-
1 adorator
сущ.• обожатель• поклонник• почитатель* * *adorato|r♂, мн. И. \adoratorrzy/\adoratorrowie поклонник* * *м, мн И adoratorzy / adoratorowieпокло́нникSyn: -
2 anonimowy adorator
анонимный поклонникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > anonimowy adorator
-
3 cierpliwy adorator
терпеливый поклонникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > cierpliwy adorator
-
4 wierny adorator
верный поклонникOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wierny adorator
-
5 amant
сущ.• любитель• любовник• поклонник* * *♂ 1. любовник; возлюбленный; поклонник;2. театр, герой-любовник+1. wielbiciel, adorator
* * *м1) любо́вник; возлю́бленный; покло́нник2) театр. геро́й-любо́вникSyn:wielbiciel, adorator 1) -
6 chłopiec
сущ.• малец• мальчик• мальчишка• паренек• парень• сын• хлопец* * *chłop|iec♂, Р. \chłopiecca 1. мальчик;2. разг. (młodzieniec) парень; юноша; молодой человек; 3. разг. (adorator) парень, кавалер; поклонник;● \chłopiecсу z lasu разг. партизаны
+ chłopak* * *м, Р chłopca1) ма́льчик2) разг. ( młodzieniec) па́рень; ю́ноша; молодо́й челове́к3) разг. ( adorator) па́рень, кавале́р; покло́нник•Syn: -
7 kawaler
сущ.• бестселлер• всадник• кавалер• кавалерист• парень• рыцарь• холостяк* * *1) (nieżonaty) холостой, холостяк2) kawaler (młodzieniec) молодой человек, юноша3) kawaler (adorator) кавалер (поклонник)4) kawaler (orderu) кавалер (ордера)* * *kawale|r♂, мн. И. \kawalerrzy/\kawalerrowie 1. холостяк;2. мн. И. \kawalerrowie (orderu) кавалер; З. мн. И. \kawalerrowie ист. рыцарь, кавалер (член рыцарского ордена); 4. уст. (młodzieniec) молодой человек, юноша* * *м, мн И kawalerzy / kawalerowie1) холостя́к2) мн, И kawalerowie ( orderu) кавале́р3) мн, И kawalerowie ист. ры́царь, кавале́р ( член рыцарского ордена)4) уст. ( młodzieniec) молодо́й челове́к, ю́ноша
См. также в других словарях:
adorator — ADORATÓR, OÁRE, adoratori, oare, s.m. şi f. Persoană care adoră pe cineva sau ceva. – Din fr. adorateur, lat. adorator. Trimis de ana zecheru, 12.08.2002. Sursa: DEX 98 ADORATÓR s. (înv.) slăvitor, suspinător. (În jurul ei roiau adoratorii.)… … Dicționar Român
adòrātor — m (adòrātorica ž) onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
adorator — adòrātor m DEFINICIJA onaj koji javno hvali i iznosi najbolja svojstva koga ili čega, onaj koji jako i neumjereno hvali koga ili što; hvalitelj ETIMOLOGIJA vidi adoracija … Hrvatski jezični portal
adorator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. adoratororze; lm M. adoratororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna zabiegający o względy kobiety; konkurent; wielbiciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Adorator, S. (1) — 1S. Adorator, C. (3. März). Lat. – der Anbeter. – Der hl. Adorator war Bekenner in Combraille und wird vorzüglich in Loubersak bei Anbuffon in der Diözese Limoges verehrt, wo auch sein Leib bestattet wurde. Vielleicht ist er ein und dieselbe… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Adorator, S. (2) — 2S. Adorator, M. (14. Nov.) Der hl. Adorator war Martyrer in Limoges (Lemovicis) in Frankreich. Sonst ist uns von ihm nichts Näheres bekannt. (El.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
adorator — m IV, DB. a, Ms. adoratororze; lm M. adoratororzy ( owie), DB. ów «mężczyzna ubiegający się o względy kobiety; wielbiciel» Adorator pięknych kobiet. Być czyimś adoratorem. Mieć wielu adoratorów … Słownik języka polskiego
adorateur — adorateur, trice [ adɔratɶr, tris ] n. • 1420; lat. ecclés. adorator 1 ♦ Personne qui adore, rend un culte à (une divinité). Les Incas, adorateurs du Soleil. 2 ♦ Amoureux empressé. « Volage adorateur de mille objets divers » (Racine). ● adorateur … Encyclopédie Universelle
amorez — AMORÉZ, amorezi, s.m. (fam.) Adorator, îndrăgostit, iubit2 (2). ♢ Prim amorez = actor care interpretează pe scenă rolul tânărului îndrăgostit. – Din amoreză. Trimis de cata, 18.01.2004. Sursa: DEX 98 AMORÉZ s. v. amant, concubin, iubit, prieten … Dicționar Român
demonolatru — DEMONOLÁTRU, demonolatri, adj., s.m. (Care este) adorator al demonilor. – Din fr. démonolâtre. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 demonolátru adj. m., s. m. (sil. tru), pl. demonolátri; f … Dicționar Român
ofiolatru — OFIOLÁTRU, Ă, ofiolatri, e, s.m. şi f. Adorator al şerpilor. [pr.: fi o ] – Din fr. ophiolâtre. Trimis de cata, 06.12.2001. Sursa: DEX 98 ofiolátru s. m. (sil. fi o , tru), art. ofiolátrul; pl. ofiolátri … Dicționar Român
