Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

veterānus

  • 1 veteranus

    veteranus, a, um vieux, ancien, vétéran.    - veterana legio: une légion de vétérans.    - veterani, ōrum, m.: vieux soldats, vétérans.    - veterana (vina). n. Sen.: vins vieux.
    * * *
    veteranus, a, um vieux, ancien, vétéran.    - veterana legio: une légion de vétérans.    - veterani, ōrum, m.: vieux soldats, vétérans.    - veterana (vina). n. Sen.: vins vieux.
    * * *
        Veteranus hostis. Liu. Ancien ennemi.
    \
        Veterani milites. Cic. Vieuls soldats qui ont servi vingt ans.

    Dictionarium latinogallicum > veteranus

  • 2 veteranus

    vĕtĕrānus, a, um, adj. [id.], old, veteran (in technical lang.):

    boves,

    Varr. R. R. 1, 20, 2:

    pecus,

    Col. 6, 2, 9:

    gallinae,

    id. 8, 5, 6:

    vitis,

    id. 3, 15, 3:

    mancipia,

    Dig. 39, 4, 16:

    hostis,

    Liv. 21, 6, 5: miles veteranus, or simply veteranus, an old tried soldier, a veteran soldier, a veteran:

    milites,

    Cic. Phil. 3, 2, 3:

    veterani,

    Caes. B. C. 3, 24; Cic. Phil. 11, 14, 37; Liv. 37, 20, 2; 40, 39, 4; Sen. Ben. 3, 33, 1; 5, 24, 1; cf.:

    legiones veteranae,

    i. e. composed of veterans, Caes. B. G. 1, 24.—
    II.
    Trop., experienced, skilled:

    veteranis manibus libros evolvite,

    Vop. Aur. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > veteranus

  • 3 veteranus

    veteranus veteranus, a, um старый

    Латинско-русский словарь > veteranus

  • 4 veteranus

    veteranus veteranus, a, um испытанный, опытный

    Латинско-русский словарь > veteranus

  • 5 veteranus

    veteranus veteranus, i m ветеран, старый солдат

    Латинско-русский словарь > veteranus

  • 6 veteranus

    veterānus, a, um (vetus), alt, von vielen Jahren, bos, Varro: vites, Colum.: hostis, Liv.: meretrix, Fulgent. – bes. v. Soldaten, ein alter, erprobter Soldat, der Veteran (Ggstz. tiro), Sen. de prov. 4, 7: Plur. milites veterani u. subst. bl. veterani, alte, erprobte, gediente Soldaten (Ggstz. tirones), Cic. u.a.: später nur für ausgediente Soldaten, Tac. ann. 14, 31: legio veterana, aus alten, gedienten Soldaten bestehend, Caes.: so auch exercitus, Liv.: dux, Liv. – übtr., veteranus consilio, Ambros. in psalm. 118. serm. 2. no. 19.

    lateinisch-deutsches > veteranus

  • 7 veteranus

    veterānus, a, um (vetus), alt, von vielen Jahren, bos, Varro: vites, Colum.: hostis, Liv.: meretrix, Fulgent. – bes. v. Soldaten, ein alter, erprobter Soldat, der Veteran (Ggstz. tiro), Sen. de prov. 4, 7: Plur. milites veterani u. subst. bl. veterani, alte, erprobte, gediente Soldaten (Ggstz. tirones), Cic. u.a.: später nur für ausgediente Soldaten, Tac. ann. 14, 31: legio veterana, aus alten, gedienten Soldaten bestehend, Caes.: so auch exercitus, Liv.: dux, Liv. – übtr., veteranus consilio, Ambros. in psalm. 118. serm. 2. no. 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > veteranus

  • 8 veterānus

        veterānus adj.    [vetus], old, veteran: hostis, L.: milites: legiones, i. e. composed of veterans, Cs.— Plur m. as subst, veteran soldiers, veterans, C., Cs., L.
    * * *
    veterana, veteranum ADJ
    old, veteran

    Latin-English dictionary > veterānus

  • 9 veteranus

    I veterānus, a, um [ vetus ]
    1) старый (pecus, gallina Col; hostis L)
    2) испытанный, опытный (miles C; exercitus L)
    II veterānus, ī m.
    старый солдат, ветеран C, Sen

    Латинско-русский словарь > veteranus

  • 10 veteranus

    старый, долго служивший: mancipium veter., прот. novicium (см.); особ. о солдатах: старейшие по службе (tit. D. 49, 18. C. 12, 47); тк. о чиновниках: diversorum officiorum veterani (1. 46 C, Th. 8, 5. Gai. I. 57).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > veteranus

  • 11 veteranus

    , i m
      ветеран, старый содат

    Dictionary Latin-Russian new > veteranus

  • 12 conveteranus

    con-veterānus, ī m.

