Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

verblühen

  • 1 verblühen

    verblühen *
    vi sein Blumen, Bäume: przekwitać [ perf przekwitnąć]

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > verblühen

  • 2 verblühen

    отцветать <­ести>; welken

    Русско-немецкий карманный словарь > verblühen

  • 3 solumak

    Verblühen, rasch athmen

    Türk-Alman Mini Sözlük > solumak

  • 4 fade

    1. intransitive verb
    1) (droop, wither) [Blätter, Blumen:] [ver]welken, welk werden
    2) (lose freshness, vigour) verblassen; [v]erlöschen; [Läufer:] langsamer werden; [Schönheit:] verblühen
    3) (lose colour) bleichen

    fade [in colour] — [ver]bleichen

    4) (grow pale, dim)

    the light faded [into darkness] — es dunkelte

    5) (fig.): (lose strength) [Erinnerung:] verblassen; [Eingebung, Kreativität, Optimismus:] nachlassen; [Freude, Lust, Liebe:] erlöschen; [Ruhm:] verblassen; [Traum, Hoffnung:] zerrinnen
    6) (grow faint) [Laut:] verklingen

    fade into the distancein der Ferne entschwinden; [Laut, Stimme:] in der Ferne verklingen

    7) (blend) übergehen ( into in + Akk.)
    2. transitive verb
    ausbleichen [Vorhang, Teppich, Farbe]
    Phrasal Verbs:
    - academic.ru/86872/fade_away">fade away
    * * *
    [feid]
    (to (make something) lose strength, colour, loudness etc: The noise gradually faded (away).) verschwinden
    * * *
    [feɪd]
    I. vi
    1. (lose colour) ausbleichen, verblassen
    2. (lose intensity) nachlassen; light schwächer werden; (at end of day) dunkel werden; sound verklingen; smile vergehen, [ver]schwinden; suntan verbleichen
    to \fade from sth von etw dat verschwinden; FILM, TV picture ausgeblendet werden
    day slowly \faded into night der Tag ging langsam in die Nacht über
    to \fade from the picture [or scene] von der Bildfläche verschwinden fam
    to \fade from sight [or view] aus dem Blickfeld verschwinden
    4. ( fig) schwinden geh; memories verblassen
    to \fade fast ( liter: weaken and die) dahinwelken euph liter, dahinsiechen; (fall asleep) am Einschlafen sein
    5. ( fam: to lose vitality) abschlaffen fam, müde werden
    we're fading, so we have coffee in the hotel café wir sind ziemlich fertig, wir trinken jetzt erst mal einen Kaffee im Hotelcafé
    II. vt
    to \fade sth etw ausbleichen
    * * *
    [feɪd]
    1. vi
    1) (= lose colour) verblassen; (material, colour) verbleichen, verblassen; (on exposure to light) verschießen; (flower) verblühen; (= lose shine) seinen Glanz verlieren
    2) (fig memory) verblassen; (sight, strength, inspiration, feeling) nachlassen, schwinden (geh); (hopes) zerrinnen; (smile) vergehen, verschwinden; (beauty) verblühen; (sound) verklingen, verhallen; (radio signal) schwächer werden

    hopes are fading of finding any more survivors — die Hoffnung, noch weitere Überlebende zu finden, wird immer geringer

    he faded into obscurityer geriet langsam in Vergessenheit

    to fade into the background (person)sich im Hintergrund halten; (fears) in den Hintergrund rücken

