony] adequately, properly; [uwierzytelniony] duly- wynagrodzić komuś należycie za szkody to compensate sb adequately for their losses- nie umiał się należycie wysławiać he couldn’t express himself properly- mieszkanie było ogrzewane należycie the flat was heated adequately a. properly- należycie ocenić sytuację to assess the situation properly a. adequately, to make a proper a. an adequate assessment of the situation- jego wysiłki były doceniane należycie his efforts were adequately a. properly appreciated- należycie kogoś docenić to give sb due credit* * *advduly, appropriately* * *adv.(= właściwie) properly, appropriately, suitably; (= starannie) accurately, carefully.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > należycie
-
15 potoczyście
adv. grad. książk. [pisać, mówić, wysławiać się] fluently* * *adv.(pisać, mówić) volubly, glibly; ( płynąć) briskly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potoczyście
-
16 wysłowić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wysłowić (się)
-
17 wytwornie
adv. grad. [ubrany, urządzony] elegantly; [zachowywać się, wysławiać się] in a refined manner- wyglądała bardzo wytwornie she looked very elegant* * *adv.(o sposobie ubrania, zachowania) in a refined manner; (o wystroju pokoju, mieszkania) smartly, elegantly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytwornie
-
18 wyrażać się
vr( wysławiać się) to express o.s., (pot: przeklinać) to swearwyrażać się dobrze/źle o kimś — to speak highly/ill of sb
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrażać się
-
19 wysłowić się
(-owię, -owisz); imp -ów; vb; od wysławiać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wysłowić się
-
20 nieuczenie
adv. pot. [wysławiać się, przemawiać] in an unsophisticated a. uneducated wayThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieuczenie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wysławiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wysławiaćam, wysławiaća, wysławiaćają {{/stl 8}}– wysłowić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wysławiaćwię, wysławiaćwi, wysławiaćsłów, wysławiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażać coś słowami; wypowiadać, wymawiać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysławiać — I ndk I, wysławiaćam, wysławiaćasz, wysławiaćają, wysławiaćaj, wysławiaćał, wysławiaćany rzad. wysławić dk VIa, wysławiaćwię, wysławiaćwisz, wysławiaćsław, wysławiaćwił, wysławiaćwiony, podn. «mówić, pisać o kimś z uznaniem, nie szczędząc pochwał … Słownik języka polskiego
wysławiać się – wysłowić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrażać słowami swoje myśli, odczucia; wypowiadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z trudem wysławiał się po polsku. Wysławiał się gładko. Nie umiał się wysłowić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wysłowić — dk VIa, wysłowićwię, wysłowićwisz, wysłowićsłów, wysłowićwił, wysłowićwiony wysławiać ndk I, wysłowićam, wysłowićasz, wysłowićają, wysłowićaj, wysłowićał, wysłowićany «wyrazić coś słowami, wypowiedzieć coś» Nie umieć wysłowić swoich uczuć.… … Słownik języka polskiego
gloryfikować — ndk IV, gloryfikowaćkuję, gloryfikowaćkujesz, gloryfikowaćkuj, gloryfikowaćował, gloryfikowaćowany «przypisywać komuś lub czemuś niezwykłą wartość, cechy godne najwyższych pochwał, uwielbienia; wysławiać, wychwalać, wielbić» Gloryfikować… … Słownik języka polskiego
gładko — gładziej «bez nierówności, chropowatości» Gładko ostrugany kij. Gładko ubita droga. Twarz gładko wygolona. Gładko zaczesane włosy. Wyszlifować coś gładko, na gładko. przen. a) «bez komplikacji, bez przeszkód, kłopotów; łatwo» Życie płynie komuś… … Słownik języka polskiego
niebanalnie — przysłów. od niebanalny Mieszkanie umeblowane niebanalnie. Ubierać się, wysławiać się niebanalnie … Słownik języka polskiego
podnosić — ndk VIa, podnosićnoszę, podnosićsisz, podnosićnoś, podnosićsił, podnosićnoszony 1. forma ndk czas. podnieść (p.) 2. «wychwalać, wysławiać, uwydatniać» Podnosić czyjąś dobroć, dzielność. Podnosić znaczenie czegoś … Słownik języka polskiego
potoczyście — potoczyścieej przysłów. od potoczysty a) w zn. 1: Mówić, wysławiać się potoczyście. Coś jest napisane potoczyście. b) w zn. 2: Tańczyć potoczyście … Słownik języka polskiego
wielbić — ndk VIa, wielbićbię, wielbićbisz, wielbićbij, wielbićbił, wielbićbiony 1. «otaczać kogoś czcią i miłością; uwielbiać» Wielbić wybrankę swego serca. Wielbić piękno przyrody. 2. przestarz. «wysławiać, wychwalać» … Słownik języka polskiego
wyjęzyczać się — ndk I, wyjęzyczać sięam się, wyjęzyczać sięasz się, wyjęzyczać sięają się, wyjęzyczać sięaj się, wyjęzyczać sięał się wyjęzyczyć się dk VIb, wyjęzyczać sięczę się, wyjęzyczać sięczysz się, wyjęzyczać sięzycz się, wyjęzyczać sięczył się, pot.… … Słownik języka polskiego