-
1 wykoleić
-
2 wykoleić
глаг.• перевернуть• сорвать* * *wykole|ić\wykoleićje? \wykoleićjony сов. 1. (pociąg) вызвать крушение, пустить под откос;2. перен. совратить, сбить с пути;człowiek \wykoleićjony опустившийся (морально разложившийся, деморализованный) человек
* * *wykoleję, wykolejony сов.1) ( pociąg) вы́звать круше́ние, пусти́ть под отко́с2) перен. соврати́ть, сбить с пути́człowiek wykolejony — опусти́вшийся (мора́льно разложи́вшийся, деморализо́ванный) человек
-
3 wykoleić
(-ję, -isz); vb; od wykolejaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykoleić
-
4 wykoleić
1. dérailler2. désaxer -
5 wykoleić
вивести з рейок -
6 wykoleić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykoleić (się)
-
7 wykoleić się
сов.1) ( o pociągu) сойти́ с ре́льс(ов), потерпе́ть круше́ние2) перен. сби́ться с пути́; свихну́ться posp. -
8 wykoleić\ się
сов. 1. (о pociągu) сойти с рельс(ов), потерпеть крушение;2. перен. сбиться с пути; свихнуться posp. -
9 wykoleić się
• leave the track -
10 wykoleić się
зійти з рейок -
11 wykolejać
impf ⇒ wykoleić* * *( pociąg) to derail* * *ipf.1. zwł. kol., t. transport miejski derail; wykoleić pociąg derail a train.2. przen. (= zmienić czyjeś życie) lead astray; ruin sb's life.ipf.1. zwł. kol., t. transport miejski derail, become derailed.2. (= zmienić swoje życie) be lead astray; ruin one's own life.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykolejać
-
12 wykolejać
wykoleja|ć\wykolejaćny несов. 1. вызывать крушение, пускать под откос;2. перен. совращать, сбивать с пути; ср. wykoleić* * *wykolejany несов.1) вызыва́ть круше́ние, пуска́ть под отко́с -
13 zdeprawować
глаг.• искажать• развратить• развращать* * *zdeprawowa|ć\zdeprawowaćny сов. развратить+demoralizować, wykoleić
* * *zdeprawowany сов.разврати́тьSyn: -
14 wykole|ić
pf — wykole|jać impf Ⅰ vt 1. Transp. to derail [pociąg, tramwaj] 2. książk., przen. to demoralize Ⅱ wykoleić się — wykolejać się 1. (wyskoczyć z szyn) to derail- pociąg się wykoleił the train was derailed2. przen. (wejść na złą drogę) to become demoralized- zupełnie się wykoleił w złym towarzystwie he became totally demoralized by keeping bad companyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykole|ić
-
15 wykolejeni|e
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykolejeni|e
-
16 wykolej|ony
Ⅰ pp ⇒ wykoleić Ⅱ adj. 1. [pociąg, tramwaj] derailed 2. (upadły moralnie) [osoba, młodzież] demoralizedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykolej|ony
-
17 wykolejać
wykolejać (-am) < wykoleić> (-ję) pociąg zum Entgleisen bringen; fig aus der Bahn werfen, einen seelischen Schaden zufügen;wykolejać się pociąg, tramwaj entgleisen; fig auf die schiefe Bahn geraten, moralisch herunterkommen -
18 entgleisen
См. также в других словарях:
wykoleić — dk VIa, wykoleićeję, wykoleićisz, wykoleićej, wykoleićił, wykoleićejony rzad. wykolejać ndk I, wykoleićam, wykoleićasz, wykoleićają, wykoleićaj, wykoleićał, wykoleićany «spowodować, sprawić zjechanie pociągu, tramwaju, wagonu z toru, wyskoczenie… … Słownik języka polskiego
wykolejać się – wykoleić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o pojeździe szynowym: wypadać z toru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tramwaj się wykoleił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbiegać od normy, przybierać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykolejenie — n I 1. rzecz. od wykoleić. 2. lm D. wykolejeniejeń «odstępstwo od normy, błędna forma» Wykolejenie językowe. Wykolejenia konstrukcyjne dramatu. wykolejenie się rzecz. od wykoleić się … Słownik języka polskiego
zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… … Słownik języka polskiego
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… … Słownik języka polskiego
pomarnować — dk IV, pomarnowaćnuję, pomarnowaćnujesz, pomarnowaćnuj, pomarnowaćował, pomarnowaćowany rzad. «doprowadzić do zniszczenia, złego stanu wiele czegoś; nie wykorzystać należycie, zmarnować wiele czegoś, rzadziej wielu ludzi» pomarnować się 1. «o… … Słownik języka polskiego
wykolejony — wykolejonyjeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wykoleić (p.) wykolejony w użyciu przym. 1. «taki, który upadł moralnie, wypadł z normalnego, zwykłego trybu życia, zmarnował swoje możliwości życiowe» Człowiek wykolejony. 2. «niepoprawny,… … Słownik języka polskiego
zejść — dk XI, zejśćjdę, zejśćjdziesz, zejdź, zszedł a. zeszedł, zeszła, zeszli, zszedłszy schodzić ndk VIa, zejśćdzę, zejśćdzisz, schodź, zejśćdził 1. «idąc opuścić się w dół; zstąpić» Zejść do piwnicy. Zejść po drabinie, z drabiny, po schodach, ze… … Słownik języka polskiego
zwichnąć — dk Va, zwichnąćnę, zwichnąćniesz, zwichnąćnij, zwichnąćnął, zwichnąćnęła, zwichnąćnęli, zwichnąćnięty, zwichnąćnąwszy «spowodować przemieszczenie względem siebie nasad kości tworzących staw, wybić ze stawu; wywichnąć» Zwichnąć rękę, Zwichnąć nogę … Słownik języka polskiego