wtrącić

См. также в других словарях:

• wtrącić — dk VIa, wtrącićcę, wtrącićcisz, wtrąć, wtrącićcił, wtrącićcony wtrącać ndk I, wtrącićam, wtrącićasz, wtrącićają, wtrącićaj, wtrącićał, wtrącićany 1. «powiedzieć jakieś słowo, zdanie, wygłosić jakąś uwagę przerywając tok własnej lub czyjejś… …   Słownik języka polskiego

• wtrącić — Wtrącać swoje trzy grosze zob. grosz 10 …   Słownik frazeologiczny

• wtrącać się – wtrącić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mieszać się w czyjąś rozmowę, dodawać coś od siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wtrącił się do rozmowy ze swoimi głupimi uwagami. Jest gadatliwa, zawsze musi się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wtrącać – wtrącić [wsadzać – wsadzić] swoje trzy grosze — {{/stl 13}}{{stl 7}} odzywać się lub w inny sposób zaznaczać swoje zdanie, nie będąc proszonym, często przy dezaprobacie otoczenia {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dwa — + m. nieos. i n; dwaj, dwóch, dwu, m. os.; dwie, ż; DMs. dwóch, dwu, B. m. os. dwóch, dwu, m. nieos. i n dwa, ż dwie, C. dwom, dwu, dwóm, N. m i n dwoma, dwu, ż dwiema, dwoma 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 2» Dwóch, dwu mężczyzn idzie,… …   Słownik języka polskiego

• but — 1. Szyć, uszyć komuś buty «robić, zrobić intrygi przeciw komuś»: To zapewne pan jest owym panem Brolem, pogromcą zwierząt? Przy tych słowach zwrócił się w kierunku bosmana. Aha, Pawłow już uszył mi buty – pomyślał marynarz, lecz nie okazując… …   Słownik frazeologiczny

• kasza — 1. przestarz. Dmuchać, nadmuchać, pluć, napluć komuś w kaszę «wtrącać się, wtrącić się w brutalny sposób do czyichś spraw, traktować, potraktować kogoś grubiańsko, w sposób obraźliwy»: (...) jak się pan sam przekonałeś, nie tak łatwo nam dmuchać… …   Słownik frazeologiczny

• ciemnica — ż II, DCMs. ciemnicacy; lm D. ciemnicaic 1. książk. «ciemne pomieszczenie, zwłaszcza więzienie; loch» Wtrącić, wsadzić kogoś do ciemnicy. 2. «zupełny brak światła, jasności; głęboka ciemność» Psujesz oczy czytając w tej ciemnicy …   Słownik języka polskiego

• dogadać — dk I, dogadaćam, dogadaćasz, dogadaćają, dogadaćaj, dogadaćał dogadywać ndk VIIIa, dogadaćduję, dogadaćdujesz, dogadaćduj, dogadaćywał «dorzucić, wtrącić swoje słowa, zwłaszcza: przymówić komuś, zrobić złośliwą albo żartobliwą aluzję; podszepnąć… …   Słownik języka polskiego

• dorzucić — dk VIa, dorzucićcę, dorzucićcisz, dorzucićrzuć, dorzucićcił, dorzucićcony dorzucać ndk I, dorzucićam, dorzucićasz, dorzucićają, dorzucićaj, dorzucićał, dorzucićany 1. «dosięgnąć rzutem, rzucić mierząc do jakiegoś celu» Strumyk płynął tak blisko,… …   Słownik języka polskiego

• kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… …   Słownik języka polskiego