-
1 wykorzenić
-
2 wykorzenić
глаг.• выморить• искоренить• искоренять• истреблять* * *wykorzeni|ć\wykorzenićony сов. искоренить* * *wykorzeniony сов.искорени́ть -
3 wykorzenić
(-nię, -nisz); imp -ń; vb; od wykorzeniaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykorzenić
-
4 wykorzenić
1. déraciner2. extirper3. indéracinable -
5 wykorzenić
stoith -
6 wykorzenić
[викоженічь]v.dk -
7 wykorzenić
erradicar -
8 wykorzenić
بركندنواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > wykorzenić
-
9 wykorzenić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykorzenić (się)
-
10 indéracinable
wykorzenić -
11 wyplenić
глаг.• вывести* * *wypleni|ć\wyplenićony сов. 1. вывести, истребить;\wyplenić szczury вывести крыс;
2. перен. искоренить;\wyplenić łapówkarstwo искоренить взяточничество+2. wykorzenić
* * *wypleniony сов.1) вы́вести, истреби́тьwyplenić szczury — вы́вести крыс
2) перен. искорени́тьwyplenić łapówkarstwo — искорени́ть взя́точничество
Syn:wykorzenić 2) -
12 eradicate
[ɪ'rædɪkeɪt]vt* * *(to get rid of completely: Smallpox has almost been eradicated.) wytępić, wykorzenić -
13 wykorze|nić
pf — wykorze|niać impf Ⅰ vt 1. (wykopać rośliny z korzeniami) to eradicate 2. przen. (wyplenić) to extirpate, to eradicate- wykorzenić coś ze świadomości narodu to eradicate sth from the nation’s consciousnessⅡ wykorzenić się — wykorzeniać się książk. [osoba] to lose one’s national identity, to forget one’s rootsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykorze|nić
-
14 wykorzeniać
impf ⇒ wykorzenić* * *to root out, to eradicate* * *ipf.1. (= usuwać) root out, eradicate, uproot.2. ogr. root out, uproot.ipf.be eradicated.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykorzeniać
-
15 wytępić
(-pię, -pisz); vb; od tępić* * *pf.1. (= zgładzić) kill (off), exterminate.2. (= wykorzenić) eradicate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytępić
-
16 zło
-a; ntwybierać (wybrać perf) mniejsze zło — to choose the lesser evil
naprawiać (naprawić perf) zło — to right a wrong
* * *n.Loc. -u evil; zło moralne moral evil; przyczyna l. źródło zła the root of (all) evil; wykorzenić l. wytępić zło root out evil; zniszczyć zło w zarodku destroy evil at its source l. root; walczyć ze złem fight evil; wyrządzić komuś wiele zła do a lot of harm to sb; wybrać mniejsze zło choose the lesser evil; zło konieczne necessary evil; naprawić zło right a wrong, redress a wrong.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zło
-
17 искоренять
глаг.• eksterminować• niszczyć• trzebić• tępić• wykorzeniać• wykorzenić• wyniszczyć• wytępić* * *karczować перен., plewić, trzebić, wykorzeniać, wypleniać, wytępiać -
18 истреблять
глаг.• burzyć• demolować• dziesiątkować• eksterminować• konsumować• niszczyć• pochłaniać• pożerać• pożreć• rozwalać• spożywać• spustoszyć• trawić• trzebić• tępić• unicestwiać• unicestwić• uśmiercać• wykorzeniać• wykorzenić• wyludniać• wyniszczać• wyniszczyć• wytracać• wytępić• zburzyć• zdziesiątkować• zniszczyć• zniweczyć• zużywać* * *przetrzebiać, unicestwiać, tępić, ( zwierzynę) trzebić, wybijać, wyniszczać, wypleniać, wytępiać, zwalczać -
19 викоренити
wykorenytyдієсл. -
20 die hard
(to take a long time to disappear: Old habits die hard.) nie dawać się łatwo wykorzenić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wykorzenić — dk VIa, wykorzenićnię, wykorzenićnisz, wykorzenićeń, wykorzenićnił, wykorzenićniony wykorzeniać ndk I, wykorzenićam, wykorzenićasz, wykorzenićają, wykorzenićaj, wykorzenićał, wykorzenićany «wyrwać, wykopać rośliny z korzeniami» Wykorzenić chwasty … Słownik języka polskiego
wykorzeniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykorzeniaćam, wykorzeniaća, wykorzeniaćają, wykorzeniaćany {{/stl 8}}– wykorzenić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wykorzeniaćnię, wykorzeniaćni, wykorzeniaćeń, wykorzeniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… … Słownik języka polskiego
skorupka — ż III, CMs. skorupkapce; lm D. skorupkapek zdr. od skorupa a) w zn. 1: Skorupka jajka. Skorupki z orzechów. b) w zn. 2: Skorupki z rozbitej miseczki. □ Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci «wady, nałogi nabyte w młodości nie… … Słownik języka polskiego
zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… … Słownik języka polskiego