-
1 volg-
арх. = vulg- -
2 vulgo
1. 2.vulgo ( volg-), āvi, ātum, 1, v. a. [vulgus], to spread among the multitude; to make general, common, or universal; to put forth to the world, publish (cf. publico).I.In gen.:II.morbos,
Liv. 3, 6, 3:contagium in alios,
Curt. 9, 10, 1:rem,
i. e. to let all share in, Liv. 2, 29, 7:librum,
to publish, Quint. 1, prooem. § 7; Suet. Gram. 8.—Mid.: vulgari cum privatis,
i. e. to confound one's self with, put one's self on a level with, Liv. 3, 35, 6.—In partic.A.To make known to all by words, to spread abroad, publish, divulge (cf. promulgo): jurgare coepit dicens, quae facis atque in vulgus vulgat, Varr. ap. Non. p. 230, 31:B.vulgare aliquem vulgo,
Plaut. Mil. 4, 2, 44:non quod ego vulgari facinus per omnes velim,
Liv. 28, 27, 10:vulgatur rumor duas deesse tabulas,
id. 3, 34, 7:dolorem verbis,
Verg. A. 10, 64:haec atque talia vulgantibus,
Tac. A. 13, 7.—In mal. part., to make common, mingle, confound, to prostitute:C.ut ferarum prope ritu vulgentur concubitus plebis patrumque,
Liv. 4, 2, 6:vulgato corpore,
id. 1, 4, 7:pretio corpus,
Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 21.—To name, call ( poet.):A.bosporon hinc veteres errantis nomine divae Vulgavere,
Val. Fl. 4, 420.—Hence, vulgātus ( volg-), a, um, P. d., general, ordinary, usual, common.In gen.:B.vulgatissimi sensus,
Quint. 2, 4, 28.—In partic.1.Commonly or generally known, notorious:2.vulgatior fama est,
Liv. 1, 7, 2:amores,
Ov. M. 4, 276: aulêtris illa vulgata, Quint. 7, 9, 4:illud vulgatum, etc.,
id. 5, 10, 70; cf. id. 1, 5, 11.— -
3 vulgus
vulgus ( volg-), i, n. ( masc., Att., Sisenn., and Varr. ap. Non. p. 230, 27 sq.; Verg. A. 2, 99; Phaedr. 4, 14; Liv. 6, 34, 5; 24, 32, 1; Lucr. 2, 920 et saep.) [Sanscr. várga, a group], the great mass, the multitude, the people, public (class.; cf.: plebs, turba).I.In [p. 2016] gen.:II.non est consilium in vulgo, non ratio, etc.,
Cic. Planc. 4, 9; Sall. J. 66, 2; Verg. A. 2, 39:quod in vulgus gratum esse sentimus,
with the people, with the public, generally, Cic. Att. 2, 22, 3:in vulgus notus,
id. ib. 9, 5, 2; Liv. 22, 3, 14; Tac. H. 1, 71; 2, 26 fin.;2, 93 al.: apio gratia in vulgo est,
Plin. 20, 11, 44, § 112.—In partic.A.A mass, crowd, throng, multitude of persons or animals:B.vulgus servorum,
Ter. And. 3, 4, 4:mulierum,
id. Hec. 4, 2, 24:patronorum,
Cic. Brut. 97, 332:insipientium,
id. Tusc. 2, 26, 63:densum (umbrarum),
Hor. C. 2, 13, 32:inane (animarum),
Ov. F. 2, 554:femineum,
Luc. 7, 39:incautum (ovium),
Verg. G. 3, 469:aequoreum,
of sea-monsters, Sen. Hippol. 957.—With an accessory idea of contempt, the crowd, the vulgar, mob, rabble, populace:C.sapientis judicium a judicio vulgi discrepat,
Cic. Brut. 53, 198:ceteri omnes strenui, boni, nobiles atque ignobiles, vulgus fuimus sine gratiā, sine auctoritate,
Sall. C. 20, 7:gratiam ad vulgum quaesierat,
Liv. 6, 34, 5:quid oportet Nos facere, a vulgo longe lateque remotos?
