-
1 Tironianus
-
2 Tironianus
Tīrōniānus, a, um, s. tīrono. II.
-
3 Tironianus
Tīrōniānus, a, um, s. tiro no. II.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Tironianus
-
4 Tironianus
Tīrōnĭānus, a, um, v. 2. Tiro. -
5 tiro
tīro, ōnis, m. (auch tyro geschr., zB. Treb. Poll. Claud. 16, 2 P.), I) der junge Soldat, der seinen ersten Kriegsdienst tut, der Rekrut (Ggstz. vetus miles, veteranus), 1) eig., Cic. u.a.: adi., exercitus tiro, Cic.: milites tirones, Cic. – 2) übtr.: a) der junge Anfänger, Neuling, Lehrling, tiro et indoctus (Ggstz. exercitatus et doctus), Sen.: in alqa re, Cic.: tiro esset scientiā, Cic.: tirones gladiatorum, tirones gladiatores, Suet.: v. Tieren, tiro bos, Varro. – b) jeder, der zuerst in die große Welt tritt, wie der Jüngling, der das männliche Kleid bekommt, Ov. u. Suet.: der Redner, wenn er zum ersten Male öffentlich auftritt, ille primum in foro verba facturus tiro dictus est, Sen. rhet. – II) als nom. propr., M. Tullius Tiro, der gelehrte Freigelassene Ciceros, Cic. ep. 16, 1, 2 u.a. Quint. 10, 7, 31. Gell. 7, 3, 8 u.a. – Dav. Tīrōniānus, a, um, tironianisch, des Tiro, cura, Gell. 1, 7, 1: liber, Gell. 13, 20, 16.
-
6 tiro
tīro, ōnis, m. (auch tyro geschr., zB. Treb. Poll. Claud. 16, 2 P.), I) der junge Soldat, der seinen ersten Kriegsdienst tut, der Rekrut (Ggstz. vetus miles, veteranus), 1) eig., Cic. u.a.: adi., exercitus tiro, Cic.: milites tirones, Cic. – 2) übtr.: a) der junge Anfänger, Neuling, Lehrling, tiro et indoctus (Ggstz. exercitatus et doctus), Sen.: in alqa re, Cic.: tiro esset scientiā, Cic.: tirones gladiatorum, tirones gladiatores, Suet.: v. Tieren, tiro bos, Varro. – b) jeder, der zuerst in die große Welt tritt, wie der Jüngling, der das männliche Kleid bekommt, Ov. u. Suet.: der Redner, wenn er zum ersten Male öffentlich auftritt, ille primum in foro verba facturus tiro dictus est, Sen. rhet. – II) als nom. propr., M. Tullius Tiro, der gelehrte Freigelassene Ciceros, Cic. ep. 16, 1, 2 u.a. Quint. 10, 7, 31. Gell. 7, 3, 8 u.a. – Dav. Tīrōniānus, a, um, tironianisch, des Tiro, cura, Gell. 1, 7, 1: liber, Gell. 13, 20, 16.
См. также в других словарях:
tironien — ● tironien, tironienne adjectif (bas latin tironianus) Notes tironiennes ou signes tironiens, système sténographique créé par Tullius Tiro, employé jusqu au XIe s. ● tironien, tironienne (expressions) adjectif (bas latin tironianus) Notes… … Encyclopédie Universelle
tironienne — ● tironien, tironienne adjectif (bas latin tironianus) Notes tironiennes ou signes tironiens, système sténographique créé par Tullius Tiro, employé jusqu au XIe s. ● tironien, tironienne (expressions) adjectif (bas latin tironianus) Notes… … Encyclopédie Universelle
Tironian — Ti*ro ni*an, a. [L. Tironianus, fr. Tiro, the learned freedman and amanuensis of Cicero.] Of or pertaining to Tiro, or a system of shorthand said to have been introduced by him into ancient Rome. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
tironian — (ˈ)tī|rōnēən adjective Usage: usually capitalized Etymology: Latin tironianus, from tiron (from M. Tullius Tiro fl 1st century B.C. secretary of Cicero) + ianus ian : of or relating to the learned freedman Tiro or the notae Tironianae … Useful english dictionary