-
1 vitulus
I.Lit.(α).Masc., a bullcalf, Varr. R. R. 2, 5, 6; Cic. Div. 2, 15, 36; Quint. 1, 9, 5; Ov. M. 2, 624; 4, 755; 10, 227; Mart. 3, 58, 11; Verg. G. 4, 299 al.—(β).Fem., a cow-calf, Verg. E. 3, 29 and 77.—II.Transf.A.In gen., a calf, foal; of the horse, Verg. G. 3, 164;B.of the elephant,
Plin. 8, 1, 1, § 2;of the whale,
id. 9, 6, 5, § 13.—In partic.:vitulus marinus,
a sea-calf, seal, Juv. 3, 238; Suet. Aug. 90.—Called also simply vitulus, Plin. 2, 55, 56, § 146. -
2 vitulus
vitulus ī, m [VET-], a male-calf, bull-calf, O.: bimā curvans cornua fronte, V., C., O.—Of other animals, a young male, calf, foal: vitulos hortare, the colts, V.: vituli marini, sea-calves, Iu.* * * -
3 ἔταλον
Grammatical information: n.Other forms: also ἔτελον (ib. 252, 11; Kos IIIa: τοῦ μεν ἐτέλου as opposed to τοῦ δε τελείου `full grown animal').Origin: IE [Indo-European] [1175] *u̯et- `year'Etymology: Except for the genus identical with Lat. vitulus `calf', Umbr. vitluf `vitulōs' (with irreglular i for e); here also as Iran. LW [loanword] wotjak. vetël `calf, two-year old cow' (Jacobsohn IF 46, 339). We must start from an IE word for `year', Gr. ἔτος, IE *u̯étos- n., with Skt. vats-á- `calf'. On ἔτος: ἔτελον, ἔταλον cf. e. g. νέφος: νεφέλη, ἄγκος: ἀγκάλη; so the change - αλο-: - ελο- could be old? I doubt this; it could be Pre-Greek. See on ἐπη-ετανός, s. v. (An r-stem in Germ., e. g. Goth. wiÞrus `(one-year) lamb', NHG Widder, IE *u̯et-r(u)-. - See ἔτος; further W.-Hofmann s. vitulus.Page in Frisk: 1,579-580Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔταλον
-
4 ουίτουλον
-
5 οὐίτουλον
-
6 ālipēs
ālipēs edis, adj. [ala + pes], with wings on the feet, wing-footed.—Of Mercury: alipedis de stirpe dei, O.: mactatur Alipedi vitulus, i. e. to Mercury, O.—Poet., swift, fleet, quick: equi, V.* * *I(gen.), alipedis ADJwing-footed; swift, moving with speed of flight, "flying"; without grease/fat, greaseless, fatlessIIMercury, the wing-footed god -
7 iuvenēscō
iuvenēscō —, —, ere, inch. [iuvenis], to attain youth, grow up: vitulus... largis iuvenescit herbis, H.—To grow young, regain youth: Pylius iuvenescere posset, O. -
8 lactēns
lactēns adj. [P. of * lacteo from lac], taking milk, suckling: Romulus: vitulus, O.: hostiae, L. —As subst: lactentibus rem divinam facere, L.: viscera lactentia, i. e. sucklings, O.— Yielding milk, full of milk: uber, L.— Milky, sappy, juicy: sata teneris lactentia sucis, O.: (annus) lactens Vere novo, i. e. tender, juicy, O.* * *I(gen.), lactentis ADJsuckling, unweaned; full of milk/sap, juicy; prepared with milk; milky whiteIIsuckling, unweaned animal suitable for sacrifice -
9 mātūrus
mātūrus adj. with comp. mātūrior, and sup. mātūrissimus, or mātūrrimus, ripe, mature: poma: uva, V.: seges messi, ripe for harvesting, L.—As subst n.: quod maturi erat, all the ripe (corn), L. —Ripe, mature, of age, proper, fit, seasonable, timely: virgo, H.: infans, O.: aetas, of manhood, V.: omnia matura sunt, ready to be seized, S.: animi, of ripe judgment, V.: aevi, of mature years, V.: animo et aevo, O.: tempus, seasonable: scribendi tempus maturius: mihi ad Nonas bene maturum videtur fore, just at the right time: filia matura viro, marriageable, V.: (progenies) militiae, L.: vitulus templis maturus et arae, old enough for sacrifice, Iu.—Of mature years, advanced in life: se maturum oppetere mortem: senex, H.—Of full strength: soles, V.: maturae mala nequitiae, fullgrown depravity, Iu.—That takes place early, early, speedy: hiemes, Cs.: aetas maturissima, Her.: honores, O.: iudicium, quick: robur maturrimum, Ta.: ego sum maturior illo, was there earlier, O.: Maturior vis, i. e. premature death, H.* * *matura -um, maturior -or -us, maturissimus -a -um ADJearly, speedy; ripe; mature, mellow; timely, seasonable -
10 nota
nota ae, f [GNA-], a means of recognition, mark, sign, stamp, impression: epistulis notam apponam eam, quae mihi tecum convenit: barbarus compunctus notis Thraeciis, i. e. tattooed: Quā notam duxit (vitulus), is marked, H.: notas et nomina gentis inurunt (in vitulos), brand with, V.: notam sine volnere fecit, bruise, O.—Plur., significant marks, written characters, signs: qui sonos vocis litterarum notis terminavit, letters.— A critical mark, marginal note: notam apponere ad malum versum.— Plur, letters, alphabetic writing (sc. litterarum): Quosque legat versūs... Grandibus marmore caede notis, large letters, O.: foliisque notas et nomina mandat, V.: Inspicit acceptas hostis ab hoste notas, the letter, O.: loci, quasi argumentorum notae, memoranda.—Of wine, a brand, stamp, kind, quality: nota Falerni, H.: hae notae sunt optimae, i. e. wines of these brands. —A nod, beck, sign: Innuet; acceptas tu quoque redde notas, O.: Concussā manu dantem sibi signa videt, redditque notas, O.— Fig., a mark, sign, token: notae ac vestigia suorum flagitiorum: interspirationis enim, non defatigationis nostrae neque librariorum notae, signs (punctuation marks). — A distinguishing mark, characteristic, note: cuiusque generis dicendi: inter conloquia insigni notā deprendi, by a marked peculiarity of dialect, L.: Signatum praesente notā nomen, with the note of the present time, H.: Fabella hominum discernit notas, Ph.—Because of the mark against the name of a degraded citizen on the censor's lists, a censorial reproach, judgment of degradation (see censor): censoriae severitatis nota: censores senatum sine ullius notā legerunt, not excluding any one, L.— A mark of ignominy, badge of infamy, reproach, disgrace: domesticae turpitudinis: homo omnibus insignis notis turpitudinis: in amore tuo cogor habere notam, i. e. am degraded, Pr.: nullā tristi notā insignitus, reproachful surname, L.* * *mark, sign, letter, word, writing, spot brand, tattoo-mark -
11 vitellus
-
12 vitula
-
13 vitulīnus
vitulīnus adj. [vitulus], of a calf: caruncula, a piece of veal: assum, roast veal.—As subst f. (sc. caro), calf's-flesh, veal, N.* * *vitulina, vitulinum ADJw/assum -- roast veal
-
14 वत्स
vatsám. (prob. originally, « yearling», fr. a lost word vatas) a calf, the young of any animal, offspring, child (voc. vatsa often used as a term of endearment = my dear child, my darling) RV. etc. etc.;
a son, boy ( seeᅠ bāla-v-);
a year ( seeᅠ tri-v-);
N. of a descendant of Kaṇva RV. PañcavBr. ṠāṇkhṠr. ;
of an Āgneya (author of RV. X, 187) Anukr. ;
of a Kāsyapa Kathās. ;
of the step-brother of Maitreya (who passed through fire to prove the falseness of Maitreya's allegation that he was the child of a Ṡūdra) Mn. VIII, 116 (Sch.) ;
of a son of Pratardana MBh. Hariv. ;
of a son of Sena-jit Hariv. ;
of a son of Aksha-mālā Cat. ;
of a son of Uru-kshepa VP. ;
of a son of Soma-ṡarman Kathās. ;
of the author of a law-book Cat. ;
(with carakâ̱dhvaryu-sūtra-kṛit) of another author ib. ;
of a serpent-demon VP. ;
N. of a country (whose chief town is Kauṡāmbī) Kathās. ;
Nerium Aistidysentericum L. ;
the Kutaja tree L. ;
pl. the descendants of Vatsa ĀṡvṠr. (cf. Pāṇ. 2-4, 64 Sch.);
the inhabitants of the country called Vatsa MBh. Kathās. ;
(ā) f. a female calf, little daughter (voc. vatse = my dear child) Kālid. Uttarar. Prab. ;
m. n. the breast, chest L. ;
+ cf. vatsara andᅠ ἐτος for γγέτος;
Lat. vetus, vetus-tus, vitulus;
Germ. widar, Widder;
Eng. wether
- वत्सकामा
- वत्सगुरु
- वत्सच्छवी
- वत्सजानु
- वत्सज्ञु
- वत्सतन्ती
- वत्सतन्त्रि
- वत्सतर
- वत्सत्व
- वत्सदन्त
- वत्सदेवी
- वत्सनपात्
- वत्सनाभ
- वत्सनाभि
- वत्सनिकान्त
- वत्सप
- वत्सपति
- वत्सपत्तन
- वत्सपाल
- वत्सपालक
- वत्सपालन
- वत्सपीता
- वत्सप्रचेतस्
- वत्सप्रि
- वत्सप्री
- वत्सप्रीति
- वत्सप्रीय
- वत्सबन्धा
- वत्सबालक
- वत्सभुमि
- वत्समित्र
- वत्समुख
- वत्सराज
- वत्सराज्य
- वत्सरूप
- वत्सलाञ्छन
- वत्सवरदाचार्य
- वत्सवत्
- वत्सविन्द
- वत्सवृद्ध
- वत्सव्यूह
- वत्सशाल
- वत्सशाला
- वत्सस्मृति
- वत्सहनु
-
15 акула, большеглазая шестижаберная
—2. RUS большеглазая шестижаберная акула f3. ENG big-eyed six-gilled shark4. DEU —5. FRA requin m vacheDICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > акула, большеглазая шестижаберная
-
16 alipes
ālĭpēs, ĕdis, adj. (abl. alipedi, Val. Fl. 5, 612, like aliti from ales) [ala-pes] ( poet. and rare; never in Hor.).I.Lit., with wings on the feet, wing-footed. —As an epithet of Mercury:II.sacra alipedis dei,
Ov. F. 5, 100; id. M. 11, 312;also simply Alipes for Mercurius: mactatur vacca Minervae, Alipedi vitulus,
id. ib. 4, 754.—So of the horses in the chariot of the Sun, Ov. M. 2, 48.— Hence, -
17 concido
1.con-cĭdo, cĭdi, 3, v. n. [cado], to fall together, to fall down, to tumble to the ground (class. in prose and poetry).I.In gen., of buildings:II.conclave illud concidit,
Cic. de Or. 2, 86, 353:navis veluti terrestre machinamentum,
Tac. A. 14, 6:turris terrae motu,
Suet. Tib. 74; cf.:urbs acerbissimo concidat incendio conflagrata,
Auct. Her. 4, 8, 12.—Of other objects:omne caelum,
Cic. Rep. 6, 25, 27:ipse et equus ejus ante signum Jovis concidit,
id. Div. 1, 35, 77:(alces) infirmas arbores pondere adfligunt atque unā ipsae concidunt,
Caes. B. G. 6, 27:pinus bipenni Thessalā,
Phaedr. 4, 7, 7:ad terram pondere vasto,
Verg. A. 5, 448:sub onere,
Liv. 24, 8, 17:pronus in fimo,
Verg. A. 5, 333 al. —Pregn.A.To fall down faint or lifeless, to fall in battle or combat (cf. cado, I. B. 2.): concidit, et sonitum simul insuper arma dederunt, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 396 Vahl.):B.paene in cursu concidi,
Plaut. Ep. 2, 2, 16:vi morbi coactus concidere,
Lucr. 3, 488; cf.:accesserat ad religionem, quod consul concidit, et parte membrorum captus, etc.,
Liv. 41, 16, 3; 10, 29, 7; cf. Lucr. 6, 759:Entellus concidit, ut quondam cava concidit... pinus,
Verg. A. 5, 448; Ov. M. 7, 538:sanus bibit, statim concidit,
Quint. 4, 2, 54; cf.:concidere epoto poculo,
id. 5, 13, 15; and:ad primum gustum,
Suet. Ner. 33:deficientibus viribus,
id. Tib. 73:par quoddam (gladiatorum) mutuis ictibus,
id. Claud. 34; cf. Ov. M. 5, 77:Dido usa manu,
id. H. 7, 196:sparo percussus,
Nep. Epam. 9, 1:in proelio,
Cic. Tusc. 1, 37, 89:vitio adversariorum,
Nep. Ages. 5, 2.—Of game:multaeque per herbas Conciderant illo percutiente ferae,
Ov. H. 4, 94.—Of victims, to be slaughtered or slain, to fall:vitulus... propter mactatus concidit aras,
Lucr. 2, 353; Tib. 1, 2, 62; Ov. M. 8, 764; 10, 272;hence also of Iphigenia,
Lucr. 1, 99.—Trop. (cf. cado, II.), to lose strength, value, etc., to fall to the earth, to be overthrown, to fail, be defeated, to decay, perish, fall, to go to ruin, waste away, cease; of the wind, to fall, subside, go down:2.concidunt venti,
Hor. C. 1, 12, 30; Lucr. 4, 509. —Of a flame:jam illa flamma, quae magnā congerie convaluerat, diductis quibus alebatur, concidet,
Quint. 5, 13, 13; cf. in a figure: nonne, ut ignis in aquam conjectus continuo restinguitur et refrigeratur, sic refervens falsum crimen in purissimam et castissimam vitam collatum statim concidit et restinguitur? Cic. Rosc. Com. 6, 17:macie,
to shrink together, shrivel up, Ov. H. 21, 215:illas assumere robora gentes, Concidere has,
id. M. 15, 422; cf.:concidit auguris Argivi domus,
Hor. C. 3, 16, 11:quā concidit Ilia tellus,
Verg. A. 11, 245:eodem anno, quo Carthago concidit,
Vell. 1, 13:judicum vocibus fractus reus et unā patroni omnes conciderunt,
Cic. Att. 1, 16, 5; cf. id. ib. §10: ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?
id. ib. 3, 10, 2:malas causas semper obtinuit, in optimā concidit,
id. ib. 7, 25 med.:concidit (Phocion) maxime uno crimine, quod, etc.,
Nep. Phoc. 2, 4; Tac. A. 16, 21; cf.:Tiberii saevitiā,
id. ib. 16, 29:hostes concidunt animis,
are disheartened, Hirt. B. G. 8, 19; cf. Cic. Div. 2, 58, 119:scimus Romae solutione impeditā fidem concidisse,
failed, was prostrated, id. Imp. Pomp. 7, 19; cf. id. ib. 7, 19 fin.:opes Persarum,
Tac. A. 12, 13:senatūs auctoritas,
Cic. Att. 1, 16, 7; cf.:imperii majestas,
Nep. Pelop. 2, 4; Cic. Or. 43, 148:artificia,
id. Ac. 2, 47, 146:praeclara nomina artificum,
id. Verr. 2, 4, 6, § 12:omnis ferocia,
Liv. 28, 26, 14:bellum,
Tac. H. 2, 57 al.con-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut up, cut through, cut away, cut to pieces, to bring to ruin, destroy, etc. (class. in prose and poetry).I.Prop.A.In gen.:B.nervos,
Cic. Fl. 30, 73:corpus in partes,
Petr. 141, 2:vitulum Ajax,
id. 59 fin.:ligna,
Ov. F. 2, 647:agrum umidiorem fossis,
Plin. 18, 6, 8, § 47:concidere et cremare naves,
to break up, Liv. 38, 39, 2:essedum argenteum,
Suet. Claud. 16:haec minute,
Col. 12, 22.—In partic.1.To cut to pieces, for to beat severely, cudgel soundly:2.aliquem virgis,
Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122:loris,
Juv. 6, 413:pugnis,
id. 3, 300.—To cut to pieces in war, to cut down, destroy, kill:3.hi novissimos adorti magnam multitudinem eorum fugientium conciderunt,
Caes. B. G. 2, 11:eos inopinantes adgressus magnam partem eorum concidit,
id. ib. 1, 12; so Cic. Prov. Cons. 4, 9; id. Att. 5, 16, 4; Nep. Dion, 10, 1; id. Dat. 6, 6; id. Hann. 3, 4.—In mal. part. (cf. caedo, I. B. 3.), to lie with, Pompon. ap. Non. p. 166, 2;II.hence caede, concide, in a double sense as an address to gladiators,
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155 Zumpt; cf. Lampr. Elag. 10. —Trop.A.Of discourse, to divide minutely, dismember, render feeble:B.nec minutos numeros sequens concidat delumbetque sententias,
Cic. Or. 69, 231; cf.:(sunt qui) infringendis concidendisque numeris in quoddam genus abjectum incidant,
id. ib. 69, 230; so also Quint. praef. § 24; cf. id. 3, 11, 21; 5, 10, 91; 11, 3, 53 al.—To strike down, to prostrate, ruin, destroy, annul, by word or deed:* 2.omnem auctoritatem universi ordinis,
Cic. de Or. 3, 1, 4:Antonium decretis vestris,
id. Phil. 5, 11, 28:Vatinium arbitratu nostro,
to annihilate, id. Q. Fr. 2, 4, 1; cf.:Sevius adlisus est, ceteri conciduntur,
are condemned, id. ib. 2, 4, 6:Timocraten totis voluminibus,
to confute, id. N. D. 1, 33, 93:testamentum,
to revoke, Dig. 28, 4, 1.—In Plaut., to deceive, cheat, defraud:em istic homo te articulatim concidit,
Plaut. Ep. 3, 4, 52 Ritschl.—Hence, concīsus, a, um, P. a. (in acc. with II. A.), divided, broken up, short, concise:sententiae,
Cic. Brut. 17, 66:concisae et angustae disputationes,
id. de Or. 2, 14, 61:brevitas,
id. ib. 3, 53, 202:brevia illa atque concisa,
Quint. 10, 7, 10; cf.thus with brevis,
id. 6, 4, 2; and (opp. perpetuus) id. 2, 20, 7; 2, 21, 13; Cic. de Or. 2, 80, 327.— Transf. of the orator Thrasymachus, Cic. Or. 13, 40.— Comp.:insonuerit vox tubae longior atque concisior,
Vulg. Jos. 6, 5.— Adv.: concīsē, briefly, concisely:(philosophia) non tam est minute atque concise in actionibus utendum, etc.,
Quint. 12, 2, 11:ululare,
Vulg. Num. 10, 7. -
18 curvo
curvo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to crook, bend, bow, curve (not ante-Aug.; v. Orell. ad Cic. N. D. 1, 24, 66).I.Lit.:* II.curvari manus et aduncos crescere in ungues,
Ov. M. 2, 479:bimā cornua fronte (vitulus),
Verg. G. 4, 299:trabes,
Ov. M. 7, 441; Prop. 3 (4), 22, 38:flexile cornu,
Ov. M. 5, 383; 11, 324; cf.:ingentem arcum manu,
Stat. Achill. 1, 487:rotundas Curvat aper lances,
i. e. by its weight, Hor. S. 2, 4, 41:Calabros sinus (Hadria),
id. C. 1, 33, 16:portus curvatus in arcum,
Verg. A. 3, 533; cf. Plin. 6, 6, 6, § 18:luna curvata in cornua,
id. 37, 10, 68, § 184; cf. poet.:fronte curvatos imitatus ignes,
Hor. C. 4, 2, 57:imi (rami) in terram adeo curvantur, ut, etc.,
Plin. 12, 5, 11, § 22:in diversum curvatur (arbor),
id. 16, 42, 81, § 223:insectorum pedes... foris curvantur,
id. 11, 29, 35, § 101:curvata in montis faciem unda,
Verg. G. 4, 361; cf. Ov. M. 15, 509; and:tollimur in caelum curvato gurgite,
Verg. A. 3, 564.—Of persons:nec nostrum seri curvarent Aeacon anni,
Ov. M. 9, 435; so,curvata senio membra,
Tac. A. 1, 34:pondera vix toto curvatus corpore juxta Deicit,
Stat. Th. 6, 649.—Trop., to make to yield, to move:neque te munera nec... vir curvat ( = movet, ad misericordiam flectit),
Hor. C. 3, 10, 16. -
19 frons
1.frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.I.Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).(α).Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):(β).ilignea, quernea,
Cato, R. R. 37, 2:in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,
Varr. R. R. 2, 5, 11:bobus praestabit vilicus frondem,
Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:ne caules allii in frondem luxurient,
Plin. 19, 6, 34, § 113:perenni frunde corona,
Lucr. 1, 119:nigrae feraci frondis in Algido,
Hor. C. 4, 4, 58:sine fronde,
Ov. Tr. 3, 10, 75:immaturam destringere,
Quint. 12, 6, 2.—Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):II.deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,
Cic. Cael. 18, 42:viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,
Verg. G. 2, 446:frondibus teneris non adhibendam esse falcem,
Quint. 2, 4, 11:bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,
Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:2.nos delubra deum festa velamus fronde,
Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).I.Lit.:2.frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,
Plin. 11, 37, 51, § 138:tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,
Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;for which, adducere,
Sen. Ben. 1, 1:attrahere,
id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;for which: exporge frontem,
Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,
Plaut. Cas. 2, 4, 3:explicare,
Hor. C. 3, 29, 16;solvere,
Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,
id. Brut. 80, 278:femur, pectus, frontem caedere,
Quint. 2, 12, 10:frontem sudario tergere,
id. 6, 3, 60;for which: siccare frontem sudario,
id. 11, 3, 148:capillos a fronte retroagere,
id. ib. 160:mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,
Verg. A. 9, 750:quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,
Amm. 31, 7, 14:insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),
Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,
Caes. B. G. 6, 26, 1:tauri torva fronte,
Plin. 8, 45, 70, § 181:equi,
Ov. Tr. 5, 9, 30:ovis,
id. F. 4, 102:cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,
Hor. C. 3, 13, 4:(vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,
id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —The brow as a mirror of the feelings:3.non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,
Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,
expression of countenance, id. ib. 12, 46:si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,
Cic. Rab. Post. 12, 35:haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,
id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;oratio vero saepissime,
id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,
id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:fronte occultare sententiam,
id. Lael. 18, 65:tranquilla et serena,
id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:reliquiae pristinae frontis,
id. Fam. 9, 10, 2:laeta,
Verg. A. 6, 862:sollicita,
Hor. C. 3, 29, 16:tristis,
Tib. 2, 3, 33:gravis,
Plin. Pan. 41, 3:humana, lenis, placida,
Sen. Ben. 2, 13:inverecunda,
Quint. 2, 4, 16:proterva,
Hor. C. 2, 5, 16:urbana (i. e. impudens),
id. Ep. 1, 9, 11:impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,
id. ib. 26; cf.:impudentia frontis,
Hier. adv. Rufin. 1, 7:fronte inverecunda nummos captare,
Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,
Cic. Planc. 6, 16.—Prov.:B.frons occipitio prior est,
i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—Transf1.The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):2.copias ante frontem castrorum struit,
Caes. B. C. 3, 37, 1:aedium,
Vitr. 3, 2:parietum,
id. 2, 8:januae,
Ov. F. 1, 135:scena,
Verg. G. 3, 24:(navium),
id. A. 5, 158:pontis,
Hirt. B. G. 8, 9, 4:collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,
Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:octo cohortes in fronte constituit,
Sall. C. 59, 2:quatuor legionum aquilae per frontem,
Tac. H. 2, 89:una fronte contra hostem castra muniunt,
only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:aequa fronte ad pugnam procedebat,
Liv. 36, 44, 1:nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,
id. 5, 38, 2:recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),
Curt. 4, 13 med.; cf.:directa fronte pugnandum est,
Quint. 5, 13, 11:veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,
Tac. Agr. 35:transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),
for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:laeva,
Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:frons laevi cornu haec erat,
Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,
Lucr. 6, 117;of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,
Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,
Cic. Phil. 3, 13, 32:a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,
Caes. B. C. 1, 25 fin.:totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,
id. B. G. 2, 23, 4. —The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—3.The circumference of a wheel, Vitr. 10, 4.—4.In measuring land = latitudo, the breadth:II.mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,
Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—Trop.A.The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;B.mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,
Cic. Att. 4, 15, 7:plus habet in recessu, quam fronte promittat,
Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:frons causae non satis honesta,
id. 4, 1, 42 Spald.:decipit Frons prima multos,
the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:dura primā fronte quaestio,
Quint. 7, 1, 56:ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
id. 12, 7, 8.—The character or feelings expressed by the brow.1.Poet. in partic., shame:2.exclamet perisse Frontem de rebus,
Pers. 5, 104 (for which:clament periisse pudorem,
Hor. Ep. 2, 1, 80).— -
20 fulvum
fulvus, a, um, adj. [v. fulgeo], deep yellow, reddish yellow, gold-colored, tawny (mostly poet.):corpora leonum,
Lucr. 5, 902; cf. Hor. C. 4, 4, 14:tegmen lupae,
Verg. A. 1, 275:canis Lacon,
Hor. Epod. 6, 5:cassis equinis jubis,
Ov. M. 12, 88:boves,
Plin. 22, 5, 5, § 9:vitulus,
Hor. C. 4, 2, 60:caesaries,
Verg. A. 11, 642:arena,
id. ib. 12, 741:aurum,
id. ib. 7, 279; cf.:subtemen (auri),
Sil. 7, 80:cera,
Plin. 21, 14, 49, § 83:color vini,
id. 14, 9, 11, § 80:sidera,
Tib. 2, 1, 88.—Hence, poet. transf.:Olympus,
Val. Fl. 7, 158:lumen,
Verg. A. 7, 76:nubes,
id. ib. 12, 792 (but not in Lucr. 6, 461, where furva is the right reading):aquila,
Verg. A. 11, 751; cf.:ales Jovis,
id. ib. 12, 247:nuntia Jovis, Cic. poët. Leg. 1, 1, 2: virgae,
i. e. withering stalks, Ov. M. 10, 191.—Hence, subst.: fulvum, i, n., reddish-yellow, Sol. 17, 5.
См. также в других словарях:
VITULUS — I. VITULUS Graece antiquitus Ι᾿τοῦλος, aut ab Ι᾿ταλὸς, quod taurum notat, A. Gell. l. 11. c. 1. aut quod plerique, quasi vegetus, vegitulus, Varr. a viridi atate, Isidor. Aegypti fuit symbolum, inprimis Sacerdotum, Fortun. Licetus, de Gemmis… … Hofmann J. Lexicon universale
Hexanchus Vitulus — Hexanchus nakamurai Hexanchus nakamurai … Wikipédia en Français
Hexanchus vitulus — Hexanchus nakamurai Hexanchus nakamurai … Wikipédia en Français
Cis vitulus — Cis vitulus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Hexanchus vitulus — Tiburón de seis branquias de ojos grandes … Wikipedia Español
Lucius Mamilius Vitulus — est un homme politique romain du IIIe siècle av. J.‑C., frère de Quintus Mamilius Vitulus (consul en 262 av. J. C.). Selon la tradition, sa famille, plébéienne, serait originaire de la famille princière de Tusculum et considéré… … Wikipédia en Français
Quintus Mamilius Vitulus — est un homme politique romain du IIIe siècle av. J.‑C., frère de Lucius Mamilius Vitulus (consul en 265 av. J. C.). Selon la tradition, sa famille, plébéienne, serait originaire de la famille princière de Tusculum et considérée… … Wikipédia en Français
Onthophagus vitulus — Научная классификация промежуточные ранги Царство: … Википедия
MAMILIUS Vitulus — vide Quintus … Hofmann J. Lexicon universale
QUINTUS Mamilius Vitulus — consul. cum L. Val. Max. an. Urb. Cond. 488. Iterum cum L. Posthumio, an. Urb. Cond. 491 … Hofmann J. Lexicon universale
Hexanchus vitulus — veršiagalvis šešiažiaunis ryklys statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Hexanchus vitulus angl. big eyed six gilled shark rus. большеглазая шестижаберная акула ryšiai: platesnis terminas – šešiažiauniai… … Žuvų pavadinimų žodynas