-
1 wtajemniczyć
wtajemniczyć pf →LINK="wtajemniczać" wtajemniczać -
2 wtajemniczyć
wtajemniczyć [ftajɛmɲiʧ̑ɨʨ̑] -
3 wtajemniczyć
глаг.• посвятить* * *wtajemnicz|yć\wtajemniczyćony сов. посвятить (кого-л. во что-л)* * *wtajemniczony сов.посвяти́ть (кого-л. во что-л) -
4 wtajemniczyć
(-ę, -ysz); vb; od wtajemniczaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemniczyć
-
5 wtajemniczyć
[втаємнічичь]v.dk -
6 wtajemniczyć
втаємничити -
7 wtajemniczyć (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemniczyć (się)
-
8 wtajemniczyć się
[втаємнічичь шіê]v.dkвтаємничитися, утаємничитися -
9 wtajemniczyć się
втаємничитися -
10 wtajemnicz|yć
impf — wtajemnicz|ać impf Ⅰ vt książk. 1. (poinformować) to acquaint (kogoś w coś sb with sth) [sprawy, szczegóły]; to let [sb] in (w coś on sth) [interes, plan, żart]- wtajemniczyć kogoś w swoje problemy to share one’s problems with sb2. (nauczyć, wprowadzić) to initiate (kogoś w coś sb into sth) [arkana, tajniki] Ⅱ wtajemniczyć się — wtajemniczać się książk. (zaznajomić się) to get a. become acquainted (w coś with sth) [problemy]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemnicz|yć
-
11 wtajemniczać
impf ⇒ wtajemniczyć* * *(-am, -asz); -yć; vt wtajemniczać kogoś w coś — to initiate sb into sth* * *ipf.initiate, acquaint; wtajemniczać kogoś w coś acquaint sb with sth, let sb into sth, initiate sb into the secret of sth.ipf.become initiated, acquaint o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemniczać
-
12 wtajemnicze|nie
Ⅰ sv ⇒ wtajemniczyć Ⅱ n książk. (w tajnych organizacjach) initiation; (zawodowe) expertise- dostąpić wtajemniczenia to be initiatedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemnicze|nie
-
13 wtajemnicz|ony
Ⅰ sv ⇒ wtajemniczyć Ⅱ m książk. (w kultach) initiate; (posiadający poufne informacje) insider- wtajemniczeni the initiatedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wtajemnicz|ony
-
14 wtajemniczać
-
15 wtajemniczać
wtajemniczać [ftajɛmɲiʧ̑aʨ̑] < perf wtajemniczyć>vt\wtajemniczać kogoś w coś jdn in etw +akk einweihen -
16 einweihen
-
17 Mitwisser
Mitwisser(in) <-s, -> m(f)eines Geheimnisses wtajemniczony(-a) m(f) -
18 Vertrauen
zu jdm \Vertrauen haben mieć do kogoś zaufaniesie genießt unser \Vertrauen [ona] cieszy się naszym zaufaniemsein \Vertrauen in jdn setzen pokładać w kimś ufnośćjdn ins \Vertrauen ziehen wtajemniczać [ perf wtajemniczyć], kogoś, zawierzyć komuś2) parljdm das \Vertrauen aussprechen udzielić komuś wotum zaufaniajdm das \Vertrauen entziehen odebrać komuś wotum zaufania3) im \Vertrauen [gesagt] między nami [mówiąc]
См. также в других словарях:
wtajemniczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wtajemniczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wtajemniczyć — → wtajemniczać … Słownik języka polskiego
uświadomić — dk VIa, uświadomićmię, uświadomićmisz, uświadomićom, uświadomićmił, uświadomićmiony uświadamiać ndk I, uświadomićam, uświadomićasz, uświadomićają, uświadomićaj, uświadomićał, uświadomićany 1. «uczynić kogoś świadomym czegoś, wtajemniczyć w coś,… … Słownik języka polskiego
wtajemniczać — ndk I, wtajemniczaćam, wtajemniczaćasz, wtajemniczaćają, wtajemniczaćaj, wtajemniczaćał, wtajemniczaćany wtajemniczyć dk VIb, wtajemniczaćczę, wtajemniczaćczysz, wtajemniczaćnicz, wtajemniczaćczył, wtajemniczaćczony «dopuszczać kogoś do… … Słownik języka polskiego
wtajemniczenie — n I 1. rzecz. od wtajemniczyć. 2. lm D. wtajemniczenieczeń «wiedza o rzeczach tajemnych; znajomość tajemnic» Wyższe wtajemniczenie. Dostąpić wtajemniczenia. wtajemniczenie się rzecz. od wtajemniczyć się … Słownik języka polskiego
dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… … Słownik języka polskiego
sekret — m IV, D. u, Ms. sekretecie; lm M. y 1. «sprawa, którą trzeba ukrywać, której nie należy rozgłaszać; tajemnica» Wielki sekret. Sekrety rodzinne. Sekrety między koleżankami. Dochować, dotrzymać, strzec sekretu. Utrzymać, zachować sekret. Wyciągnąć … Słownik języka polskiego
tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… … Słownik języka polskiego
wtajemniczony — wtajemniczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wtajemniczyć (p.) wtajemniczony, wtajemniczona w użyciu rzecz. «ten, kogo w coś wtajemniczono, zapoznano z czymś w zaufaniu; ktoś mający jakąś ogółowi nie znaną wiedzę» Krąg wtajemniczonych … Słownik języka polskiego
wtajemniczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wtajemniczaćam, wtajemniczaća, wtajemniczaćają wtajemniczaćany {{/stl 8}}– wtajemniczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wtajemniczaćczę, wtajemniczaćczy, wtajemniczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wtajemniczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wtajemniczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wtajemniczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wtajemniczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} wiedza o rzeczach… … Langenscheidt Polski wyjaśnień