wpaść+w+gniew

См. также в других словарях:

• gniew — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. gniewwie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan emocjonalny objawiający się podnieceniem, wzburzeniem, złością, wywołany przez nieprzyjemny bodziec zewnętrzny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gniew ludzki. Nagły, uzasadniony …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gniew — m IV, D. u, Ms. gniewwie 1. blm «gwałtowna reakcja na jakiś przykry bodziec zewnętrzny wyrażająca się podnieceniem, niezadowoleniem, oburzeniem; złość, wzburzenie, wściekłość, irytacja» Gwałtowny, ślepy, tępy, irracjonalny gniew. Burza, chmura,… …   Słownik języka polskiego

• wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… …   Słownik języka polskiego

• rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… …   Słownik języka polskiego

• rozjątrzyć — dk VIb, rozjątrzyćrzę, rozjątrzyćrzysz, rozjątrzyćjątrz, rozjątrzyćrzył, rozjątrzyćrzony rozjątrzać ndk I, rozjątrzyćam, rozjątrzyćasz, rozjątrzyćają, rozjątrzyćaj, rozjątrzyćał, rozjątrzyćany 1. «spowodować, że rana się nie goi, ropieje, zaognia …   Słownik języka polskiego

• wkurzyć — dk VIb, wkurzyćrzę, wkurzyćrzysz, wkurz, wkurzyćrzył, wkurzyćrzony pot. «wywołać w kimś gniew, irytację; rozzłościć, zdenerwować» Wkurzył go swoim zachowaniem. Był na nich wkurzony. wkurzyć się «wpaść w gniew, w irytację; rozzłościć się,… …   Słownik języka polskiego

• zagniewać — dk I, zagniewaćam, zagniewaćasz, zagniewaćają, zagniewaćaj, zagniewaćał, zagniewaćany przestarz. «wzbudzić w kimś gniew; rozgniewać» zagniewać się «wpaść w gniew, rozgniewać się, rozzłościć się» …   Słownik języka polskiego

• rozeźlić — dk VIa, rozeźlićźlę, rozeźlićźlisz, rozeźlićźlij, rozeźlićźlił, rozeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć» Zachowanie syna rozeźliło go. rozeźlić się pot. «wpaść w gniew, w złość; rozgniewać się, rozzłościć się» Rozeźlił się na dzieci …   Słownik języka polskiego

• unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… …   Słownik języka polskiego

• wyjść z siebie — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zdenerwować się, stracić panowanie nad sobą, wpaść w gniew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaraz wyjdę z siebie i wtedy pożałujesz! Ktoś jest nieobliczalny, kiedy wyjdzie z siebie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• furia — Wpaść, wbiec itp. jak furia «wbiec gdzieś gwałtownie, będąc czymś bardzo poruszonym, okazując swoją złość, swój gniew»: Co parę godzin wpadała, jak furia, Józefowa i robiła mamie awanturę (...). D. Koral, Wydziedziczeni …   Słownik frazeologiczny