-
1 wyrzekać
ipf.arch. l. dial. (= narzekać) wail.ipf.wyrzekać się czegoś/kogoś renounce sth/sb, disown sth/sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzekać
-
2 wyrzekać się
(+gen) ( zrywać z) to renounce; ( wypierać się) to disownThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzekać się
-
3 pogardzać
-dzam, -dzasz, -dzić; perf; vipogardzać kimś/czymś — ( odnosić się z pogardą) to hold sb/sth in contempt; ( lekceważyć) to disdain sb/sth
pogardzać czymś — ( wyrzekać się) to renounce sth
* * *ipf.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogardzać
-
4 poświęcać
impf ⇒ poświęcić* * *-cam, -casz, -cić; perf; vt; RELpoświęcać coś komuś — ( składać w ofierze) to sacrifice sth to sb; ( dedykować) to dedicate sth to sb
poświęcić czas/wysiłki na coś — to spend time/effort on sth
* * *ipf.1. (= składać w ofierze) sacrifice ( coś komuś sth to sb); (spotkanie, wykład) (= podporządkować coś czemuś) devote (coś komuś/czemuś sth to sb/sth); (= dedykować) dedicate ( coś komuś sth to sb); poświęcić czas/wysiłki na coś spend time/effort on sth; konferencja była poświęcona energii atomowej conference was devoted to nuclear energy; poświęcać więcej uwagi czemuś devote more attention to sth.2. rel. (= dokonać obrzędu święcenia) consecrate.ipf.1. (= wyrzekać się czegoś) sacrifice, make a sacrifice; poświęcać się dla kogoś make sacrifices for sb; nie musisz się poświęcać you don't have to make sacrifices.2. (= zająć się czymś wyłącznie) devote o.s., dedicate o.s. ( czemuś to sth); poświęcił się leksykografii he devoted l. dedicated himself to lexicography.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poświęcać
-
5 wyrzec
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzec
-
6 wyklinać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyklinać
-
7 wyrzec się
vb; od wyrzekać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzec się
-
8 wyrze|c
pf — wyrze|kać impf (wyrzeknę, wyrzekniesz, wyrzekł, wyrzekli — wyrzekam) Ⅰ vt książk. to say, to utter- nie mógł wyrzec słowa he couldn’t say a. utter a wordⅡ wyrzec się — wyrzekać się 1. (wyprzeć się) to disavow vt [wiary, ideałów]; to disown vt [syna, córki] 2. (zrezygnować) to renounce vt, to relinquish vt- wyrzec się przyjemności/rozrywek/wygód to renounce the pleasures/fun/comfortsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrze|c
-
9 wyrzeka|ć
impf vi książk. (narzekać) to complain- wyrzekać na dzieci/na zły los to complain about the kids/bad luck a. fortuneThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzeka|ć
-
10 wyrzeka|nie
Ⅰ sv ⇒ wyrzekać Ⅱ n zw. pl książk. (narzekanie) complaints- głośne/płaczliwe wyrzekania loud/sobbing a. weeping complaintsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzeka|nie
См. также в других словарях:
wyrzekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzekaćam, wyrzekaća, wyrzekaćają, reg. {{/stl 8}}{{stl 7}} skarżyć się głośno na kogoś, na coś; utyskiwać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzekał na rodzinę, na swą niedolę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać — ndk I, wyrzekaćam, wyrzekaćasz, wyrzekaćają, wyrzekaćaj, wyrzekaćał 1. forma ndk czas. wyrzec (p.) 2. reg. «narzekać na kogoś, na coś, skarżyć się głośno; biadać, utyskiwać» Wyrzekać na dzieci, na zły los … Słownik języka polskiego
wyrzekać się – wyrzec się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie przyznawać się do związku z kimś, z czymś; wypierać się, zapierać się kogoś, czegoś; zrywać z kimś, z czymś, rezygnować z kogoś, z czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzec się rodziny, znajomych. Wyrzec się przyjemności,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzekać się — Wyrzec się świata zob. świat 35 … Słownik frazeologiczny
wyrzec — dk Vc, wyrzecrzeknę, wyrzecrzekniesz, wyrzecrzeknij, wyrzecrzekł, wyrzecrzeczony, wyrzecrzekłszy wyrzekać ndk I, wyrzecam, wyrzecasz, wyrzecają, wyrzecaj, wyrzecał, wyrzecany 1. tylko dk «wyrazić coś słowami, mówiąc zakomunikować coś; wymówić,… … Słownik języka polskiego
wyrzekanie — n I 1. rzecz. od wyrzekać. 2. lm D. wyrzekanieań zwykle w lm, reg. «skargi, lamenty, narzekania, utyskiwania» Głośne, płaczliwe wyrzekania. wyrzekanie się rzecz. od wyrzekać się … Słownik języka polskiego
odjąć — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
odejmować — 1. Komuś odjęło rozum, zmysły, mowę itp. «ktoś przestał rozumnie myśleć, stracił przytomność, zaniemówił itp., zwykle pod wpływem silnych emocji»: (...) nawet się nie bronił. – Nie padł żaden strzał. (...) był tak zaskoczony, że odjęło mu mowę ( … Słownik frazeologiczny
ołtarz — 1. podn. Poświęcić, złożyć, składać coś na ołtarzu ojczyzny, sztuki itp. «ofiarować, ofiarowywać coś, wyrzec się, wyrzekać się czegoś dla dobra ojczyzny, sztuki itp.»: Następne pokolenie – Kolumbów 1920 hojnie złożyło własną krew na ołtarzu… … Słownik frazeologiczny
biadać — ndk I, biadaćam, biadaćasz, biadaćaj, biadaćają, biadaćał «głośno wypowiadać żale; wyrzekać, skarżyć się, użalać się, lamentować» Biadać nad sobą (przed kimś). Biadać z powodu utraty czegoś, nieszczęścia. Biadać, że się o czymś zapomniało … Słownik języka polskiego
kawałek — m III, D. kawałekłka, N. kawałekłkiem; lm M. kawałekłki 1. «niewielka część jakiejś całości; odcinek, fragment, urywek czegoś» Kawałek chleba, mydła, papieru, tortu. Nauczyć się kawałek wiersza. Przepisać kawałek tekstu. Brać kawałek czegoś, dać… … Słownik języka polskiego