    3) (RAD, TV, FILM) scene ausgeblendet werden; (cameraman) ausblenden
    4) (TECH brakes) nachlassen
    2. vt
    1) (= cause to lose colour) ausbleichen
    2) (RAD, TV, FILM) ausblenden
    3. n (RAD, TV, FILM)
    Abblende f
    * * *
    fade [feıd]
    A v/i
    1. (ver)welken
    2. verschießen, verblassen, ver-, ausbleichen (Farbe etc)
    3. auch fade away sich auflösen (Menge), immer weniger werden (Personen), MED immer schwächer werden (Person), verklingen (Lied etc), verblassen (Erinnerung), verrauchen (Zorn etc), zerrinnen (Hoffnungen):
    see one’s hopes of victory fade seine Siegeshoffnungen schwinden sehen
    4. RADIO schwinden (Ton, Sender)
    5. nachlassen (Bremsen), (Sportler auch) abbauen
    6. auch fade out ( FILM, RADIO, TV) aus- oder abgeblendet werden (Ton, Bild):
    fade in ( oder up) auf- oder eingeblendet werden
    B v/t
    1. (ver)welken lassen
    2. eine Farbe etc ausbleichen
    3. auch fade out einen Ton, ein Bild aus- oder abblenden:
    fade in (up) aufblenden (einblenden)
    * * *
    1. intransitive verb
    1) (droop, wither) [Blätter, Blumen:] [ver]welken, welk werden
    2) (lose freshness, vigour) verblassen; [v]erlöschen; [Läufer:] langsamer werden; [Schönheit:] verblühen
    3) (lose colour) bleichen

    fade [in colour] — [ver]bleichen

    4) (grow pale, dim)

    the light faded [into darkness] — es dunkelte

    5) (fig.): (lose strength) [Erinnerung:] verblassen; [Eingebung, Kreativität, Optimismus:] nachlassen; [Freude, Lust, Liebe:] erlöschen; [Ruhm:] verblassen; [Traum, Hoffnung:] zerrinnen
    6) (grow faint) [Laut:] verklingen

    fade into the distance — in der Ferne entschwinden; [Laut, Stimme:] in der Ferne verklingen

    7) (blend) übergehen ( into in + Akk.)
    2. transitive verb
    ausbleichen [Vorhang, Teppich, Farbe]
    Phrasal Verbs:
    * * *
    (to) (film / video) v.
    überblenden (auf) v. (to) v.
    ausblenden v. v.
    nachlassen v.
    verblassen v.
    verklingen v.
    verwelken v.

    English-german dictionary > fade

  • 5 defloresco

    dē-flōrēsco, flōruī, ere = ἀπανθέω, abblühen, ausblühen, verblühen, I) eig. (Ggstz. florere coepisse od. incipere), deflorescens vitis, Plin.: cum papaver deflorescit, Plin.: cum spica deflorescere coepit, Plin.: idem (flos) cum tenui carptus defloruit ungui, Catull.: qui (venti) multum ad deflorescendum et ad bonitatem vini conferunt, Col.: defl. bene, melius, optime, Plin.: vitis uno die deflorescens, Plin.: deflorescunt omnia septenis diebus, non celerius, Plin. – II) übtr., verblühen, verbleichen, verwelken (Ggstz. florere, vigere), a) v. lebl. Subjj.: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv.: philosophia iam defloruerat, Lact.: cum senecta res (Taten = Tatenruhm) quoque defloruere, Liv.: formae dignitas aut morbo deflorescit aut vetustate exstinguitur, Cornif. rhet.: amores et hae deliciae quae vocantur (diese sogenannten Galanterien) mature et celeriter deflorescunt, Cic. – b) v. Pers.: non talis, qualem tu eum iam deflorescentem cognovisti, schon im Verblühen = als seine Glanzperiode schon vorüber war, Cic. Brut. 317.

    lateinisch-deutsches > defloresco

  • 6 defloresco

    dē-flōrēsco, flōruī, ere = ἀπανθέω, abblühen, ausblühen, verblühen, I) eig. (Ggstz. florere coepisse od. incipere), deflorescens vitis, Plin.: cum papaver deflorescit, Plin.: cum spica deflorescere coepit, Plin.: idem (flos) cum tenui carptus defloruit ungui, Catull.: qui (venti) multum ad deflorescendum et ad bonitatem vini conferunt, Col.: defl. bene, melius, optime, Plin.: vitis uno die deflorescens, Plin.: deflorescunt omnia septenis diebus, non celerius, Plin. – II) übtr., verblühen, verbleichen, verwelken (Ggstz. florere, vigere), a) v. lebl. Subjj.: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv.: philosophia iam defloruerat, Lact.: cum senecta res (Taten = Tatenruhm) quoque defloruere, Liv.: formae dignitas aut morbo deflorescit aut vetustate exstinguitur, Cornif. rhet.: amores et hae deliciae quae vocantur (diese sogenannten Galanterien) mature et celeriter deflorescunt, Cic. – b) v. Pers.: non talis, qualem tu eum iam deflorescentem cognovisti, schon im Verblühen = als seine Glanzperiode schon vorüber war, Cic. Brut. 317.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > defloresco

  • 7 faner

    fane
    v

    se faner — welken, verwelken, verblühen

    faner
    faner [fane] <1>
    Beispiel: se faner fleur verwelken; couleur verblassen
    1 ausbleichen couleur, étoffe; verblühen lassen beauté; welken lassen plantes
    2 (retourner) wenden foin
    Heu machen

    Dictionnaire Français-Allemand > faner

  • 8 decay

    1. intransitive verb
    1) (become rotten) verrotten; [ver]faulen; [Zahn:] faul od. (fachspr.) kariös werden; [Gebäude:] zerfallen
    2) (decline) verfallen
    2. noun
    1) (rotting) Verrotten, das; (of tooth) Fäule, die; (of building) Zerfall, der
    2) (decline) Verfall, der
    * * *
    [di'kei] 1. verb
    (to (cause to) become rotten or ruined: Sugar makes your teeth decay.) verderben
    2. noun
    (the act or process of decaying: tooth decay; in a state of decay.) der Verfall
    * * *
    de·cay
    [dɪˈkeɪ]
    I. n no pl
    1. (deterioration) Niedergang m, Verfall m
    death and \decay Tod und Untergang
    to be in a[n advanced] state of \decay in einem Zustand des [fortgeschrittenen] Zerfalls sein
    environmental \decay Verfall m der Umwelt
    industrial \decay Untergang m der Industrie
    mental/moral \decay geistiger/moralischer Verfall
    urban \decay Verfall m der Städte, Niedergang m der Stadtkultur
    to fall into \decay verfallen
    2. BIOL Verwesung f; BOT Fäulnis f; PHYS of radioactive substance Zerfall m
    dental [or tooth] \decay Zahnfäule f
    \decay chain NUCL radioaktive Zerfallsreihe
    \decay factor TECH Dämpfungszahl f
    \decay law NUCL Zerfallsgesetz nt
    II. vi
    1. (deteriorate) verfallen
    2. BIOL verwesen, verfaulen, faulen; BOT verblühen, absterben; NUCL zerfallen, abklingen; PHYS zerfallen
    III. vt
    to \decay sth etw zerstören [o ruinieren]
    to \decay wood Holz morsch werden lassen
    * * *
    [dI'keɪ]
    1. vi
    1) (lit) verfallen; (PHYS) zerfallen; (= rot, dead body, flesh, vegetable matter) verwesen; (food) schlecht werden, verderben; (tooth) faulen, verfallen; (bones, wood) verfallen, morsch werden
    2) (fig) verfallen; (health also) sich verschlechtern; (beauty also) verblühen, vergehen; (civilization, race) untergehen; (friendship) auseinandergehen, zerfallen; (one's faculties) verkümmern; (business, family) herunterkommen
    2. vt
    food schlecht werden lassen, verderben; tooth faulen lassen, schlecht werden lassen; wood morsch werden lassen
    3. n
    1) (lit: action) Verfall m; (PHYS) Zerfall m; (= rotting, of dead body, flesh, vegetable matter) Verwesung f; (of food) Schlechtwerden nt; (of bones, wood) Morschwerden nt

    tooth decayZahnfäule f, Karies f

    to fall into decayin Verfall geraten, verfallen

    2) (= decayed part or area) Fäule f, Fäulnis f
    3) (fig) Verfall m; (of friendship, civilization) Zerfall m; (of race, family, business) Untergang m; (of faculties) Verkümmern nt
    * * *
    decay [dıˈkeı]
    A v/i
    1. verfallen, in Verfall geraten, zugrunde gehen
    2. schwach oder kraftlos werden
    3. abnehmen, schwinden
    4. verwelken, absterben
    5. zerfallen, vermodern
    6. verfaulen, verwesen
    7. MED faulen, kariös oder schlecht werden (Zahn)
    8. GEOL verwittern
    9. PHYS zerfallen (Radium etc)
    B s
    1. Verfall m:
    fall ( oder go) (in)to decay A 1
    2. Verfall m, (Alters)Schwäche f
    3. Nieder-, Untergang m, Ruin m
    4. (ständiger) Rückgang
    5. Verwelken n
    6. Zerfall m, Vermodern n
    7. Verfaulen n, Verwesung f
    8. MED Faulen n, Schlechtwerden n (der Zähne)
    9. GEOL Verwitterung f
    10. PHYS Zerfall m (von Radium etc):
    decay product Zerfallsprodukt n
    * * *
    1. intransitive verb
    1) (become rotten) verrotten; [ver]faulen; [Zahn:] faul od. (fachspr.) kariös werden; [Gebäude:] zerfallen
    2) (decline) verfallen
    2. noun
    1) (rotting) Verrotten, das; (of tooth) Fäule, die; (of building) Zerfall, der
    2) (decline) Verfall, der
    * * *
    v.
    sich zersetzen v.
    verfallen v.
    verwesen v.

    English-german dictionary > decay

  • 9 overblown

    over·ˈblown
    1. (overdone) geschraubt, schwülstig, geschwollen
    2. flower verblühend
    to be \overblown fast verblüht sein
    * * *
    1. verblühend, am Verblühen
    2. MUS überblasen (Ton)
    3. METALL übergar (Stahl)
    4. geschwollen, hochtrabend, schwülstig (Ausdrucksweise etc)
    * * *
    adj.
    am Verblühen ausdr.

    English-german dictionary > overblown

  • 10 увянуть

    1) ( о растении) (ver)wélken vi (s), welk wérden; verblühen vi (s) ( отцвести)
    2) ( о человеке) wélken vi (s); verblühen vi (s) ( чаще о женщине); dahínsiechen vi (s) ( хиреть)

    Новый русско-немецкий словарь > увянуть

  • 11 więdnąć

    więdnąć [vjɛndnɔɲʨ̑] <-ędnie; imp -ędnij; pret -ądł; perf z->
    vi
    1) ( przekwitać) kwiat: verwelken, verblühen
    2) ( przen tracić blask) uroda: verblühen

    Nowy słownik polsko-niemiecki > więdnąć

  • 12 demitto

    dē-mitto, mīsī, missum, ere, herabschicken, -gehen (-steigen) lassen, -fallen lassen, herabneigen, -senken, -bewegen u. vgl., I) eig.: A) im allg.: α) pers. Objj.: se manibus, sich mit den H. hinablassen, Liv.: alqm per tegulas, Cic.: alqm per murum, Vulg.: e muris canes sportis (in K.), Sall. fr.: funibus per murum demitti, Liv.: de muris per manus demitti, Caes.: per fenestram in sporta per (über) murum demitti, Vulg.: se ad aures alcis, herabneigen, Cic.: se ob assem, sich niederbücken, Hor.: equum in flumen, Cic.: alqm in metallum antiquum, Cic.: se in illos specus, Sen.: alqm in carcerem, Cic.: alqm in id subterraneum, Plin. ep.: se in Ciliciam, sich hinabbegeben, Cic.: alqm ad imos manes, in die Unterwelt hinabschicken, d.i. ihm den Tod geben, Verg.: ebenso Stygiae nocti, Ov.: umbris, Sil.: morti, neci, Orco, Verg.: alqm in foro boario sub terram vivum, Liv. – alto volucrem caelo, herabschießen, Sil. – β) sachl. Objj.: accensam lucernam, hinablassen (in die Grube), Vitr.: aliae falces submissae (aufwärts gerichtet), aliae demissae (nach der Erde gerichtet), Curt.: id ex alto caeli tecto, Hor.: imbrem caelo, regnen lassen, Verg.: paululum corpus a cervicibus, vorbeugen, senken, Cornif. rhet.: u. so demissis umeris esse, Ter.: demissis cervicibus, Prop.: capite demisso, Cic. u. Catull.: manum in alqd, mit der Hand hinabfahren, hinabgreifen, in usw., Val. Max.: caput ad fornicem, hinneigen, Cic.: caput in sinum, herabneigen, Phaedr.: lacrimas, herabfallen lassen, vergießen, Verg. u. Ov.: robora ferro, fällen, Val. Flacc.: flores, die Blüten verlieren, verblühen (vom Baume), Lucr.: rami ilicis ad terram demissi, bis auf die Erde herabhängend, Suet.: vultum in terram, senken, niederschlagen, Curt.: u. so bl. vultus, Ov.: faciem rubore, Aur. Vict.: oculos in terram, herabschweifen lassen (v. Jupiter), Plin. pan. 80, 5; aber oculos in terram, senken, niederschlagen, Liv. 9, 38, 13: oculos, senken, niederschlagen, Ov. met. 15, 612; u. = zufallen lassen (zum Schlaf), Val. Flacc. 3, 41. – dem. aures, herabhängen lassen, senken (als Zeichen der Sanftmut u. Milde, v. Zerberus), Hor. carm. 2, 13, 34 (Ggstz. tollere aures, Hor. epod. 6, 7): aber dem. auriculas, sinken-, hängen lassen (aus Mutlosigkeit, v. Esel), Hor. sat. 1, 9, 20. – dem. aures suas ad verba alcis, jmds. Bitten gnädig anhören, Sen. – Sprichw., de caelo demitti, vom Himmel herabgeschickt werden, d.i. durch übernatürliche Macht entstehen, Liv. 10, 8, 10: u. so caelo demitti, Quint. 1, 6, 16. – B) insbes.: 1) milit. t. t.: a) dem. arma, die Waffen (vor jmd.) senken, (als milit. Begrüßung), Auct. b. Afr. 85, 6 (versch. von arma dimittere, d.i. die Waffen wegwerfen, strecken). – b) dem. castra ad etc., das Lager hinabverlegen, castra relictis locis superioribus ad ripas fluminis, Hirt. b. G. 8, 36, 3. – c) dem. agmen, exercitum u. dgl., eine Mannschaft nach einer niederen, ebenen Gegend hinabziehen lassen, mit einer Mannschaft hinabziehen, agmen in inferiorem campum, in vallem infimam, in Thessaliam u. dgl., Liv.: exercitum in planitiem, in vallem, Frontin. – bl. agmen, levem armaturam, Liv. – refl., dem. se, sich hinabziehen, v. Heereszug, Caes. u. Cic. – 2) als naut. t. t., dem. antennas, die Rahen herablassen, Sall. hist. fr. 4, 41 (49). Auct. b. Alex. 45, 2: effugit hibernas demissa antemna procellas, Ov. trist. 3, 4, 9: u. so stringere vela, demittere armamenta, Sen. de ben. 6, 15, 6. – 3) den Strom hinabschicken, a) segelnd = hinabsegeln lassen, navem eandem secundo amni Scodram, Liv.: quove magis fessas optem demittere naves, quam etc., Verg.: arma, classem, socios dem. Rheno, Tac. – b) schwimmend = hinabschwimmen lassen, pecora secundā aquā, Frontin.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. – 4) eine Flüssigkeit usw. hinabfließen lassen, a) aktiv = eingießen, einflößen, per cornu singulis (suibus) ternos cyathos gari, Col.: coctos brassicae coliculos triginta ex oleo et garo salivati more, Col. – b) refl. se dem. u. Passiv demitti medial, sich herab- od. hinabergießen, herab- od. hinabfließen, herab- od. hinabströmen, α) v. Gewässern: concava vallis erat, quo (wohin) se demittere rivi assuerant pluvialis aquae, Ov.: Scamander ab Idaeo monte demissus, Mela: Arauris ex Cebennis demissus, Mela: Baetis ex Tarraconensi regione demissus, Mela: Araxes Tauri latere demissus, Mela. – β) v. Blut im Körper: demissus sanguis in pedes, hinabgeströmte, hinabgedrungene, Col. 6, 12, 1 u. 38, 3. – 5) den Bart od. das Haupthaar lang herabhängen-, herabwachsen lassen, Partiz. demissus, lang herabhängend, lang herabgewachsen, dem. barbam, ICt.: mollem malis barbam, Lucr.: barba demissa, Sen. rhet.: barba prope barbarice demissa, Capitol.: demissus capillus, Plin. ep.: demissi capilli, Ov.: demissus crinis, Ov.: demissae comae, Prop.: poet. übtr. auf die Pers., intortos demissus vertice crines, Sil. 3, 284. – 6) ein Gewand lang herabfallen od. -wallen lassen, Passiv demitti, lang herabfallen, -wallen, Partiz. demissus, lang herabfallend od. - wallend (s. Arntzen Aur. Vict. de Caes. 21, 1), togam ad calceos usque, Quint.: latum pectore clavum, Hor.: laxior usque in pedes demittitur toga, Sen. rhet.: tunicam demissam habent ad talos, Varro fr.: usque ad talos demissa purpura, Cic.: praetexta demissa ad talos, Quint.: vestimentum demissum usque ad talos, Spart.: indumenta in talos demissa, Aur. Vict.: laena demissa ex umeris, Verg.: demissa stola, Hor.: tunica demissa, herabhängende = entgürtete, Hor. u. Prop. – 7) in den Boden usw. einfügend, grabend hinablassen, hinabsenken, einsenken, a) Steine, Pfähle usw.: huc caementa (Bausteine), Hor.: huc teretes stipites, Caes.: sublicas in terram, Caes. – prägn., einen Grund usw. in die Tiefe aufführen, legen, triginta pedes in terram turrium fundamenta demissa sunt, Curt. 5, 1 (5), 31. – od. einen Brunnen usw. in die Tiefe graben, alte iubebis in solido puteum demitti, Verg. georg. 2, 230. – b) pflanzend einsenken, setzen, taleam, Cato: altius ea (= eas arbores), quae summā tellure gaudent, Plin.: haec et similia quaternos pedes oportet demitti, Plin. – 8) mit Gewalt einschlagend, einstoßend hinab-, hineinsenken, einschlagen, a) einen Keil usw.: cuneum tenuem ferreum vel osseum inter corticem et materiem ne minus digitos tres, sed considerate, demittito, Col. 5, 11, 4. – b) eine Waffe hinabsenken, hinabstoßen, hinabbohren, gladium in iugulum, Plaut.: ferrum in pectus, Tac.: ensem capulo tenus in armos, Ov.: ferrum iugulo, Ov. – prägn., M. Cato vulnera parum demissa laxans, weil sie nicht tief genug (geschlagen) sind, Sen. ep. 67, 13. – c) ein chirurg. Instrum. einführen, specillum in fistulam, Cels. 5, 28, 12: fistulam in iter urinae, Cels. 7, 26. – 9) (als t. t. der Geom.) eine Linie usw. von oben nach unten beschreiben, fällen, in quattuor partibus volutarum secundum extremi abaci quadram lineae demittendae (sunt), quae cathetoe dicuntur, Vitr. 3, 5, 5. – 10) der Lage nach sichherabziehen lassen, quā se subducere colles incipiunt mollique iugum demittere clivo, Verg. ecl. 9, 7 sq.: gemino demittunt brachia muro, Verg. Aen. 3, 535. – gew. demittere se u. Pasiv demitti medial = sich hinab- od. herabziehen, sich hinab- od. herabsenken, quā se montium iugum paulatim ad planiora demittit, Curt.: tunc specus alte demissus et quantum demittitur amplior, Mela: demissa Piraeum versus muri brachia, Iustin. – II) übtr.: A) im allg.: se animo, Caes., od. animum, Cic., od. mentem, Verg., den Mut sinken lassen, kleinmütig werden. – cum in eum casum fortuna me demisisset, mich hineingebracht, Planc. in Cic. ep.: se in causam, sich einlassen, Cic. – alqd in pectus, sich tief einprägen, zu Herzen nehmen, Liv. – alqm periculo, entfernen, befreien von usw., Prop. – eo rem demittit Epicurus, si unus sensus semel in vita mentitus sit, nulli umquam esse credendum, gibt so weit nach, daß er einräumt, wenn usw.... so sei usw., Cic. Acad. 2, 79. – B) insbes.: 1) sich, seinen Vortrag usw. (ganz seinen Fähigkeiten, seiner Würde entgegen) zu etwas herablassen, herabstimmen, se ad minora, Quint.: vim dicendi ad unum auditorem, Quint.: demitti in adulationem, Tac.: se in preces, Sen. rhet.: nimis se demittere, v. Redner (Ggstz. nimis se attollere), Sen. rhet. – 2) demitti ab alqo u. dgl., abstammen, seinen Ursprung herleiten von usw., ab alto demissum genus Aeneae, Hor.: a magno demissum nomen Iulo, Verg.: Romanus Troiā demissus, Tac.

    lateinisch-deutsches > demitto

  • 13 exoleo

    ex-oleo, ēre, verblühen = παρακμάζω, Not. Tir. 103, 27 u. Gloss. Vgl. Funk in Wölfflins Archiv 8, 375.

    lateinisch-deutsches > exoleo

  • 14 παρ-ακμάζω

    παρ-ακμάζω, abnehmen an Blüthe, verblühen, veralten; τὸ μὲν τῆς ὥρας ἄνϑος ταχὺ δήπ ου παρακμάζει, Xen. Symp. 8, 14; κάλλος, 4, 17; vgl. οἱ παρηκμακότες, Mem. 4, 4, 23; οἱ πρεσβύτεροι καὶ παρηκμακότες vrbdt Arist. rhet. 2, 13; Pol. 6, 51, 5 setzt gegenüber ἡ μὲν Καρχηδὼν ἤδη τότε παρήκμαζεν, ἡ δὲ Ῥώμη μάλιστα τότ' εἶχε τὴν ἀκμήν; Plut. vrbdt es mit παρανϑέω, Caes. 69; auch von Leidenschaften, Brut. 21.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > παρ-ακμάζω

  • 15 ἀπ-ακμάζω

    ἀπ-ακμάζω, verblühen, v. l. des Stob. in Axioch. 367 b.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀπ-ακμάζω

  • 16 ἀπ-ακμή

    ἀπ-ακμή, , das Verblühen, Abnehmen der Kraft, Longin. 9, 30.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀπ-ακμή

  • 17 ἀπ-ανθέω

    ἀπ-ανθέω, ab-, verblühen, Theophr.; übertr., σώματι καὶ ψυχῇ Plat. Conv. 196 a; von der Schönheit, ὥρα Luc. Alex. 6; Plut. u. a. Sp.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀπ-ανθέω

  • 18 ἐξ-ακμάζω

    ἐξ-ακμάζω, verblühen, Schol. Soph. Ai. 594.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐξ-ακμάζω

  • 19 ἐξ-ανθέω

    ἐξ-ανθέω, 1) hervor-, aufblühen; γῆ ἐξανϑοῦσα, die Blumen treibt, Xen. Cyn. 5, 5; übertr., ὕβρις ἐξανϑοῠσα Aesch. Pers. 807; ausbrechen, hervorkommen, ὡς αἱματηρὸν πέλανον ἐξανϑεῖν ἁλός Eur. I. T. 300; von Hautausschlag u. Geschwüren, Medic.; übertr., ἐξήνϑησαν αἱ κακίαι καὶ ἀνεῤῥάγησαν Plut. Thes. 6; ἐκ τῆς ὑπολήψεως ἡ δόξα Arist. metaph. 3, 5; – πέφυκεν ἡ ἀνδρεία τελευτῶσα ἐξανϑεῖν παντάπασι μανίαις, endet in, bricht darin aus, Plat. Polit. 310 d, σῶμα φλυκταίναις καὶ ἕλκεσιν ἐξηνϑηκός, ganz damit bedeckt, Thuc. 2, 49, πλῆϑος μυῶν ἐξανϑῆσαν Strab. XIII, 604; komisch übertrieben τὸ ἔδαφος μα χαίραις ἐξηνϑήκει Luc. V. Hist. 2, 30. – 2) abblühen, verblühen; τελευτῶντος ἐξανϑεῖ τοῠ χρόνου Plat. Polit. 273 d; ἐξηνϑηκὸς δένδρον Poll. 1, 231; von Farben, verschießen, Plut. Qu. Rom. 98, vom Wein, die Blume verlieren, Symp. 6, 7, 1. – 3) Bei Sp., wie Luc., hervorsprossen lassen, hervortreiben, Piscat. 6, Plut. Eum. 16 Alex. 35, Alciphr. 3, 23.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐξ-ανθέω

  • 20 испариться

    v
    2) colloq. pleite gehen, sich verflüchtigen
    4) rude.expr. abstinken
    5) avunc. sich aus dem Staub machen, sich aus dem Staube machen, sich dünnemachen, verblühen, verduften

    Универсальный русско-немецкий словарь > испариться

См. также в других словарях:

  • Verblühen — Verblühen, verb. regul. neutr. 1. Mit dem Hülfsworte seyn, aufhören zu blühen, von den Blumen und Blüthen. Die Rosen sind verblühet. Ingleichen figürlich, vergehen, besonders von dem Reize, der Anmuth. Ihre Schönheit ist verblühet. Verblühete… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • verblühen — V. (Oberstufe) zu welken beginnen Synonyme: verwelken, abblühen (geh.) Beispiel: Die Blumen in unserem Garten sind schon alle verblüht …   Extremes Deutsch

  • verblühen — welken; verdorren * * * ver|blü|hen [fɛɐ̯ bly:ən] <itr.; ist: zu blühen aufhören und zu welken beginnen: die Blumen verblühen schon, sind verblüht. * * * ver|blü|hen 〈V. intr.; ist〉 1. zu blühen aufhören, verwelken (Blumen) 2. 〈fig.〉 altern ●… …   Universal-Lexikon

  • verblühen — absterben, die Blüten abwerfen, eingehen, verdorren, verkümmern, vertrocknen, [ver]welken; (geh.): abblühen; (ugs.): kaputtgehen. * * * verblühen:1.〈aufhörenzublühen〉abblühen·ausblühen+vergehen;auch⇨welken(1),⇨vertrocknen(1)–2.⇨vergehen(I,1)… …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • verblühen — ver·blü̲·hen; verblühte, ist verblüht; [Vi] etwas verblüht etwas hört auf zu blühen oder fängt an zu welken <Blumen, Blüten, Bäume> …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • verblühen — verblühenintrrefl sichraschentfernen;unbemerktverschwinden.Analogzu⇨verduften.Seitdemfrühen20.Jh.,anfangsstudundschül;1914ffsold …   Wörterbuch der deutschen Umgangssprache

  • verblühen — verblöhe …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • verblühen — ver|blü|hen …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Verblühen — Was einmal verblüht ist, knospet nicht mehr …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Bettsaier — Gewöhnlicher Löwenzahn Löwenzahn Systematik Ordnung: Asternartige (Asterales) Familie …   Deutsch Wikipedia

  • Bettseicher — Gewöhnlicher Löwenzahn Löwenzahn Systematik Ordnung: Asternartige (Asterales) Familie …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»