Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

viduus

  • 1 viduus

    vĭdŭus, a, um, adj. [Sanscr. vidhava, without a husband; cf. ve- in vecors, etc.; êïtheos, single], deprived or bereft of a husband or wife, bereft of a lover, spouseless, mateless, widowed.
    I.
    Lit.:

    quae (Penelopa) tam diu vidua viro suo caruit,

    Plaut. Stich. 1, 1, 2:

    vidui viri,

    id. Merc. 4, 6, 13; Ov. A. A. 1, 102; id. H. 8, 86:

    quidve tibi prodest viduas dormire puellas?

    Prop. 2, 33 (3, 31), 17.—
    B.
    Subst.: vĭdŭa, ae, f., a widow:

    nupta, vidua, virgo,

    Plaut. Curc. 1, 1, 37:

    cognitor viduarum,

    Cic. Caecin. 5, 14:

    orbarum et viduarum tributa,

    id. Rep. 2, 20:

    viduas avaras venari,

    Hor. Ep. 1, 1, 78.—Of unmarried women:

    se rectius viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere quam cum impari jungi,

    Liv. 1, 46, 7; Sen. Herc. Fur. 245; id. Med. 215; cf. Dig. 50, 16, 242, § 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals:

    columba,

    Plin. 10, 34, 52, § 104. —
    B.
    Of things:

    torus,

    Prop. 2, 9, 16:

    cubile,

    Ov. Am. 2, 10, 17:

    noctes,

    id. H. 19, 69:

    domus,

    id. F. 1, 36:

    manus (Penelopes),

    id. H. 1, 10:

    caelibatus,

    Sen. Ben. 1, 9, 4.—

    So of a vine which is not trained to any tree, which stands alone: ut vidua in nudo vitis quae nascitur arvo,

    Cat. 62, 49;

    and conversely, of trees which are without vines: et vitem viduas ducit ad arbores,

    Hor. C. 4, 5, 30:

    ulmos,

    Juv. 8, 78:

    platanus,

    Mart. 3, 58, 3:

    ramus,

    Col. 5, 6, 31.—
    C.
    In gen., deprived or bereft of, destitute of, without any thing (only poet. and in post-Aug. prose); constr. with a or ab, the simple abl., or gen.:

    cogor adire lacus viduos a lumine Phoebi,

    Verg. Cul. 371:

    me ipse viduus (i. e. viribus meis), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25: viduus pharetrā Apollo,

    Hor. C. 1, 10, 11:

    alni (i. e. naves) moderantibus,

    Stat. Th. 10, 13:

    clavus (gubernatore),

    id. ib. 10, 183:

    solum arboribus,

    Col. 2, 2, 25; 3, 11, 5:

    pabulationes pecudibus,

    id. 9, 4, 1:

    viduus mente,

    App. M. 2, p. 120, 38:

    nec viduum pectus amoris habet,

    Ov. Am. 3, 10, 18:

    viduus teli,

    Sil. 2, 247.— Absol.:

    arae,

    desolate, without fire, App. M. 4, p. 155, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > viduus

  • 2 viduus

        viduus adj.    [cf. Germ. Wittwe; Engl. widow], deprived, bereft, destitute, without: me ipse viduus (i. e. viribus meis), C. poët.: pharetrā Apollo, H.: pectus amoris, O.—Bereaved, spouseless, mateless, widowed: vidui viri, O.: domus, O.: manus (Penelopes), O.: arbores, i. e. vineless, H.: ulmos, Iu.
    * * *
    vidua, viduum ADJ
    widowed, deprived of (with gen.); bereft; unmarried

    Latin-English dictionary > viduus

  • 3 Monarcha viduus

    ENG white-collared monarch

    Animal Names Latin to English > Monarcha viduus

  • 4 vidua

    vĭdŭus, a, um, adj. [Sanscr. vidhava, without a husband; cf. ve- in vecors, etc.; êïtheos, single], deprived or bereft of a husband or wife, bereft of a lover, spouseless, mateless, widowed.
    I.
    Lit.:

    quae (Penelopa) tam diu vidua viro suo caruit,

    Plaut. Stich. 1, 1, 2:

    vidui viri,

    id. Merc. 4, 6, 13; Ov. A. A. 1, 102; id. H. 8, 86:

    quidve tibi prodest viduas dormire puellas?

    Prop. 2, 33 (3, 31), 17.—
    B.
    Subst.: vĭdŭa, ae, f., a widow:

    nupta, vidua, virgo,

    Plaut. Curc. 1, 1, 37:

    cognitor viduarum,

    Cic. Caecin. 5, 14:

    orbarum et viduarum tributa,

    id. Rep. 2, 20:

    viduas avaras venari,

    Hor. Ep. 1, 1, 78.—Of unmarried women:

    se rectius viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere quam cum impari jungi,

    Liv. 1, 46, 7; Sen. Herc. Fur. 245; id. Med. 215; cf. Dig. 50, 16, 242, § 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals:

    columba,

    Plin. 10, 34, 52, § 104. —
    B.
    Of things:

    torus,

    Prop. 2, 9, 16:

    cubile,

    Ov. Am. 2, 10, 17:

    noctes,

    id. H. 19, 69:

    domus,

    id. F. 1, 36:

    manus (Penelopes),

    id. H. 1, 10:

    caelibatus,

    Sen. Ben. 1, 9, 4.—

    So of a vine which is not trained to any tree, which stands alone: ut vidua in nudo vitis quae nascitur arvo,

    Cat. 62, 49;

    and conversely, of trees which are without vines: et vitem viduas ducit ad arbores,

    Hor. C. 4, 5, 30:

    ulmos,

    Juv. 8, 78:

    platanus,

    Mart. 3, 58, 3:

    ramus,

    Col. 5, 6, 31.—
    C.
    In gen., deprived or bereft of, destitute of, without any thing (only poet. and in post-Aug. prose); constr. with a or ab, the simple abl., or gen.:

    cogor adire lacus viduos a lumine Phoebi,

    Verg. Cul. 371:

    me ipse viduus (i. e. viribus meis), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25: viduus pharetrā Apollo,

    Hor. C. 1, 10, 11:

    alni (i. e. naves) moderantibus,

    Stat. Th. 10, 13:

    clavus (gubernatore),

    id. ib. 10, 183:

    solum arboribus,

    Col. 2, 2, 25; 3, 11, 5:

    pabulationes pecudibus,

    id. 9, 4, 1:

    viduus mente,

    App. M. 2, p. 120, 38:

    nec viduum pectus amoris habet,

    Ov. Am. 3, 10, 18:

    viduus teli,

    Sil. 2, 247.— Absol.:

    arae,

    desolate, without fire, App. M. 4, p. 155, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > vidua

  • 5 ἠΐθεος

    Grammatical information: m.
    Meaning: `unmarried youth' (Il.; s. Leumann Hom. Wörter 305 and 316f.), rarely also `unmarried young woman' (Eup. 332), in this meaning also ἠϊθέη (Nic., AP).
    Other forms: also ᾔθεος (or ἠΐθεος?; B. 16, E. Ph. 945; ᾄθεος Cerc. 9, 11, s. below)
    Compounds: No compp. or derivv.
    Origin: IE [Indo-European] [1127] * h₁uidʰeu- `unmarried'
    Etymology: Old and poetic word, already by Benfey (s. Bechtel Lex.) connected with Skt. vidhávā, Slav., e. g. Russ. vdová, Germ., e. g. Goth. widuwo, Lat. vidua, IE *u̯idhéu̯ā `widow' (unjustified doubt in Wackernagel Festgabe Kaegi 44 n. 1 = Kl. Schr. 472 n. 1). To *u̯idhéu̯ā, a masculine expression for `widowed, unmarried' was made, Lat. viduus, Russ. etc. vdóvyi,. perhaps first in the separate languages. Cf. W.-Hofmann s. viduus; with Sommer Münch. Stud. 11, 20 n. 32. So ἠΐθεος presupposes a feminine, which was replaced by χήρα. - Anlaut. ἠ- is easily explained as metrical lengthening of a prothetic ἐ- from * h₁- (cf. Bq s. v., after de Saussure Mélanges Graux 740ff.; ἀ- in Cerc. is a hyperdorism ( ἠΐθεος Sapph. 44, 18). Rececently Beekes ZVS = HS 105 (1992) 171-6.
    Page in Frisk: 1,625-626

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἠΐθεος

  • 6 vidua

        vidua ae, f    [viduus], an unmarried woman, L.— A widow: cognitor viduarum: viduas venari avaras, H.

