wrodzony

См. также в других словарях:

• wrodzony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} właściwy komuś lub czemuś z natury, od urodzenia, nie nabyty później : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wada wrodzona serca. Wrodzone cechy charakteru, skłonności. Wrodzony talent. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wrodzony — «właściwy człowiekowi od urodzenia, nie nabyty; przyrodzony» Wrodzone skłonności (do tycia). Wrodzona wada serca. Wrodzone poczucie taktu, sprawiedliwości. Wrodzone zdolności. Wrodzona inteligencja …   Słownik języka polskiego

• samorodny — samorodnyni 1. «wynikający z cech wrodzonych, wypływający z usposobienia, z charakteru człowieka; wrodzony, przyrodzony» Samorodny geniusz, talent. ∆ Samorodny artysta, pisarz «artysta, pisarz mający wrodzony talent, ale bez fachowego… …   Słownik języka polskiego

• atrezja — ż I, DCMs. atrezjazji, blm med. «wrodzony brak naturalnego otworu ciała (np. odbytu) lub niedrożność części przewodu pokarmowego (np. przełyku, dwunastnicy, jelita) wskutek procesu zapalnego; zarośnięcie» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• egoizm — m IV, D. u, Ms. egoizmzmie, blm «postawa człowieka myślącego wyłącznie o sobie, kierującego się jedynie własnym interesem ze szkodą innych; samolubstwo, sobkostwo» Egoizm nabyty, wrodzony. Kierować się, odznaczać się egoizmem. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …   Słownik języka polskiego

• kręcz — m II, D. u, blm ∆ med. Kręcz karku «wrodzony lub nabyty przykurcz karku i szyi z odwróceniem twarzy w bok wskutek zmian rozwojowych kręgów szyi, zmian zwyrodnieniowych mięśni szyi itp.» …   Słownik języka polskiego

• lęk — m III, D. u, N. lękkiem; lm M. i «uczucie trwogi, obawy przed czymś; w psychologii: szczególny rodzaj strachu występujący bez wyraźnych zewnętrznych zagrożeń i przyczyn; jego źródła tkwią w nerwicowych konfliktach wewnętrznych» Paniczny, wrodzony …   Słownik języka polskiego

• mongolizm — m IV, D. u, Ms. mongolizmzmie, blm med. «wrodzony stan niedorozwoju umysłowego połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi, do których należą: mała, spłaszczona czaszka, skośne szpary powiekowe, szeroko rozstawione oczy, wiotkie stawy… …   Słownik języka polskiego

• naturalny — naturalnyni, naturalnyniejszy 1. «właściwy naturze, przyrodzie, zgodny z prawami natury; utworzony, powstały, odbywający się bez udziału człowieka; niesztuczny, prawdziwy» Las, port naturalny. Miód, sok, tłuszcz naturalny. Naturalne środowisko… …   Słownik języka polskiego

• pierworodny — pierworodnyni 1. «o dziecku: urodzony najwcześniej, pierwszy u rodziców, najstarszy z rodzeństwa» Pierworodny syn. Pierworodna córka. 2. daw. «wrodzony, przyrodzony» dziś żywe tylko w terminologii religijnej: Grzech pierworodny «grzech Adama i… …   Słownik języka polskiego