-
1 wnosić
глаг.• внести• вносить• возвышать• вознести• воспитать• воспитывать• выращивать• класть• повысить• повышать• поднимать• подносить• поднять• растить* * *wno|sić\wnosićszę, \wnosićszony несов. 1. вносить;2. подавать; заявлять; ср. wnieść; 3. (wyciągać wnioski) делать вывод, заключать* * *wnoszę, wnoszony несов.1) вноси́ть2) подава́ть; заявля́ть; ср. wnieść3) ( wyciągać wnioski) де́лать вы́вод, заключа́ть -
2 wnosić się
-
3 wnosić\ się
несов. разг. поселяться, вселяться -
4 podawać się
(do dymisji) подавать (в отставку)dostarczać, doprowadzać подавать (доставлять)dawać, rokować (nadzieję) подавать (надежду)posuwać, przesuwać подавать (напр. в сторону)wnosić, występować, składać подавать (напр. документы, жалобу)dawać (np. jałmużnę) подавать (напр. милостыню)podstawiać (np. pociąg) подавать (напр. поезд для посадки)dawać, udzielać подавать (предоставлять)przedstawiać подавать (представлять)podawać się (do dymisji) подавать (в отставку)podawać się (za kogoś) выдавать себя, называтьсяpodawać się (do przodu) подаваться (вперёд)posuwać się, przesuwać się подаваться (напр. в сторону)kierować się, wyjeżdżać, udawać się подаваться (отправляться)ustępować, zgadzać się подаваться (соглашаться)ustępować (poddawać się naciskowi) подаваться (уступать напору)* * *несов. za kogoSyn: -
5 wprowadzać się
-
6 wprowadzać\ się
несов. вселяться, переезжать; ср. wprowadzić się -
7 anbringen
anbringen ( irr) ( befestigen) przymocow(yw)ać; przyczepi(a)ć; zainstalow(yw)ać; Gründe przytaczać <- toczyć>; Bitte, Klage wnosić < wnieść>; fam. ( mitbringen) przynosić <- nieść>; ( unterbringen) ulokować pf -
8 Anklage
Anklage f oskarżenie;Anklage erheben (gegen) wnosić < wnieść> oskarżenie (przeciwko);unter Anklage stellen (wegen) stawiać < postawić> w stan oskarżenia (pod zarzutem G) -
9 annehmen
annehmen vt ( irr) przyjmować <- jąć>; FIN Wechsel akceptować; Gewohnheit przejmować <- jąć>; Namen, Form przyb(ie)rać; Farbe, Ausmaße usw a nab(ie)rać; ( vermuten) przypuszczać, lit wnosić; ( voraussetzen) zakładać < założyć>;wie man annehmen kann jak wolno mniemać;nehmen wir (den Fall) an, dass … załóżmy, że …; -
10 beisteuern
-
11 Beschwerde
Be'schwerde f skarga, zażalenie;Beschwerden pl MED dolegliwości f/pl; -
12 beschweren
sich beschweren bei jemandem poskarżyć się pf k-u, na (A); offiziell wnosić < wnieść> zażalenie do (G) -
13 einbringen
-
14 einreichen
-
15 erheben
er'heben ( irr; -) vt Hand, Stimme usw podnosić <- nieść>; Zoll, Steuern pob(ie)rać, ściągać <- gnąć>; Anspruch, Einwände zgłaszać < zgłosić>; Klage, Einspruch wnosić < wnieść>; Protest zakładać < założyć>; Daten zbierać < zebrać>;vr sich erheben podnosić < podnieść> się; Berg, Bau wznosić się; Volk powsta(wa)ć (a von den Plätzen erheben z miejsc); unosić < unieść> się ( in die Luft w powietrze) -
16 hereinbringen
hereinbringen ( irr) wnosić < wnieść> (do środka); fam. Zeitverlust usw nadrabiać <- robić> -
17 Klage
Klagen pl a żale pl, lamenty pl;keinen Grund zur Klage haben nie mieć powodów do narzekań; →LINK="klagen" klagen -
18 stellen
I v/t2. Frage zada(wa)ć; Antrag wnosić < wnieść>, składać < złożyć>; Dieb schwytać pf; Frist wyznaczać <- czyć>; Falle zastawi(a)ć; Forderungen wysuwać <- sunąć>;kalt stellen <o>chłodzić;4. ganz auf sich gestellt sein być zdanym na własne siły;gut gestellt sein być dobrze sytuowanym;II v/r6. fig sich den Behörden stellen odda(wa)ć się w ręce władz;sich hinter jemanden stellen popierać <- przeć> k-o;sich gegen jemanden stellen występować <- stąpić> przeciw k-u;sich der Diskussion stellen wda(wa)ć się w dyskusję;sich gut stellen (mit) wchodzić < wejść> w komitywę (z I) -
19 Teil
3. n (Einzelteil, Stück) część f; sztuka;ein gut Teil znaczna część, znacznie;der größte Teil główna część;zum Teil częściowo, w części;zum größten Teil przeważnie;zu gleichen Teilen po równej części; na równe części;sein(en) Teil beisteuern (zu) wnosić < wnieść> swój wkład (do G);ich für mein(en) Teil jeśli o mnie chodzi;ein defektes Teil ersetzen zamieni(a)ć uszkodzoną część -
20 tragen
I v/tüber der Schulter tragen nosić na ramieniu;bei sich tragen nosić przy sobie;in sich tragen nosić w sobie;das trägt man nicht mehr tego się już nie nosi;5. Früchte rodzić, dawać;6. zum Tragen kommen znaleźć zastosowanie;II v/i8. Eis trzymać;sich leicht tragen Koffer nieść się lekko;sie trug sich mit der Absicht abzureisen nosiła się z zamiarem wyjazdu;
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wnosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wnoszę, wnosićsi, wnoś, wnoszony {{/stl 8}}– wnieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, wniosę, wniesie, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wnosić — ndk VIa, wnoszę, wnosićsisz, wnoś, wnosićsił, wnoszony 1. forma ndk czas. wnieść (p.) 2. książk. «wyciągać wniosek; wnioskować, domyślać się» Z jego wyrazu twarzy wnosiła, że wszystko dobrze poszło. Można wnosić, że sprawa zostanie załatwiona… … Słownik języka polskiego
wnieść — dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy wnosić ndk VIa, wnoszę, wnieśćsisz, wnoś, wnieśćsił, wnoszony 1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś» Wnieść chorego do karetki … Słownik języka polskiego
вносити — висловлювати [IV] Вносити (польсь. wnosić) пропонувати, як виникає з контексту в III томі, стор. 231 (у IV томі цього слова знайти не вдалось): «Для того вношу, аби рада ухвалила сей бюджет без дискусії, відразу» має пояснення «висловлювати»… … Толковый украинский словарь
doprowadzić — kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty, doprowadzony… … Słownik frazeologiczny
doprowadzać — Doprowadzić kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty,… … Słownik frazeologiczny
apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach … Słownik języka polskiego
interpelacja — ż I, DCMs. interpelacjacji; lm D. interpelacjacji (interpelacjacyj) «zapytanie skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do któregoś z jego członków, zobowiązujące do udzielenia odpowiedzi w określonym terminie; każde zapytanie w… … Słownik języka polskiego
interpelować — ndk IV, interpelowaćluję, interpelowaćlujesz, interpelowaćluj, interpelowaćował, interpelowaćowany «wnosić interpelację parlamentarną; żądać urzędowych wyjaśnień od władz administracyjnych» Interpelować ministra, rząd, radę narodową. Interpelować … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego