właściwości

См. также в других словарях:

• zaimek — m III, D. zaimekmka, N. zaimekmkiem; lm M. zaimekmki «część mowy, której funkcja znaczeniowa polega na wskazywaniu na przedmioty i ich właściwości w sytuacji mówienia lub w obrębie tekstu, spełniająca funkcje składniowe tych wyrazów, które ona… …   Słownik języka polskiego

• właściwość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. właściwośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} cecha charakterystyczna, swoista czegoś lub kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Właściwości fizyczne, psychiczne. Właściwości chemiczne danej substancji. Szkodliwe właściwości… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fizyka — ż III, CMs. fizykayce, blm «nauka przyrodnicza zajmująca się badaniem ogólnych właściwości materii i zjawisk w niej zachodzących oraz wykrywaniem ogólnych praw, którym te zjawiska podlegają» Fizyka ciała stałego. Dział fizyki. Gabinet fizyki.… …   Słownik języka polskiego

• właściwość — ż V, DCMs. właściwośćści 1. lm M. właściwośćści częściej w lm «to, co jest charakterystyczne dla danej osoby lub rzeczy» Właściwości czyjegoś charakteru, umysłu. Właściwości fizyczne, psychiczne. Właściwości chemiczne, fizyczne ciał. Właściwości… …   Słownik języka polskiego

• geometria — ż I, DCMs. geometriarii, blm «dział matematyki, nauka zajmująca się pierwotnie badaniem figur geometrycznych i stosunków przestrzennych, obecnie obejmująca różne teorie matematyczne związane z tradycyjnym zakresem jej badań bądź podobieństwem… …   Słownik języka polskiego

• smak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmysł zdolny do odróżniania pewnych właściwości chemicznych pokarmów; jego receptory znajdują się głównie na języku i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chemia — ż I, DCMs. chemiamii, blm «nauka zajmująca się badaniem właściwości i budowy różnych substancji oraz badaniem przemian jednych substancji w inne» Chemia farmaceutyczna, jądrowa, kliniczna, kwantowa, przemysłowa, rolna, spożywcza, techniczna.… …   Słownik języka polskiego

• geografia — ż I, DCMs. geografiafii, blm «nauka badająca powłokę Ziemi, jej przestrzenne zróżnicowanie pod względem przyrodniczym i społeczno gospodarczym oraz związki zachodzące między środowiskiem geograficznym a działalnością społeczeństw» ∆ Geografia… …   Słownik języka polskiego

• jednorodny — «składający się z takich samych części składowych, pochodzący z jednego źródła, mający te same właściwości; jednakowy» Jednorodne części zdania. Jednorodne ukształtowanie powierzchni. ∆ chem. Układ jednorodny «układ złożony z jednej fazy,… …   Słownik języka polskiego

• magnetyczny — «odnoszący się do magnesu, magnetyzmu, mający właściwości magnesu» ∆ Bieguny magnetyczne «punkty wewnątrz ciała wytwarzającego pole magnetyczne stanowiące pozorne źródła tego pola» ∆ Bieguny magnetyczne Ziemi «punkty na powierzchni Ziemi… …   Słownik języka polskiego

• namagnesować — dk IV, namagnesowaćsuję, namagnesowaćsujesz, namagnesowaćsuj, namagnesowaćował, namagnesowaćowany namagnesowywać ndk VIIIa, namagnesowaćowuję, namagnesowaćowujesz, namagnesowaćowuj, namagnesowaćywał, namagnesowaćywany «nadać żelazu, stali lub… …   Słownik języka polskiego