-
61 μικρο-φυΐα
μικρο-φυΐα, ἡ, kleiner Wuchs, kleine Statur, Strab. XVII, 821.
-
62 ναννο-φυής
ναννο-φυής, ές, von zwerghaftem Wuchs od. Zwergengröße, Ar. Pax 769.
-
63 μέγεθος
μέγεθος, τό (μέγας), ion. μέγαϑος, Her., die Größe, körperlich u. geistig; bei Hom. von hohem Wuchs der Männer u. Frauen, stattliche Leibesgröße, mit εἶδος vrbdn, Od. 5, 217. 6, 152; μεγέϑει τι τῶν νῦν εὐπρεπεστάτα πολύ, Aesch. Pers. 180; auch μέγεϑος πῶν πόνων, Eur. Hel. 599; πόλεως, Andr. 196; μ. λαμβάνειν, heranwachsen, Xen. Cyr. 1, 4, 3; μέγεϑος τοῦ στόλου, Plat. Legg. III, 698 b; καὶ πλῆϑος, V, 733 b; ῥώμη, Rep. VI, 488 a; auch im plur., μεγέϑεσι κάλλεσί τε ἔργων, Critia. 115 d; Her. sagt μεγάϑεϊ μέγας, σμικρός, 1, 51. 4, 52; häufig steht μέγεϑος absolut, was die Größe anbetrifft, an Größe, 1, 98. 2, 44. 73; auch im plur., εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι ποταμοὶ οὐ. κατὰ τὸν Νεῖλον ἐόντες μεγάϑεα, 2, 10; ὅσην δεῖ τὸ μέγεϑος τὴν πόλιν ποιεῖσϑαι, Plat. Rep. IV, 423 b; ϑαυμαστὸς ἐφάνη τό τε μέγεϑος καὶ τὸ κάλλος, Charmid. 154 c, u. so bei den Folgdn; seltener μεγέϑει μεγίστη πόλις, Luc. hist. conscr. 31.
-
64 μῆκος
μῆκος, τό, dor. μᾶκος, die Länge; ῥόπαλον – τόσσον ἔην μῆκος, so groß an Länge, so lang, Od. 9, 324; μῆκός γε γενέσϑην ἐννεόργυιοι, 11, 312; schlanker Wuchs, 20, 71; πάχει μάκει τε verbindet Pind. P. 4, 254; von der Zeit oft, Aesch. auch τοσοῦτο μῆκος ἔκτεινον λόγου, Eum. 192; ἐν μήκει χρόνου, Soph. Trach. 69 (vgl. ἐν μήκει λόγων διελϑεῖν, Thuc. 4, 62); adverbial, εἰπέ μοι μὴ μῆκος, ἀλλὰ σύντομα, Ant. 422; überh. Größe, von der Freude, 389; μακρὸν μῆκος χρόνου, Eur. Or. 72. – Her. 4, 42 u. sonst; πλοῦ, Thuc. 6, 34; Plat. Theaet. 148 b; χρόνου, Legg. III, 676 a; λόγου, I, 645 c; neben βάϑος u. πλάτος, Soph. 235 d; auch im plur., Folgde überall.
-
65 ὀρθο-φυΐα
-
66 ἀν-έρχομαι
ἀν-έρχομαι (s. ἔρχομαι), 1) hinaufgehen, emporsteigen, ἐς σκοπιήν, zur Warte, Od. 10, 97; ἐξ Ἅιδου ἐς ϑεοὺς ἀνελϑεῖν Plat. Rep. VII, 521 c; κάτωϑεν Ar. Av. 1562; εἰς τὴν ἀκρόπολιν Xen. Hell. 2, 4, 28; auftreten auf der Rednerbühne, Plut. Aem Paul. 31; – aufschießen, vom schlanken Wuchs eines jungen Baumes, Od. 6, 163. 167; von der Sonne, ἡλίου φῶς, Aesch. Ag. 644; vgl. λαμπ τῆρες Ch. 529, wo Valcken. ἀνῇϑον corr. – 2) zurückkommen, heimkehren, ll. 6, 187; ἂψ. ἀν. 4, 392; αὺτις ἀν. Od. 1, 317; so Soph. Phil. 621; πάλιν ἐπ' αρχήν Plat. Tim. 69 a; ἄνελϑέ μοι πάλιν, erzähle mir wiederum, Eur. Phoen. 1213.
-
67 ὁμο-φυΐα
ὁμο-φυΐα, ἡ, gleicher Wuchs, gleiche Natur, K. S.
-
68 ἈΕΞω
ἈΕΞω, alte poet. Form für αὔξω, eigtl. ΑFΕΞΩ, nur praes. u. impf., stets ohne Augment; ἀεξηϑεῖσι Ep. ad. 238 a (VI, 171); wachsen lassen, vermehren, nähren, Hom. ὄμβρος ἀέξει οἶνον Od. 9, 111, οἶνος ἀ. μένος Il. 6, 261, ἀέξω ϑυμόν 17, 226; πένϑος ἀέξ. ἐνὶ στή-ϑεσσιν, hegen, Iliad. 17, 139; κράτος ἀέξειν 12, 214; υἱόν, groß werden lassen, Od. 13, 360; ἔργον, gedeihen lassen, 15, 372; αὐτοὺς καὶ πόλιν Pind. Ol. 8, 88; N. 2, 15; Soph. Ai. 224 ch. – Im med. od. pass. wachsen, zunehmen, κῠμα Od. 10, 93, ἦμαρ 9, 56; Τηλέμαχος ἀέξετο, er wuchs heran, wurde ein Jüngling, 22. 426; ἔργον, die Arbeit gedeiht, 14, 66; Aesch. Ch. 812 Suppl. 836. In Prosa, Her. 3, 80. Erst Sp. haben fut. und perf. pass., wie Nonn. D. 42, 298. Das act. in der Bdtg wachsen Qu. Sm. 1, 116, u. sonst.
-
69 ἐπι-τρέφω
ἐπι-τρέφω, dazu, noch außerdem ernähren, wachsen lassen, ἐπιτέτροφε τύμβῳ βότρυν Alc. Mess. (VII, 536); bei sich ernähren, beköstigen, Her. 8, 142; übertr., κακὸν τῇ πόλει D. Hal. 10, 7. – Pass. nachwachsen, heranwachsen, Κῦρον ὁρέων ἐπιτρεφόμενον Her. 1, 123; ἐκ τουτέων σφι ἐπετράφη νεότης, junges Volk wuchs ihnen von diesen nach, 4, 3; vgl. 2, 121, 1; D. Hal., z. B. 3, 59; auch übertr., οὐ μικρὸν αὐτῷ δέος ἐπιτρέφεσϑαι νομίσας 7, 9. – Med. βροτοῖς ἐπεϑρέψατο χαίτην Man. 3, 291.
-
70 ἐπιῤ-ῥώννῡμι
ἐπιῤ-ῥώννῡμι (s. ῥώννυμι), noch dazu stärken, Kraft einflößen, ermuthigen; αὗται (αἱ νῆες) δή σφεας ἐπέῤῥωσαν ἀπικόμεναι Her. 8, 14; τοὺς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἐπέῤῥωσε, Ggstz von ἐξέπληξε, Thuc. 4, 36; 8, 89 u. öfter, wie Sp., τὸ μειράκιον πρὸς τὸν πόλεμον Plut. Lys. 4; ἐπίῤῥωσον σαυτήν, fasse Muth, Luc. Tim. 41; Hdn. im Ggstz von ϑραῦσαι τὴν ἐλπίδα 3, 2, 4; im pass. ermuthigt werden, sich ermuthigen, ἐπιῤῥωσϑέντες Thuc. 3, 6; Xen. Hell. 3, 4, 18 u. Folgde; ἐς τἄλλα πολὺ ἐπέῤῥωντο, Thuc. 7, 7. 17; ἐπιῤῥωσϑῆναι πρός τι, Pol. 1, 24, 1; Plut. Al. 8; impers., κείνοις δείν' ἐπεῤῥώσϑη λέγειν, ihnen wuchs der Muth zu drohen, sie erdreisteten sich, Soph. O. C. 667.
-
71 ἔρνος
ἔρνος, τό, junger Trieb der Pflanzen, Schößling, Ranke, Zweig; ἐλαίης Il. 17, 53; φοίνικος Od. 6, 163; in Vergleichen, wie ὁ δ' ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος, schlank, wie ein junger Baum, schoß er in die Höhe, wuchs er auf, Il. 18, 437; τὸν δ' ἐπεὶ ϑρέψαν ϑεοὶ ἔρνεϊ ἶσον Od. 14, 175; πορφύρεα Pind. N. 11, 29; von Kränzen, I. 1, 66 N. 6, 18; ἔρνεσι δάφνης Eur. Med. 1123; δόνακος Hel. 183; ὕλας Bacch. 876; δρυός Cycl. 615; Theophr. Oft bei den Dichtern übertr. von Menschen, Kind, Sprößling, Λατοῠς Pind. N. 6, 38, vgl. I. 3, 63; οἷον ἔρνος οὔτις ἂν τέκοι ϑεός Aesch. Eum. 636, vgl. Ag. 1506; τῆς σῆς τόδ' ἔρνος νηδύος Eur. Bacch. 1307; Soph. O. C. 1110; Ar. Eccl. 973; Opp. Cyn. 2, 194 sagt sogar vom Hirschgeweih κεράων πολυδαίδαλον ἔρνος. – Ueber den Spiritus vgl. Lexic. περὶ πνευμάτων hinter Valck. Amm. p. 197 u. Elmsl. Eur. Med. 1182.
-
72 ἡβάω
ἡβάω, in der ἥβη stehen, mannbar sein, in der Blüthe der Jahre stehen u. vollkommene Mannskraft besitzen; οὐδέ κέ μιν ῥέα – ἔχοι ἀνὴρ οὐδὲ μάλ' ἡβῶν Il. 12, 382; εἴϑ' ἃς ἡβώοιμι, βίη δέ μοι ἔμπεδος εἴη Od. 14, 468; αἲ γὰρ ἡβῷμ', ὡς ὅτε Il. 7, 133; ἀλλ' ὅταν ἡβήσειε καὶ ἥβης μέτρον ἵκοιτο Hes. O. 131; Aesch. vrbdt γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ' ἡβῶσαν φέρει, Spt. 604, u. umgekehrt ἄγγελον δ' οὐ μέμψεται πόλις γέρονϑ' ἡβῶντα δ' εὐγλώσσῳ φρενί, Suppl. 756; Plat. vrbdí τῷ ἡβῶντι καὶ ἀνδρείῳ, Rep. V, 468 d; καὶ ἰσχύω Ar. Vesp. 357, der die παιδάρια den ἡβῶντες entggstzt, Ran. 1053; auch εἰ δ' ἐγὼ σϑένος ἥβων, wenn ich jugendlich stark wäre an Kraft, Eur. Herc. Für. 436; ἀπέκτειναν Μηλίων ὅσους ἡβῶντας ἔλαβον Thuc. 5, 116; Is. 1, 10 u. sonst. Vgl. διετής. – Auch von anderen Dingen, ἡμερὶς ἡβώωσα, ein Weinstock im kräftigsten, üppigsten Wuchs, Od. 5, 69; φλὸξ ἡβήσασα Aesch. frg. 378, vgl. Simonds. 48 (VII, 24); ἡβῶντ' ἀρτίως οἰνίσκον Cratin. bei Ath. I, 29 d; τοὺς ἡβῶντας τῶν βοτρύων Long. 4, 5. – Uebertr. auch ἀεὶ γὰρ ἡβᾷ τοῖς γέρουσιν εὖ μαϑεῖν, die Wißbegier, Fähigkeit zu lernen bleibt auch im Alter jugendlich rege, Aesch. Ag. 570; ὅταν γὰρ ἡβᾷ δῆμος εἰς ὀργὴν πεσών, Eur. Or. 685, wenn das in Zorn gerathene Volk heftig aufbraus't; auch = jugendlich froh sein, ἡβώοις φίλε ϑυμέ Theogn. 877, wo Bergk ἥβα μοι vermuthet; Hesych. erkl. μεϑύσκεσϑαι, εὐωχεῖσϑαι.
-
73 ἡλικία
ἡλικία, ἡ, das Lebensalter; ἤν πως ἡλικίην αἰδέσσεται ἠδ' ἐλεήσῃ γῆρας Il. 22, 419, wo also das Greisenalter gemeint ist, wie ὑπὸ τῆς ἡλικίας Plat. Lach. 180 d; ληρεῖν ὑφ' ἡλικίας Luc. de laps. in salt. 1 (s. auch unten); ἁλικίας γηραιὸν μέρος Pind. P. 4, 157; aber auch ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ, N. 9, 42; πολιαὶ ϑαμὰ καὶ παρὰ τὸν ἁλικίας ἐοικότα χρόνον Ol. 4, 29; ἐπεὶ δὲ ἔχοιεν τὴν ἡλικίαν, ἥνπερ σὺ νῦν ἔχεις ἤδη Xen. Cyr. 1, 6, 34; vgl. Her. ἐτέων ἐὼν ἡλικίην πέντε καὶ τριήκοντα, fünfunddreißig Jahre alt, 1, 26; allgemein, ταῦτα ἡλικίην ἂν εἴη κατὰ Λάϊον 5, 59, dies dürfte dem Alter nach zur Zeit des Laios geschehen sein; 5, 60; οἱ ἐν τῇ αὐτῇ ἡλικίᾳ, die in demselben Alter stehenden, Thuc. 1, 80; Folgde. Besondere Bestimmungen sind: ἡλικίαν ἔχων τὴν ἄρτι ἐκ παίδων, Xen. Hell. 5, 4, 25; τοὺς μὲν προεληλυϑότας ἤδη ταῖς ἡλικίαις, τοὺς δ' οὔπω ἀκμάζοντας, 6, 1, 4; ἡλικίᾳ ἔτι παῖς ὤν, Thuc. 5, 43. Gew. das Alter männlicher Reise, das kräftigste Alter, wie ἥβη, vom 18. bis 50. Jahre, Her. 3, 36. 7, 18, οἱ ἐν τῇ ἡλικίᾳ, Thuc. 8, 75; vgl. Dem. 1, 28; Plut. Them. 10; Plat. Phaedr. 255 a; ἐντὸς τῆς πρεπούσης ἡλικίας Tim. 18 d; πόῤῥω τῆς ἡλικίας, über das Jugendalter hinaus, Gorg. 484 c; οὔπω ἐν ἡλικίᾳ ἦν Charm. 154 a; εἴπερ εἰς ἡλικίαν ἔλϑοι Theaet. 142 d; ἐν ἡλικίᾳ ὄντες μέσῃ τε καὶ καϑεστηκυίᾳ, im gesetzten Alter, Ep. III, 316 c; vgl. Thuc. 2, 36. Von höherem Alter, προϊούσης τῆς ἡλικίας Plat. Phaedr. 279 a; προήκων εἰς βαϑὺ τῆς ἡλικίας Ar. Nubb. 513; – οἱ τῆς ἡλικίας ἐντὸς γεγονότες Lys. 2, 50; öfter bei den Rednern; allgemein, τὰ μικρὸν πρὸ τῆς ἡμετέρας ἡλικίας γεγενημένα Din. 1, 38; ἐπὶ τῆς νῦν ἡλικίας Isocr. 4, 167; ἕως εἰς τὴν νῦν ζῶσαν ἡλικίαν ὁ χρόνος προήγαγεν ἡμᾶς Dem. 60, 11, bis zu dem heutigen Menschengeschlecht, collectivisch wie die unten folgenden Beispiele; daher Menschenalter, πολλαῖς ἔμπροσϑεν ἡλικίαις τοῦ πολέμου Plut. Pericl. 27; mit Bestimmungen, wie ἡλικίαν εἶχεν ἀνδρὶ συνοικεῖν Is. 2, 4, heirathsfähiges Alter, wofür Plut. Rom. 21 αἱ ἐν ἡλικίᾳ γυναῖκες sagt; Dem. 59, 22 νεωτέρα οὖσα διὰ τὸ μήπω τὴν ἡλικίαν αὐτῇ παρεῖναι; Aesch. 1, 182 τὴν ϑυγατέρα διεφϑαρμένην καὶ τὴν ἡλικίαν οὐ καλῶς διαφυλάξασαν μέχρι γάμου, worauf §. 194 folgt ταῖς ἡλικίαις καὶ τοῖς ἑαυτῶν σώμασιν οὐ καλῶς κεχρημένοι. – Als Collectivum, die Menschen eines gewissen Alters, bes. die waffenfähige Mannschaft, ὃς ἡλικίην ἐκέκαστο Il. 16, 808; ἀστῶν Aesch. Pers. 878; Thuc. 3, 67; ἡλικίας οἵαν οὐχ ἑτέραν ἑώρων ὑπάρχουσαν 8, 1; πᾶσα ἡλικία Plat. Legg. XII, 959 e; Lys. 2, 49 u. Folgde, wie Plut. Fab. 14; dah. Zeitgenosse u. Zeitalter, s. oben. – Auch körperlich wird es von Größe, Wuchs gebraucht, wie man Dem. 40, 56 erkl.: ἧς τῇ μὲν φύσει πατήρ εἰμι, τὴν δ' ἡλικίαν αὐτῆς εἰ ἴδοιτε, οὐκ ἂν ϑυγατέρα μου, ἀλλ' ἀδελφὴν εἶναι αὐτὴν νομίσαιτε; eigtl. aber nur das Alter, so weit man es im Aeußern erkennen kann u. es nach dem Aeußern beurtheilt, vgl. Her. 3, 16. Aber Luc. V. Hist. 1, 40 sagt ἄνδρας μεγάλους ὅσον ἡμισταδιαίους τὰς ἡλικίας; vgl. Plut. Philop. 11; u. so im N. T. προςϑεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν πῆχυν ἕνα, Hatth. 6, 27; Hesych. erkl. μέγεϑος σώμα τος, μέτρον τι. Sogar von Säulen, Luc. D. Syr. 28.
-
74 быть высокого роста
vgener. hoch von Wuchs sein, von hoher Gestalt sein -
75 быть маленького роста
vgener. klein von Wuchs seinУниверсальный русско-немецкий словарь > быть маленького роста
-
76 быть небольшого роста
vgener. klein von Wuchs seinУниверсальный русско-немецкий словарь > быть небольшого роста
-
77 возрастание
n Zunahme f, Zuwachs m; Steigerung f* * *возраста́ние n Zunahme f, Zuwachs m; Steigerung f* * *n1) gener. Ansteigen, Anstieg, Steigerung, Wachsen, Wuchs, Aufstufung, Anwachsen2) geol. Emporschießen (áûñòðîå)3) Av. Erhöhung4) liter. Aufgang5) eng. Zunahme6) construct. Vergrößerung7) fin. Steigen, Wachstum8) radio. Aufstieg9) busin. Verwertung (напр. стоимости, ценности активов)10) nav. Steigung11) shipb. Entwicklung -
78 мальчик превратился во взрослого мужчину
nУниверсальный русско-немецкий словарь > мальчик превратился во взрослого мужчину
-
79 мужчина высокого роста
ngener. ein Mann von hohem WuchsУниверсальный русско-немецкий словарь > мужчина высокого роста
-
80 низкого роста
adjgener. klein von Wuchs, kurzgewachgen, kleinwüchsig
См. также в других словарях:
Wuchs — bezeichnet: das Wachstum das äußere Erscheinungsbild, den Habitus, lebender Wesen insbesondere die Wuchsform bei Pflanzen und Korallen das Wuchsmerkmal: individuelle Abweichungen einzelner Exemplare von Gehölzen die Spuren, die Wuchsform und… … Deutsch Wikipedia
Wuchs — [vuːks] der; es; nur Sg; 1 das Wachsen1 (1,2) 2 ≈ Gestalt, Erscheinung <von schlankem, zartem, kräftigem Wuchs sein> … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
wuchs — [vuːks] Imperfekt, 1. und 3. Person Sg; ↑wachsen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Wuchs — ↑Figur, ↑Statur … Das große Fremdwörterbuch
Wuchs — Wuchs: Das seit Beginn des 18. Jh.s bezeugte Substantiv ist eine Bildung zum Verb 2↑ wachsen. – Abl.: wüchsig »gut wachsend« (forstliches Fachwort des 17. Jh.s, seit der Mitte des 18. Jh.s meist in Zusammenbildungen wie »hoch , schnellwüchsig«),… … Das Herkunftswörterbuch
wuchs — vgl. 1wachsen … Die deutsche Rechtschreibung
Wuchs — der; es, Plural (fachsprachlich) Wüchse … Die deutsche Rechtschreibung
Wuchs — Wachstum; Zunahme; Wertzuwachs * * * Wuchs [vu:ks], der; es: a) das Wachsen: Pflanzen mit/von üppigem Wuchs. Zus.: Bartwuchs, Baumwuchs, Haarwuchs. b) Art, wie jmd., etwas gewachsen ist: ein Baum, ein Mädchen von schlankem Wuchs. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
Wuchs — 1. Entfaltung, Entwicklung, Gedeihen, Wachstum. 2. äußere Erscheinung, Bau, Erscheinungsbild, Figur, Form, Gestalt, [Körper]größe, Statur; (schweiz. mundartl.): Postur; (Fachspr.): Physiognomie; (Med.): Habitus; (bes. Med.): Konstitution. 3.… … Das Wörterbuch der Synonyme
Wuchs — der Wuchs (Oberstufe) äußere Erscheinung einer Person oder Sache, Gestalt Synonyme: Bau, Erscheinungsbild, Figur, Statur Beispiel: Sie ist nur 152 cm groß, ist also klein von Wuchs und sieht noch wie ein Mädchen aus … Extremes Deutsch
Wuchs — * Dass dir der Wuchs nicht vergeht. – Klix, 124 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon