-
1 venia
vĕnĭa, ae, f. [akin to veneror, q. v.], complaisance, indulgence, kindness, obliging disposition or conduct, mercy, grace, favor (class.; cf. indulgentia), most usual in the phrase veniam dare, to grant a favor, be favorable, to comply, consent.I.In gen.: Jane, Juppiter, Mars pater, etc.... vos precor, veneror, veniam peto feroque uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old formula of prayer in Liv. 8, 9, 7:B.ab Jove Opt. Max. ceterisque dis pacem ac veniam peto precorque ab iis, ut, etc.,
Cic. Rab. Perd. 2, 5:quaeso a vobis, ut in hac causā mihi detis hanc veniam, ut, etc.,
id. Arch. 2, 3; cf.:precor hanc veniam supplici des, ut, etc.,
Liv. 30, 12, 14:dabis hanc veniam, mi frater, ut, etc.,
Cic. de Or. 1, 6, 23:Caesar tibi petenti veniam non dedit,
id. Q. Fr. 3, 1, 11:datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis, primordia urbium augustiora faciat, Liv. prooem. § 7: mi gnate, da veniam hanc mihi: reduc illam,
Ter. Hec. 4, 2, 29:extremam hanc oro veniam, miserere sororis,
Verg. A. 4, 435:datur petentibus venia,
Caes. B. G. 7, 15:veniam petenti dedit,
Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Att. 5, 21, 12:veniam quoque a deis spei alicujus audacioris petimus, in sinum spuendo,
Plin. 28, 4, 7, § 35:veniam mihi quam gravate pater dedit de Chrysalo!
Plaut. Bacch. 3, 6, 3:cum data esset venia ejus diei,
when indulgence had been granted for that day, Liv. 26, 17, 12:nobile illud nepenthes oblivionem tristitiae veniamque afferens,
a complaisant, mild disposition, Plin. 25, 2, 5, § 12.—Permission to do any thing, esp. In phrases: veniam petere (poscere) and veniam dare;C.veniā petitā puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset,
Liv. 7, 2, 9:petere veniam legatis mittendis,
id. 33, 11, 3:veniam dicendi ante alios exposcere,
Tac. A. 12, 5:datā veniā seducit filiam ac nutricem,
Liv. 3, 48, 5; cf.the context: qui censerent, dandam ceteris veniam talium conjugiorum,
Suet. Claud. 26.—Bonā veniā or cum bonā veniā.1.With audire, kindly, with favor, without prejudice:2.bonā veniā me audies,
Cic. N. D. 1, 21, 59; cf.:vos oro atque obsecro, judices, ut attente bonāque cum veniā verba mea audiatis,
id. Rosc. Am. 4, 9:cum bonā veniā se auditurum,
Liv. 29, 1, 7:cum bonā veniā, quaeso, audiatis id quod invitus dico,
id. 29, 17, 6.—With verbs of saying (mostly parenthet.), by your good leave, with your permission, without offence, etc.:II.nisi vero (bonā veniā hujus optimi viri dixerim) tu, etc.,
Cic. de Or 1, 57, 242:bonā hoc tuā veniā dixerim,
id. Div 1, 15, 25:atqui, frater, bonā tuā veniā dixerim ista sententia maxime fallit imperitos,
id. Leg. 3, 15, 34:bonā veniā vestrā liceat, etc., Liv 6, 40, 10: primum abs te hoc bonā veniā peto... mihi ut respondeas,
Ter. Phorm. 2, 3, 31:oravit etiam bonā veniā Quirites, ne quis, etc.,
Liv. 7, 41, 3.—Rarely veniā alone:neminem ex his, quos eduxeram mecum (veniā sit dicto) ibi amisi,
Plin. Ep. 5, 6, 46.—In partic., forbearance in view of any wrong that has been done, forgiveness, pardon, remission:venia est poenae meritae remissio,
Sen. Clem. 2, 7:errati veniam impetrare,
Cic. Lig. 1, 1:pacem veniamque impetrare a victoribus,
Liv. 37, 45, 7:veniam et impunitatem dare,
Cic. Phil. 8, 11, 32; cf.:cui non apud senatum... maximorum scelerum venia ulla ad ignoscendum duci possit,
id. Pis. 41, 98; id. Part. Or. 37, 131:cui errato nulla venia, recte facto exigua laus proponitur,
id. Agr. 2, 2, 5:cede deae, veniamque tuis, temeraria, dictis Supplice voce roga,
Ov. M. 6, 32; Hor. S. 1, 3, 75; id. Ep. 2, 1, 78: aliquem veniā donare [p. 1969] in praeteritum, Suet. Dom. 9:veniā dignus,
Quint. 1, 5, 11; cf.:legere cum veniā,
id. 10, 1, 72.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский