wielbiciel

См. также в других словарях:

• wielbiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek podziwiający kogoś lub coś, otaczający kogoś, coś uwielbieniem; zwolennik, amator : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezkrytyczny, gorący,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wielbiciel — m I, D. a; lm M. e, DB. i 1. «człowiek uwielbiający, podziwiający kogoś, coś; zwolennik, miłośnik, amator» Zagorzały, zapalony wielbiciel. Wielbiciel muzyki Chopina, poezji. Być wielbicielem czyjegoś talentu. 2. «mężczyzna asystujący kobiecie;… …   Słownik języka polskiego

• Zdzisława Sośnicka — Zdzisława Barbara Sośnicka (born August 29, 1945 in Kalisz, Poland) is a Polish singer who became popular in the 1970s and 80s. She was awarded a Grand Prix at the 1998 National Festival of Polish Song in Opole for her entire body of work.… …   Wikipedia

• absztyfikant — m IV, DB. a, Ms. absztyfikantncie; lm M. absztyfikantnci, DB. ów żart. «konkurent, wielbiciel» Panna miała kilku absztyfikantów. ‹?› …   Słownik języka polskiego

• admirator — m IV, DB. a, Ms. admiratororze; lm M. admiratororzy, DB. ów przestarz. «ten, kto admiruje kogoś lub coś; wielbiciel» Admirator kobiet, sztuki …   Słownik języka polskiego

• adorator — m IV, DB. a, Ms. adoratororze; lm M. adoratororzy ( owie), DB. ów «mężczyzna ubiegający się o względy kobiety; wielbiciel» Adorator pięknych kobiet. Być czyimś adoratorem. Mieć wielu adoratorów …   Słownik języka polskiego

• amant — m IV, DB. a, Ms. amantncie; lm M. amantnci, DB. ów 1. żart. «kochanek, wielbiciel, adorator» Wierny amant. Mieć, wziąć sobie amanta. 2. «aktor grywający role zakochanych, mający odpowiednie warunki zewnętrzne» Amant filmowy. Mieć wygląd amanta.… …   Słownik języka polskiego

• angloman — m IV, DB. a, Ms. anglomannie; lm M. anglomanni, DB. ów «człowiek przesadnie zamiłowany we wszystkim co angielskie, wielbiciel Anglii, Anglików» ‹od nazwy państwa + gr.› …   Słownik języka polskiego

• chwalca — m odm. jak ż II, DCMs. chwalcacy; lm M. chwalcacy, DB. chwalcaców «ten, kto chwali, wychwala kogoś, coś; wielbiciel; pochlebca» Entuzjastyczny chwalca, Bezkrytyczni chwalcy nowości …   Słownik języka polskiego

• czciciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ktoś, kto komuś lub czemuś oddaje cześć; wielbiciel, wyznawca» Czciciel Mickiewicza. Czciciel przeszłości. Czciciele Słońca …   Słownik języka polskiego

• entuzjasta — m odm. jak ż IV, CMs. entuzjastaaście; lm M. entuzjastaaści, DB. entuzjastatów «człowiek pełen entuzjazmu, ożywiony jakąś ideą, pełen wiary i zapału do jakiegoś działania; zapalony wielbiciel kogoś lub czegoś» Entuzjasta romantyzmu. Być… …   Słownik języka polskiego