    Latin-English dictionary > vidua

  • 7 viduitās

        viduitās ātis, f    [viduus], bereavement, widowhood: Caesenniae: in viduitate relictae filiae, L.
    * * *
    widowhood; bereavement

    Latin-English dictionary > viduitās

  • 8 viduō

        viduō āvī, ātus, āre    [viduus], to deprive, bereave: civibus urbem, V.: foliis ornos, H.: (Servilia) viduata, widowed, Ta.
    * * *
    viduare, viduavi, viduatus V
    widow; bereave of a husband

    Latin-English dictionary > viduō

  • 9 iduo

    īdŭo, āre, acc. to Macr. S. 1, 15, § 17, an Etrusc. word, i. q. dividere, from the root vid; whence viduus and divido.

    Lewis & Short latin dictionary > iduo

  • 10 viduata

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduata

  • 11 viduertas

    vĭdŭertas, ātis, f. [viduus], lack of fruits of the earth, dearth, sterility, Cato, R. R. 141, 2; cf. Fest. p. 369 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > viduertas

  • 12 viduo

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduo

  • 13 viduvium

    vĭdŭvĭum, ii, n. [viduus], widowhood (late Lat.), Sid. Ep. 6, 2; Inscr. Don. cl. 10, n. 51.

    Lewis & Short latin dictionary > viduvium

См. также в других словарях:

  • Viduus — In Roman mythology, Viduus ( divider ) was the god who separated the soul and the body after death …   Wikipedia

  • Viduus — Divinité romaine peu connue. Sa fonction était de séparer l âme du corps au moment de la mort. signification latine : IIe siècle av. J.‑C. par Plautus donne : veuf, veuve, dont le conjoint est mort Ier siècle… …   Wikipédia en Français

  • veuf — veuf, veuve [ vɶf, vɶv ] adj. et n. • 1596; de veuve adj. m. (1226) pris comme fém.; vedve n. f. 1050; lat. vidua, de viduus « vide, privé de » → viduité I ♦ Adj. Dont le conjoint est mort. Un homme veuf, une femme veuve. Être veuf de qqn. « Vous …   Encyclopédie Universelle

  • White-collared Monarch — Conservation status Least Concern (IUCN 3.1) Scientific classification …   Wikipedia

  • viduité — [ vidɥite ] n. f. • 1265; lat. viduitas, de vidua « veuve » I ♦ Dr. État de veuve, de veuf. ⇒ veuvage. Délai de viduité : délai (en principe de 300 jours) imposé à la femme veuve ou divorcée avant de pouvoir se remarier. ♢ (1576) Littér. et rare… …   Encyclopédie Universelle

  • Quitt — Quitt, adv. frey, los, ledig, so wohl im physischen als moralischen Verstande. Es kommt in der anständigen Schreib und Sprechart wenig mehr vor, wohl aber noch zuweilen in den gemeinen Sprecharten, wo es mit der zweyten Endung verbunden wird. Des …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • viudo — (Del lat. viduus, a.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que ha perdido a su cónyuge por defunción y no ha vuelto a casarse: ■ la viuda estuvo acompañada en todo momento por sus hijos. ► adjetivo 2 ZOOLOGÍA Se aplica al ave que se aparea para criar y se… …   Enciclopedia Universal

  • veuve — ● veuve nom féminin Familier et vieux. La potence, puis la guillotine. Petit passereau africain, voisin du moineau, dont le mâle porte en période nuptiale une longue queue et un magnifique plumage. (Il est recherché comme oiseau de cage.) ● veuve …   Encyclopédie Universelle

  • vide — (vi d ) adj. 1°   Qui ne contient rien, ou qui n est rempli que d air. Sa bourse est vide. Il a l estomac vide. •   La cruche au large ventre est vide en un instant, BOILEAU Lutr. I. •   Bradley a découvert que la lumière qui vient de Sirius à… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Carrhotus — Taxobox name = Carrhotus image caption = male C. xanthogramma image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae familia = Salticidae subfamilia = Heliophaninae genus = Carrhotus genus authority = Thorell …   Wikipedia

  • Schloss Unterweikertshofen — Schloss Unterweikertshofen, das Schloss in der Ortschaft Unterweikertshofen in der Gemeinde Erdweg, liegt im Landkreis Dachau, in Oberbayern, nördlich von der Landeshauptstadt München entfernt. Inhaltsverzeichnis 1 Baugeschichte 2 Lage …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»