-
1 wybaczyć
-
2 wybaczyć
-
3 wybaczyć
vt pfverzeihen; vergeben -
4 verzeihen
I. vt[jdm] etw \verzeihen wybaczyć coś [komuś]II. vi[jdm] \verzeihen wybaczyć [komuś], przebaczać [ perf przebaczyć] [komuś]\verzeihen Sie! przepraszam!ich kann es mir nicht \verzeihen, dass... nie mogę sobie wybaczyć, że... -
5 wybaczać
-
6 wspaniałomyślnie
wspaniałomyślnie [fspaɲawɔmɨɕlɲɛ] adv -
7 wybaczać
vt\wybaczać komuś coś jdm etw verzeihenPan/Pani wybaczy, ale... entschuldigen Sie, aber... -
8 entschuldigen
entschuldigen * [ɛnt'ʃʊldɪgən]\entschuldigen Sie, können Sie mir sagen, ... przepraszam, czy może mi Pan powiedzieć,...Sie müssen [schon] \entschuldigen, ... proszę wybaczyć, że...II. vrsich [bei jdm] \entschuldigen tłumaczyć [ perf wy-] się [przed kimś]2) ( sich abwesend melden)sich \entschuldigen Schüler: usprawiedliwić sięIII. vtjdn \entschuldigen usprawiedliwić kogoś2) ( als abwesend melden)jdn [bei jdm] \entschuldigen usprawiedliwić czyjąś nieobecność [przed kimś]3) ( verzeihlich machen) -
9 Entschuldigung
Entschuldigung <-, -en> fsie hat ihre Eltern um \Entschuldigung [wegen etw] gebeten przeprosiła rodziców [za coś]ich bitte vielmals um \Entschuldigung proszę mi wybaczyć\Entschuldigung! przepraszam!\Entschuldigung, wie spät ist es bitte? przepraszam, która jest godzina?als \Entschuldigung für etw na usprawiedliwienie faktu, że...zu meiner/deiner \Entschuldigung spricht, dass... tłumaczy mnie/ciebie fakt, że... -
10 vergeben
vergeben *I. vi[jdm] \vergeben wybaczyć [komuś]II. vt1) (geh: verzeihen)[jdm] etw \vergeben przebaczyć [komuś] coś; Sünde odpuścić [komuś] coś2) ( übergeben, zuteilen) Auftrag przydzielać [ perf przydzielić]; Preis, Stipendium, Wohnung przyznawać [ perf przyznać]; Chance, Möglichkeit dawać [ perf dać]; Karten rozdawać [ perf rozdać]eine Arbeit [an jdn] \vergeben zlecać [ perf zlecić] [komuś] pracęEintrittskarten zu \vergeben für... bilety do rozdania na...4) schon \vergeben sein być już zajętym -
11 Verzeihung
[jdn] um \Verzeihung [für etw] bitten prosić [kogoś] o wybaczenie [czegoś]ich bitte um \Verzeihung! proszę wybaczyć!2) ( Entschuldigung)\Verzeihung! przepraszam!\Verzeihung, wie viel Uhr ist es? przepraszam, która jest godzina? -
12 zugute
См. также в других словарях:
wybaczyć — dk VIb, wybaczyćczę, wybaczyćczysz, wybaczyćbacz, wybaczyćczył, wybaczyćczony wybaczać ndk I, wybaczyćam, wybaczyćasz, wybaczyćają, wybaczyćaj, wybaczyćał, wybaczyćany «darować komuś winę; przebaczyć» Wybaczał dziecku każde przewinienie. Wybaczyć … Słownik języka polskiego
wybaczać — → wybaczyć … Słownik języka polskiego
śmiałość — ż V, DCMs. śmiałośćści, blm rzecz. od śmiały a) w zn. 1: Wielka, zbytnia śmiałość. Zdobyć się na śmiałość. Coś odbiera komuś śmiałość. Coś dodaje komuś śmiałości. Nabierać śmiałości. Komuś brakuje śmiałości … Słownik języka polskiego
wybaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybaczaćam, wybaczaća, wybaczaćają, wybaczaćany {{/stl 8}}– wybaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wybaczaćczę, wybaczaćczy, wybaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} darować winy; przebaczać, przestawać żądać od kogoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płaz — Puścić coś komuś płazem «wybaczyć coś komuś, nie ukarać kogoś»: Trzeźwy i przygnębiony, szewc puścił płazem niesmaczną zaczepkę. T. Konwicki, Dziura. (...) to był ten dzień, kiedy Sowieci wkroczyli do Afganistanu i wyglądało, że Carter nie puści… … Słownik frazeologiczny
niepamięć — ż V, DCMs. niepamięćęci, blm 1. «brak pamięci (o kimś lub o czymś), zapomnienie» ◊ Pójść, iść w niepamięć «zostać zapomnianym» ◊ Puścić coś w niepamięć «zapomnieć o doznanej przykrości, krzywdzie; wybaczyć» ◊ Wydobyć kogoś (coś) z niepamięci… … Słownik języka polskiego
niewybaczalny — «taki, którego nie można wybaczyć» Niewybaczalny postępek. Niewybaczalny błąd … Słownik języka polskiego
płaz — m IV, Ms. płazzie; lm M. y 1. DB. a zool. płazy «Amphibia, gromada zmiennocieplnych kręgowców ziemnowodnych, o skórze z licznymi gruczołami śluzowymi, niekiedy jadowymi, oddychających płucami i skórą (larwy skrzelami), żyjących w pobliżu… … Słownik języka polskiego
potknięcie — ↨ potknięcie się n I 1. rzecz. od potknąć się. 2. lm D. potknięcienięć «niewłaściwe posunięcie, niezręczny postępek; pomyłka, błąd» Wybaczyć komuś drobne potknięcie. Dostrzec potknięcia językowe mówcy … Słownik języka polskiego
przebaczyć — dk VIb, przebaczyćczę, przebaczyćczysz, przebaczyćbacz, przebaczyćczył, przebaczyćczony przebaczać ndk I, przebaczyćam, przebaczyćasz, przebaczyćają, przebaczyćaj, przebaczyćał «przestać się za coś gniewać na kogoś, darować komuś jakąś winę,… … Słownik języka polskiego
przeprosić — dk VIa, przeprosićproszę, przeprosićsisz, przeprosićproś, przeprosićsił, przeprosićproszony przepraszać ndk I, przeprosićam, przeprosićasz, przeprosićają, przeprosićaj, przeprosićał, przeprosićany «poprosić o darowanie winy, o przebaczenie,… … Słownik języka polskiego