Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ventus

  • 1 ventus

    ventus, i, m. [Sanscr. vā, blow; vatas, wind; Gr. root aW-, aô, aêmi, to blow; whence aêr, aura, etc.; Goth. vaia, to breathe; vinds, wind], wind (syn.: aura, flamen).
    I.
    Lit.:

    ventus est aëris fluens unda cum incerta motus redundantia, etc.,

    Vitr. 1, 6; cf. Quint. 12, 10, 67; Plin. 2, 47, 46, § 120; Sen. Q. N. 5, 16 sq.; Isid. Orig. 13, 11: istic est is Juppiter quem dico, quem Graeci vocant Aera, qui ventus est et nubes, imber postea, Atque ex imbre frigus, ventus post fit, aër denuo, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; cf.:

    (aër) effluens huc et illuc ventos efficit,

    Cic. N. D. 2, 39, 101:

    deturbavit ventus tectum et tegulas,

    Plaut. Rud. prol. 78:

    mare ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49, 138:

    qui (divi) simul Stravere ventos,

    Hor. C. 1, 9, 10:

    remissior,

    Caes. B. C. 3, 26:

    prosper,

    Liv. 25, 27, 4:

    ventum exspectare,

    Cic. Phil. 1, 3, 8; id. Att. 10, 15, 2; 16, 7, 1:

    secundus, adversus, v. h. vv.—In apposition: Africus,

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Atabalus,

    Quint. 8, 2, 13:

    Corus,

    Caes. B. G. 5, 7:

    Septentriones,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    turbo,

    Plaut. Curc. 5, 2, 47; id. Trin. 4, 1, 16.—Prov.
    1.
    Of labor lost:

    in vento et aquā scribere,

    Cat. 70, 4; so,

    profundere verba ventis,

    to talk to the wind, Lucr. 4, 931 (928); cf.:

    verba dare in ventos,

    Ov. Am. 1, 6, 42:

    ventis loqui,

    Amm. 15, 5, 8.—
    2.
    Rem tradere ventis, to oblivion, Hor. C. 1, 26, 3. —
    3.
    Ventis verba dare, i. q. not to keep one's word or promise, Ov. H. 2, 25 Ruhnk. —
    4.
    Vento vivere, to live upon wind or air, Cod. Just. 5, 50, 2 fin.
    5.
    Ventis remis facere aliquid, with all one's might; v. remus. —
    B.
    Plur., personified as deities, the winds: te, Apollo sancte, fer opem; teque, omnipotens Neptune, invoco; Vosque adeo, Venti! Turpil. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73 (Com. Rel. v. 119 Rib.); Lucr. 5, 1230 (1228); cf. Ov. H. 17 (18), 37.—
    C.
    Transf.
    1.
    Windiness, flatulence, Col. 6, 30, 8.—
    2.
    A light stuff: textilis, Poët. ap. Petr. 55 fin.
    II.
    Trop., the wind, as a symbol of fortune (favorable or unfavorable), fame, applause, etc.: quicumque venti erunt, ars certe nostra non aberit, however the winds may blow, i. e. whatever circumstances may arise, Cic. Fam. 12, 25, 5: alios ego vidi ventos;

    alias prospexi animo procellas,

    id. Pis. 9, 21; cf.:

    cujus (Caesaris) nunc venti valde sunt secundi,

    id. Att. 2, 1, 6; so,

    secundi,

    Hor. Ep. 2, 1, 102:

    vento aliquo in optimum quemque excitato,

    by raising a storm, Cic. Sull. 14, 41:

    eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator (opus est),

    i. e. of the plans, designs, id. Fam. 2, 6, 4: loqui est coeptus, quo vento proicitur Appius minor, ut indicet, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; cf.:

    rumorum et contionum ventos colligere,

    Cic. Clu. 28, 77: omnes intellegimus in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, id. ib. 47, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > ventus

  • 2 ventus

    ventus ventus, i m ветер

    Латинско-русский словарь > ventus

  • 3 ventus

        ventus ī, m    [cf. vannus], wind: (aër) effluens huc et illuc ventos efficit: qui (divi) simul Stravere ventos, H.: remissior, Cs.: prosper, L.: Corus, Cs.—Prov.: Verba dat in ventos, i. e. talks in vain, O.: tristitiam et metūs Tradam ventis, i. e. will throw from me, H.: ventis verba dedisti, hast thrown thy promise to the winds, O.: nec ferre videt sua gaudia ventos, V.—Fig., a wind: quicumque venti erunt, i. e. whatever circumstances may arise: alios ego vidi ventos, i. e. times of trouble: cuius nunc venti valde sunt secundi, i. e. who is now on the high tide of prosperity: vento aliquo in optimum quemque excitato, by raising a storm: ventum popularem esse quaesitum, i. e. popular favor.
    * * *

    Latin-English dictionary > ventus

  • 4 ventus

    [st1]1 [-] ventus, i, m.: - [abcl][b]a - vent. - [abcl]b - air, souffle, haleine. - [abcl]c - vent (t. de méd.), flatuosités. - [abcl]d - souffle (de la fortune, de la renommée), faveur (populaire). - [abcl]e - orage, calamité, malheur. - [abcl]f - bruit, rumeur publique, nouvelle. - [abcl]g - plan, projet, dessein.[/b]    - ventus aquilo: l'aquilon.    - vento suo, Ov.: avec un vent favorable.    - aperto vento: en plein air.    - ventus textilis: gaze, étoffe très fine.    - ire in ventos, Ov.: se dissiper.    - ventis tradere rem, Hor.: livrer une chose à l'oubli.    - in vento oportet scribere, Cat. 70: il faut l'écrire sur le vent (il ne faut pas en tenir compte).    - ventis verba dare, Ov. H. 2, 25: ne pas tenir sa parole.    - vento vivere, Cod. Just. 5, 50, 2: vivre de l'air du temps, vivre de rien.    - profundere verba ventis, Lucr. 4, 931: parler aux vents, parler en vain.    - ventus secundus: vent arrière.    - ventus adversus: vent debout.    - venti secundi, Hor. Cic.: vents favorables, prospérité, bonheur.    - ventus popularis: la popularité, la faveur populaire.    - rumorum venti, Cic.: les bruits qui circulent. [st1]2 [-] ventŭs, ūs, m.: venue, arrivée.
    * * *
    [st1]1 [-] ventus, i, m.: - [abcl][b]a - vent. - [abcl]b - air, souffle, haleine. - [abcl]c - vent (t. de méd.), flatuosités. - [abcl]d - souffle (de la fortune, de la renommée), faveur (populaire). - [abcl]e - orage, calamité, malheur. - [abcl]f - bruit, rumeur publique, nouvelle. - [abcl]g - plan, projet, dessein.[/b]    - ventus aquilo: l'aquilon.    - vento suo, Ov.: avec un vent favorable.    - aperto vento: en plein air.    - ventus textilis: gaze, étoffe très fine.    - ire in ventos, Ov.: se dissiper.    - ventis tradere rem, Hor.: livrer une chose à l'oubli.    - in vento oportet scribere, Cat. 70: il faut l'écrire sur le vent (il ne faut pas en tenir compte).    - ventis verba dare, Ov. H. 2, 25: ne pas tenir sa parole.    - vento vivere, Cod. Just. 5, 50, 2: vivre de l'air du temps, vivre de rien.    - profundere verba ventis, Lucr. 4, 931: parler aux vents, parler en vain.    - ventus secundus: vent arrière.    - ventus adversus: vent debout.    - venti secundi, Hor. Cic.: vents favorables, prospérité, bonheur.    - ventus popularis: la popularité, la faveur populaire.    - rumorum venti, Cic.: les bruits qui circulent. [st1]2 [-] ventŭs, ūs, m.: venue, arrivée.
    * * *
        Ventus, venti, masc. gene. Cic. Vent.
    \
        Ocyor ventis. Virgil. Plus viste que le vent.
    \
        Aduersus ventus. Ouid. Vent contraire.
    \
        Grauis ventus. Cels. Mal sain.
    \
        Loquax. Lucan. Vent sortant de terre, qui inspiroit les devins et vaticinateurs, et leur faisoit dire les oracles.
    \
        Secundus. Cic. Un vent qui n'est point contraire, Bon vent, Vent à gré, Vent à propos.
    \
        Committere vitam ventis. Virg. Se mettre sur la mer, Naviguer.
    \
        Placata maria dant venti. Virgil. Rendent la mer calme.
    \
        Operam dat ventus. Plaut. Le vent est à gré.
    \
        Dare verba in ventos. Ouid. Perdre ses parolles, Parler à un qui n'escoute point, Autant en emporte le vent.
    \
        Ire ventis. Horat. Naviguer à voiles.
    \
        Ferens ventus. Virgil. Bien soufflant et à gré.
    \
        Secundis ventis intendere vela. Virgil. Enfler les voiles de vent propice.
    \
        Vtilibus ventis intrare vrbem. Ouid. Ayant bon vent et propice.
    \
        Mouere ventos tenui flabello. Ouid. Esventer.
    \
        Petere vrbem aliquam vento. Virgil. Y aller par mer.
    \
        Ponunt venti. Virgil. S'appaisent.
    \
        Folle premere ventos. Pers. Souffler d'un soufflet.
    \
        Profundere verba ventis. Lucret. Perdre ses parolles, Autant en emporte le vent.
    \
        Prosequitur surgens a puppi ventus euntes. Virgil. Ils ont vent en pouppe, ou vent à gré.
    \
        Sequi vrbem aliquam aut regionem vento. Virgil. Y aller par mer.
    \
        Solutum aequor pace ventorum. Stat. La mer calme et paisible.
    \
        Sternere ventos. Horat. Appaiser.
    \
        Erit ventus. Virgil. Il ventera.
    \
        Alios ego vidi ventos, alias prospexi animo procellas. Cic. J'ay veu d'autres vents venter.
    \
        Colligere concionum ventos. Cic. Tascher à faire parler de soy, et cercher toutes les occasions de faire assemblee de peuple pour avoir le moyen de se faire grand.
    \
        Ventum popularem quaerere in re aliqua. Cic. Cercher d'estre loué du peuple, Cercher une vaine gloire du populaire.

    Dictionarium latinogallicum > ventus

  • 5 ventus

    1. ventus, ī, m. (vgl. altind. vāti, weht, vānt, wehend, griech.ημι, wehe, gotisch winds, ahd. wint, Wind), der Wind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: v. aquilo, v. boreas, Nordwind, Nep.: atabalus v., Quint.: corus v., Caes.: septentriones venti, Cic.: turbo v., Plaut. – ventus et aura, Ov. Ib. 108. – v. secundus, adversus, s.d.: venti septentrionales, Colum., Ggstz. australes, Isid. orig.: ventus acrior, Curt.: v. remissior, Caes.: v. magnus, Caes.: v. vehemens, Auct. b. Hisp.: idoneus, Caes.: secundus et ferens, günstiger Fahrwind, Sen.: u. so venti ferentes, fördernde, günstige W., Plin. pan. u. Ov.: contrarii venti, Plin. ep.: venti subiti ac procellosi, Liv. – ventus premente nebulā cĕcĭdit, Liv.: sub idem tempus venti vis omnis cĕcĭdit, Liv.: circumagit se ventus, der W. schlägt um, Liv.: mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: maximus ventus cooritur, Caes.: se vento dare, sich vor dem Winde legen, vor dem Winde fahren, Caes.: venti ab utriusque terrae praealtis montibus subiti ac procellosi se deiciunt, Liv.: in conspectum ferme Africae prospero cursu vectum primo destituit ventus, deinde versus in Africum (in den Südwind umsetzend) turbavit ac passim naves disiecit, Liv.: villae deturbavit ventus tectum et tegulas, Plaut.: iam conversis in eam partem navibus, quo ventus ferebat, Caes.: Gallia assiduis ventis fatigatur, Iustin.: subito inhorruit mare et dis-
    ————
    cordes in perniciem nostram flavere venti, Sen. rhet.: cum contrarii venti flare coepissent, Ps. Quint. decl.: semper aër spiritu aliquo movetur; frequentius tamen auras quam ventos habet, Plin. ep.: Victoria vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: ventus increbrescit, Cic.: ventus intermittitur, Caes.: ne ventus lucernam interemat (= interimat), auslöscht, Trag. inc. fr.: contrario vento laborare coeperunt, Lact.: si forte ventus remisisset, Caes.: cum saevire ventus coepisset, Caes.: cum ventus usque ad extremum periculum saevire coepisset, Lact.: navis velox et non sentiens ventum, Sen.: ibi omnes silent venti, Plin. ep.: silere ventum protinus iussit (Christus), Lact.: silens a ventis dies, Colum.: cum vero venti a Pontico mari spirant, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt. – Cu. Quid facitis, quaeso? Pa. Ventum. Cu. Nolo equidem mihi fieri ventulum, Plaut. Curc. 315 sq. (vgl. ventulus): u. so face ventum, Plaut. Cas. 636. – Sprichw., in vento et rapida scribere oportet aqua, sich vergebliche Mühe machen, Catull. 70, 4: verba in ventos dare, in den Wind, vergeblich reden, Ov. am. 1, 6, 42: auch dicta dare ventis, Val. Flacc. 5, 21: ebenso ventis loqui in cassum, Amm. 15, 5, 8 u. 25, 9, 2: u. profundere verba ventis, Lucr. 4, 928 (931): cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos? Ov. trist. 1, 8, 35. – dare verba et vela ventis, sein Versprechen-, sein
    ————
    Wort nicht halten, Ov. her. 2, 25. – ventis tradere rem, der Vergessenheit, Hor. carm. 1, 26, 3: ferre videre sua gaudia ventos, zu Wasser werden sehen, Verg. Aen. 10, 652: vento vivere, vom Winde leben, d.i. sehr kärglich sich behelfen, Cod. Iust. 5, 50, 2 extr. – B) übtr.: 1) die Blähung, nec ventos emittit (sc. venter), Colum. 6, 30, 8: venti per podicem frequentia, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 44. – 2) meton., ein sehr dünner, leichter Stoff, textilis, P. Syr. bei Petron. 55, 6. v. 15. – II) bildl., der Wind, a) als Sinnbild des günstigen od. ungünstigen Geschickes usw., venti secundi, Glück, günstiges Geschick, Cic.: alios vidi ventos, herannahenden Sturm = bevorstehendes Unglück, Cic. – vento aliquo in optimum quemque excitato, bei Erregung eines Sturmes, Cic. – b) für Erregungsmittel, omnes rumorum et contionum ventos colligere, Gerüchte, Cic. Clu. 77. – c) im Staate, quicumque venti erunt, wie die Winde wehen, d.i. wie die Umstände sein werden, Cic. ep. 12, 25, 5: Caesaris nunc venti valde sunt secundi, Cic. ad Att. 2, 1, 6: eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator, sozusagen ein Obersteuermann, der die eben genannten günstigen Winde (= die Mittel, die Milo aufzubieten hat) gehörig zu benutzen weiß, Cic. ep. 2, 6, 4. – d) die Gunst, insofern sie ein Beförderungsmittel unserer Absichten wird, der eitle Beifall, verum omnes intellegimus
    ————
    in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, Volksgunst, Cic. Clu. 130. – e) vom nachteiligem Gerede, vento proicitur, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2.
    ————————
    2. ventus, ūs, m. (venio), das Kommen, Varro LL. 5, 72 u. 94; viell. auch in dem Wortspiele mit ventus (Wind) bei Plaut. cist. 14 sq.; Curc. 314-316.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ventus

  • 6 ventus [1]

    1. ventus, ī, m. (vgl. altind. vāti, weht, vānt, wehend, griech. ἄϝημι, wehe, gotisch winds, ahd. wint, Wind), der Wind, I) eig. u. übtr.: A) eig.: v. aquilo, v. boreas, Nordwind, Nep.: atabalus v., Quint.: corus v., Caes.: septentriones venti, Cic.: turbo v., Plaut. – ventus et aura, Ov. Ib. 108. – v. secundus, adversus, s.d.: venti septentrionales, Colum., Ggstz. australes, Isid. orig.: ventus acrior, Curt.: v. remissior, Caes.: v. magnus, Caes.: v. vehemens, Auct. b. Hisp.: idoneus, Caes.: secundus et ferens, günstiger Fahrwind, Sen.: u. so venti ferentes, fördernde, günstige W., Plin. pan. u. Ov.: contrarii venti, Plin. ep.: venti subiti ac procellosi, Liv. – ventus premente nebulā cĕcĭdit, Liv.: sub idem tempus venti vis omnis cĕcĭdit, Liv.: circumagit se ventus, der W. schlägt um, Liv.: mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: maximus ventus cooritur, Caes.: se vento dare, sich vor dem Winde legen, vor dem Winde fahren, Caes.: venti ab utriusque terrae praealtis montibus subiti ac procellosi se deiciunt, Liv.: in conspectum ferme Africae prospero cursu vectum primo destituit ventus, deinde versus in Africum (in den Südwind umsetzend) turbavit ac passim naves disiecit, Liv.: villae deturbavit ventus tectum et tegulas, Plaut.: iam conversis in eam partem navibus, quo ventus ferebat, Caes.: Gallia assiduis ventis fatigatur, Iustin.: subito inhorruit mare et discordes in perniciem nostram flavere venti, Sen. rhet.: cum contrarii venti flare coepissent, Ps. Quint. decl.: semper aër spiritu aliquo movetur; frequentius tamen auras quam ventos habet, Plin. ep.: Victoria vento icta (durch einen Windstoß) de podio decĭdit, Spart.: ventus increbrescit, Cic.: ventus intermittitur, Caes.: ne ventus lucernam interemat (= interimat), auslöscht, Trag. inc. fr.: contrario vento laborare coeperunt, Lact.: si forte ventus remisisset, Caes.: cum saevire ventus coepisset, Caes.: cum ventus usque ad extremum periculum saevire coepisset, Lact.: navis velox et non sentiens ventum, Sen.: ibi omnes silent venti, Plin. ep.: silere ventum protinus iussit (Christus), Lact.: silens a ventis dies, Colum.: cum vero venti a Pontico mari spirant, quidquid sabuli in campis iacet, converrunt, Curt. – Cu. Quid facitis, quaeso? Pa. Ventum. Cu. Nolo equidem mihi fieri ventulum, Plaut. Curc. 315 sq. (vgl. ventulus): u. so face ventum, Plaut. Cas. 636. – Sprichw., in vento et rapida scribere oportet aqua, sich vergebliche Mühe machen, Catull. 70, 4: verba in ventos dare, in den Wind, vergeblich reden, Ov. am. 1, 6, 42: auch dicta dare ventis, Val. Flacc. 5, 21: ebenso ventis loqui in cassum, Amm. 15, 5, 8 u. 25, 9, 2: u. profundere verba ventis, Lucr. 4, 928 (931): cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos? Ov. trist. 1, 8, 35. – dare verba et vela ventis, sein Versprechen-, sein Wort nicht halten, Ov. her. 2, 25. – ventis tradere rem, der Vergessenheit, Hor. carm. 1, 26, 3: ferre videre sua gaudia ventos, zu Wasser werden sehen, Verg. Aen. 10, 652: vento vivere, vom Winde leben, d.i. sehr kärglich sich behelfen, Cod. Iust. 5, 50, 2 extr. – B) übtr.: 1) die Blähung, nec ventos emittit (sc. venter), Colum. 6, 30, 8: venti per podicem frequentia, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 44. – 2) meton., ein sehr dünner, leichter Stoff, textilis, P. Syr. bei Petron. 55, 6. v. 15. – II) bildl., der Wind, a) als Sinnbild des günstigen od. ungünstigen Geschickes usw., venti secundi, Glück, günstiges Geschick, Cic.: alios vidi ventos, herannahenden Sturm = bevorstehendes Unglück, Cic. – vento aliquo in optimum quemque excitato, bei Erregung eines Sturmes, Cic. – b) für Erregungsmittel, omnes rumorum et contionum ventos colligere, Gerüchte, Cic. Clu. 77. – c) im Staate, quicumque venti erunt, wie die Winde wehen, d.i. wie die Umstände sein werden, Cic. ep. 12, 25, 5: Caesaris nunc venti valde sunt secundi, Cic. ad Att. 2, 1, 6: eorum ventorum, quos proposui, moderator quidam et quasi gubernator, sozusagen ein Obersteuermann, der die eben genannten günstigen Winde (= die Mittel, die Milo aufzubieten hat) gehörig zu benutzen weiß, Cic. ep. 2, 6, 4. – d) die Gunst, insofern sie ein Beförderungsmittel unserer Absichten wird, der eitle Beifall, verum omnes intellegimus in istis subscriptionibus ventum quendam popularem esse quaesitum, Volksgunst, Cic. Clu. 130. – e) vom nachteiligem Gerede, vento proicitur, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2.

    lateinisch-deutsches > ventus [1]

  • 7 ventus [2]

    2. ventus, ūs, m. (venio), das Kommen, Varro LL. 5, 72 u. 94; viell. auch in dem Wortspiele mit ventus (Wind) bei Plaut. cist. 14 sq.; Curc. 314–316.

    lateinisch-deutsches > ventus [2]

  • 8 ventus

    I ī m.
    v. secundus Pl, C, Cs, H etc. и v. fereas Sen, PJ, Oпопутный ветер
    v. popularis C — благоволение толпы, благосклонность народа
    in vento et aquā scribere Ctl, profundere verba ventis Lcr, dare verba in ventos погов. O — бросать слова на ветер, тратить слова попусту
    ventis aliquid tradere H — предать что-л. забвению
    ventis remis (remis ventisque) facere aliquid погов. C, V = — делать что-л. изо всех сил, пускать в ход все средства
    2) буря, смятение, потрясение ( alios vidi ventos C)
    3) слух, пересуды, толки
    4) воздушная (тончайшая) ткань, газ (v. textĭlis PS ap. Pt)
    5) pl. ветры, кишечные газы ( ventos emittĕre Col)
    II ventus, ūs m. [ venio ]

    Латинско-русский словарь > ventus

  • 9 ventus

    -i s m 2
    vent

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > ventus

  • 10 ventus

    ветер (1. 29 § 3 D. 9, 2. 1. 24 § 4 D. 39, 2); пер. vento vivere, жить, как птица небесная (1. 2 C. 5, 50).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ventus

  • 11 ventus

    wind, rumor, favor.

    Latin-English dictionary of medieval > ventus

  • 12 ventus

    , i m
      ветер

    Dictionary Latin-Russian new > ventus

  • 13 ventus's fly trap

    مگس‌ گير،شجرالحشرات‌

    English to Farsi dictionary > ventus's fly trap

  • 14 ventus's shell

    كس‌ گربه‌

    English to Farsi dictionary > ventus's shell

  • 15 altānus ventus

    altānus ventus, m. vent qui souffle de la mer, autan, vent du sud-ouest.    - Plin. 2, 114; Vitr. 1, 6, 10; Serv. En. 7, 27.

    Dictionarium latinogallicum > altānus ventus

  • 16 Africus ventus

    Afrĭca, ae, f. [the Romans received this name from the Carthaginians as designating their country, and in this sense only the Gr. hê Aphrikê occurs].
    I.
    In a restricted sense, designated by the Greeks hê Libuê, Libya, the territory of Carthage:

    Nilus Africam ab Aethiopiā dispescens,

    Plin. 5, 9, 10, § 53; 5, 4, 3:

    regio, quae sequitur a promontorio Metagonio ad aras Philaenorum, proprie nomen Africae usurpat,

    Mel. 1, 7; cf. Cic. Imp. Pomp. 12, and id. Lig. 7.—
    II.
    In an extended sense, the whole of that quarter of the globe south of the Mediterranean Sea, Mel. 1, 4.—By meton. for its inhabitants: Africa, quae procul a mari incultius agebat, Sall. J. 89, 7 (cf. id. ib. 19, 5: alios incultius vagos agitare).—Hence,
    1.
    Afrĭcānus, a, um, adj., pertaining to Africa, African:

    bellum Africanum,

    the war of Cœsar with the partisans of Pompey in Africa, Cic. Deiot. 9:

    rumores,

    of the African war, id. ib.:

    causa,

    id. Fam. 6, 13:

    possessiones,

    in Africa, Nep. Att. 12:

    gallina,

    a guinea-hen, Varr. R. R. 3, 9; cf. Plin. 10, 26, 38, § 74.— Subst.: Afrĭcānae, ārum, sc. ferae, panthers, Liv. 44, 18; so Plin. 8, 17, 24, § 64; Plin. Ep. 6, 34; Suet. Cat. 18; id. Claud. 21 al.—Esp., Afrĭcā-nus, surname of the two most distinguished Scipios.
    A.
    Of P. Cornelius Scipio major, who defeated Hannibal at Zama (201 B. C.). —
    B.
    Of his grandson by adoption, P. Cornelius Scipio Aemilianus minor, who conducted the third Punic war, destroyed Carthage (146 B.C.), and subjected the whole Carthaginian territory to the Romans.—
    2.
    Afrĭcus, a, um, adj., African (mostly poet. for the prose Africanus): terra, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167; so Liv. 29, 23 fin.:

    bella,

    Sil. 17, 11:

    Vicus,

    a place in Rome, on the Esquiline Hill, where the Carthaginian hostages were held in custody, Varr. R. R. 5, 32, 44.—But esp. freq., Afrĭcus ventus, or subst.: Afrĭcus, i, m., the south-west wind, Gr. lips, blowing between Auster and Favonius (libonotos and zephuros), opp. Vulturnus (kaikias), now called, among the Italians, Affrico or gherbino; cf. Plin. 2, 47, 46, § 119, and Sen. Q. N. 5, 16:

    creberque procellis Africus,

    Verg. A. 1, 86:

    praeceps,

    Hor. C. 1, 3, 12:

    luctans,

    id. ib. 1, 1, 15:

    pestilens,

    id. ib. 3, 23, 5:

    protervus,

    id. Epod. 16, 22.— Adj.: procellae, the waves or storms caused by the Africus, Hor. C. 3, 29, 57.—In Propert., Africus, as the god of this wind, is called pater, 5, 3, 48, but Müll. here reads Aetheris.

    Lewis & Short latin dictionary > Africus ventus

  • 17 Vulturnus ventus

    Vulturnus ventus, v. 2. Vultur.
    3.
    Vulturnus, i, m., the god Vulturnus; v. Vulturnalis.

    Lewis & Short latin dictionary > Vulturnus ventus

  • 18 Ветер

    - ventus, i, m; spiritus, us, m (frigidus); aura, ae, f; perflatus, us, m;

    • на защищённых от ветра сухих местах - in siccis a vento protectis; область, открытая

    • ветрам и дождям - regio ventis et pluviis exposita;

    • пустить на ветер - eventilare (opes);

    • попутный ветер - ventus secundus, ferens;

    • ждать попутного ветра - ventum exspectare;

    • попутные ветры - venti vocantes;

    • с попутными ветрами - ventis faventibus;

    • встречные ветры - venti vetantes; ventus adversus, contrarius;

    • плыть против ветра - uti adversis ventis;

    • порывы ветров - verbera ventorum;

    • ветры утихают - venti subsidunt;

    • быть волнуемым ветрами - ventorum vi agitari atque turbari;

    • бросать слова на ветер - in vento et aqua scribere, profundere verba ventis, dare verba in ventos, ventis; surdo narrare (canere, dicere), surdo asello fabellam narrare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ветер

  • 19 Популярность

    - ventus popularis; aura popularis, pupularis gloria, plebis favor;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Популярность

  • 20 Сквозняк

    - ventus; meatus venti;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Сквозняк

См. также в других словарях:

  • VENTUS — a veniendo; insigne Meteorum est, e quo Auguria quoque Veteribus captari consuevisle, testatur Luctatius Grammaticus ad l. 3. Thebaid. v. 665. ubi Statius, Ventisque aut alite visâ Bellorum proferre diem. Solent enim, inquit, Augures Ventorum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Ventus — (lat.), der Wind …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Ventus — Schempp Hirth Ventus …   Deutsch Wikipedia

  • Ventus — Infobox Book | name = Ventus title orig = translator = image caption = author = Karl Schroeder illustrator = cover artist = country = Canada language = English series = subject = genre = Science fiction publisher = Tor Books pub date = 1 November …   Wikipedia

  • Ventus, S. — S. Ventus (17. Apr.), ein Martyrer in Africa. S. S. Mappalicus. (II. 480.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Ventus — išorinė kloakos anga statusas T sritis šlapimo ir lyties aparatas atitikmenys: lot. Ventus ryšiai: platesnis terminas – šlapimo ir lyties aparatas siauresnis terminas – gaktos vena siauresnis terminas – išorinės kloakos angos iškyla siauresnis… …   Paukščių anatomijos terminai

  • Ventus Rosa Apartments — (Краков,Польша) Категория отеля: Адрес: Biskupia 12, Старе Място, 31 144 Крако …   Каталог отелей

  • Ventus (planeur) — Schempp Hirth Ventus Schempp Hirth Ventus Un Ventus C en approche finale. Designation Ventus Classe de competition Classe FAI 15 mètres Année …   Wikipédia en Français

  • Ventus cloacae — išorinė kloakos anga statusas T sritis topografinė išorės anatomija atitikmenys: lot. Ventus cloacae ryšiai: platesnis terminas – pilvinė liemens dalis siauresnis terminas – išorinės kloakos angos iškyla …   Paukščių anatomijos terminai

  • =ventus — (L). The wind …   Dictionary of word roots and combining forms

  • Schempp-Hirth Ventus 2 — Ventus 2b en cours de décollage au treuil . Sommaire 1 Histoire 2 Données techniques …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»