Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

viduō

  • 1 viduō

        viduō āvī, ātus, āre    [viduus], to deprive, bereave: civibus urbem, V.: foliis ornos, H.: (Servilia) viduata, widowed, Ta.
    * * *
    viduare, viduavi, viduatus V
    widow; bereave of a husband

    Latin-English dictionary > viduō

  • 2 viduo

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduo

  • 3 viduo

    to deprive.

    Latin-English dictionary of medieval > viduo

  • 4 viduata

    vĭdŭo, āvi, ātum, 1, v. a. [viduus], to deprive, bereave of any thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    In gen.:

    civibus urbem,

    Verg. A. 8, 571:

    ornos foliis,

    Hor. C. 2, 9, 8:

    arva pruinis,

    Verg. G. 4, 518:

    vitem pristino alimento,

    Col. Arb. 1, 4:

    regna (Plutonis) lumine,

    Sil. 3, 601:

    dexteram ense,

    Sen. Hippol. 866:

    penates,

    Stat. Th. 3, 385:

    maritum amplexibus,

    App. M. 4, p. 154, 38. —With gen.:

    architectus ingeni viduatus,

    Vitr. 5, 7, 7:

    orba pedum partim, manuum viduata vicissim,

    Lucr. 5, 840.—
    II.
    In partic.: vĭdŭāta, ae, adj. f., bereft of her husband, widowed:

    Agrippina viduata morte Domitii,

    Suet. Galb. 5; cf. Mart. 9, 31, 6; Tac. A. 16, 30:

    conjux viduata taedis,

    i. e. divorced, Sen. Med. 581.

    Lewis & Short latin dictionary > viduata

  • 5 individuo

    m individual
    * * *
    individuo s.m.
    1 individual: i diritti dell'individuo, the rights of the individual
    2 (uomo) man; individual; (fam.) fellow, chap; (amer.) guy: che strano individuo!, what a queer fellow!; c'è un individuo che ti cerca, there is a man who is looking for you; chi è quell'individuo?, who is that fellow?
    3 (biol.) individual; (di colonia) person
    agg. (letter.)
    1 (indiviso) indiscrete, inseparable
    2 (individuale) individual, single.
    * * *
    [indi'viduo]
    sostantivo maschile
    1) (persona singola) individual, person, guy colloq., fellow colloq.
    2) (tipo sospetto) individual
    * * *
    individuo
    /indi'viduo/
    sostantivo m.
     1 (persona singola) individual, person, guy colloq., fellow colloq.
     2 (tipo sospetto) individual; un individuo dall'aria sospetta a suspicious-looking individual.

    Dizionario Italiano-Inglese > individuo

  • 6 individuo sm

    [indi'viduo]
    (gen) individual, (pegg : uomo) character, fellow

    Dizionario Italiano-Inglese > individuo sm

  • 7 individuo

    sm [indi'viduo]
    (gen) individual, (pegg : uomo) character, fellow

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > individuo

  • 8 jaceo

    jăcĕo, cŭi, cĭtum ( fut. part. jaci-turus, Stat. Th. 7, 777), 2, v. n. [ intr. of jacio; lit., to be thrown or cast; hence], to lie.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    in limine,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:

    stratum ad pedes alicujus,

    id. Quint. 31, 96; id. Q. Fr. 2, 5, 2:

    alicui ad pedes,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 129:

    in lecto,

    id. Phil. 2, 18, 45; Juv. 6, 269:

    in ignota harena,

    Verg. A. 5, 871:

    Tyrio sublimis in ostro,

    Ov. H. 12, 179:

    in viridi gramine,

    id. Am. 1, 14, 22:

    in teneris dominae lacertis,

    id. ib. 1, 13, 5:

    in solo,

    id. M. 2, 420:

    in viduo toro,

    id. H. 16, 316:

    in gremio,

    id. ib. 9, 136;

    11, 4: in servi complexibus,

    Juv. 6, 279;

    for which: saxum campo quod forte jacebat,

    Verg. A. 12, 897:

    deserto lecto,

    Ov. H. 1, 7:

    saxo,

    id. M. 6, 100:

    gremio mariti,

    Juv. 2, 120:

    in aversa ora,

    Ov. H. 12, 63:

    super corpus alicujus,

    id. F. 2, 836:

    somno,

    Verg. E. 6, 14:

    spissa harena,

    id. A. 6, 336:

    humo,

    Ov. A. A. 2, 238:

    nudus humi jacet,

    Lucr. 5, 224; Cic. Cat. 1, 10, 26; Ov. Am. 3, 1, 12:

    humi ante lectum jacens,

    Suet. Oth. 7:

    mecum inter salices lenta sub vite jacere,

    Verg. E. 10, 40:

    sub alta platano,

    Hor. C. 2, 11, 14:

    strata jacent sub arbore poma,

    Verg. E. 7, 54.— Absol.:

    Tityos jacet alitis esca,

    Verg. Cul. 237:

    vittae jacentes,

    Tib. 2, 5, 53:

    pisces jacentes,

    i. e. flatfish, Col. 8, 17, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of sick persons, to lie ill, to be sick:

    cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,

    Cic. Fam. 9, 20:

    cum tristj morbo defessa jaceres,

    Tib. 1, 5, 9:

    hic facit ut jaceas,

    Ov. H. 20, 173:

    graviter,

    Plin. Ep. 5. 9:

    sine spe,

    Sen. Ep. 101, 3.—
    2.
    To lie dead, to have fallen:

    Aeacidae telo jacet Hector,

    Verg. A. 1, 99; 10, 737:

    corpora per campos ferro quae fusa jacebant,

    id. ib. 11, 102:

    cum primi occidissent, proximi jacentibus insisterent,

    Caes. B. G. 2, 27, 3; 7, 25, 3:

    neminem jacentem veste spoliavit,

    Nep. Thras. 2, 6; cf.:

    spolia jacentis hostium exercitus,

    Liv. 44, 45:

    ne inultos imperatores suos jacere sinerent,

    id. 25, 37:

    qui bene pro patria cum patriaque jacent,

    Ov. H. 3, 106:

    Arge, jaces!

    id. M. 1, 720: morte jacent merita, id. F. 3, 707:

    fratri jacet,

    killed by his brother, Sil. 15, 650:

    rupto jacuit corpore (rana),

    Phaedr. 1, 24, 10:

    jacuit Catilina cadavere toto,

    Juv. 10, 288.—
    3.
    To be or lie long anywhere, to linger, tarry, stop at a place:

    pernam, glandium, sumen facito in aqua jaceant,

    Plaut. Ps. 1, 2, 33:

    Brundusii,

    to stay long at, Cic. Att. 11, 6, 2.—
    4.
    Geographically, to lie, be situate, = esse, situm esse (not in Cic. or Cæs.): jacet Vada inter Appenninum et Alpis, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2; Liv. 5, 48, 2; 6, 30, 5; 22, 3, 3:

    inter Taurum montem jacet et Hellespontem,

    Nep. Eum. 3, 2 saep.:

    quae gens jacet supra Ciliciam,

    id. Dat. 4:

    ad vesperam jacentis terrae,

    Plin. 18, 25, 57, § 216:

    summo in vertice montis Planities ignota jacet,

    Verg. A. 11, 527:

    quod urbes in planis jaceant,

    Just. 22, 5, 5:

    alio patriam quaerunt sub sole jacentem,

    Verg. G. 2, 512:

    jacet extra sidera tellus,

    id. A. 6, 795; cf.:

    pallente sub umbra Cimmerias jacuisse domos,

    Sil. 12, 132:

    inter eos solemque jacent immania ponti aequora,

    Lucr. 4, 412; cf.:

