-
61 Jubel
in Jubel ausbrechen wybuchać <- chnąć> radosnym wrzaskiem;jemanden mit Jubel empfangen zgotować pf k-u na powitanie owację -
62 Lachen
in (lautes) Lachen ausbrechen wybuchać <- chnąć> śmiechem;sich vor Lachen biegen pokładać się ze śmiechu;Lachen ist gesund śmiech to zdrowie -
63 Zorn
-
64 odpalać
I. vt2) (pot: dzielić się)odpalić komuś coś mit jdm etw teilenII. vi1) ( strzelać) abdrücken2) ( wybuchać) ausbrechen, explodieren3) (pot: startować) silnik: starten4) (pot: celnie ripostować) scharf antworten, schlagfertig sein5) ( zapalać)odpalić papierosa eine Zigarette anzünden [ lub anbrennen] -
65 pękać
vi1) ( łamać się) lód: krachen, bersten; szyba: [zer]springen3) ( wybuchać) platzen, explodiereno mało jej serce nie pękło beinahe wäre ihr das Herz gebrochen\pękać w szwach aus allen Nähten platzen ( fam)\pękać ze śmiechu vor Lachen bersten\pękać z zazdrości vor Neid platzen -
66 ryczeć
vi\ryczeć ze śmiechu vor Lachen brüllen -
67 aufbrausen
auf|brausenvi sein -
68 losbrechen
los|brechen1) ( sich lösen) -
69 sprengen
sprengen ['ʃprɛŋən]I. vt6) ( gießen) Rasen polewać [ perf polać]; Wäsche spryskiwać [ perf spryskać], skrapiać [ perf skropić]7) ( fig)die Freude sprengte mir fast die Brust radość mnie rozpierała ( przen)die Bank \sprengen rozbić bank ( przen)II. vidurch den Wald/übers Feld \sprengen galopować [ perf po-] przez las/pola -
70 bumugá
1 dysza2 eksplodować3 gagat4 odrzutowiec5 rozpylacz6 rozsadzać7 wybuchać8 wytrysk -
71 pasabugin
1 eksplodować2 rozsadzać3 wybuchać -
72 pumutok
1 eksplodować2 pękać3 pęknięcie4 rozerwać5 rozlecieć6 rozsadzać7 szarpnięcie8 trząść9 wstrząs10 wybuch11 wybuchać12 wybuchnąć13 zryw -
73 putok
1 detonacja2 eksplozja3 huk4 pękać5 pęknięcie6 rozerwać7 rozlecieć8 rozsadzać9 wybuch10 wybuchać11 zryw -
74 silakbo
1 musowanie2 pękać3 pęknięcie4 rozerwać5 rozlecieć6 rozsadzać7 wrzenie8 wybuch9 wybuchać10 zryw -
75 sumabog
1 pękać2 pęknięcie3 rozerwać4 rozlecieć5 rozsadzać6 wybuch7 wybuchać8 zryw -
76 sumilakbo
1 pękać2 pęknięcie3 rozerwać4 rozlecieć5 rozsadzać6 wybuch7 wybuchać8 zryw -
77 sumilakbó
1 eksplodować2 rozsadzać3 wybuchać -
78 partlamak
eksplodować; obalać; rozsadzać; wybuchać -
79 ýarmak
eksplodować; obalać; rozsadzać; wybuchać -
80 ýarylmak
eksplodować; obalać; pęknięcie; rozłam; rozsadzać; wybuchać
См. также в других словарях:
wybuchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybuchaćam, wybuchaća, wybuchaćają {{/stl 8}}– wybuchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, wybuchaćnę, wybuchaćnie, wybuchaćnij, wybuchaćnąłem || wybuchaćchłem, wybuchaćnął || wybuchaćbuchł, wybuchaćnęła ||… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybuchać — Bomba wybuchła zob. bomba 2 … Słownik frazeologiczny
wybuchnąć — dk Va a. Vc, wybuchnąćnę, wybuchnąćniesz, wybuchnąćnij, wybuchnąćbuchnął a. wybuchł, wybuchnąćbuchnęła a. wybuchnąćbuchła, wybuchnąćbuchnęli a. wybuchnąćbuchli, wybuchnąćnąwszy wybuchać ndk I, wybuchnąćam, wybuchnąćasz, wybuchnąćają, wybuchnąćaj … Słownik języka polskiego
ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… … Słownik języka polskiego
detonować — ndk IV, detonowaćnuję, detonowaćował, detonowaćowany 1. «wybuchać, eksplodować» Bomby detonowały co kilka minut. 2. «zbijać z tropu, onieśmielać, peszyć» Detonować kogoś ironicznym uśmiechem. 3. muz. «brać dźwięki fałszywie, nieczysto, za nisko… … Słownik języka polskiego
eksplodować — ndk a. dk IV, eksplodowaćduje, eksplodowaćował «wybuchać, wybuchnąć, rozrywać się, rozerwać się, pękać, pęknąć z hukiem» Eksplodował gaz ziemny. Bomba eksplodowała. Materiały wybuchowe eksplodowały. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gniewać — ndk I, gniewaćam, gniewaćasz, gniewaćają, gniewaćaj, gniewaćał «wywoływać w kimś gniew; złościć kogoś» Gniewa kogoś niegrzeczne traktowanie, chamstwo, brud, niechlujstwo, niedbalstwo. gniewać się 1. «wybuchać gniewem, irytować się, złościć się,… … Słownik języka polskiego
implodować — ndk a. dk IV, implodowaćduje, implodowaćował «wybuchać, wybuchnąć do środka» Implodują gazy w galaktyce. Implodowała lampa kineskopowa. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach … Słownik języka polskiego
płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… … Słownik języka polskiego
prychać — ndk I, prychaćam, prychaćasz, prychaćają, prychaćaj, prychaćał prychnąć dk Va, prychaćnę, prychaćniesz, prychaćnij, prychaćnął, prychaćnęła, prychaćnęli, prychaćnąwszy 1. «wydmuchiwać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny… … Słownik języka polskiego