Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vincō

  • 101 vincibilis

        vincibilis e, adj.    [vinco], to be gained, easily maintained: causa, T.

    Latin-English dictionary > vincibilis

  • 102 vincere

    vincere
    vincere ['vint∫ere] <vinco, vinsi, vinto>
     verbo transitivo
     1 (guerra, gara, elezioni) gewinnen; (nemico) besiegen
     2 (figurato: difficoltà, ostacolo) überwinden, meistern; (passione) bezwingen; vincere qualcuno in bellezza jdn an Schönheit übertreffen; vincerla familiare es schaffen, sich durchsetzen
     II verbo intransitivo
    siegen, gewinnen; Sport gewinnen; vincere per tre a uno drei zu eins gewinnen; sicuro di vincere siegessicher
     III verbo riflessivo
    -rsi sich überwinden

    Dizionario italiano-tedesco > vincere

  • 103 osier

    ['əʊzɪə(r)] [AE 'əʊʒər]
    nome vimine m.
    * * *
    osier /ˈəʊzɪə(r)/
    n.
    1 (bot., Salix viminalis, ecc.) salice da vimini; vetrice
    2 vimine; vinco; vermena
    osier bed, vincheto.
    * * *
    ['əʊzɪə(r)] [AE 'əʊʒər]
    nome vimine m.

    English-Italian dictionary > osier

  • 104 ♦ pool

    ♦ pool (1) /pu:l/
    n.
    1 pozza; stagno; pozzanghera ( di liquido versato): a pool of blood, una pozza di sangue
    3 (= swimming pool) piscina: pool maintenance, manutenzione di piscine; competition pool, piscina olimpica
    4 (ind. min.) sacca ( di gas o petrolio)
    ● (fis. nucl.) pool reactor, reattore a piscina.
    pool (2) /pu:l/
    n.
    1 ( nei giochi di carte, d'azzardo) ammontare della posta; piatto
    2 [u] ( biliardo) gioco a buca fra più giocatori; gioco americano: to shoot pool, giocare a pool
    4 (econ.) ammasso (spec. governativo)
    5 (fin.) pool; consorzio ( d'imprese); sindacato
    7 [u] (econ.) risorse (manodopera, esperti, fondi, idee, ecc.) disponibili; potenziale; (insieme della) manodopera ( di una data zona)
    9 (pl.) (fam.) the pools, il totocalcio: If ever I win the pools…, se vinco al totocalcio…
    pools coupon, schedina del totocalcio □ pools forecasts, pronostici del totocalcio □ pool operator, addetto alla piscina □ (fig. spreg.) dirty pool, gioco sporco; condotta disonesta □ pool table, (tavolo del) biliardo con sei buche.
    (to) pool (1) /pu:l/
    A v. i.
    B v. t.
    (to) pool (2) /pu:l/
    A v. t.
    (fin.) consorziare; mettere in comune; riunire; cumulare: to pool resources [savings], mettere insieme risorse [risparmi]
    B v. i.
    ( d'imprese, ecc.) consorziarsi; mettersi in comune
    pooling
    n.
    cumulo; riunione: pooling of interests, cumulo d'interessi.

    English-Italian dictionary > ♦ pool

  • 105 withe

    withe /wɪɵ/
    n.
    1 (bot.) vimine; vinco
    2 (edil.) parete divisoria; muro in foglio

    English-Italian dictionary > withe

  • 106 osier n

    ['əʊzɪə(r)]

    English-Italian dictionary > osier n

  • 107 vincere

    vincere v. (pres.ind. vìnco, vìnci; p.rem. vìnsi; p.p. vìnto) I. tr. 1. gagner: vincere una guerra gagner une guerre; vincere una partita gagner une partie. 2. ( sconfiggere) vaincre, battre: vincere il nemico vaincre l'ennemi; hai vinto tutti nella corsa tu as battu tout le monde à la course. 3. ( sopraffare) vaincre, dépasser: fu vinto dalla commozione il fut vaincu par l'émotion. 4. (rif. a qualità) dépasser, battre, surpasser, oppure si traduce con être seguito dal comparativo dell'aggettivo appropriato: vincere qcu. in bellezza dépasser qqn en beauté, être plus beau que qqn; vincere qcu. in bontà battre qqn en bonté. 5. ( superare) vaincre, surmonter, triompher de: vincere tutte le difficoltà surmonter toutes les difficultés, triompher de toutes les difficultés. 6. ( dominare) vaincre, maîtriser, dominer: vincere la timidezza vaincre sa timidité; vincere la paura dominer sa peur; vincere le proprie passioni maîtriser ses passions. 7. ( ottenere vincendo) gagner, remporter: vincere trecento euro alla lotteria gagner trois cents euros à la loterie. 8. ( riuscire a convincere) convaincre: fummo vinti dalla sua gentilezza nous avons été convaincus par sa gentillesse. II. intr. (aus. avere) 1. gagner, l'emporter, triompher: la maggioranza vinse la majorité l'emporta. 2. ( Sport) ( guadagnare la partita) gagner: la nostra squadra ha vinto per due a uno notre équipe a gagné deux à un. 3. ( riportare una vittoria) vaincre tr. (su qcu. qqn), battre tr. (su qcu. qqn): vincere su qcu. vaincre qqn. III. prnl. vincersi ( dominarsi) se maîtriser, se contrôler: non riuscì a vincersi e scoppiò in pianto il n'a pas réussi à se maîtriser et il a fondu en larmes.

    Dizionario Italiano-Francese > vincere

  • 108 kapstan·o

    1. тех., мор. кабестан, шпиль, вертикальный ворот (= vertikala vinĉo); 2. тех. вертикальный регулировочный винт (у клавиши в рояле и т.п.).

    Эсперанто-русский словарь > kapstan·o

  • 109 ++fioch

    wrath, Irish fíoch, Early Irish fích, feud, Indo-European *veiqo-, fight; Gothic veihan, strive, Old High German wîgan, fight; Latin vinco. Hence fiochdha, angry.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > ++fioch

  • 110 feachd

    an army, host, expedition, Irish feachd, an expedition, Early Irish fecht ( ar fecht agus sluagad), Welsh gwaith, action, work. This Zimmer refers to Old Irish fichim, I fight (Latin vinco, Gothic veihan, root viq), as well as ++feachd time, Irish feachd, Early Irish fecht, oenfhecht, once, Welsh gwaith, turn, vicem. Stokes separates the latter ( feachd, time, Early Irish fecht, journey), giving as stem vektâ, root vegh (Latin veho, English waggon); for fecht, campaign, hosting, he gives the Celtic viktâ, root viq, as Zimmer does. The words seem, as Stokes has it, from two roots, but now they are indistinguishably mixed. Osthoff regards feachd, time, as allied to Latin vices; See fiach.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > feachd

  • 111 contundo

    con-tundo, tŭdi, tūsum (tunsum, Plin. 21, 27, 101, § 174; 28, 16, 62, § 221 al.), 3 ( perf. contūdit, Enn. ap. Prisc. p. 891 P., or Ann. v. 482 Vahl.; but contŭdit, id. ap. Prisc. l. l., or Ann. v. 387 Vahl.), v. a., to beat, bruise, grind, crush, pound, break to pieces (syn.: confringo, debilito; very freq. and class. in prose and poetry; not in Quint.; for in 11, 2, 13, confudit is the better reading).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: oleas in lentisco, Cato. [p. 461] R. R. 7, 4 (cited ap. Varr. R. R. 1, 60):

    thymum in pila,

    Varr. R. R. 3, 16, 14; cf.:

    radices ferreis pilis,

    Col. 7, 7, 2: florem nullo aratro, * Cat. 62, 40:

    colla,

    Col. 6, 2, 8; 6, 14, 3: classis victa, fusa, contusa, fugataque est, Inscr. ap. Liv. 40, 52, 6:

    aliquem male fustibus,

    Plaut. Aul. 3, 1, 4; cf.:

    aliquem pugnis,

    id. Bacch. 3, 3, 46; and:

    pugiles caestibus contusi,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    aliquem saxis,

    Hor. Epod. 5, 98:

    pectus ictu,

    Ov. M. 12, 85:

    faciem planā palmā (with caedere pectus pugnis),

    Juv. 13, 128:

    contusi ac debilitati inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40, 9:

    hydram,

    Hor. Ep. 2, 1, 10:

    nares a fronte resimas,

    to squeeze together, press in, Ov. M. 14, 96.—With acc. of part:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15.— Poet. of the beating to pieces of crops by hail:

    vites grando,

    Hor. Ep. 1, 8, 5 (cf. id. C. 3, 1, 29: non verberatae grandine vineae);

    and of lameness produced by disease, etc.: postquam illi justa cheragra Contudit articulos ( = debilitavit nodis),