    Cyclades et Sporades per quingenta milia in longitudinem... jacent,

    extend, Plin. 4, 12, 23, § 71.—
    5.
    To be low, flat, level:

    jacentia et plana urbis loca,

    Tac. H. 1, 86:

    despiciens terras jacentīs,

    Verg. A. 1, 224:

    praetervehor Thapsum jacentem,

    id. ib. 3, 689; Val. Fl. 4, 712:

    quaeque jacent valles,

    Ov. F. 2, 392; Just. 22, 5, 5:

    jacentes campos,

    Luc. 4, 52:

    summo despexit ab aethere terras Infelix Phaëthon penitus penitusque jacentes,

    Ov. M. 2, 178.—
    6.
    Esp., of the sea, to be level, quiet, lie still:

    mediusque jacet sine murmure pontus,

    Luc. 1, 260; 5, 434:

    servatum bello jacuit mare,

    id. 3, 523:

    planum mare,

    Juv. 12, 62:

    stagna jacentia,

    Sil. 5, 583.—
    7.
    To lie in ruins, be broken down: cui nec arae patriae domi stant, fractae et disjectae jacent, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. Rel. v. 115 Vahl.):

    jacent, Ilion ingens,

    Ov. M. 13, 505:

    ausa et jacentem visere regiam vultu sereno,

    Hor. C. 1, 37, 25:

    Troja jacet certe,

    Ov. H. 1, 3:

    vetus Thebe jacet,

    Juv. 15, 6.—
    8.
    To hang loose:

    vagi crines per colla jacebant,

    Ov. M. 2, 673; id. A. A. 3, 236:

    jacentia lora,

    lying loose on the horse's neck, id. M. 2, 201; cf.

    , of clothing, etc.: juvenes timidaeque puellae Praeverrunt latas veste jacente vias,

    id. Am. 3, 13, 24:

    demissa jacent tibi pallia terrae,

    id. ib. 3, 2, 25; id. A. A. 153.—
    9.
    Of the eyes, face, etc., to be cast down, fixed on the ground:

    vultusque attolle jacentes,

    Ov. M. 4, 144:

    jacentes Vix oculos tollens,

    id. ib. 11, 618.
    II.
    Trop.
    A.
    To be indolent or inactive, not to come forward:

    in pace jacere, quam in bello vigere maluit. Quamquam ille quidem numquam jacuit,

    Cic. Phil. 10, 7, 14:

    C. Marius cum a spe consulatus longe abesset et jam septimum annum post praeturam jaceret,

    id. Off. 3, 20, 79:

    ars tua, Tiphy, jacet, si non sit in aequore fluctus,

    Ov. Tr. 4, 3, 77:

    at mea numina tandem fessa jacent,

    Verg. A. 7, 298.—
    B.
    To be cast down, dejected:

    Gnaeus noster ut totus jacet,

    Cic. Att. 7, 21, 1:

    ne jaceam? quis unquam minus,

    id. ib. 12, 40, 2:

    jacet in maerore meus frater,

    id. ib. 10, 4; id. Phil. 12, 2:

    militum jacere animos,

    Liv. 10, 35.—
    C.
    To lie prostrate:

    victa jacet pietas,

    Ov. M. 1, 149:

    nobilitas sub amore jacet,

    id. H. 4, 161:

    Africani, Marii, Sullae, Pompeii infra Pallantis laudes jacebant,

    Plin. Ep. 8, 6, 2:

    justitia vacillat, vel jacet potius,

    Cic. Off. 3, 33, 118:

    humana cum vita jaceret, oppressa gravi sub religione,

    Lucr. 1, 63.—
    D.
    To be refuted, overcome, disproved, to fail:

    jacent suis testibus, qui Clodium negant Romam fuisse rediturum, etc.,

    Cic. Mil. 18, 47:

    jacet omnis ratio Peripateticorum,

    id. Fin. 5, 28, 86:

    jacet igitur tota conclusio,

    id. Div. 2, 51, 106.—
    E.
    To lie dormant, be disused or neglected, to be of no avail:

    cum leges nihil valebant, cum judicia jacebant,

    Cic. Par. 4, 1:

    tota Capua et omnis hic delectus jacet,

    id. Att. 7, 22: dici non potest, quomodo hic omnia jaceant, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6:

    justitia jacet,

    Cic. Off. 3, 33:

    maximas virtutes jacere omnes necesse est voluptate dominante,

    id. Fin. 2, 35, 117; Quint. 9, 2, 4.—
    F.
    To be despised, in no esteem:

    cum jacerent pretia praediorum,

    Cic. Rosc. Com. 12, 33:

    ut neque jacere regem pateremur,

    id. Fam. 1, 5, 3:

    sed nunc omnia ista jacere puto, propter nummorum caritatem,

    are cheap, id. Att. 9, 9, 4: dat census honores, Census amicitias:

    pauper ubique jacet,

    Ov. F. 1, 218; id. R. Am 139.—
    G.
    To lie idle, neglected, or unemployed:

    cur tamdiu jacet hoc nomen in adversariis,

    Cic. Rosc. Com. 3:

    quomodo tibi tanta pecunia extraordinaria jacet?

    id. ib. 1:

    quae (pecuniae) vereor, ne otiosae jaceant,

    Plin. Ep. 10, 62, 1:

    nonne justius erit proximo cuique bonorum possessionem dari, ne bona jaceant,

    that they be not without an owner, Dig. 37, 3, 1.—
    H.
    To lie open, be obvious, to be known, be at hand:

    neque ex alio genere (verborum) ad usum cottidianum, alio ad scenam pompamque sumuntur, sed ea nos cum jacentia sustulimus e medio,

    Cic. de Or. 3, 45, 177.—
    I.
    Of speech or language, to be languid, lifeless, dull:

    quibus detractis, jacet (oratio),

    Quint. 9, 2, 4:

    jacens oratio,

    Gell. 1, 11, 15; cf. Quint. 8, 5, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > jaceo

  • 9 orbo

    orbo, āvi, ātum, 1, v. a. [orbus], to deprive or bereave of parents, children, or other dear persons; to make fatherless, motherless, childless, etc. (class.; syn.: privo, viduo).
    I.
    Lit.:

    filio orbatus,

    Cic. Off. 1, 10, 30:

    mater orbata filio,

    id. Clu. 15, 45:

    orbatura patres fulmina,

    Ov. M. 2, 391.—Of animals:

    catulo lactente orbata leaena,

    Ov. M. 13, 547.—
    II.
    Transf., in gen., to deprive, bereave, strip of any (esp. a precious) thing: pater me lumine orbavit, Enn. ap. Charis. p. 250 P. (Trag. v. 351 Vahl.):

    Italiam juventute,

    Cic. Pis. 24, 57:

    patria multis claris viris orbata,

    id. Fam. 4, 9, 3:

    sensibus,

    id. Ac. 2, 23, 74:

    tantā gloriā orbatus,

    id. Tusc. 1, 6, 12:

    ferum voce eruditā spoliatum atque orbatum,

    id. Brut. 2, 6.— Poet.:

    orbatae caligant vela carinae,

    Stat. S. 5, 3, 138.

    Lewis & Short latin dictionary > orbo

  • 10 privo

    prīvo, āvi, ātum, 1, v. a. [privus].
    I.
    To bereave, deprive, rob, strip of any thing (class.; cf.: orbo, viduo).
    (α).
    With abl.:

    haec meretrix meum erum... privavit bonis, luce, honore,

    Plaut. Truc. 2, 7, 20:

    donis privatus sum,

    id. ib. 2, 7, 56:

    aliquem approbatione,

    Cic. Ac. 2, 19, 61:

    praepositio in privat verbum eā vi, quam haberet, si in praepositum non fuisset,

    id. Top. 11, 48:

    aliquem somno,

    id. Att. 9, 10, 1:

    se oculis,

    id. Fin. 5, 29, 87:

    aliquem vitā,

    id. Phil. 9, 4, 8:

    aliquem communi luce,

    id. Quint. 23, 74:

    patriam aspectu suo,

    id. Fam. 4, 9, 3:

    cibo,

    Lucr. 1, 1038:

    lumine,

    Ov. P. 1, 1, 53:

    fide,

    Stat. Th. 2, 695.—
    (β).
    With gen. (anteclass.): me cum privares tui, Afran. ap. Non. 498, 17 (Com. Rel. p. 156 Rib.).—
    (γ).
    With acc. (ante-class.): quod res vis hunc privari pulcras quas uti solet? Nov. ap. Non. 500, 16 (l. l. p. 224 Rib.).—
    II.
    To free, release, deliver from any thing; with abl.:

    aliquem injuriā,

    Cic. Agr. 1, 4, 13:

    exsilio,

    id. Att. 1, 16, 9:

    molestiā,

    id. ib. 12, 26, 2:

    dolore,

    id. Fin. 1, 11, 37:

    dolore,

    Lucr. 1, 60:

    dominis superbis,

    id. 2, 1091:

    formidine,

    Hor. S. 2, 7, 77.—Hence,
    A.
    prīvantĭa, ĭum, n., privatives, a transl. of the Gr. sterêtika: sunt enim alia contraria, quae privantia licet appellemus Latine, Graece appellantur sterêtika, Cic. Top. 11, 48.—
    B.
    prīvātus, a, um, P. a.
    I.
    Apart from the State, peculiar to one's self, of or belonging to an individual, private (opp. publicus or communis; cf. domesticus;

    class.): nihil privati ac separati agri,

    Caes. B. G. 4, 1:

    utatur privatis ut suis,

    Cic. Off. 1, 7, 20:

    privatus illis census erat brevis, Commune magnum,

    Hor. C. 2, 15, 13:

    vestem mutare privato consensu, opp. publico consilio,

    Cic. Sest. 12, 27:

    de communi quicquid poterat, ad se in privatam domum sevocabat,

    id. Quint. 3, 13:

    res quae ipsius erant privatae,

    private property, id. ib. 4, 15:

    privatae feriae vocantur sacrorum propriorum, velut dies natales,

    Fest. p. 242 Müll.—
    B.
    Esp., of persons, not in public or official life, private, deprived of office:

    cum projectis fascibus et deposito imperio, privatus et captus ipse in alienam venisset potestatem,

    Caes. B. C. 2, 32; Liv. 3, 41: vir privatus, a private individual, one who is not a magistrate, or in any public office:

    privato viro imperium extra ordinem dare,

    Cic. Phil. 11, 10, 25:

    Bibulus ex iis, qui privati sunt,

    id. Fam. 1, 1, 3:

    privatus an cum potestate,

    id. Inv. 1, 25, 35:

    privati, opp. reges,

    id. Div. 1, 40, 89.—
    C.
    Of things:

    aedificia,

    isolated, apart from the villages, Caes. B. G. 1, 5:

    vita privata et quieta,

    a private life, withdrawn from State affairs, Cic. Sen. 7, 22.—
    D.
    Neutr. absol. in the phrases in privato, in private, opp. in publico, in public, Liv. 39, 18: in privatum, for private use:

    tabernas vendidit in privatum,

    id. 40, 51: ex privato, from one's private property:

    tributum ex privato conferre,

    id. 30, 44.—
    E.
    Subst.: prīvātus, i, m. (sc. homo), a man in private life, citizen (opp. magistratus):

    hic qualis imperator nunc privatus est,

    Plaut. Capt. 1, 2, 63: an vero P. Scipio pontifex maximus Ti. Gracchum privatus interfecit;

    Catilinam nos consules perferemus?

    Cic. Cat. 1, 1, 3.— Plur., Cic. Leg. 3, 19, 43:

    consilium dedimus Sullae, privatus ut altum Dormiret,

    Juv. 1, 16.—
    II.
    In the time of the emperors, private, i. e. not imperial, not belonging to the emperor or to the imperial family:

    id sibi (Domitiano) maxime formidolosum, privati hominis (i. e. Agricolae) nomen supra principis attolli,

    Tac. Agr. 39:

    ut summum fastigium privati hominis impleret, cum principis noluisset,

    Plin. Ep. 2, 1, 2:

    spectacula,

    not given by the emperor, Suet. Ner. 21.— Adv.: prīvā-tō, at home (very rare for the class. privatim, q. v.): privato nos tenuissemus, Liv. Fragm. ap. Prisc. p. 1009 P.

