-
1 wrzeszczeć
глаг.• верещать• визжать• вопить• закричать• заорать• кричать• орать• реветь* * *несов. кричать, орать+krzyczeć, wydzierać się
* * *несов.крича́ть, ора́тьSyn: -
2 wrzeszczeć jak potępieniec
= drzeć się jak potępieniec крича́ть благи́м ма́том -
3 drzeć się jak potępieniec
= wrzeszczeć jak potępieniec -
4 gardłować
глаг.• декламировать• шуметь* * *несов. 1. разглагольствовать;2. шуметь, орать во всю глотку, горланить+1. rozprawiać 2. krzyczeć, wrzeszczeć
* * *несов.1) разглаго́льствовать2) шуме́ть, ора́ть во всю гло́тку, горла́нитьSyn: -
5 krzyczeć
глаг.• верещать• визжать• вопить• выкрикивать• галдеть• закричать• кричать• накричать• орать• пищать• плакать• улюлюкать* * *krzycz|eć\krzyczećany несов. кричать;\krzyczeć na całe gardło кричать во всё горло
+ wrzeszczeć* * *krzyczany несов.крича́тьkrzyczeć na całe gardło — крича́ть во всё го́рло
Syn: -
6 potępieniec
сущ.• нечестивец* * *potępie|nieć♂, Р. \potępieniećńca церк. проклятый, осуждённый на вечные муки;● wrzeszczeć (drzeć się) jak \potępienieć кричать благим матом
* * *м, P potępieńca церк.про́клятый, осуждённый на ве́чные му́ки- drzeć się jak potępieniec -
7 wniebogłosy
разг. во весь голос, благим матом;krzyczeć (wrzeszczeć) \wniebogłosy кричать благим матом
* * *разг.во весь го́лос, благи́м ма́томkrzyczeć (wrzeszczeć) wniebogłosy — крича́ть благи́м ма́том
-
8 drzeć się
несов.1) рва́ться2) продира́ться; кара́бкаться3) разг. ора́ть, крича́тьSyn: -
9 orać
глаг.• вспахивать• запахать• запахивать• пахать* * *1) roln. orać с.-х. пахать, рыть2) pot. orać разг. вкалыватьwrzeszczeć орать* * *ora|ćorzę, \oraćny несов. 1. пахать, вспахивать;2. разг. тяжело работать, надрываться; вкалывать;\orać jak wół работать как вол;
● \orać w kogoś разг. воду возить на ком-л.+2. harować, tyrać
* * *orzę, orany несов.1) паха́ть, вспа́хивать2) разг. тяжело́ рабо́тать, надрыва́ться; вка́лыватьorać jak wół — рабо́тать как вол
•Syn: -
10 rozdzierać się
несов.1) раздира́ться, разрыва́ться2) прост. ора́ть, реве́тьSyn: -
11 drzeć\ się
несов. 1. рваться;2. продираться; карабкаться; 3. разг. орать, кричать+2. przedzierać się;
wdrapywać się 3. wrzeszczeć, wydzierać się -
12 nadrzeć\ się
сов. накричаться, наораться -
13 rozdzierać\ się
несов. 1. раздираться, разрываться;2. прост. орать, реветь+1. rozrywać się;
2. drzeć się, wydzierać się, wrzeszczeć
См. также в других словарях:
wrzeszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, wrzeszczećczę, wrzeszczećczy, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli {{/stl 8}}– wrzasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wrzeszczećnę, wrzaśnie, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
wrzasnąć — → wrzeszczeć … Słownik języka polskiego
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
opętany — opętanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opętać (p.) opętany w użyciu przym. «szalony, gwałtowny, nieopanowany, obłędny» Opętany taniec. Opętana praca. opętany, opętana w użyciu rzecz., rzad. «człowiek niespełna rozumu, szalony; opętaniec,… … Słownik języka polskiego
верещать — укр. верещати, блр. верещаць, др. русск. верещати, ст. слав. врѣштати, болг. врещя, сербохорв. вриштати, словен. vreščati, чеш. vřeštěti, слвц. vrešt at , польск. wrzeszczec, в. луж. wrěšcec; см. Торбьёрнссон 2, 97. Ср. вереск, верезга.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Wrzeszcz — Situation of Wrzeszcz within Gdańsk Wrzeszcz (pronounced [ˈvʒɛʃt͡ʃ] ( … Wikipedia
prześcieradło — pot. Drzeć się, rozdzierać się jak stare prześcieradło «bardzo głośno krzyczeć; wrzeszczeć»: Nie drzyj się jak stare prześcieradło, przecież już idę (...). Roz bezp 1999 … Słownik frazeologiczny
buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego
nuż — «wyraz o charakterze ekspresywnym» a) «oznaczający (w połączeniu z bezokolicznikiem) nagłe, gwałtowne, intensywne rozpoczęcie czynności; nuże» A mały nuż wrzeszczeć. Dobiegł i nuż się wspinać na drzewo. b) «nadający wypowiedzi odcień obawy,… … Słownik języka polskiego
