wozić

См. также в других словарях:

• wozić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wożę, wozićzi, woź || wóź, wożony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dostarczać coś, transportować kogoś do miejsca docelowego za pomocą jakiegoś pojazdu; wieźć kogoś, coś wiele… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wozić — ndk VIa, wożę, wozisz, woź a. wóź, wozićził, wożony, wożeni 1. «transportować coś, kogoś do miejsca przeznaczenia jakimiś środkami lokomocji, zajmować się przewożeniem towarów; wieźć coś, kogoś wiele razy» Wozić taczkami piasek, cegłę, zaprawę… …   Słownik języka polskiego

• возить — вожу, укр. возити, др. русск., ст. слав. возити, болг. возя, сербохорв. во̀зити, словен. voziti, чеш. voziti, польск. wozic. См. везу, воз. Родственно лтш. vazât водить, таскать кругом , гот. wagjan двигать , д. в. н. weggen – то же, греч. ὀχέω… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• apofonia — ż I, DCMs. apofonianii; lm D. apofonianii (apofonianij) jęz. «wymiana, oboczność samogłosek w rdzeniach i afiksach wyrazów (np. e: o wieźć: wozić)» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… …   Słownik języka polskiego

• decha — ż III, CMs. desze; lm D. dech «długa, duża lub gruba deska» Brudne, surowe dechy. Nosić, wozić dechy. ◊ posp. Pijany w dechę «pijany do nieprzytomności» ◊ Naciskać (pedał) do dechy «naciskać pedał gazu do oporu» ◊ Miejscowość, wieś dechami zabita …   Słownik języka polskiego

• taczka — ż III, CMs. taczkaczce; lm D. taczkaczek (w lp a. w lm) «rodzaj ręcznego wózka na jednym kółku z przodu i z dwiema rączkami z tyłu służącymi do popychania go przed sobą» Wozić piasek taczką, taczkami. Pchać taczkę, taczki …   Słownik języka polskiego

• włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć …   Słownik języka polskiego

• wożenie — ↨ wożenie się n I rzecz. od wozić (się) …   Słownik języka polskiego

• voz — vȏz m <N mn vòzovi> DEFINICIJA 1. zaprežna kola kao mjera količine tereta [voz žita] 2. srp. vlak (1), v. ONOMASTIKA pr. (nadimačka i prema zanimanju): Vòzetić (Vinkovci, Zagreb), Vòzila (270, Labin, Rijeka, Istra, Krapina), Vòzlić… …   Hrvatski jezični portal

• cement — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. cementncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szary proszek otrzymywany z odpowiednio wypalonych i zmielonych surowców mineralnych szybko twardniejący po zmieszaniu z wodą,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień