wyroby

См. также в других словарях:

• wyrób — m IV, D. wyróbrobu, Ms. wyróbrobie; lm M. wyróbroby 1. częściej w lm «przedmiot stanowiący końcowy produkt pracy rzemieślnika lub wynik procesu produkcyjnego zakładu» Wyroby przemysłowe, chałupnicze. Wyroby cukiernicze, dziewiarskie, stolarskie.… …   Słownik języka polskiego

• ceramika — ż III, CMs. ceramikaice, blm 1. «sztuka wyrabiania i wypalania przedmiotów z różnych glinek; garncarstwo użytkowe i artystyczne; dział technologii, przemysł zajmujący się wytwarzaniem takich przedmiotów» Zajmować się ceramiką. Zastosowanie… …   Słownik języka polskiego

• St. Mary's Church, Gdańsk — St. Mary s Church General information Architectural style Brick Gothic Town or city G …   Wikipedia

• dynasowy — ∆ bud. Cegła dynasowa «cegła ogniotrwała wykonana z krzemionki z niewielkim dodatkiem materiałów wiążących; dynasówka, cegła krzemionkowa» ∆ Wyroby dynasowe «ogniotrwałe wyroby ceramiczne, których głównym składnikiem jest krzemionka; stosowane do …   Słownik języka polskiego

• gotowy — a. gotów (tylko w funkcji orzecznika) gotowywi 1. «całkowicie wykonany, wykończony; wypracowany, opracowany już przez kogoś, już istniejący» Obiad już gotowy (a. gotów). Gotowa robota. Budynek gotowy. Powieść już gotowa. ∆ Ubranie gotowe, wyroby… …   Słownik języka polskiego

• konfekcjonować — ndk IV, konfekcjonowaćnuję, konfekcjonowaćnujesz, konfekcjonowaćował, konfekcjonowaćowany 1. «wyrabiać odzież gotową według znormalizowanych wymiarów» 2. techn. «produkować całkowicie wykończone, gotowe do użytkowania stolarskie elementy… …   Słownik języka polskiego

• piekarnia — ż I, DCMs. piekarniani; lm D. piekarniani a. piekarniaarń «wytwórnia pieczywa lub wyrobów cukierniczych; pomieszczenie, w którym się piecze pieczywo i wyroby cukiernicze, oraz sklep, gdzie się sprzedaje pieczywo i takie wyroby» Piekarnia… …   Słownik języka polskiego

• porcelana — ż IV, CMs. porcelananie, blm «masa ceramiczna otrzymywana z mieszaniny kaolinu, kwarcu i skalenia, formowana i wypalana w wysokiej temperaturze, zwykle pokrywana szkliwem, używana do wyrobu delikatnych naczyń stołowych, przedmiotów artystycznych …   Słownik języka polskiego

• słodycz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y 1. blm «słodki smak» Słodycz cukru, miodu. Poczuć słodycz w ustach. przen. a) blm «dobroć, łagodność; delikatność, czułość» Słodycz charakteru. Obejście, spojrzenie pełne słodyczy. Patrzeć na kogoś, postępować z kimś… …   Słownik języka polskiego

• szkło — n III, Ms. szkle; lm D. szkieł 1. «substancja przezroczysta, bezpostaciowa, nierozpuszczalna, stanowiąca mieszaninę zakrzepłych krzemianów, będąca złym przewodnikiem ciepła i elektryczności, łatwo dająca się formować w wyższej temperaturze;… …   Słownik języka polskiego

• wycyzelować — dk IV, wycyzelowaćluję, wycyzelowaćlujesz, wycyzelowaćluj, wycyzelowaćował, wycyzelowaćowany «wygładzić i wykończyć ręcznie lub mechanicznie wyroby rzemiosła artystycznego, kute wyroby złotnicze, metalowe, odlewy rzeźb, w celu usunięcia… …   Słownik języka polskiego