    Латинско-русский словарь > conveteranus

  • 13 vetus

    eris adj.
    1)
    а) старый, преклонных лет, дряхлый ( senex Tib)
    2) старый, старинный, древний (oppidum, proverbium C; regnum Priămi H)
    3) старый, изношенный, ветхий ( navis Cs)
    4) старый, испытанный, заслуженный ( imperator Nep)
    v. miles Cveteranus
    5) старый, давнишний (amicus, amicitia C); закоренелый ( sicarius C); застарелый, хронический ( aeger PM)
    6) прежний, давний ( consul L); имеющийся уже налицо ( copiae Cs)
    7) прежний, минувший, былой (bella, poētae, mores C)
    vētus aetas T — прошлое (время), былое
    v. res Pl — старая история (вещь). — см. тж. vetera и veteres

    Латинско-русский словарь > vetus

  • 14 conveteranus

    con-veterānus, ī, m., der Mitveteran, Corp. inscr. Lat. 6, 3864 u. ö. u. spät. ICt.

    lateinisch-deutsches > conveteranus

  • 15 exercitus [2]

    2. exercitus, ūs, m. (exerceo), I) die Übung, A) eig., Plaut. rud. 296. – B) meton., das taktisch geübte Heer, Kriegsheer (im Plur. v. zwei Heeren od. v. einem Heere, das aus zwei od. mehreren Legionen od. Haufen besteht), fortissimorum militum exercitus, Cic.: ex. pedester, das Fußvolk, Nep.: terrestris, navalis, Liv.: ex. tiro, Liv.: ex. veteranus, Auct. b. Alex.: voluntarius (der Freiwilligen), Liv.: Gallorum mercennarius exercitus, Iustin.: hic urbanus, städtische (in der Stadt ausgehobene), Liv.: Pannonici exercitus (Legionen), Tac.: tot exercituum clades, Sall. fr. – exercitui praeesse, Sall.: exercitus ducere, Sall.: in legatione ducere exercitum, Cic.: alqm exercitui praeficere, Nep.: illum exercitibus praeponere, Iuven. – exercitum scribere, Sall. u. Liv., conscribere, Caes. u. Cic. (vgl. conscribo no. I, A, a): exercitum parare od. comparare, Cic.: exercitum comparare contra alqm, Cic.: exercitus ad rempublicam libertatemque defendendam comparare, Cic.: exercitum conficere, Cic., exercitum invictum ex paternis militibus conficere, Cic.: exercitum cogere, Caes.: exercitum repente conflare, Cic.: exercitum paucis diebus facere, Cic.: exercitum facere argento, Sall. fr.: exercitum accipere, Cic.: exercitus alere, Cic.: alcis exercitum stipendio frumentoque alere, Sall. fr.: exercitum alere contra alqm, Cic.: exercitum habere, Sall., exercitum nullum habere, Cic.: exercitum habere in Gallia oder apud Samum, Caes. u. Nep.: exercitum in unum locum cogere od. conducere od. contrahere, Hirt. b.G. u. Caes.: ab Allobrogibus in Segusiavos exercitum ducere, Caes.: exercitum ducere contra od. adversus, Cic. u. Nep.: exercitum castris continere, Caes.: exercitum ex hibernis movere, Curt.: promovere exercitum in Aetoliam, Iustin.: exercitum educere, Nep., ex castris educere, Caes., in aciem educere, Nep.: exercitum in Africam traducere, Caes.: exercitum exponere (ausschiffen), Caes.: alqm ad exercitum mittere, Nep.: alqm cum exercitu mittere, Nep.: cum exercitu in Hispaniam proficisci, Nep.: exercitum dimittere, Caes.: alqm ab exercitu dimittere, Auct. b. Afr. – bes. das Fußvolk, exercitus equitatusque, exercitus cum equitatu, Caes. u. Liv.: his omnibus diebus exercitum castris continuit, equestri proelio cotidie contendit, Caes. – dah. übtr., a) da das Heer ursprünglich aus den freien Bürgern allein bestand, für die Versammlung der Bürger, -des Volks in den Zenturiatkomitien, Comment. consul. b. Varro LL. 6, 88; vgl. Gell. 15, 27 extr. u. die Auslgg. zu Plaut. capt. 153. – b) poet., ein Heer = eine Menge, ein Schwarm, corvorum, Verg.: Phorci, Meergottheiten, Verg.: meretricum exercitus (neben exoletorum greges), Hieron. epist. 69, 3. – II) die Unruhe, Qual (aber mit Anspielung auf no. I, B, a), Plaut. capt. 155; cist. 58. – / Nom. exercitum, Itala (Laud.) act. apost. 23, 10: Genet. exerciti, Acc. tr. 150 u. 311. Varro de vita P.R. 2. fr. 3 (bei Non. 485, 20). Corp. inscr. Lat. 6, 1450: Vokat., exercite caste, Commodian. instr. 2, 26, 1: Genet. Plur. exercitûm, Monum. Anc. 5, 40. Liv. 27, 7, 17 u. 28, 25, 6 H.

    lateinisch-deutsches > exercitus [2]