    id. S. 2, 7, 16 (cf. Pers. 5, 58: cum lapidosa cheragra fregerit articulos, has crippled).—
    B.
    In medic. lang.: contūsum ( - tun-sum), i, n., a bruise, contusion (cf. contusio), Scrib. Comp. 209; Cels. 5, 28, 14; Plin. 29, 6, 39, § 136 sq. al.—
    II.
    Trop., to break, lessen, weaken, destroy, subdue, put down, baffle, check, etc. (syn.: frango, obtero, vinco): virosque valentes contudit crudelis hiems, Enn. ap. Prisc. p. 891 P.; cf. id. Ann. v. 387 and 482 Vahl.:

    corpora conturbant magno contusa labore,

    Lucr. 4, 958:

    populos feroces,

    Verg. A. 1, 264:

    ferocem Hannibalem,

    Liv. 27, 2, 2:

    nostrae opes contusae hostiumque auctae erant,

    Sall. J. 43, 5:

    contudi animum et fortasse vici,

    Cic. Att. 12, 44, 3; cf.:

    animos feros placidā arte,

    Ov. A. A. 1, 12:

    contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13, 29:

    calumniam et stultitiam (with obtrivit),

    id. Caecin. 7, 18:

    regum tumidas minas,

    Hor. C. 4, 3, 8:

    impetus,

    id. ib. 3, 6, 10:

    ingenium patientia longa laborum,

    Ov. Tr. 5, 12, 31:

    facta Talthybi,

    i. e. to surpass by my own, Plaut. Stich. 2, 1, 33. (But in Lucr. 5, 692, concludit is the right reading, Lachm., Munro.)

    Lewis & Short latin dictionary > contundo

  • 112 convinco

    con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.
    I.
    With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).
    (α).
    With simple acc.:

    quem ego jam hic convincam palam,

    Plaut. Am. 2, 2, 147:

    hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,

    Cic. Sull. 25, 71:

    verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,

    id. Fin. 1, 5, 13:

    Aristonis jam fracta et convicta secta,

    id. Leg. 1, 13, 38:

    si negem, quo me teste convincas?

    id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—
    (β).
    With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:

    teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,

    Cic. Phil. 2, 4, 9:

    haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,

    id. Lael. 17, 64:

    aliquem summae neglegentiae (with coarguere),

    id. Sull. 15, 44:

    quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    repetundarum,

    Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:

    manifestis criminibus,

    Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:

    multis avaritiae criminibus,

    id. Fl. 39, 98:

    convicti et condemnati falsis de pugnis,

    Plaut. Truc. 2, 6, 5:

    scelere convictus,

    Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:

    istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,

    Cic. Verr. 1, 4, 10:

    in pari peccato,

    id. Inv. 2, 10, 32:

    in hoc scelere,

    id. Sull. 30, 83; so,

    in homicidio,

    Plin. 18, 3, 3, § 12:

    in majore fraude,

    Suet. Claud. 15:

    in adfectatione imperii,

    id. Tit. 9.—With inf.:

    aliquid fecisse convinci,

    Liv. 45, 10, 14:

    convictus pecuniam cepisse,

    Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—
    II.
    With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,

    Cic. Quint. 25, 79; so,

    peccata argumentis,

    id. Part. Or. 33, 116; cf.:

    falsum veris convincere rebus,

    Lucr. 4, 764:

    alios sensus,

    id. 4, 495:

    haec poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    orationem (with redargui),

    id. Univ. 3 init.:

    errores Epicuri,

    id. N. D. 2, 1, 3:

    falsa,

    id. ib. 1, 32, 91:

    avaritiam,

    Caes. B. G. 1, 40, 12:

    furorem,

    Ov. M. 13, 58:

    quod obicitur,

    Quint. 5, 10, 35:

    quod (crimen) apud patres convictum,

    Tac. A. 14, 40 al.:

    convicta (praedia),

    proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    nihil te didicisse... nihil scire convincerent,

    Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convinco

  • 113 domo

    dŏmo, ui, ĭtum (also dŏmāvi, Poëta ap. Charis. p. 252 P.; cf. Flor. 3, 22, 6:

    domata,

    Petr. 74, 14), 1, v. a. [Sanscr. root dam-, dām - yāmi, to be tame; Gr. damnêi, damar, damalês, dmôs; Germ. zähmen; Eng. tame], to tame, to break (class.; for syn. cf.: vinco, supero, devinco, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio).
    I.
    Lit.:

    boves,

    Varr. R. R. 1, 20, 2; Plaut. Pers. 2, 3, 7; 13; cf. poet.: vim taurorum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 315 ed. Vahl.):

    et condocefacere feras beluas,

    Cic. N. D. 2, 64, 161; cf. id. Rep. 2, 40; id. Off. 2, 4, 14; Plaut. Truc. 2, 2, 64:

    pecus,

    Sall. J. 75, 4:

    vitulos,

    Verg. G. 3, 164:

    elephantos,

    Plin. 8, 8, 8, § 25 et saep.:

    asinum ad aliquid,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; cf.:

    boves aratro,

    Col. 6, 22, 1; so,

    trop., linguam,

    Vulg. Jac. 3, 8.—
    II.
    Transf., to subdue, vanquish, overcome, conquer:

    quas nationes nemo umquam fuit, quin frangi domarique cuperet,

    Cic. Prov. Cons. 13 fin.; so id. ib. § 32; id. Font. 1, 2; Liv. 7, 32; Tac. Agr. 13; Hor. C. 1, 12, 54; 2, 12, 6 ct saep.; cf. poet.: hostis vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. 291 ed. Vahl.): quae te cumque domat Venus. Hor. C. 1, 27, 14:

    acrior illum Cura domat,

    Verg. G. 3, 539:

    illos longa domant inopi jejunia victu,

    Ov. M. 1, 312:

    terram rastris,

    Verg. A. 9, 608:

    ferrum igne,

    Plin. 36, 27, 68, § 200; cf.:

    plurima sulphure,

    id. 35, 15, 50, § 174:

    vim fluminis,

    Liv. 21, 30; cf.:

    impetus fluminum,

    Plin. 36, 1, 1, § 1.— Poet.: uvam prelo, 1. e. to press, Hor C. 1, 20, 9 partem tergoris ferventibus undis, i e. to boil soft, Ov. M. 8, 651:

    impexos crines certo ordine,

    Stat. Achill. 1, 328:

    domitos habere oculos et manus,

    Plaut. Mil. 2, 6, 81; cf.:

    domitas habere libidines, coercere omnes cupiditates,

    Cic. de Or. 1, 43 fin.:

    virtus omnia domuerat,

    Sall. C. 7, 5; cf.:

    horrida verba,

    Tib. 1, 5, 6:

    avidum spiritum,

    Hor. C. 2, 2, 9:

    invidiam,

    id. Ep. 2, 1, 12:

    iracundias,

    Plin. 37, 10, 54, § 144 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > domo

  • 114 evinco

    ē-vinco, vici, victum, 3, v. a. (not anteAug.).
    I.
    To overcome completely, to conquer, vanquish:

    evicit omnia assuetus praedae miles,

    Liv. 10, 17 fin.:

    imbelles, Aeduos,

    Tac. A. 3, 46.—
    B.
    Transf. beyond the milit. sphere (freq.):

    lacrimis evicta,

    overcome, Verg. A. 4, 548:

    dolore,

    to induce, id. ib. 4, 474:

    precibus,

    Ov. F. 3, 688; Tac. A. 4, 57 fin.:

    blandimentis vitae,

    id. ib. 15, 64:

    donis,

    i. e. to bribe, id. ib. 12, 49 et saep.:

    in gaudium evicta domus,

    moved, Tac. H. 2, 64 fin.; cf.:

    ad miserationem,

    id. A. 11, 37:

    oppositas moles gurgite (amnis),

    Verg. A. 2, 497.—Of dangerous places, to pass by in safely:

    Charybdin remis (rates),

    Ov. M. 14, 76:

    fretum,

    id. ib. 15, 706:

    aequora,

    id. H. 18, 155:

    litora (Ponti),

    id. Tr. 1, 10, 33:

    os Ponti,

    Plin. 9, 31, 51, § 98:

    nubes (solis imago),

    Ov. M. 14, 769:

    somnos,

    id. ib. 1, 685:

    morbos,

    Col. 6, 5, 2:

    dolorem (with perferre),

    Sen. Cons. ad Polyb. 36:

    superbiam (miseratio),

    Liv. 9, 6: luridaque evictos effugit umbra rogos, vanquished, i. e. from which it has struggled free, Prop. 4 (5), 7, 2:

    platanus caelebs Evincet ulmos,

    i. e. will supplant them, Hor. C. 2, 15, 5; cf.:

    evincit herbas lupinum,

    Plin. 18, 21, 50, § 185.—Less freq.,
    II. A.
    In gen., with ut:

    evincunt instando, ut, etc.,

    Liv. 2, 4, 3; 38, 9, 7;

    so,

    id. 3, 41; 5, 26; Suet. Tib. 37.—With rel.-clause, Val. Fl. 1, 248.—
    2.
    In partic., jurid. t. t., to recover one's property by judicial decision:

    sive tota res evincatur sive pars, etc.,

    Dig. 21, 2; 1 sq.; cf. Cod. Just. 8, 45, and v. evictio.—
    * B.
    Transf., for convinco (2. b), to succeed in proving, to demonstrate, evince:

    si puerilius his ratio esse evincet amare,

    will evince, Hor. S. 2, 3, 250.

    Lewis & Short latin dictionary > evinco

  • 115 pervicax

    pervĭcax, ācis, adj. [per and root vicof vinco], firm, determined; esp. in a bad sense, stubborn, obstinate, headstrong, wilful (not in Cic. or Cæs.): tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas: Ego pervicaciam aio et eā me uti volo... Nam pervicacem dici me esse et vincere Perfacile patior: pertinacem nil moror? Att. ap. Non. 432, 32 sq. (Trag. Rel. v. 8 Rib.); cf.:

    adversus peritos pervicax,

    Tac. H. 1, 26; Ter. Hec. 4, 1, 17:

    musa,

    Hor. C. 3, 3, 70:

    accusatio,

    Tac. A. 13, 33; 3, 33:

    pervicacissimi Latinorum,

    Flor. 1, 11, 11:

    pervicacioris irae fuit,

    Curt. 8, 6, 1:

    homines pervicaci audaciā, pertinaci spe,

    App. de Deo Socr. p. 43 fin.
    B.
    Of things, steady, unmoved:

    contra flatus pervicax libra,

    Plin. 16, 36, 65, § 161.—
    II.
    Transf., in a good sense, steadfast, firm:

    recti pervicax, constans adversus metus,

    Tac. H. 4, 5.—Hence, adv.: pervĭ-cācĭter, stoutly, stiffly, stubbornly, obstinately:

    pervicaciter perstare,

    Dig. 26, 10, 3. — Comp.:

    pervicacius causam belli quaerere,

    Liv. 42, 14; Tac. A. 4, 42; 13, 54 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pervicax

  • 116 provinco

    prō-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer before, Paul. ex Fest. s. v. Provinciae, p. 226 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > provinco

  • 117 revinco

    rĕ-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer, subdue.
    I.
    Lit. (only poet., and in Tac.):

    victrices catervae Consiliis juvenis revictae,

    Hor. C. 4, 4, 24; cf.:

    revicta conjuratio,

    repressed, checked, Tac. A. 15, 73:

    primordia rerum aliquā ratione,

    Lucr. 1, 593:

    vires (ignis),

    id. 5, 410.—
    II.
    Trop., to convict; to refute, disprove (class.;

    syn.: convinco, refuto),

    Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, * Cic. Arch. 6, 11:

    aliquem,

    Tac. A. 6, 5:

    aliquem in mendacio,

    Dig. 26, 10, 3:

    aliquem in culpā et in maleficio,

    Gell. 6, 2, 13:

    crimina rebus revicta,

    disproved, Liv. 6, 26, 7 (with confutare verbis); Vulg. Act. 18, 28:

    crimen,

    Liv. 40, 16:

    testimoniis revinci,

    Lact. 4, 15 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > revinco

  • 118 supero

    sŭpĕro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [id.].
    I.
    Neutr., to go over, to rise above, overtop, surmount.
    A.
    Lit. (very rare; syn. transcendo): maximo saltu superabit gravidus armatis equus, surmounted, leaped the wall, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 97 Vahl.):

    sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    ripis superat mihi atque abundat pectus laetitia meum,

    id. ib. 2, 1, 6:

    jugo superans,

    passing over the summit, Verg. A. 11, 514:

    superat agger ad auras,

    Stat. Th. 4, 458:

    (angues) superant capite et cervicibus altis,

    Verg. A. 2, 219. —
    B.
    Trop. (freq. and class.).
    1.
    To have the upper hand or superiority, to be superior, to overcome, surpass (syn. vinco):

    denique nostra superat manus,

    Plaut. Am. 1, 1, 80:

    quā (sc. virtute) nostri milites facile superabant,

    Caes. B. G. 3, 14; 1, 40:

    numero militum,

    Liv. 29, 30, 8; cf.:

    numero hostis, virtute Romanus superat,

    id. 9, 32, 7:

    tantum superantibus malis,

    id. 3, 16, 4:

    sorte,

    id. 38, 36, 10:

    victor, superans animis,

    Verg. A. 5, 473:

    hostes equitatu superare,

    Nep. Ages. 3, 6:

    unde salo superant venti,

    Prop. 3, 5 (4, 4), 29:

    superat sententia Sabini,

    Caes. B. G. 5, 31:

    si superaverit morbus,

    Plin. Ep. 7, 1, 3.—
    2.
    To exceed, be in excess, be superfluous; to be abundant, to abound (syn. supersum):

    in quo et deesse aliquam partem et superare mendosum est,

    Cic. de Or. 2, 19, 83:

    pecunia superabat? at egebas,

    id. Or. 67, 224:

    uter igitur est divitior? cui deest an cui superat?

    id. Par. 6, 3, 49:

    quis tolerare potest, illis divitias superare, nobis rem familiarem etiam ad necessaria deesse?

    Sall. C. 20, 11:

    cui quamquam virtus, gloria... superabant,

    id. J. 64, 1:

    quae Jugurthae fesso superaverant,

    had been too much for, id. ib. 70, 2:

    de eo quod ipsis superat,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit et emptionibus,

    id. Att. 13, 46, 3:

    superabat umor in arvis,

    Lucr. 5, 804:

    superante multitudine,

    Liv. 3, 5:

    cum otium superat,

    id. 3, 17:

    num tibi superat superbia?

    Plaut. Am. 2, 2, 86:

    gentis superant tibi laudes,

    Tib. 4, 1, 28:

    dum superat gregibus juventas,

    Verg. G. 3, 63:

    si superant fetus,

    id. ib. 1, 189: quam facile tunc sit omnia impedire et quam hoc Caesari superet, non te fallit, perh. how exceedingly easy it would have been, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 5, 3 dub.—
    3.
    To be left over, to remain, survive (syn. supersum):

    quae superaverint animalia capta, immolant,

    Caes. B. G. 6, 17:

    quod superaret pecuniae,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195: quae arma superabunt, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, A, § 4; Plaut. Truc. 5, 49:

    nihil ex raptis commeatibus superabat,

    Liv. 22, 40, 8:

    pepulerunt jam paucos superantes,

    id. 22, 49, 5:

    si de quincunce remota est Uncia, quid superat?

    Hor. A. P. 328:

    sex superant versus,

    Prop. 4 (5), 2, 57:

    pars quae sola mei superabit corporis, ossa,

    Tib. 3, 2, 17; Plaut. Truc. prol. 20:

    superet modo Mantua nobis,

    Verg. E. 9, 27: uter eorum vitā superarit, whichever survives, Caes. B. G. 6, 19:

    quae superaverint animalia,

    id. ib. 6, 17:

    quid puer Ascanius? superatne et vescitur aurā?

    Verg. A. 3, 339:

    captae superavimus urbi,

    id. ib. 2, 643; Liv. 29, 7, 7:

    quid igitur superat, quod purgemus?

    id. 45, 24, 1.—
    II.
    Act., to go or pass over, rise above; to mount, ascend; to surmount, overtop.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: in altisono Caeli clipeo temo superat Stellas, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 73 Müll. (Vahl. Enn. p. 119, om. stellas):

    tempestas summas ripas fluminis superavit,

    Caes. B. C. 1, 48:

    ventosum aequor,

    Ov. Ib. 591:

    fluvium,

    Luc. 4, 150:

    mare,

    Sen. Oet. 128:

    pedibus salsas lacunas,

    Lucr. 3, 1031:

    munitiones,

    Liv. 5, 8, 10:

    quas (Alpes) nullā dum viā superatas,

    id. 5, 34, 6; 21, 26, 4; 21, 30, 5; 21, 38, 1;

    23, 45, 3: Tauro monte superato,

    id. 35, 13, 4:

    montes,

    Verg. G. 3, 270:

    Alpes cursu,

    Luc. 1, 183:

    immensa montium juga,

    Plin. Pan. 81, 1:

    Caucasum,

    Curt. 7, 3, 22:

    hoc jugum,

    Verg. A. 6, 676:

    fossas,

    id. ib. 9, 314:

    summi fastigia tecti Ascensu,

    id. ib. 2, 303; cf.:

    caprae gravido superant vix ubere limen,

    id. G. 3, 317:

    retia saltu (vulpes),

    Ov. M. 7, 767:

    tantum itineris,

    to traverse, pass over, Tac. Agr. 33: regionem castrorum, to go past or beyond, Caes. B. C. 1, 69; cf. Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    insidias circa ipsum iter locatas,

    Liv. 2, 50, 6:

    collocatur in eo turris tabulatorum quae superaret fontis fastigium,

    but so as to overtop, command, Hirt. B. G. 8, 41:

    superat (Parnassus) cacumine nubes,

    Ov. M. 1, 317.—
    2.
    In partic.
    a.
    Naut. t. t., to sail by or past a place, a promontory, etc.; to double or weather a point, etc.; promontorium, Lucil. ap. Serv. Verg. A. 1, 244; Auct. B. Afr. 62, 3; Liv. 26, 26, 1; 30, 25, 6; 31, 23, 3; Tac. A. 15, 46 et saep.:

    Euboeam,

    Nep. Them. 3, 3:

    cursu Isthmon,

    Ov. Tr. 1, 11, 5:

    intima Regna Liburnorum et fontem Timavi,

    Verg. A. 1, 244 Serv.— Poet., transf.: musarum scopulos, Enn. ap. Cic. Brut. 19, 76 (Ann. v. 223 Vahl.).—
    b.
    To rise above, exceed in height:

    ut alibi umbilico tenus aqua esset, alibi genua vix superaret,

    Liv. 36, 45, 9; cf.: posterior partes superat mensura priores, i. e. exceeds in size, Ov. M. 15, 378.—
    B.
    Trop., to surpass, excel, exceed, outdo, outstrip in any quality, in value, etc.
    1.
    In gen.:

    non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74:

    ne sumptus fructum superet,

    Varr. R. R. 1, 53:

    qui omnes homines supero atque antideo cruciabilitatibus animi,

    Plaut. Cist. 2, 1, 3:

    virtute, laude, dignitate,

    Cic. Planc. 2, 6 sq.:

    aut ingenio aut fortunā aut dignitate superari,

    id. Lael. 3, 11:

    omnes homines constantiā et gravitate,

    id. Fam. 1, 9, 16:

    doctrinā Graecia nos et omni litterarum genere superabat,

    id. Tusc. 1, 1, 3:

    auctoritatis pondere et utilitatis ubertate,

    id. de Or. 1, 44, 195; Hirt. B. G. 8, prooem. §

    4: aliquem nobilitate,

    Ov. P. 3, 2, 56:

    Phoebum superare canendo,

    Verg. E. 5, 9:

    omnes scelere,

    Liv. 29, 8:

    aliquem dignitate vitae,

    Nep. Alcib. 11, 2:

    aliquem ingenio, id. Dion, 4, 1: duritiā ferrum,

    Ov. H. 2, 137:

    vel cursu superare canem vel viribus aprum,

    Hor. Ep. 1, 18, 51:

    omnes in ceteris artibus,

    Nep. Epam. 2, 2:

    summam spem civium incredibili virtute,

    Cic. Lael. 3, 11:

    non dubitabam, quin hanc epistulam multi nuntii, fama denique esset ipsa tua celeritate superatura,

    will outstrip, id. Q. Fr. 1, 1, 1.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to overcome, subdue, conquer, vanquish (syn. debello):

    victis hostibus, quos nemo posse superari ratu'st,

    Plaut. Am. 2, 2, 24:

    armatos ac victores,

    Caes. B. G. 1, 40:

    maximas nationes,

    id. ib. 3, 28;

    2, 24: quos integros superavissent,

    id. B. C. 2, 5:

    bello superatos esse Arvernos et Rutenos a Q. Fabio Maximo,

    id. B. G. 1, 45:

    si Helvetios superaverint Romani,

    id. ib. 1, 17:

    Massilienses bis proelio navali superati,

    id. B. C. 2, 22:

    clam ferro incautum superat,

    Verg. A. 1, 350:

    bello superatus,

    Ov. M. 12, 364:

    Asiam bello,

    Nep. Ages. 4, 3:

    tota insula in unā urbe superata est,

    Flor. 2, 6.—
    b.
    Transf., in gen.: quem (C. Curium) nemo ferro potuit superare nec auro, Enn. ap. Cic. Rep. 3, 3, 6 (Ann. v. 220 Vahl.):

    in quo (genere officii) etiam si multi mecum contendent, omnes facile superabo,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    si erum videt superare amorem,

    Plaut. Aul. 4, 1, 7:

    hanc (orationem) assidua ac diligens scriptura superabit,

    Cic. de Or. 1, 33, 150: si meam spem vis improborum fefellerit atque superaverit, id. Cat. 4, 11, 23:

    injurias fortunae facile veterum philosophorum praeceptis superabat,

    id. Fin. 4, 7, 17:

    pareatur necessitati, quam ne dii quidem superant,

    which even the gods are not above, not superior to, Liv. 9, 4, 16:

    casus omnes,

    Verg. A. 11, 244:

    superanda omnis fortuna ferendo est,

    id. ib. 5, 710:

    labores,

    id. ib. 3, 368:

    difficultates omnes,

    Vell. 2, 120, 4:

    cum incedendi nimietate jam superarer,

    Amm. 19, 8, 6.—Hence, sŭpĕrans, antis, P. a.
    * A.
    Rising high, prominent, high, lofty:

    mons superantissimus,

    Sol. 2 med.
    * B.
    Prevailing, predominant:

    superantior ignis,

    Lucr. 5, 394.

    Lewis & Short latin dictionary > supero

  • 119 supervinco

    sŭper-vinco, ĕre, v. a., to overcome, conquer (eccl. Lat.), Tert. adv. Gnost. 13; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > supervinco

  • 120 Vica Pota

    Vĭca Pŏta, ae, f. [vinco- potior], Victress-and-possessor, an appellation of the Goddess of Victory, Cic. Leg. 2, 11, 28; Liv. 2, 7, 12:

    Diespiter, Vicae Potae filius,

    Sen. Lud. Most. Claud. 9, 4; Arn. 3, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > Vica Pota

См. также в других словарях:

  • Vinco — Vinco, PA U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Vinco, PA — U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • vinco — (del lat. «vincŭlum») 1 (León) m. Anilla de alambre que se les pone en el hocico a los *cerdos para que no hocen. 2 (León; pl.) *Pendientes formados por un aro de plata. * * * vinco. (Der. regres. del lat. vincŭlum). m. León …   Enciclopedia Universal

  • vinco — s.m. [lat. vincŭlum vincolo, legame ] (pl. chi, lett. e ant. ci ). 1. (bot.) [nome comune di alcuni salici]. 2. (estens.) [ramo flessibile di alcune specie di salici adoperato per lavori d intreccio] ▶◀ [➨ vimine] …   Enciclopedia Italiana

  • vinco — s. m. 1. Marca deixada por uma dobra. 2. Sulco ou vestígio deixado por uma pancada, pela passagem de uma roda, por um cordão, que se apertou em volta de um corpo, por uma unhada, etc. 3. Vergão; arganel. 4. Primeira camada, imediata à côdea… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • vinco — (Der. regres. del lat. vincŭlum). 1. m. León. Anillo de alambre que se pone en el hocico a los cerdos para evitar que hocen. 2. León. Pendientes que usan las mujeres formados por un aro de plata …   Diccionario de la lengua española

  • Vinco — Original name in latin Vinco Name in other language State code US Continent/City America/New York longitude 40.40507 latitude 78.85558 altitude 530 Population 1305 Date 2011 05 14 …   Cities with a population over 1000 database

  • Vinco (Pensilvania) — Vinco Lugar designado por el censo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Vinco, Pennsylvania — Vinco is a community in Jackson Township, Cambria County in the U.S. state of Pennsylvania. It is defined by the U.S. Census Bureau as a census designated place (CDP) for statistical purposes and does not have any legal status as a separately… …   Wikipedia

  • Vinco Poljanec — (* 26. März 1876 in Sv. Urban bei Ptuj; † 25. August 1938 in Sankt Kanzian am Klopeiner See) war ein österreichischer Politiker (Partei der Kärntner Slowenen), Pfarrer und von 1921 bis 1927 Abgeordneter zum Kärntner Landtag. Biographie Poljanec… …   Deutsch Wikipedia

  • Vinco — lateinisch (ich siege), kleines mediterranes Segelschiff mit drei Masten, davon der vordere mit Rahsegeln, die ubrigen mit Lateinsegeln …   Maritimes Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»