-
1 wrzucać
wrzucać na siebie płaszcz fam. einen Mantel überziehen;wrzucać bieg AUTO den Gang einlegen -
2 wrzucać
\wrzucać coś do czegoś etw in etw +akk [hin]einwerfenwrzucić coś na ruszt ( hum pot) sich +dat etwas in den Bauch schlagen [ lub in den Magen hauen ( fam)] -
3 wrzucić
wrzucać na siebie płaszcz fam. einen Mantel überziehen;wrzucać bieg AUTO den Gang einlegen -
4 worek
worki pl pod oczami Augenringe pl; Tränensäcke pl;worek z piachem Sandsack m;worek treningowy SPORT Sandsack m; -
5 worek
worek [vɔrɛk] m\worek treningowy Sandsack mworki pod oczami Tränensäcke mPl3) ubranie wisi na kimś jak \worek die Kleidung hängt an jdm wie ein Sackwrzucać wszystko do jednego worka alles über einen Leisten schlagen [ lub Kamm scheren] -
6 einstecken
ein|steckenvt1) ( in etwas tun) włożyćsie hat vergessen Geld einzustecken zapomniała zabrać pieniądze2) (fam: für sich behalten) zagarnąć3) (fam: einwerfen)einen Brief \einstecken wrzucać [ perf wrzucić] list [do skrzynki pocztowej]etw [in etw] \einstecken wtykać [coś do czegoś]
См. также в других словарях:
wrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wrzucaćam, wrzucaća, wrzucaćają, wrzucaćany {{/stl 8}}– wrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wrzucaćcę, wrzucaćci, wrzuć, wrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} rzucając, umieszczać coś w czymś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wrzucać – wrzucić [i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}do jednego worka {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} traktować kogoś, coś o różnej wartości tak samo, nie przejmując się dzielącymi ich (je) różnicami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wrzucić, wpakować,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wrzucać — 1. pot. żart. Wrzucić coś na ruszt «zjeść coś»: No to było tak: ja dzisiaj stał na postoju od czwartej rano. O dwunastej zjechał do domu, żeby coś wrzucić na ruszt... Tu mieszkam, dwie ulice dalej. M. Bielecki, Dziewczyna. 2. pot. Wrzucić coś na… … Słownik frazeologiczny
wrzucać coś do jednego worka — Generalizować lub jednakowo coś oceniać, zwłaszcza błędnie Eng. To fail do discern differences and treat as the same or equal; to wrongly generalize … Słownik Polskiego slangu
wrzucić — dk VIa, wrzucićcę, wrzucićcisz, wrzuć, wrzucićcił, wrzucićcony wrzucać ndk I, wrzucićam, wrzucićasz, wrzucićają, wrzucićaj, wrzucićał, wrzucićany «rzucić (kogoś) coś do czegoś albo w coś» Wrzucić kamień do wody. Wrzucić list do skrzynki. Wrzucić… … Słownik języka polskiego
karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… … Słownik języka polskiego
kosz — I m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «rodzaj naczynia, różnego kształtu i wielkości, wykonanego z rozmaitych materiałów, używanego do noszenia, przechowywania, mierzenia czegoś; koszyk» Kosz wiklinowy, blaszany. Kosz do bielizny, do śmieci. Kosz… … Słownik języka polskiego
łopata — ż IV, CMs. łopataacie; lm D. łopataat 1. «ręczne narzędzie składające się z szerokiego, najczęściej prostokątnego kawałka grubej blachy osadzonej na drewnianym trzonku; służy do kopania, uprawy ziemi, przerzucania materiałów sypkich itp.; rydel,… … Słownik języka polskiego
pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… … Słownik języka polskiego
pławić — ndk VIa, pławićwię, pławićwisz, pław, pławićwił, pławićwiony «zanurzać, moczyć kogoś lub coś w wodzie, kąpać w rzece, jeziorze itp.; wpędzać, wrzucać do wody» Pławić bydło. Pławić konie w rzece. W średniowieczu pławiono czarownice. pławić się… … Słownik języka polskiego
worek — m III, D. worekrka, N. worekrkiem; lm M. worekrki 1. «rodzaj opakowania najczęściej ze zszytego płata tkaniny, zwykle z nie uformowanym dnem, służący do transportowania i przechowywania różnych materiałów, zwłaszcza sypkich, drobnych przedmiotów… … Słownik języka polskiego