    Lewis & Short latin dictionary > privo

  • 11 viduatus

    vĭdŭātus, ūs, m. [viduo], widowhood, Tert. Virg. Vel. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > viduatus

См. также в других словарях:

  • viduo — 2 viduõ (ž.) praep. su gen. žr. 2 viduje 1: Viduõ šautuvo yra šeiva įdėta DūnŽ. Viename gale būs ta daržinė, ot viduõ tos daržinės būs pataisyta ta duoba Vkš. Koks medis išaugo viduõ dirvos! Rdn …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduo — 1 viduõ adv. K.Būg, P.Skar, NdŽ, FrnW žr. 1 viduje …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojiškas — viduõjiškas, a adj. (1) žr. 2 viduojis 3. viduõjiškai adv.: Tuokart tariaus esanti gimusi laimėti garbės, ieškojau priemonių jai įgyti, bet man viduojiškai buvo apreikšta, kad mano garbės niekuomet nepamatys mirtingųjų akys rš …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojas — viduõjas, à adj. (2) Db žr. vidujas …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • vidus — vidùs sm. (4) KBII106, K, LsB239, K.Būg, Š, Rtr, DŽ, FrnW, KŽ; M, L, LL280 1. SD401, R200,205, MŽ265,272, D.Pošk, N vidinė ertmė, plotas, vidinė dalis, pusė: Skritulys viduj tuščias SD98. Vidun veizdžiu SD34, Sut. Krosnies vidaũs šalys NdŽ.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viduojis — 2 viduõjis, ė adj. (2) K.Būg, P.Skar, NdŽ; N 1. žr. 2 vidujis 3: Nėko teip, viduõjis vynas išejo Grg. Viduõjis laukininkas Klp. Nebuvo teip gera pieva – viduõjė Krg. viduõjai adv. Klp. 2. žr. 2 vidujis 4: Ministeris viduojųjų… dalykų …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • viršus — 1 viršùs sm. (4) KBII106, K, FrnW, NdŽ, vir̃šus (2) K, NdŽ, DūnŽ, Trš, Dr; SD1193, N, LL93, L 1. SD398, CII160, R, R97,270,333,359, MŽ, S.Dauk, D.Pošk, M, J.Jabl(Als), Š, K.Būg, Rtr, ŠT43, DŽ, LKAI43, LzŽ viršutinė, aukštutinė dalis; pršn.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Carmen Amaya — Saltar a navegación, búsqueda Carmen Amaya (nacida el 2 de noviembre de 1913 fallecida en el 19 de noviembre de 1963) fue una bailadora y cantante de flamenco española. Nació en la playa de Somorrostro, barrio de Barcelona ya desaparecido. Era… …   Wikipedia Español

  • potawatomi — ► adjetivo sustantivo de género común ETNOGRAFÍA Díc. del indi viduo perteneciente a una tribu algonquina norteamericana, que habitó en el NE de Wisconsin. Los potawatomi eran sedentarios y vivían de la agricultura, de la caza y de la pesca …   Enciclopedia Universal

  • DEIDAMIA — I. DEIDAMIA filia Lycomedis Regis Scyri insulae, quam Achilles, cum inter Regis filias sub muliebri habitu lateret, gravidam fecit, et ex ea Pyrrhum genuit. Prop. l. 2. Eleg. IX. v. 16. Scyria nec viduo Deidamia toro. II. DEIDAMIA filia Pyrrhi,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ICARIUS — I. ICARIUS Atticae mons, Plin. l. 4. c. 7. II. ICARIUS Oebali fil. pater Erigones, qui cum a Libero patre utrem vini accepisset, ut eius usum mortalibus communicaret, in Atticum agrum sese contulit, ibique pastotibus, qui aestu Solis sitim… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»