-
1 wyrzucać
wyrzucać (-am) < wyrzucić> (-cę) wegwerfen, fam. wegschmeißen; hinauswerfen, fam. rausschmeißen;wyrzucać śmieci den Müll wegbringen;wyrzucać przez okno aus dem Fenster werfen;wyrzucać z pracy entlassen, fam. feuern;wyrzucać za drzwi k-o jemanden hinauswerfen, jemanden vor die Tür setzen;wyrzucać k-u jemandem vorwerfen, jemandem vorhalten;wyrzucać sobie sich vorwerfen, sich Vorwürfe machen -
2 wyrzucać
(-cam, -casz); vt; perf -cić( pozbywać się) to throw away lub out; ( wypędzać) to throw out; ( ciskać) to throwwyrzucać śmieci — to throw the rubbish (BRIT) lub garbage (US) away lub out
fale wyrzuciły go/to na brzeg — he/it was washed ashore
wyrzucić kogoś z pracy — to fire lub sack sb
* * *ipf.wyrzucić pf.1. (= ciskać) throw, fling; wyrzucać pieniądze waste/squander money, throw money away; wyrzucać ramiona, nogi throw/fling up one's shoulders/legs.2. (= pozbywać się kogoś) throw away/out; ( z pracy) fire/sack; ( ze szkoły) expel; ( z mieszkania) evict; wyrzucić kogoś na bruk throw sb on the street, turn sb into the street; wyrzucić kogoś na zbity pysk pot. throw sb out head first, kick sb out.3. tylko ipf. (= robić wyrzuty) reproach sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzucać
-
3 wyrzucać
\wyrzucać śmieci den Müll wegbringenwyrzucić kogoś z pracy jdn entlassen, jdn feuern ( fam)3) ( ciskać) schmettern, schleudernfale wyrzuciły butelkę na brzeg die Wellen haben die Flasche ans Ufer geworfen\wyrzucać komuś coś jdm etw vorwerfen -
4 wyrzucać
глаг.• выбрасывать• выгонять• выкидывать• выселить• выселять• вытащить• вытеснять• извергать• изгонять• изрыгать• освобождать• отбрасывать• отклонять• сбрасывать• скидывать• стрелять• увольнять* * *wyrzuca|ć\wyrzucaćny несов. 1. выбрасывать, выкидывать; ср. wyrzucić;2. komu со упрекать, укорять кого в чём; попрекать кого чем+2. wypominać
* * *wyrzucany несов.1) выбра́сывать, выки́дывать; ср. wyrzucićSyn:wypominać 2) -
5 wyrzucać
• cast away• cast out• throw away -
6 wyrzucać
1. chasser2. dégorger3. expulser4. ficher5. jeter6. lancer7. lâcher8. rejeter9. renvoyer10. tirer11. élider -
7 wyrzucać
1 blúire 2 brúcht 3 folmhaigh 4 gob 5 láithreán 6 scaip 7 tine -
8 wyrzucać
[вижуцачь]v.ndk -
9 wyrzucać
šauti -
10 wyrzucać
цягнуць -
11 wyrzucać
цягнуць -
12 wyrzucać
викидати -
13 wyrzucać
çığarıp atu, atu, suzu (ręce, nogi), quu, quıp cibärü -
14 wyrzucać
1 apoy2 apóy3 ihagis4 itapon5 itiwalag6 paalisín7 palayasin8 sumuka9 sumunog10 súnog -
15 wyrzucać
kowmak; letde; parça; parçalamak -
16 wyrzucać wyrzu·cać
-cam, -caszvt pf - cićto throw away lub outwyrzucić kogoś z pracy/ze szkoły — to sack sb/to exclude sb from school
-
17 wyrzucać rakietę
• launch -
18 wyrzucać za burtę
• throw overboard -
19 wyrzucać za burtę w razie niebezpieczeństwa
• jettisonSłownik polsko-angielski dla inżynierów > wyrzucać za burtę w razie niebezpieczeństwa
-
20 wyrzucać nawóz
выбрасывать навозOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wyrzucać nawóz
См. также в других словарях:
wyrzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzucaćam, wyrzucaća, wyrzucaćają, wyrzucaćany {{/stl 8}}– wyrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrzucaćcę, wyrzucaćci, wyrzucaćrzuć, wyrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucać — ndk I, wyrzucaćam, wyrzucaćasz, wyrzucaćają, wyrzucaćaj, wyrzucaćał, wyrzucaćany 1. forma ndk czas. wyrzucić (p.) 2. «robić komuś wyrzuty, wymówki z jakiegoś powodu; wytykać coś» Wyrzucać komuś lenistwo, opieszałość. Wyrzucać sobie brak… … Słownik języka polskiego
wyrzucać – wyrzucić pieniądze w błoto — {{/stl 13}}{{stl 7}} wydawać pieniądze bez przemyślenia, na rzeczy zbędne, nieprzynoszące zakładanych korzyści; marnotrawić pieniądze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupując to, wyrzucimy pieniądze w błoto. Ktoś nie wygląda na człowieka lubiącego wyrzucać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}poza nawias [za burtę] {{/stl 13}}{{stl 7}} wyłączać kogoś z jakiejś społeczności, pozbawiać kogoś jego praw, znaczenia i możliwości działania w danej grupie; odosabniać, izolować kogoś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić [wywalać – wywalić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruk {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrzucić kogoś z pracy, pozbawić kogoś pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowy właściciel wyrzucił na bruk połowę załogi. Co dzień wyrzucano kogoś na bruk. Za pijaństwo wywalono go na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać w błoto — Wydawać pieniąze w głupi sposób lub na próżno Eng. To spend money foolishly or unnecessarily … Słownik Polskiego slangu
wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
pluć — ndk Xa, pluję, plujesz, pluj, pluł plunąć dk Vb, plućnę, plućniesz, pluń, plućnął, plućnęła, plućnęli «wyrzucać z ust ślinę albo flegmę» Nie pluć na podłogę. Pluć przez zęby. Plunąć komuś w oczy. ∆ Pluć krwią «wypluwać z plwociną krew» ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
rzygać — ndk I, rzygaćam, rzygaćasz, rzygaćają, rzygaćaj, rzygaćał rzygnąć dk Va, rzygaćnę, rzygaćniesz, rzygaćnij, rzygaćnął, rzygaćnęła, rzygaćnęli, rzygaćnąwszy, posp. «wyrzucać zawartość żołądka przez przełyk i jamę ustną na zewnątrz; wymiotować, mieć … Słownik języka polskiego