Hor. S. 1, 6, 18:odi profanum vulgus et arceo,
id. C. 3, 1, 1:malignum Spernere vulgus,
id. ib. 2, 16, 40:infidum,
id. ib. 1, 35, 25:mobile,
Stat. S. 2, 2, 123: fani pulchritudo et vetustas Praenestinarum etiam nunc retinet sortium nomen: atque id in vulgus;quis enim magistratus aut quis vir illustrior utitur sortibus?
among the common people, among the populace, Cic. Div. 2, 41, 86:spargere voces In volgum ambiguas,
Verg. A. 2, 99:alio pane procerum, alio volgi,
Plin. 19, 4, 19, § 53:vulgus proceresque gemunt,
Ov. M. 8, 526.—Militari gratiora vulgo, the common soldiery, Curt. 3, 6, 19:vulgo militum acceptior,
id. 7, 2, 33.— Hence, vulgō ( volg-), abl. adv., prop. among the multitude; hence, in gen., before every body, before all the world, generally, universally, everywhere, all over, commonly, openly, publicly (syn.:palam, publice, aperte): num locum ad spectandum dare? aut ad prandium invitare? Minime, sed vulgo, passim. Quid est vulgo? Universos,
Cic. Mur. 35, 73:ejusmodi tempus erat, ut homines vulgo impune occiderentur,
id. Rosc. Am. 29, 80:vulgo totis castris testamenta obsignabantur,
Caes. B. G. 1, 39:accidit, ut vulgo milites ab signis discederent,
id. ib. 5, 33:vulgo nascetur amomum,
everywhere, Verg. E. 4, 25:vituli volgo moriuntur in herbis,
id. G. 3, 494:vulgo loquebantur, Antonium mansurum esse Casilini,
generally, Cic. Att. 16, 10, 1:aliquid vulgo ostendere ac proferre,
before all the world, openly, id. Verr. 2, 4, 28, § 64; cf.:quas (litteras) vulgo ad te mitto,
id. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21:verum illud verbum est, vulgo quod dici solet, Omnes, etc.,
usually, Ter. And. 2, 5, 15; cf.:ut vulgo uti solemus,
Quint. 9, 2, 8:hoc quod vulgo sententias vocamus,
id. 12, 10, 48:victum vulgo quaerere,
i. e. by prostitution, Ter. Heaut. 3, 1, 38; so,vulgo concepti,
Dig. 1, 5, 23. -
4 curro
curro, cucurrī, cursum, ere (currus, vgl. mhd. hurren, sich rasch bewegen), laufen, rennen, rennen u. jagen, im Laufe (auch zu Pferd, Wagen, Schiff) eilen, u. im Passiv curritur unpers. = man läuft, rennt, eilt (Ggstz. stare, ingredi, ire, ambulare, reptare u. vgl.), currens (miles), Ggstz. is qui stat, Veget. mil.: si stas, ingredere; si ingrederis, curre; si curris, advola, Cic.: neque currentem se nec cognoscit euntem (weder im Laufen erkennt er sich [= seine alte Kraft] wieder, noch im Gehen); genua labant etc., Verg.: multum ambulandum est, currendum aliquando, Cels.: senex infirmi corporis est, qui cum ambulare vult currit, Sen.: aves, quae magis currunt, quam volant, Cels.: frequentior currentibus quam reptantibus lapsus, Plin. ep.: exercitatio ambulandi currendique necessaria est, Cels.: claudis non modo gradiendi, sed etiam currendi facultatem dare, Lact.: currendo se rumpere alcis causā, Plaut.: superare currendo omnes (v. einem Hunde), Ov. – c. propere, Ter.: c. solito velocius, Ov.: c. spiritu retento, Cels.: c. rigidā cervice et extento capite (von Pferden), Fronto: singulis cruribus saltatim, Gell.: catervatim (noch immer in einzelnen Haufen), Liv.: recte (aufrecht), v. Affen, Plin.: u. (im Bilde) incomposito dixi pede currere versus, Hor. – dicta erat aegra mihi; praeceps amensque cucurri, Ov.: ne qua periret redemptionis hora, praeceps cucurrit, Ps. Quint. decl. – per invia saxa, Curt.: per totum conclave pavidi currunt (v. Mäusen), Hor.: c. per flammam, auch sprichw., wie unser »für jmd. durchs Feuer laufen« = sich jeder Mühe u. Gefahr unterziehen, s. Cic. Tusc. 2, 62. – c. tenuissinus et adversis funibus, Sen.: u. (im Bilde) non datur ad Musas currere latā viā, Prop.: ebenso latā viā, Cic.: im Bilde, proclivi currit oratio, venit ad extremum, haeret in salebra, Cic. de fin. 5, 84. – c. circum loculos, Hor.: ad alcis vehiculum vel equum, Eutr.: ad essedum alcis per aliquot passuum milia, Suet.: unde (= a quo) uxor media currit de nocte vocata, Hor.: nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine curro, Ov.: cogito, quonam ego curram illum quaeritatum, Plaut.: tu pueris curre obviam, Ter.: intro huc curro, Plaut.: quo celeriter curratur, Plaut.: c. in Palatium, Suet.: in ordines suos, Curt.: raptim in eam sententiam, Cic. – ad litus, Ov.: ad muros, Liv.: protinus ad regem, Curt.: cursim ad Numisium, Afran. fr.: c. ad me et volare, Fronto: c. titulo officii ad exsequias, Iustin.: ad necem (v. Hirsch), Phaedr.: ad complexum meae Tulliae, ad osculum Atticae, in die Arme, an den Hals fliegen, Cic.: ad complectendum eum, Curt.: ad consulendos hariolos, Phaedr.: usque sub Orchomenon, Ov. – canis currens post cervum, hinter dem H. herlaufend, Augustin. – c. domum, Plaut.: c. Puteolos, Cic.: ad matrem Neapolim, Cic.: im Passiv unpers., curritur ad me, Ter., ad praetorium, Cic.: curritur certatim ad hoc opus, Cic.: curritur ex omnibus locis urbis in forum, Liv. – c. alci subsidio (zu H.), Cic. u. Prop.: pro se quisque currere ad sua tutanda, Liv. – ad vocem praeceps amensque cucurri, ich stürzte sinnlos der Stimme nach, Ov. met. 7, 844. – m. Acc. der Strecke, uno die MCCCV stadia (v. einem Läufer), Plin. 7, 84: eosdem cursus c. (im Bilde = denselben Weg einschlagen), Cic. agr. 2, 44: beim Passiv mit Nom., campus curritur, s. Quint. 1, 4, 28. – Imperat. curre mit volg. Imperat., curre, nuntia venire, Afran. fr.: curre, obstetricem arcesse, Ter. (vgl. Ribbeck Coroll. ad comic. Rom. fr. p. LXIX). – curro m. Infin. = laufen, um zu usw., eilen, sich beeilen, zu usw., ecquid currit pollinctorem arcessere? Plaut. asin. 910: quis illam (dexteram) osculari non curreret? Val. Max. 5, 1. ext. 1. – Sprichw., currentem hortari, incitare od. instigare, od. addere calcaria sponte currenti, einen an sich schon Eifrigen zu noch größerem Eifer aufmuntern, antreiben (griech. σπεύδοντα ὀτρύνειν; vgl. unser »dem Vogel noch Flügel ansetzen«), s. Cic. ad Att. 5, 9, 1; 6, 7, 1. Cic. ad Q. fr. 1, 1, 16. § 45. Plin. ep. 3, 7, 15; 1, 8, 1: auch mit dem Zusatz ut dicitur, ut aiunt, zB. currentem, ut dicitur, incitavi, Cic. Phil. 3, 19: facilius est currentem, ut aiunt, incitare quam commovere languentem, Cic. de or. 2, 186: alqm ad pacem currentem, ut aiunt, incitare, Cic. ep. 15, 15, 3.
So nun bes.: a) v. Wettlaufen, Wettrennen, laufen, rennen, qui currere coeperint, Cornif. rhet.: currentes equi, Plin. ep.: exerceri plurimum currendo et luctando, Nep.: c. bene, male (v. Rennpferden), Ov.: c. in sacro certamine, Lampr.: ›circus maximus‹ dictus, quod ibi circum metas equi currunt, Varro LL. – bildl., per hunc circulum curritur, darum dreht sich alles, Sen. ep. 77, 6. – m. Acc. der Strecke, qui Stadium currit, Cic. de off. 3, 42. – b) v. der Schiffahrt, fahren, segeln, iniecto ter pulvere curras (magst du weiter fahren). Hor.: c. bene minimam ad auram (v. Fahrzeuge), Ov.: c. per placidas aquas (v. Fahrz.), Ov.: per omne mare (v. Pers.), Hor.: Colchā aquā (v. Fahrz.), Ov.: in immensum salum (v. Fahrz.), Ov.: extremos ad Indos (v. Kaufmann), Hor.: c. trans mare (v. Pers.), Hor. – m. Acc. des Wegs usw., c. Caphaream aquam (v. Fahrzeug), Ov.: c. cavā trabe vastum aequor (v. Pers.), Verg.: currit iter tutum non secius aequore classis, Verg. – c) v. Laufe, Umlaufe des Rades, si mea sincero curreret axe rota, Ov.: u. (v. Töpferrade) currente rotā urceus exit, Hor. – d) v. Laufe des Wassers, bes. eines Flusses, laufen, rinnen, aqua currens, Prop. u. (Ggstz. aqua stans) Pallad.: currentes aquae, Ov.: prope currens flumen, Ov.: rivus palustri et voraginoso solo currens, Auct. b. Hisp.: c. per ultima Indiae (v. einem Fl.), Curt.: in aequora, in mare vastum (v. Fl.), Verg. u. Ov.- m. Acc. der Strecke, et sciat indociles currere lympha vias, wie unlenksam die Quelle die Wege sich bahnt, Prop. – ex Aetnae verticibus quondam effusis crateribus per declivia incendio divino torrentis vice flammarum flumina cucurrerunt, Apul. – e) v. Fluge, medio ut limite curras, Icare, moneo, Ov. met. 8, 203. – f) v. Laufe der Himmelskörper, umlaufen, den Umlauf halten, quae (loca) proxima sol currendo deflagrat, Vitr.: quaecumque vides supra nos currere, Sen.: libera currebant et inobservata per annum sidera, Ov. – g) v. Dingen, die sich in einer Richtung um od. über od. durch etwas hinziehen, non quo multa parum communis littera currat, sich hinzieht, erscheint, Lucr.: chlamys aurata, quam plurima circum purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit, um den sich ein meliböischer Purpurstreifen in doppelten mäandrischen Krümmungen herumzog, Verg.:iniula currit per crines, Stat.: linea transversa currat per medium, Plin.: limes currit per agrum, Plin.: supercilia usque ad malarum scripturam currentia, Petron.: privatis generum funiculis in orbem, in obliquum, in ambitum (sich schlängelnd) quaedam coronae per coronas currunt, Plin. – v. Tönen, vox currit conchato parietum spatio, Plin. 11, 270: varius per ora cucurrit Ausonidum turbata fremor (Gemurr), Verg. Aen. 11, 296 sq.: carmina dulci modulatione currentia, Lact. 5, 1, 10. – von körperlichen Zuständen, frigus per ossa cucurrit, Ov. – rubor calefacta per ora cucurrit, Verg. – h) v. den Augen, rollen, oculi currentes, huc illucque directi et furiose respicientes, Cassiod. hist. eccl. 7, 2. p. 281 (a) ed. Garet. – i) v. der Zeit u. v. Zeitereignissen, schnell dahineilen, enteilen, schnell verlaufen, currit ferox aetas, Hor.: hic tibi bisque aestas bisque cucurrit hiems, Ov.: nox inter pocula currat, Prop.: quasi saeculum illud eversionibus urbium (unter Z. von St.) curreret, Flor.: currentes ex voto prosperitates, Amm. 20, 8, 6: facile est, ubi omnia quadrata currunt, alles am Schnürchen läuft, Petron. 43, 7. – u. v. Pers., eine Zeit dahinrollen lassen, durchlaufen, talia saecula currite, Verg. ecl. 4, 16. – k) (im Bilde s. oben aus Cic. de fin. 5, 84), v. raschen Gang der Rede usw., rasch fortschreiten, fortlaufen, perfacile currens oratio, Cic.: historia currere debet et ferri, Quint.: acria currere, delicata fluere, Quint.: trochaeum ut nimis currentem damnat, Quint.: est brevitate opus, ut currat sententia, Hor.: modulatus aliquis currentis facundiae sonitus, Gell.: illi (rhythmi) currunt usque ad μεταβολήν, Quint. – / Perf. bei Spät. auch curri, zB. currissem, Verus bei Fronto ep. ad Ver. 1, 3. p. 116, 19 N.: curristi, Tert. de fuga in pers. 12: currēre, Arnob. 4, 4 cod. P (Reiff. cucurrēre).
-
5 curro
curro, cucurrī, cursum, ere (currus, vgl. mhd. hurren, sich rasch bewegen), laufen, rennen, rennen u. jagen, im Laufe (auch zu Pferd, Wagen, Schiff) eilen, u. im Passiv curritur unpers. = man läuft, rennt, eilt (Ggstz. stare, ingredi, ire, ambulare, reptare u. vgl.), currens (miles), Ggstz. is qui stat, Veget. mil.: si stas, ingredere; si ingrederis, curre; si curris, advola, Cic.: neque currentem se nec cognoscit euntem (weder im Laufen erkennt er sich [= seine alte Kraft] wieder, noch im Gehen); genua labant etc., Verg.: multum ambulandum est, currendum aliquando, Cels.: senex infirmi corporis est, qui cum ambulare vult currit, Sen.: aves, quae magis currunt, quam volant, Cels.: frequentior currentibus quam reptantibus lapsus, Plin. ep.: exercitatio ambulandi currendique necessaria est, Cels.: claudis non modo gradiendi, sed etiam currendi facultatem dare, Lact.: currendo se rumpere alcis causā, Plaut.: superare currendo omnes (v. einem Hunde), Ov. – c. propere, Ter.: c. solito velocius, Ov.: c. spiritu retento, Cels.: c. rigidā cervice et extento capite (von Pferden), Fronto: singulis cruribus saltatim, Gell.: catervatim (noch immer in einzelnen Haufen), Liv.: recte (aufrecht), v. Affen, Plin.: u. (im Bilde) incomposito dixi pede currere versus, Hor. – dicta erat aegra mihi; praeceps amensque cucurri, Ov.: ne qua periret redemptionis hora, prae-————ceps cucurrit, Ps. Quint. decl. – per invia saxa, Curt.: per totum conclave pavidi currunt (v. Mäusen), Hor.: c. per flammam, auch sprichw., wie unser »für jmd. durchs Feuer laufen« = sich jeder Mühe u. Gefahr unterziehen, s. Cic. Tusc. 2, 62. – c. tenuissinus et adversis funibus, Sen.: u. (im Bilde) non datur ad Musas currere latā viā, Prop.: ebenso latā viā, Cic.: im Bilde, proclivi currit oratio, venit ad extremum, haeret in salebra, Cic. de fin. 5, 84. – c. circum loculos, Hor.: ad alcis vehiculum vel equum, Eutr.: ad essedum alcis per aliquot passuum milia, Suet.: unde (= a quo) uxor media currit de nocte vocata, Hor.: nunc huc, nunc illuc, et utroque sine ordine curro, Ov.: cogito, quonam ego curram illum quaeritatum, Plaut.: tu pueris curre obviam, Ter.: intro huc curro, Plaut.: quo celeriter curratur, Plaut.: c. in Palatium, Suet.: in ordines suos, Curt.: raptim in eam sententiam, Cic. – ad litus, Ov.: ad muros, Liv.: protinus ad regem, Curt.: cursim ad Numisium, Afran. fr.: c. ad me et volare, Fronto: c. titulo officii ad exsequias, Iustin.: ad necem (v. Hirsch), Phaedr.: ad complexum meae Tulliae, ad osculum Atticae, in die Arme, an den Hals fliegen, Cic.: ad complectendum eum, Curt.: ad consulendos hariolos, Phaedr.: usque sub Orchomenon, Ov. – canis currens post cervum, hinter dem H. herlaufend, Augustin. – c. domum, Plaut.: c. Puteolos, Cic.: ad matrem Neapolim, Cic.: im Passiv unpers., curritur————ad me, Ter., ad praetorium, Cic.: curritur certatim ad hoc opus, Cic.: curritur ex omnibus locis urbis in forum, Liv. – c. alci subsidio (zu H.), Cic. u. Prop.: pro se quisque currere ad sua tutanda, Liv. – ad vocem praeceps amensque cucurri, ich stürzte sinnlos der Stimme nach, Ov. met. 7, 844. – m. Acc. der Strecke, uno die MCCCV stadia (v. einem Läufer), Plin. 7, 84: eosdem cursus c. (im Bilde = denselben Weg einschlagen), Cic. agr. 2, 44: beim Passiv mit Nom., campus curritur, s. Quint. 1, 4, 28. – Imperat. curre mit volg. Imperat., curre, nuntia venire, Afran. fr.: curre, obstetricem arcesse, Ter. (vgl. Ribbeck Coroll. ad comic. Rom. fr. p. LXIX). – curro m. Infin. = laufen, um zu usw., eilen, sich beeilen, zu usw., ecquid currit pollinctorem arcessere? Plaut. asin. 910: quis illam (dexteram) osculari non curreret? Val. Max. 5, 1. ext. 1. – Sprichw., currentem hortari, incitare od. instigare, od. addere calcaria sponte currenti, einen an sich schon Eifrigen zu noch größerem Eifer aufmuntern, antreiben (griech. σπεύδοντα ὀτρύνειν; vgl. unser »dem Vogel noch Flügel ansetzen«), s. Cic. ad Att. 5, 9, 1; 6, 7, 1. Cic. ad Q. fr. 1, 1, 16. § 45. Plin. ep. 3, 7, 15; 1, 8, 1: auch mit dem Zusatz ut dicitur, ut aiunt, zB. currentem, ut dicitur, incitavi, Cic. Phil. 3, 19: facilius est currentem, ut aiunt, incitare quam commovere languentem, Cic. de or. 2, 186: alqm ad pacem currentem, ut aiunt, incitare, Cic. ep.————15, 15, 3.So nun bes.: a) v. Wettlaufen, Wettrennen, laufen, rennen, qui currere coeperint, Cornif. rhet.: currentes equi, Plin. ep.: exerceri plurimum currendo et luctando, Nep.: c. bene, male (v. Rennpferden), Ov.: c. in sacro certamine, Lampr.: ›circus maximus‹ dictus, quod ibi circum metas equi currunt, Varro LL. – bildl., per hunc circulum curritur, darum dreht sich alles, Sen. ep. 77, 6. – m. Acc. der Strecke, qui Stadium currit, Cic. de off. 3, 42. – b) v. der Schiffahrt, fahren, segeln, iniecto ter pulvere curras (magst du weiter fahren). Hor.: c. bene minimam ad auram (v. Fahrzeuge), Ov.: c. per placidas aquas (v. Fahrz.), Ov.: per omne mare (v. Pers.), Hor.: Colchā aquā (v. Fahrz.), Ov.: in immensum salum (v. Fahrz.), Ov.: extremos ad Indos (v. Kaufmann), Hor.: c. trans mare (v. Pers.), Hor. – m. Acc. des Wegs usw., c. Caphaream aquam (v. Fahrzeug), Ov.: c. cavā trabe vastum aequor (v. Pers.), Verg.: currit iter tutum non secius aequore classis, Verg. – c) v. Laufe, Umlaufe des Rades, si mea sincero curreret axe rota, Ov.: u. (v. Töpferrade) currente rotā urceus exit, Hor. – d) v. Laufe des Wassers, bes. eines Flusses, laufen, rinnen, aqua currens, Prop. u. (Ggstz. aqua stans) Pallad.: currentes aquae, Ov.: prope currens flumen, Ov.: rivus palustri et voraginoso solo currens, Auct. b. Hisp.: c. per ultima Indiae (v. einem Fl.), Curt.: in ae-————quora, in mare vastum (v. Fl.), Verg. u. Ov.- m. Acc. der Strecke, et sciat indociles currere lympha vias, wie unlenksam die Quelle die Wege sich bahnt, Prop. – ex Aetnae verticibus quondam effusis crateribus per declivia incendio divino torrentis vice flammarum flumina cucurrerunt, Apul. – e) v. Fluge, medio ut limite curras, Icare, moneo, Ov. met. 8, 203. – f) v. Laufe der Himmelskörper, umlaufen, den Umlauf halten, quae (loca) proxima sol currendo deflagrat, Vitr.: quaecumque vides supra nos currere, Sen.: libera currebant et inobservata per annum sidera, Ov. – g) v. Dingen, die sich in einer Richtung um od. über od. durch etwas hinziehen, non quo multa parum communis littera currat, sich hinzieht, erscheint, Lucr.: chlamys aurata, quam plurima circum purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit, um den sich ein meliböischer Purpurstreifen in doppelten mäandrischen Krümmungen herumzog, Verg.:iniula currit per crines, Stat.: linea transversa currat per medium, Plin.: limes currit per agrum, Plin.: supercilia usque ad malarum scripturam currentia, Petron.: privatis generum funiculis in orbem, in obliquum, in ambitum (sich schlängelnd) quaedam coronae per coronas currunt, Plin. – v. Tönen, vox currit conchato parietum spatio, Plin. 11, 270: varius per ora cucurrit Ausonidum turbata fremor (Gemurr), Verg. Aen. 11, 296 sq.: carmina dulci modulatione currentia, Lact. 5,————1, 10. – von körperlichen Zuständen, frigus per ossa cucurrit, Ov. – rubor calefacta per ora cucurrit, Verg. – h) v. den Augen, rollen, oculi currentes, huc illucque directi et furiose respicientes, Cassiod. hist. eccl. 7, 2. p. 281 (a) ed. Garet. – i) v. der Zeit u. v. Zeitereignissen, schnell dahineilen, enteilen, schnell verlaufen, currit ferox aetas, Hor.: hic tibi bisque aestas bisque cucurrit hiems, Ov.: nox inter pocula currat, Prop.: quasi saeculum illud eversionibus urbium (unter Z. von St.) curreret, Flor.: currentes ex voto prosperitates, Amm. 20, 8, 6: facile est, ubi omnia quadrata currunt, alles am Schnürchen läuft, Petron. 43, 7. – u. v. Pers., eine Zeit dahinrollen lassen, durchlaufen, talia saecula currite, Verg. ecl. 4, 16. – k) (im Bilde s. oben aus Cic. de fin. 5, 84), v. raschen Gang der Rede usw., rasch fortschreiten, fortlaufen, perfacile currens oratio, Cic.: historia currere debet et ferri, Quint.: acria currere, delicata fluere, Quint.: trochaeum ut nimis currentem damnat, Quint.: est brevitate opus, ut currat sententia, Hor.: modulatus aliquis currentis facundiae sonitus, Gell.: illi (rhythmi) currunt usque ad μεταβολήν, Quint. – ⇒ Perf. bei Spät. auch curri, zB. currissem, Verus bei Fronto ep. ad Ver. 1, 3. p. 116, 19 N.: curristi, Tert. de fuga in pers. 12: currēre, Arnob. 4, 4 cod. P (Reiff. cucurrēre). -
6 invulgatus
in-vulgo ( volg-), āvi, ātum, 1, v. a., to bring before the public, to publish, make known:disciplinas acroaticas libris foras editis,
Gell. 20, 5, 7; cf. id. 4, 9, 9.— Absol.:quo die Allobroges involgarunt,
to give evidence, make a deposition, Cic. Att. 2, 1, 3.— Hence, invulgātus, a, um, P. a., known, common:verba (opp. nova),
Gell. 11, 7, 1. -
7 invulgo
in-vulgo ( volg-), āvi, ātum, 1, v. a., to bring before the public, to publish, make known:disciplinas acroaticas libris foras editis,
Gell. 20, 5, 7; cf. id. 4, 9, 9.— Absol.:quo die Allobroges involgarunt,
to give evidence, make a deposition, Cic. Att. 2, 1, 3.— Hence, invulgātus, a, um, P. a., known, common:verba (opp. nova),
Gell. 11, 7, 1. -
8 volgate
-
9 volgatus
1. 2.vulgātus, ūs, m. [2. vulgo], a making generally known, a publishing, divulging (late Lat.), Sid. Ep. 8, 1. -
10 volgivagus
vulgĭvăgus ( volg-), a, um, adj. [vulgus-vagor], that wanders about everywhere, roving, rambling, vagrant; inconstant (Lucretian):mos ferarum,
Lucr. 5, 932:Venus,
id. 4, 1071. -
11 vulgaris
vulgāris ( volg-), e (ante- and postclass. collat. form vulgārius, a, um, Afran., Nov., and Turp. ap. Non. p. 488, 26 sq.; Gell. 1, 22, 2; 3, 16, 18; 12, 10, 6; 16, 5, 1), adj. [vulgus], of or belonging to the great mass or multitude, general, usual, ordinary, every-day, common, commonplace, vulgar (freq. and class.): in omni arte, cujus usus vulgaris communisque non sit, Cic. Fin. 3, 1, 3:in communi vitā et vulgari hominum consuetudine,
id. de Or. 1, 58, 248:vulgaris popularisque sensus,
id. ib. 1, 23, 108:liberalitas,
i. e. exlended to all, id. Off. 1, 16, 52:vulgaria et obsoleta sunt,
id. Quint. 18, 56:vulgari et pervagatā declamatione contendere,
id. Planc. 19, 47; cf.:ut pervagatum et vulgare videatur,
id. Or. 57, 195:nihil tam vile neque tam vulgare est, cujus, etc.,
id. Rosc. Am. 26, 71:commendatio,
id. Fam. 1, 3, 2:opinio,
id. de Or. 1, 23, 109:artes,
id. Rosc. Am. 46, 134:jejunus raro stomachus vulgaria temnit,
Hor. S. 2, 2, 38:coetus vulgares spernere,
id. C. 3, 2, 23:prostratas arbores restitui... vulgare est,
is a common thing, Plin. 16, 31, 57, § 131; 14, 19, 24, § 120:vocabula,
Quint. 1, 1, 34:verba,
id. 10 1, 9, No comp. or sup. — vulgā-rĭter, after the ordinary or common manner, commonly, vulgarly (very rare):non vulgariter nec ambitiose scribere,
Cic. Fam. 13, 69, 1 (dub.); Plin. 8, 5, 5, §§ 13 and 28; 28, 14, 58, § 204. -
12 vulgaritas
vulgārĭtas ( volg-), ātis, m. [vulgaris], the great mass, the multitude (postclass.), Arn. 3, 123 and 155.< -
13 vulgariter
vulgārĭter ( volg-), adv., v. vulgaris fin. -
14 vulgate
-
15 vulgator
vulgātor ( volg-), ōris, m. [2. vulgo], one that makes a thing generally known, a publisher. divulger: taciti, i. e. Tantalus, who divulged the secrets of the gods, Ov. Am. 3, 7, 51. -
16 vulgatus
1. 2.vulgātus, ūs, m. [2. vulgo], a making generally known, a publishing, divulging (late Lat.), Sid. Ep. 8, 1. -
17 vulgivagus
vulgĭvăgus ( volg-), a, um, adj. [vulgus-vagor], that wanders about everywhere, roving, rambling, vagrant; inconstant (Lucretian):mos ferarum,
Lucr. 5, 932:Venus,
id. 4, 1071.
См. также в других словарях:
VOLG — Gruppe Unternehmensform Aktiengesellschaft Unternehmenssitz Winterthur … Deutsch Wikipedia
Volg — Gruppe Rechtsform Aktiengesellschaft Sitz Winterthur, Schweiz Leitung … Deutsch Wikipedia
Volg Zangief — En este artículo se detectaron los siguientes problemas: No tiene una redacción neutral. Carece de fuentes o referencias que aparezcan en una fuente acreditada. Requiere una revisión ortográfica y gramatical. Por favor … Wikipedia Español
VOLG — Volcanic Gold, Inc. (Business » NASDAQ Symbols) … Abbreviations dictionary
VOLG — Volgensium … Abbreviations in Latin Inscriptions
VOLG — abbr. VOLCANIC GOLD INC NASDAQ … Dictionary of abbreviations
Verein Ostschweizerischer Landwirtschaftlicher Genossenschaften — Volg Gruppe Unternehmensform Aktiengesellschaft Unternehmenssitz Winterthur … Deutsch Wikipedia
List of Fighting Spirit characters — This is a list of the fictional characters that appear in the manga and anime series Hajime no Ippo (はじめの一歩?), which English title is Fighting Spirit. Characters are grouped by the boxing gym they are a member of. Contents 1 Kamogawa Gym … Wikipedia
fare — fare1 s.m. [uso sost. di fare ], solo al sing. 1. (non com.) [cosa o insieme di cose che occorre eseguire: ci vorrà un bel f. per calmarlo ] ▶◀ da farsi, daffare, fatica, impegno. 2. [modo di comportarsi, di agire: ha un f. che non mi piace ]… … Enciclopedia Italiana
puttana — s.f. [dal fr. ant. putain, caso obliquo di pute donna di facili costumi , femm. di put sporco, puzzolente ], volg. 1. [donna che esercita la prostituzione o che è giudicata simile alle prostitute, anche come epiteto ingiurioso: fare la p.; sei… … Enciclopedia Italiana
fottere — / fot:ere/ [lat. futtĕre, class. fŭtuĕre ] (io fótto, ecc.), volg. ■ v. tr. 1. [avere rapporti sessuali, anche assol.] ▶◀ (volg.) chiavare, Ⓣ (fisiol.) copulare (con), fare l amore (con), (volg.) fare sesso (con), (pop.) farsi, (pop., volg.)… … Enciclopedia Italiana