  • 16 iuvencus

    iuvencus, a, um (st. iuvenicus, v. iuvenis), jung, I) adi.: equus, Lucr. 5, 1072: gallina, Plin. 10, 146. – II) subst.: A) iuvencus, ī, m., a) ein junger Mensch, Hor. carm. 2, 8, 21. Amm. 17, 1, 1 E. (Gardth. iuvenis): Plur., Catull. 62, 53. – b) ein junger Stier, Varro u.a.: novellus iuvencus (Ggstz. veteranus bos), Colum.: iuvencus aequoreus, Meerkalb, Sil. – meton. = Rindsleder, Stat. Theb. 3, 591. – B) iuvenca, ae, f., a) ein Mädchen, eine Jungfrau, Hor. carm. 2, 6, 6. Ov. her. 5, 117 sqq. – b) eine junge Kuh, Färse (Ggstz. iuvencus), Varro r. r. 2, 5, 6. Verg. georg. 3, 219. Hor. ep. 1, 3, 36: iuv. Pharia, v. der Jo, Ov. art. am. 3, 635, v. der Isis, Mart. 10, 48, 1. – / Genet. Plur. iuvencûm, Verg. Aen. 9, 609. Stat. Theb. 4, 409; 10, 288.

    lateinisch-deutsches > iuvencus

  • 17 praetorianus [1]

    1. praetōriānus, a, um (v. praetorium), I) zur Leibwache gehörig, prätorianisch, miles, ein Soldat der kaiserlichen Leibwache, ein Prätorianer, Tac.: cohors, exercitus, Suet.: veteranus, ICt. – Plur. subst., praetōriānī, ōrum, m., die Prätorianer, Tac. ann. 6, 3; hist. 1, 74 u.a. Aur. Vict. de Caes. 19, 1; 39, 42; 40, 24. Eutr. 10, 2: invident praetorianis sportulas, Sidon. epist. 5, 7, 3. – II) zum Präfektus Prätorio gehörig, praefectura, des Pr. Pr., Aur. Vict. epit. 10, 4: officium, spät. ICt.: advocatio, in bezug auf die vor dem Pr. Pr. verhandelten Prozesse, spät. ICt.

    lateinisch-deutsches > praetorianus [1]

  • 18 tiro

    tīro, ōnis, m. (auch tyro geschr., zB. Treb. Poll. Claud. 16, 2 P.), I) der junge Soldat, der seinen ersten Kriegsdienst tut, der Rekrut (Ggstz. vetus miles, veteranus), 1) eig., Cic. u.a.: adi., exercitus tiro, Cic.: milites tirones, Cic. – 2) übtr.: a) der junge Anfänger, Neuling, Lehrling, tiro et indoctus (Ggstz. exercitatus et doctus), Sen.: in alqa re, Cic.: tiro esset scientiā, Cic.: tirones gladiatorum, tirones gladiatores, Suet.: v. Tieren, tiro bos, Varro. – b) jeder, der zuerst in die große Welt tritt, wie der Jüngling, der das männliche Kleid bekommt, Ov. u. Suet.: der Redner, wenn er zum ersten Male öffentlich auftritt, ille primum in foro verba facturus tiro dictus est, Sen. rhet. – II) als nom. propr., M. Tullius Tiro, der gelehrte Freigelassene Ciceros, Cic. ep. 16, 1, 2 u.a. Quint. 10, 7, 31. Gell. 7, 3, 8 u.a. – Dav. Tīrōniānus, a, um, tironianisch, des Tiro, cura, Gell. 1, 7, 1: liber, Gell. 13, 20, 16.

    lateinisch-deutsches > tiro

  • 19 vetranus

    vetrānus = veteranus. – Dat. Plur. vetranibus, Corp. inscr. Lat. 5, 8755.

    lateinisch-deutsches > vetranus

  • 20 conveteranus

    con-veterānus, ī, m., der Mitveteran, Corp. inscr. Lat. 6, 3864 u. ö. u. spät. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conveteranus

См. также в других словарях:

  • VETERANUS — miles vetus diu exercitatus, oppositus tyroni. Item post absoluta stipendia militiâ dimissus, idem cum Emerito. Hos in fronte exercitus locandos esse, docet apud Homerum, Il. δ. Nestor: cui Xenophon subscribit, Memor. l. 3. Nec e Romanis militiae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cambarus veteranus — Taxobox | name = Cambarus veteranus status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Animalia phylum = Arthropoda subphylum = Crustacea classis = Malacostraca ordo = Decapoda familia = Cambaridae genus = Cambarus species = C. veteranus binomial =… …   Wikipedia

  • VETERANU — veteranus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VETRANUS — veteranus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VETCOCHERCULANSVETVAL — veteranus Cocceius Herculanus veteranus Valerius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VETERAUG — veteranus Augusti, veteranus Augustorum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VETFLPP — veteranus flamen perpetuus, veteranus flamen perpetuus posuit …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VETVIXANN — veteranus vixit annos, veteranus vixit annos …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VEAL — veteranus alae …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VEAUGN — veteranus Augusti nostri …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • VEBEL — veteranus Bellicius …   Abbreviations in Latin Inscriptions

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»