-
1 indivisément
wspólnie -
2 gemeinschaftlich
wspólnieDeutsch-Polnisch medizinisches Wörterbuch > gemeinschaftlich
-
3 распить
( wspólnie) obciągnąć -
4 equi-bounded
wspólnie ograniczony -
5 συλλογικά
wspólnie przysł. -
6 вместе
нареч.• pospołu• razem• wespół• wraz• wspólnie• łącznie* * *łącznie, naraz, na raz, razem, społem, wespół, wraz, wspólnie -
7 сообща
-
8 jointly
-
9 итого
-
10 одновременно
нареч.• jednocześnie• naraz• pospołu• razem• równocześnie• wespół• wspólnie• łącznie* * *naraz, na raz, razem, ( jednocześnie) wraz, zarazem -
11 совместно
-
12 спільно
spil'noприсл. -
13 miteinander
razem, wspólnie -
14 zusammen
-
15 association
[əsəusɪ'eɪʃən]nin association with — wspólnie z +instr
* * *1) (a club, society etc.) stowarzyszenie2) (a friendship or partnership.) obcowanie3) (a connection in the mind: The house had associations with her dead husband.) skojarzenie -
16 collaborate
[kə'læbəreɪt]vito collaborate (on) — pracować wspólnie (nad +instr); ( with enemy) kolaborować
* * *[kə'læbəreit]1) (to work together (with someone) on a piece of work: He and his brother collaborated on a book about aeroplanes.) współpracować2) (to work along (with someone) to betray secrets etc: He was known to have collaborated with the enemy.) współpracować•- collaborator -
17 concert
['kɔnsət]n ( MUS)koncert min concert — ( in cooperation) wspólnie
* * *['konsət](a musical entertainment: an orchestral concert.) koncert -
18 head
[hɛd] 1. n ( lit, fig)głowa f; ( of table) szczyt m; ( of company) dyrektor m; (of country, organization) przywódca(-dczyni) m(f); ( of school) dyrektor(ka) m(f); (of list, queue) czoło nt; ( on coin) reszka f; (on tape recorder, computer) głowica fhead first — fall głową naprzód or do przodu; dive na główkę
10 pounds a/per head — 10 funtów na głowę
to come to a head ( fig) — situation etc osiągać (osiągnąć perf) punkt krytyczny
to bite/snap sb's head off — warczeć (warknąć perf) na kogoś (inf)
the brandy/success went to his head — koniak/sukces uderzył mu do głowy
to lose one's head — tracić (stracić perf) głowę
2. vthe's off his head! ( inf) — odbiło mu! (inf)
list, group znajdować się na czele +gen; company prowadzić, kierować +instr; ball odbijać (odbić perf) głowąPhrasal Verbs:- head for- head off* * *[hed] 1. noun1) (the top part of the human body, containing the eyes, mouth, brain etc; the same part of an animal's body: The stone hit him on the head; He scratched his head in amazement.) głowa2) (a person's mind: An idea came into my head last night.) głowa3) (the height or length of a head: The horse won by a head.) długość łba4) (the chief or most important person (of an organization, country etc): Kings and presidents are heads of state; ( also adjective) a head waiter; the head office.) głowa, główny5) (anything that is like a head in shape or position: the head of a pin; The boy knocked the heads off the flowers.) główka6) (the place where a river, lake etc begins: the head of the Nile.) góra7) (the top, or the top part, of anything: Write your address at the head of the paper; the head of the table.) góra, szczyt8) (the front part: He walked at the head of the procession.) przód9) (a particular ability or tolerance: He has no head for heights; She has a good head for figures.) głowa10) (a headmaster or headmistress: You'd better ask the Head.) kierowanik, dyrektor11) ((for) one person: This dinner costs $10 a head.) na osobę/głowę12) (a headland: Beachy Head.) przylądek13) (the foam on the top of a glass of beer etc.) piana2. verb1) (to go at the front of or at the top of (something): The procession was headed by the band; Whose name headed the list?) być na czele, prowadzić2) (to be in charge of; to be the leader of: He heads a team of scientists investigating cancer.) kierować3) ((often with for) to (cause to) move in a certain direction: The explorers headed south; The boys headed for home; You're heading for disaster!) kierować się4) (to put or write something at the beginning of: His report was headed `Ways of Preventing Industrial Accidents'.) zatytułować5) ((in football) to hit the ball with the head: He headed the ball into the goal.) zagrać głową•- - headed- header
- heading
- heads
- headache
- headband
- head-dress
- headfirst
- headgear
- headlamp
- headland
- headlight
- headline
- headlines
- headlong
- head louse
- headmaster
- head-on
- headphones
- headquarters
- headrest
- headscarf
- headsquare
- headstone
- headstrong
- headwind
- above someone's head
- go to someone's head
- head off
- head over heels
- heads or tails?
- keep one's head
- lose one's head
- make head or tail of
- make headway
- off one's head -
19 in common
((of interests, attitudes, characteristics etc) shared or alike: They have nothing in common - I don't know why they're getting married.) wspólnie -
20 mutually
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wspólnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} razem z inną osobą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wspólnie prowadzą zakład krawiecki. Podjęli tę decyzję wspólnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wspólnie — «wraz z kimś drugim, razem, łącznie z innymi» Wspólnie pracować. Działać wspólnie z kimś. Wspólnie prowadzić gospodarstwo, gospodarować … Słownik języka polskiego
gremialnie — «wspólnie, razem, gromadnie» Gremialnie wyjść z sali … Słownik języka polskiego
podzielić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}dzielić I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podzielić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, podzielićlę, podzielićli, podzielićony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
kolektywny — kolektywnyni «oparty na zbiorowej pracy, zbiorowym działaniu; wykonywany wspólnie; pracujący wspólnie; zespołowy, zbiorowy, wspólny» Kolektywna praca, nauka, gospodarka. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w … Słownik języka polskiego
wspólnik — m III, DB. a, N. wspólnikkiem; lm M. wspólnikicy, DB. ów 1. «osoba biorąca wspólnie z kimś udział w jakimś przedsięwzięciu (często w działalności przestępczej); współuczestnik» Wspólnik przygód, zabaw. Wspólnik przestępstwa, kradzieży, napadu.… … Słownik języka polskiego
współpraca — ż II, DCMs. współpracacy, blm «praca wykonywana wspólnie z kimś, z innymi; wspólna praca, działalność prowadzona wspólnie» Pokojowa współpraca państw. Ścisła współpraca rodziców ze szkołą w wychowaniu dzieci. Zaprosić kogoś do współpracy w… … Słownik języka polskiego
współredaktor — m IV, DB. a, Ms. współredaktororze; lm M. współredaktororzy, DB. ów «ten, kto redaguje coś wspólnie z kimś, kto stoi na czele redakcji wspólnie z innym redaktorem» Współredaktor pisma, gazety … Słownik języka polskiego
załoga — ż III, CMs. załogaodze; lm D. załogałóg 1. «zespół ludzi obsługujących jakiś środek lokomocji (np. statek, samolot, pociąg)» Załoga pociągu, samolotu, statku, łodzi rybackiej. 2. «ogół pracowników jednostki produkcyjnej, handlowej, instytucji… … Słownik języka polskiego