wdzięki

См. также в других словарях:

• wdzięki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. wdziękików {{/stl 8}}{{stl 7}} pociągające kształty, ponętne części ciała ludzkiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Modelki zaprezentowały swoje wdzięki. Liczne, zakryte, odsłonięte wdzięki.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obfite wdzięki [kształty] — {{/stl 13}}{{stl 33}} duży biust i szerokie biodra u kobiety; bujne kształty :{{/stl 33}}{{stl 10}}Jej obfite wdzięki przyciągały spojrzenia mężczyzn. Ukrywać obfite kształty pod szeroką suknią. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wdzięk — m III, D. u, N. wdziękkiem 1. blm «ogół cech stanowiących o tym, że ktoś lub coś sprawia miłe wrażenie; czar, urok, powab» Dziewczęcy, młodzieńczy wdzięk. Naturalny, przyrodzony, wrodzony, swoisty wdzięk. Niewymuszony, niewysłowiony, subtelny,… …   Słownik języka polskiego

• Grażyna — est un poème polonais célèbre écrit par Adam Mickiewicz. Il est probablement la première des ses œuvres remarquables. Plaque commémorative, à Vilnius . Sommaire …   Wikipédia en Français

• córeczka — ż III, CMs. córeczkaczce; lm D. córeczkaczek zdr. od córka Urocza córeczka. Urodzić córeczkę. Póki córeczki opiewałem wdzięki, mamunia słucha, stryj czyta. (Mickiewicz) …   Słownik języka polskiego

• czuły — czuli, czulszy 1. «odnoszący się do kogoś z miłością, tkliwością, serdecznością, będący wyrazem czyjejś miłości, tkliwości, serdeczności; kochający, tkliwy, serdeczny; rzewny, wzruszający» Czuły opiekun. Czułe spojrzenia, uściski. Był dla niej… …   Słownik języka polskiego

• dytyrambiczny — dytyrambicznyni przym. od dytyramb a) w zn. 1: Utwór dytyrambiczny opiewający wdzięki kobiety. b) w zn. 2: Kantata dytyrambiczna na cześć Dionizosa …   Słownik języka polskiego

• lico — n I; lm M. licoca, D. lic 1. książk. «twarz, oblicze; policzek» Pogodne, rumiane lico. Łzy płyną po licu. A chociaż wiekiem od młodej jutrzenki pod lat niewieścich schodziła południe, oboje: dziewki i matrony wdzięki na jednym licu zespoliła… …   Słownik języka polskiego

• przechodzony — przechodzonydzeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. przechodzić (p.) przechodzony w użyciu przym., pot. «częściowo zniszczony przez noszenie, chodzenie; podniszczony, używany» Przechodzone spodnie, buty. przen. «taki, którego uroda, młodość,… …   Słownik języka polskiego

• kształty — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. kształtytów {{/stl 8}}{{stl 7}} budowa, ogólny wygląd ciała ludzkiego, zwłaszcza kobiety; figura : {{/stl 7}}{{stl 10}}Smukłe, klasyczne, bujne kształty.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}obfite… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odporny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, odpornyni, odpornyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} nieulegający, niepoddający się wpływowi, działaniu czegoś (często szkodliwemu, uciążliwemu); zdolny do oparcia się czemuś, działaniu czegoś, kogoś; niewrażliwy na coś :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień