Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vincō

  • 81 weal

    weal1
    [wi:l] n 1 bem-estar, prosperidade, felicidade. 2 órgão político, estado. in weal and woe por bem ou por mal.
    ————————
    weal2
    [wi:l] n vergão, vinco (de pancada ou chicotada).

    English-Portuguese dictionary > weal

  • 82 wrinkle

    ['riŋkl] 1. noun
    (a small crease on the skin (usually on one's face): Her face is full of wrinkles.) ruga
    2. verb
    (to (cause to) become full of wrinkles or creases: The damp had wrinkled the pages.) enrugar
    * * *
    wrin.kle
    [r'iŋkəl] n 1 dobra, prega, carquilha, vinco. 2 ruga (rosto). 3 acidentação (terreno), ondulação. 4 coll jeito, truque, manha. 5 sl grande moda. 6 conselho, palpite, sugestão. I’ll put him up to a wrinkle or two / dar-lhe-ei alguns palpites (conselhos). • vt+vi 1 dobrar(-se), vincar(-se), pregar. 2 enrugar(-se), franzir(-se) (rosto, testa). he wrinkled up his brows/ his eyes/ his nose at / ele franziu a testa/lançou os olhos em/fez focinho para. 3 ondular, encrespar(-se).

    English-Portuguese dictionary > wrinkle

  • 83 ворот

    во́рот I
    см. воротни́к.
    --------
    во́рот II
    тех. vinĉo, haspelo.
    * * *
    I м.
    ( одежды) cuello m

    косо́й во́рот — cuello de tirilla

    стоя́чий во́рот — cuello levantado (alzado)

    схвати́ть за во́рот — agarrar por el cuello

    II м. тех.
    * * *
    I м.
    ( одежды) cuello m

    косо́й во́рот — cuello de tirilla

    стоя́чий во́рот — cuello levantado (alzado)

    схвати́ть за во́рот — agarrar por el cuello

    II м. тех.
    * * *
    n
    1) gener. (одежды) cuello, grúa
    2) eng. baritel, cabrestante (вертикальный), cabria, cigüeña, guinche, malacate, maquinilla, molinete (горизонтальный), tambor, torno, cabestrante, burro

    Diccionario universal ruso-español > ворот

  • 84 лебёдка

    лебёдка
    тех. levmaŝino, vinĉo.
    * * *
    I ж.
    2) народно-поэт. ( обращение к женщине) ninfa
    II ж. тех.
    * * *
    I ж.
    2) народно-поэт. ( обращение к женщине) ninfa
    II ж. тех.
    * * *
    n
    1) gener. (самка лебедя) cisne (hembra), grúa, trucha, àrgana, àrgano
    2) navy. chigre
    4) eng. baritel, burro, cabrìa, guinche, huinche, malacate, motor de extracción, torno de cable, winche, cabestrante (с вертикальным барабаном), cabrestante (с вертикальным барабаном), cabria, carrito, cigüeña, crique, maquinilla, torno

    Diccionario universal ruso-español > лебёдка

  • 85 верба

    ж.
    salice m, vetrice f
    * * *
    n
    gener. vetrice, vinco

    Universale dizionario russo-italiano > верба

  • 86 невыдержанное дерево

    adj

    Universale dizionario russo-italiano > невыдержанное дерево

  • 87 сырое дерево

    adj

    Universale dizionario russo-italiano > сырое дерево

  • 88 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I.
    ————
    Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.
    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, - erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris
    ————
    (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convinco

  • 89 devinco

    dē-vinco, vīcī, victum, ere, I) völlig besiegen, überwinden,Galliam, Caes.: Poenos classe, Cic.: Crotoniatas maximo proelio, Cic.: unā insigni pugnā Hernicos, Liv. – prägn., bella devicta, siegreich durchkämpfte Kr. = erfochtene Siege, Verg. Aen. 10, 370. – II) übtr., völlig die Oberhand behalten, es siegreich durchsetzen, m. folg. ut u. Konj., Catonis sententia devicit (al. evicit), ut in decreto perstaretur, Liv. epit. 49.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > devinco

  • 90 evinco

    ē-vinco, vīcī, victum, ere, jmd. von Grund aus, d.i. gänzlich besiegen, vollständig überwinden, über jmd. vollständig die Oberhand gewinnen, I) eig.: 1) leb. Wesen: imbelles Aeduos, Tac. ann. 3, 46. – 2) lebl. Objj.: a) Schwierigkeiten, ein Übel usw. vollständig überwinden, über etwas Herr werden, etw. überstehen, sed evicit omnia assuetus praedae miles, Liv.: morbos, Col.: somnos, Ov.: evicti rogi, aus denen sich der Schatten losgerungen hat, Prop.: certa lineamenta evicerunt spississimam noctem, Petron. – b) durch seine Anzahl vollständig die Oberhand gewinnen über usw., evincit herbas lupinum, überwuchert gänzlich, Plin.: platanus caelebs evincet ulmos, wird gänzlich unterdrücken (= wird vom Felde verdrängen), Hor. – c) eine Örtlichkeit vollständig überwinden = über sie ganz hinausgelangen, -treten, -ragen usw. (s. Burmann Ov. her. 19, 155), aequora, litora, Ov.: os Ponti, Plin.: oppositas gurgite moles (v. Strom), Verg.: arbor celso vertice evincit (überragt weit) nemus, Sen. poët. – II) übtr.: A) im allg., u. zwar: a) eine Person überwinden, sodaß sie sich zu etwas versteht = jmd. völlig erweichen, zu etwas vermögen, gew. im Passiv = überwunden, besiegt werden, sich erweichen lassen, zu etwas vermocht werden, -sich bewegen lassen, lacrimis, dolore, precibus evinci (evictus), Verg., Ov.
    ————
    u.a.: blandimentis vitae evicta (sc. ad vivendum), Tac.: supremis eius necessitatibus ad miserationem evinci, sich zum Mitleid erweichen lassen, Tac.: evinci ambitu civitetis in gaudium, durch die ihr öffentlich erwiesene Aufmerksamkeit zur Freude vermocht werden, Tac.: nec ut revocaret umquam ullis populi precibus potuit evinci, Suet. – b) über einen Affekt die Oberhand gewinnen, den Sieg davontragen, siegen, ihn besiegen, firmitas in perferendis et evincendis doloribus, Sen.: evicit miseratio iusta sociorum superbiam ingenitam, Liv. – B) insbes.: 1) (wie νικαν) es (eine Forderung usw.) durchsetzen, es dahin bringen, daß usw., mit folg. ut u. Konj., evincunt instando, ut litterae sibi ad Tarquinios darentur, Liv.: summā ope evicerunt, ut M. Furius Camillus crearetur, Liv. – 2) unumstößlich dartun, mit folg. Acc. u. Infin., si puerilius his ratio (Vernunft) esse evincet amare, Hor. sat. 2, 3, 250. – 3) als spät. jurist. t. t. = etw. auf gerichtl. Wege auswirken, wiedererlangen, sive totam rem sive partem, ICt.: servum, ICt.: puer evincitur ab assertore, Ps. Quint. decl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > evinco

  • 91 invictus

    in-victus, a, um (in u. vinco), unbesiegt, unüberwunden, unbesiegbar, unüberwindlich, unbezwinglich, unverwüstlich, unerschütterlich, von Pers.u. übtr. v. Lebl., konstr.: α) m. ab u. Abl. (vgl. Fabri Liv. 22, 15, 1), invictus ab hostibus, Sall.: invictus ab hostibus animus, Liv.: corpus invictum a vulnere, Ov.: invictus ab ea cupiditate animus, Liv.: invictum se a labore praestare, Cic. – β) mit ad u. Akk.: corpus invictum ad laborem, Liv. 9, 16, 14: ut ad devincenda regna invictus habebatur, ita etc., Iustin. 25, 4, 3. – γ) mit in u. Akk.: in hostem et in mortem invictus animus, Iustin. 12, 15, 4. – δ) m. adversus od. adversum u. Akk.: lapis invictae adversus dura naturae, Sen.: invictus adversus libidinem animi, den Lüsten gegenüber, Curt.: inv. adversum gratiam animus, Tac.: adversus utrumque statum invictum animum tenet, Sen. – ε) m. contra u. Akk.: contra omnes ictus cute invictā, Plin. 8, 89. – ζ) m. bl. Abl.: Hannibal armis inv., Liv.: invictus ferro, hieb- u. stichfest, Iustin.: vir humanā ope invictus, Vell.: labore, vigiliā, periculo invictus, Vell.: cursu invictus Echion, Ov.: luctando pugnandoque invictus, Quint.: animus asperis blandisque pariter invictus, Sen.: virtute et formā et factis invictissimus, Plaut. – η) m. in u. Abl.: spartum in aquis marique inv., unverderblich, Plin. 19, 29: in equestribus proeliis et in pedestri pugna immobiles
    ————
    atque invictissimi milites, Arnob. 2, 38. – θ) (poet.) m. Genet. u. m. Infin., Sil. 3, 326. – ι) absol.: inv. imperator, Cic.: vindemiator invictus, der sich nicht werfen läßt, das letzte Wort behalten muß, Hor. sat. 1, 7, 30: u. so invictus Stimicon, Calp. ecl. 7, 13: invictissimus princeps, Symm. epist. 10, 78: haec urbs invictissima, Cornif. rhet. 4, 66: thesauri sui fidelissimus invictissimusque custos, Augustin. de civ. dei 1, 10, 2. p. 19, 7 D.2: invictus adamas, Ov.: necessitas, Sen.: pietas, Plaut. u. Curt.: armorum felicitas, Iustin.: fides (unverbrüchliche Treue), Curt.: defensio, unwiderlegbare, Cic.: u. so ratio invicta et eo invictior, quod etc., Augustin. de mor. Manich. 2, 11. § 20: invictissima veritas, Augustin. serm. 150, 10. – Partiz. subst., invicta quaedam fecerat, hatte sich gewisse unübersteigbare Schranken gesetzt, Liv. 6, 16, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invictus

  • 92 pervinco

    per-vinco, vīcī, victum, ere, I) intr. völlig siegen, einen völligen Sieg davontragen, A) eig.: pervicit Vardanes, Tac. ann. 11, 10. – B) übtr., völlig siegen, -Recht behalten, seine Meinung durchsetzen od. behaupten, pervicit Cato, Cic. ad Att. 2, 1, 8: pervince pertinaci pervicaciā, Enn. fr. scen. 379 ( bei Fronto ad M. Caes. 4, 2. p. 61, 1 N.). – II) tr. völlig besiegen, -überwinden, A) eig.: alcis perfidiā pervinci, Plaut. mil. 943. – B) übtr.: a) übh.: mores dominae, den Eigensinn, Prop.: pavorem, Sen.: illum cupido gloriae flagrantior pervicerat, Aur. Vict. – b) übertreffen, zuvortun, voces pervincunt sonum, Hor. ep. 2, 1, 200. – c) jmd. mit Mühe dahin bringen, - bewegen, m. folg. ut u. Konj., multis orationibus pervicerat Rhodios, ut Romanam societatem retinerent, Liv. 42, 45, 4 H. (Weißenb. ohne Not perpulerat): bei vorhergeh. Negation m. folg. quin u. Konj., illam non verbera, non ignes pervicere, quin obiecta denegaret, Tac. ann. 15, 57. – u. etwas od. es mit Mühe dahin bringen, durchsetzen, erzwingen, utraque,Tac.: m. folg. ut u. Konj., pervicerunt remis, ut tenerent terram, Liv.: neque pervincere potuit, ut referrent consules, Liv.: hic orationibus pervicerunt, ut consules in senatus auctoritate fore dicerent se, si etc., Liv. – absol., facito ut pretio pervincas tuo, Plaut. – d) unumstößlich dartun, -erweisen, et quam difficile
    ————
    id mihi sit pervincere dictis, Lucr. 5, 99.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pervinco

  • 93 revinco

    re-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. niedersiegen, besiegend bewältigen, I) eig.: catervae consiliis iuvenis revictae, Hor.: vires (ignis) aliquā ratione revictae, Lucr. – II) übtr.: A) im allg. coeptam adultamque et revictam coniurationem, niedergedämpft, bewältigt, unterdrückt, Tac. ann. 15, 73. – B) insbes., wie refutare, durch Gegenbeweise jmd. niederschlagen, jmd. vom Gegenteile überführen, eine Beschuldigung widerlegen, alqm, Cic. u.a.: revinci in culpa et maleficio, Gell., in mendacio, ICt. – crimina revicta rebus, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > revinco

  • 94 supervinco

    super-vinco, ere, überwinden, Tert. adv. gnost. 13. Cassiod. hist. eccles. 6, 46.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supervinco

  • 95 Vica Pota

    Vīca Pōta ( Vīcapōta), ae, f. (vinco u. potior), die Göttin des obsiegenden Erfolges, Cic. de legg. 2, 28. Liv. 2, 7, 12. – nach anderer Deutung (von vivo u. poto), die Göttin des täglichen Erwerbes, Sen. apoc. 9, 4; auch Victa et Potua gen., Arnob. 3, 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Vica Pota

  • 96 vicia

    1. vicia, ae, f. (vincio), die Wicke, eine Hülsenfrucht, als Kollektiv = die Wicken, Scriptt. r.r. u.a.Plur., Ov. fast. 5, 267. – Vulg. bicia, zB. biciae semen, Edict. Diocl. 1, 30.
    ————————
    2. vīcia, ae, f. (vinco) = victoria, Isid. orig. 10, 210. – herba vicia, id est victorialis, ibid.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vicia

  • 97 victor

    victor, ōris, m. (vinco), der Sieger, Besieger, Plur. victores (Ggstz. victi), I) eig.: A) übh.: α) absol.: victor vagus, Liv.: parēre victori, Liv.: dubii, victos se an victores putarent, Liv.: stipendium capere iure belli, quod victores victis imponere consuerint, Caes.: hanc victoriam adepti in perpetuum fore se victores confidebant, Caes. – in Apposition, als Sieger, siegend, siegreich, victores Sequani, Caes.: v. maritus, v. exercitus, Cic.: v. miles, Treb. Poll.: v. equitatus, Tac.: equus v., Plin.: victores equi, das Siegesgespann, Verg.: victorem, victores (als S.) abire, s. abeo no. I, A, 2, a (Bd. 1. S. 13): victores (als S.) discedere, Amm.: maximarum gentium victores (als S.) discedere, Caes., reverti, Liv.: victorem (als S.) redire, Suet.: quo quidem in ludicro omnisque generis certaminum Hercules victor exstitit, als S. hervorging (den Preis davontrug), Vell.: galli (die Streithähne) victi silere solent, canere victores (wenn sie Sieger sind), Cic. – v. lebl. Ggstdn., currus, Triumphwagen, Ov.: aestus, Lucan.: pes, Ov. – β) m. Genet.: omnium gentium, Cic.: Atheniensium, Curt.: tot bellorum victores, Tac.: victor victorum, Sieger der Sieger, der größte der Sieger, Plaut. trin. 309. – belli, im Kr., Plaut. u. Stat.: Africani belli, Vell.: Sacroviriani belli, im Kr. mit Sakrovir, Tac.: cuius belli victor L. Scipio, Cic.: victor trium simul bellorum, Liv.: victores
    ————
    bellorum civilium, Cic. – Olympiae victor = Ὀλυμπιονίκης, Nep. praef. 5 u. Alcib. 6, 3. – γ) m. Abl.: bello civili victor, Cic.: bello civili victores, Tac.: navali certamine victor, Verg. – δ) m. ex (infolge) u. Abl.: octiens ex provocatione victor, Plin. 7, 101. – B) Victor, als Beiname des Herkules, Macr. sat. 3, 6, 9 sqq.: des Jupiter, Corp. inscr. Lat. 6, 454*. – u. Sex. Aurelius Victor, ein röm. Historiker, um 360 n. Chr., Amm. 21, 10, 6; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 414. – II) bildl.: animus libidinis et divitiarum v., Sall.: v. propositi, Hor.: ut ille mei victor est, ita ego triumphator erroris, Min. Fel.: so victores, Glückliche, ihres Wunsches Gewährte, Mart. – Abl. Plur. vulg. victorebus, Corp. inscr. Lat. 9, 5961.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > victor

  • 98 vincenter

    vincenter, Adv. (vinco), schlagend-, völlig überzeugend, ponere, Schol. Bob. in Cic. orat. pro Mil. 18. no. 2. p. 289, 24 B.: subicere responsum Cassii, Schol. Bob. in Cic. orat. pro Sulla 13. no. 1. p. 367, 11 B.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vincenter

  • 99 vincibilis

    vincibilis, e (vinco), leicht bezwingend, leicht siegend, causa, leicht den Sieg erringend, Ter. Phorm. 225: clangor, der die Mondfinsternis bezwingende Klang des Erzes, Anthol. Lat. 388, 22 M.: argumenta, überzeugende, Apul. apol. 35. – Colum. 3, 12, 3 hat Schneider st. vincibilem richtig aus cod. Sang. hergestellt vinci; levem.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vincibilis

  • 100 vīctus

        vīctus    P. of vinco.
    * * *
    living, way of life; that which sustains life; nourishment; provisions; diet

    Latin-English dictionary > vīctus

См. также в других словарях:

  • Vinco — Vinco, PA U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Vinco, PA — U.S. Census Designated Place in Pennsylvania Population (2000): 1429 Housing Units (2000): 611 Land area (2000): 3.998192 sq. miles (10.355270 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 3.998192 sq. miles… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • vinco — (del lat. «vincŭlum») 1 (León) m. Anilla de alambre que se les pone en el hocico a los *cerdos para que no hocen. 2 (León; pl.) *Pendientes formados por un aro de plata. * * * vinco. (Der. regres. del lat. vincŭlum). m. León …   Enciclopedia Universal

  • vinco — s.m. [lat. vincŭlum vincolo, legame ] (pl. chi, lett. e ant. ci ). 1. (bot.) [nome comune di alcuni salici]. 2. (estens.) [ramo flessibile di alcune specie di salici adoperato per lavori d intreccio] ▶◀ [➨ vimine] …   Enciclopedia Italiana

  • vinco — s. m. 1. Marca deixada por uma dobra. 2. Sulco ou vestígio deixado por uma pancada, pela passagem de uma roda, por um cordão, que se apertou em volta de um corpo, por uma unhada, etc. 3. Vergão; arganel. 4. Primeira camada, imediata à côdea… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • vinco — (Der. regres. del lat. vincŭlum). 1. m. León. Anillo de alambre que se pone en el hocico a los cerdos para evitar que hocen. 2. León. Pendientes que usan las mujeres formados por un aro de plata …   Diccionario de la lengua española

  • Vinco — Original name in latin Vinco Name in other language State code US Continent/City America/New York longitude 40.40507 latitude 78.85558 altitude 530 Population 1305 Date 2011 05 14 …   Cities with a population over 1000 database

  • Vinco (Pensilvania) — Vinco Lugar designado por el censo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Vinco, Pennsylvania — Vinco is a community in Jackson Township, Cambria County in the U.S. state of Pennsylvania. It is defined by the U.S. Census Bureau as a census designated place (CDP) for statistical purposes and does not have any legal status as a separately… …   Wikipedia

  • Vinco Poljanec — (* 26. März 1876 in Sv. Urban bei Ptuj; † 25. August 1938 in Sankt Kanzian am Klopeiner See) war ein österreichischer Politiker (Partei der Kärntner Slowenen), Pfarrer und von 1921 bis 1927 Abgeordneter zum Kärntner Landtag. Biographie Poljanec… …   Deutsch Wikipedia

  • Vinco — lateinisch (ich siege), kleines mediterranes Segelschiff mit drei Masten, davon der vordere mit Rahsegeln, die ubrigen mit Lateinsegeln …   Maritimes Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»